Για παροχολογία που βάζει σε κίνδυνο την οικονομία της χώρας κατηγορεί η ΝΔ το ΠΑΣΟΚ, προσθέτοντας προπαγανδιστικά ότι η λογική του «δώστα όλα» είναι καταστροφική εν μέσω κρίσης. Σε ποιες «παροχές» από αυτές που εξήγγειλε το ΠΑΣΟΚ αναφέρεται η ΝΔ; Ανάμεσα σε άλλες, αναφέρεται στη δέσμευση του Γ. Παπανδρέου από τη ΔΕΘ ότι, αν το ΠΑΣΟΚ κερδίσει τις εκλογές, θα δώσει αυξήσεις στους μισθούς πάνω από τον πληθωρισμό. Η ΝΔ, δηλαδή, καταγγέλλει το ΠΑΣΟΚ ότι «παροχολογεί» επικίνδυνα όταν υπόσχεται «αυξήσεις» στους μισθούς της τάξης των 30 λεπτών τη μέρα! Σε τέτοια γελοία ποσά μεταφράζεται το «δώστα όλα» που επικαλείται η ΝΔ! Πέρα από τον απόλυτο ευτελισμό της προεκλογικής «αντιπαράθεσης» μεταξύ των δύο, τα επιχειρήματα και τα συνθήματά τους έρχονται να επιβεβαιώσουν και κάτι ακόμα: Οτι στο πλαίσιο της στρατηγικής που υπηρετούν και οι δύο, τα 30 λεπτά αύξηση τη μέρα είναι το «ταβάνι» στις παροχές για τις οποίες μπορούν να δεσμευτούν προεκλογικά. Και, μάλιστα, το μισό κουλούρι «αύξηση» τη μέρα θεωρείται πολιτική του «δώστα όλα»! Αυτή είναι η πολιτική τους. Αυτό το μέλλον ετοιμάζουν για τους εργαζόμενους από την επόμενη κιόλας μέρα των εκλογών. Στο χέρι των εργαζομένων και του λαού είναι να τους βάλουν πάγο. Να τους κοντύνουν όσο περισσότερο γίνεται, δίνοντας δύναμη στο ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που μπορεί να σταθεί ως αντίπαλο δέος στην αντιλαϊκή πολιτική του δικομματισμού.
Αυτοκτονίες στην «France Telecom»
Είκοσι τρεις εργαζόμενοι ανά τη χώρα, του γαλλικού τηλεπικοινωνιακού κολοσσού «France Telecom», έχουν αυτοκτονήσει από τις αρχές του 2008. Τα συνδικάτα εδώ και μήνες καταγγέλλουν τους όρους εργασίας στην εταιρεία: Κλιμακούμενη πίεση για αποδόσεις και αποτελέσματα, πολύωρη εργασία λόγω της μείωσης του προσωπικού, αναγκαστικές μετατάξεις και συχνά ανά λίγες βδομάδες σε διαφορετικό αντικείμενο εργασίας, απειλές απόλυσης, εκβιασμοί. Κοινώς, συνθήκες γαλέρας για τους εργαζόμενους μιας εταιρείας «υψηλής τεχνολογίας».
Ο υπουργός Εργασίας υποχρεώθηκε, λόγω της κατακραυγής της κοινής γνώμης, να καλέσει επειγόντως τον διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας. Ο δε διευθυντής του προεδρικού γραφείου προσπάθησε να παρουσιάσει το ζήτημα ως προσωπικά δράματα, μιλώντας για «καθήκον του κράτους και της οποιασδήποτε εταιρείας να στηρίζει τους εργαζομένους ηθικά και ψυχολογικά σε δύσκολες στιγμές».
Οι θάνατοι, όμως, δεν αφήνουν περιθώρια ελιγμών. Είναι ξεκάθαρο ότι οι απάνθρωπες συνθήκες εργασίας οδήγησαν τους 23 εργαζόμενους, που πιθανώς να πιέζονταν και από άλλα προβλήματα, σε τέτοιο βαθμό απόγνωσης. Εργαζόμενοι που δεν βρήκαν ελπίδα ούτε στους συνδικαλιστικούς τους εκπροσώπους, τους οποίους είδαν, πολλάκις, τα τελευταία χρόνια να αναλώνονται σε διαβουλεύσεις ξεπουλήματος. Ετσι, αντί συλλογικών διεκδικήσεων, εξωθήθηκαν σε προσωπικές πράξεις απελπισίας. Δεν είναι πράξεις προβληματικών ανθρώπων. Είναι το αφτιασίδωτο πρόσωπο της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Η προσχώρηση και η υπαναχώρηση...
Το περασμένο Σάββατο, ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρης συναντήθηκε στα γραφεία του κόμματος με το στέλεχος της ΝΔ, Αντ. Βουγιουκλάκη. Αμέσως μετά ανακοινώθηκε η προσχώρηση του δεύτερου στον ΛΑ.Ο.Σ. Ο Γ. Καρατζαφέρης εξέφρασε τη μεγάλη του χαρά, ομοίως και ο Α. Βουγιουκλάκης που δήλωσε συγκινημένος καθώς, όπως είπε, «ενστερνίζεται» αυτά που ο ΛΑ.Ο.Σ. «προβάλλει, έχει προγραμματίσει και υποστηρίζει» και γι' αυτό «με μεγάλη χαρά αποδέχτηκα την πρόσκληση και θα αγωνιστώ με όλες μου τις δυνάμεις. Οσοι με ξέρουν από κοντά γνωρίζουν ότι όταν θέλω κάτι να επιτύχω, το επιτυγχάνω».
Χτες, Δευτέρα, εστάλη στον Τύπο η ακόλουθη επιστολή απ' τον Αντ. Βουγιουκλάκη: «Απ' τον πρόεδρο του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Γ. Καρατζαφέρη δέχτηκα πρόσκληση να είμαι υποψήφιος στις προσεχείς εθνικές εκλογές. Για λόγους προσωπικούς δεν είμαι σε θέση να ανταποκριθώ θετικά (...). Συνεχίζω να στηρίζω και να αγωνίζομαι για τη Νέα Δημοκρατία».
Νομίζουμε ότι κάθε δικό μας σχόλιο περισσεύει.
Οι «προστάτες» των εργατών
Καθώς ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μπροστά σε πλατείες και σε κάμερες τηλεοπτικές πλειοδοτούν σε δόσεις «υπευθυνότητας» και «ελπίδας», άλλοι δυο εργάτες άφησαν χτες την τελευταία τους πνοή, καθώς εργάζονταν σε φρεάτιο αποχέτευσης στην Κηφισιά. Εννοείται ότι γι' αυτούς τους νεκρούς εργάτες δε θα βρεθεί χώρος ούτε στον κυβερνητικό απολογισμό του πρωθυπουργού, ούτε στα σχέδια «σωτηρίας» της χώρας που προβάλλει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Οι νεκροί και σακατεμένοι εργάτες στα γκέτο της εργοδοσίας, όπως και τα μέτρα προστασίας για τη ζωή τους, δεν έχουν θέση ούτε στα προεκλογικά προγράμματα των δύο κομμάτων. Αλλωστε, οι νεκροί εργάτες δε μιλάνε.
Και όμως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ερίζουν για το ποιος είναι ο καλύτερος «προστάτης» των εργαζομένων. Αυτοί που δε θέλουν να επιβάλουν στην εργοδοσία ούτε τα στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας για τη ζωή και την υγεία τους. Αυτοί που αποθεώνουν την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα με κάθε κόστος. Αυτοί που μετράνε μέχρι το τελευταίο ευρώ τα κέρδη των επιχειρήσεων, τους τόκους και τις αποδόσεις στο χρηματιστήριο, είναι οι ίδιοι που δε δίνουν δεκάρα τσακιστή για τη ζωή των εργαζομένων.
Ποιος είναι λοιπόν ο καλύτερος «προστάτης» των εργαζομένων; Η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ; Ποιος είναι ο πιο ευαίσθητος; Η ΝΔ, που στην πενταετία 2004-2008, κατά την οποία κυβέρνησε, έχασαν τη ζωή τους 623 εργάτες και εργάτριες; 'Η το ΠΑΣΟΚ που κατά τη δική του κυβερνητική τετραετία 2000-2003 σκοτώθηκαν στους χώρους δουλειάς 613 εργαζόμενοι; Τι βαραίνει περισσότερο στην τρομερή ζυγαριά του θανάτου; Οι 613 νεκροί επί ΠΑΣΟΚ ή οι 623 νεκροί επί διακυβέρνησης ΝΔ; Τι είναι χειρότερο; Οι 13 νεκροί των Ολυμπιακών έργων ή οι νεκροί της ΛΑΡΚΟ;
Ε, λοιπόν, σε αυτή την άθλια σύγκριση - που τους καλούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ - οι εργαζόμενοι δε θα μπούνε. Για την εργατική τάξη δεν υπάρχει η πενταετία ΝΔ, δεν υπάρχει η τετραετία ΠΑΣΟΚ. Γιατί η εργατική τάξη μετράει με το ίδιο μέτρο όλους τους νεκρούς της. Μετράει τους 1.236 νεκρούς των τελευταίων εννιά χρόνων και τους χιλιάδες σακατεμένους και δεν τους ξεχωρίζει. Ετσι δεν ξεχωρίζει την ενιαία πολιτική που ασκήθηκε τα προηγούμενα χρόνια. Γιατί η ασυδοσία της εργοδοσίας, η πολιτική που έχει μετατρέψει τη ζωή του εργάτη να είναι πιο φτηνή από ένα εξάρτημα της μηχανής που δουλεύει, έχουν την ίδια σφραγίδα: «ΝΔ - ΠΑΣΟΚ».
Και αυτή τη μία ενιαία και αδιαίρετη πολιτική, που δε μετριέται με κυβερνητικές τετραετίες, αλλά με συγκεκριμένα αντεργατικά και αντιλαϊκά αποτελέσματα, πρέπει να κρίνουν οι εργαζόμενοι και μπροστά στις κάλπες. Να την κρίνουν όχι με το ποιος έκανε το λιγότερο κακό, αλλά πώς μπορεί να ξημερώσει μια καλύτερη μέρα, γι' αυτούς και τα παιδιά τους. Γιατί δεν είναι μοιραίο να πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο. Δεν είναι το «γραφτό μας» να μας σπρώχνουν από «τον Αννα στον Καϊάφα». Αυτόν το δρόμο της ελπίδας και της λαϊκής ανάτασης δείχνει σήμερα και παλεύει με συνέπεια το ΚΚΕ. Σε αυτόν το δύσκολο δρόμο πρέπει να πορευτούμε ακόμα πιο πολλοί, ακόμα πιο αποφασιστικά.
Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
Ο απόλυτος εμπαιγμός
Παπαγεωργίου Βασίλης
Ξένοι «επενδυτές» και άλλοι θεσμικοί μεγαλορεντιέρηδες από το εξωτερικό έχουν στα χέρια τους πάνω από το 50% της τρέχουσας χρηματιστηριακής αξίας των εταιρειών που είναι εισηγμένες στο χρηματιστήριο της Αθήνας. Να σημειωθεί ακόμη πως τα ποσοστά τους είναι πολύ μεγαλύτερα στους πλέον ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους, όπως για παράδειγμα στις τράπεζες, που μοιράζουν και το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος από τα διανεμόμενα κέρδη με τη μορφή μερισμάτων στους μεγαλομετόχους τους.
Είναι απόλυτα φανερό πως ο μοναδικός τρόπος που έχουν στα χέρια τους οι πολιτικοί διαχειριστές του σημερινού συστήματος - στο βαθμό που θα ήθελαν να τους φορολογήσουν - θα ήταν να πάρουν το φόρο από τη «πηγή», δηλαδή από τις ίδιες τις επιχειρήσεις και πριν αυτές μοιράσουν τα κέρδη στους μεγαλομετόχους τους.
Αναφέρουμε τα παραπάνω, γιατί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ισχυρίζεται, τάχα, ότι θα φορολογεί τα μερίσματα, με βάση τις ...φορολογικές δηλώσεις. Με τη μεγάλη διαφορά πως οι ξένοι «επενδυτές», όπως προβλέπεται και από τις διακρατικές συμφωνίες «αποφυγής διπλής φορολογίας», δεν έχουν ούτε καν υποχρέωση υποβολής φορολογικής δήλωσης στην Ελλάδα. Είναι φανερό δηλαδή ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ τούς εκχωρεί και νέα προκλητικά προνόμια και φοροαπαλλαγές. Και, βέβαια, οι ντόπιοι μεγαλομέτοχοι έχουν όλους τους τρόπους να κάνουν χρήση του ίδιου προνομίου εμφανιζόμενοι και αυτοί με τη σειρά τους ως «ξένοι επενδυτές»...
Απόλυτα φανερό και το γεγονός ότι και το νέο φορο-σύστημα του ΠΑΣΟΚ όχι μόνον αφήνει στο απυρόβλητο τα επιχειρηματικά κέρδη, αλλά τα ενισχύει και παραπέρα. Οι ντόπιες επιχειρήσεις επίσης δεν υποβάλλουν δήλωση ...μισθωτού ούτε βέβαια φορολογούνται με την κλίμακα, αλλά το συντελεστή που προβλέπεται και ο οποίος, σύμφωνα με νόμο της ΝΔ στα επόμενα χρόνια θα πέσει σταδιακά κατά 5 μονάδες ακόμη, για να φτάσει στο 20% το 2014.
Γρηγοριάδης Κώστας
Οι μεγαλοεπιχειρηματίες δεν έχουν λόγο να ανησυχούν με τις κυβερνήσεις είτε της ΝΔ είτε του ΠΑΣΟΚ. Το αντίθετο ακριβώς ισχύει. Και το δούλεμα απέναντι στα λαϊκά στρώματα πρέπει να βρει ηχηρή απάντηση στην «κάλπη» του ΚΚΕ.
Υποκριτική ψευτο-αντιπαράθεση διαχειριστών
Γρηγοριάδης Κώστας
«Πού πήγαν τα λεφτά;», ρώταγε δήθεν αφελώς ο Γ. Παπανδρέου κατά την προεκλογική περίοδο των ευρωεκλογών δημαγωγώντας ασύστολα, αλλά μέχρι τώρα δεν έχει δώσει καμία απάντηση. Ασφαλώς και γνωρίζει πού πήγαν τα περίπου 100 δισ. ευρώ που αυξήθηκε το δημόσιο χρέος κατά τη διάρκεια της θητείας της ΝΔ, όπως γνωρίζει και πού πήγαν τα υπόλοιπα 180 δισ. που αυξήθηκε το χρέος επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ. Ξέρει ότι πήγαν σε γενναίες κρατικές επιδοτήσεις στα μονοπώλια, σε «θαλασσοδάνεια», σε «αυτοχρηματοδοτούμενα» δήθεν μεγάλα έργα, σε μεγαλοεργολάβους, σε πολεμικούς εξοπλισμούς του ΝΑΤΟ, κοκ. Δεν το λέει όμως ακριβώς γιατί αυτό πρόκειται να κάνει και ο ίδιος. Δεν είναι τυχαίο ότι στη ΔΕΘ χρησιμοποίησε την ίδια «καραμέλα» που αναμασούσε και ο Κ. Καραμανλής στο παρελθόν. Οτι τάχα θα βρει τα χρήματα από την πάταξη της σπατάλης και άλλα τέτοια παραμύθια. Από την πλευρά του ο Κ. Καραμανλής θέτει το «αμείλικτο» ερώτημα προς τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ «πού θα βρει τα λεφτά», αυτό δηλαδή που ρωτούσαν τον ίδιο πριν αναλάβει τη διακυβέρνηση το 2004. Πρόκειται βέβαια για πλήρως ελεγχόμενη ψευτοαντιπαράθεση ανάμεσα σε διαχειριστές της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής. Το σίγουρο - και κάτι παραπάνω - είναι ότι λεφτά υπάρχουν. Το αποδεικνύει η υπερκερδοφορία των μονοπωλίων που συνεχίζουν να θησαυρίζουν ακόμα και εν μέσω κρίσης. Το ζήτημα είναι να μπορέσει ο λαός να πάρει τα λεφτά, ακριβώς γιατί του ανήκουν. Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να δώσει στις εκλογές εξουσιοδότηση για να του στείλουν το λογαριασμό της κρίσης. Γιατί αυτό σημαίνει στην πραγματικότητα η ψήφος σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Αναμασήματα της εποχής του πιο μαύρου αντικομμουνισμού...
Σε αναμασήματα των ασφαλίτικων επιχειρημάτων που ακούγονταν στα στρατοδικεία σε βάρος των κομμουνιστών τη δεκαετία του '50, αναλώθηκε για δεύτερη Κυριακή ο γνωστός αντικομμουνιστής Ν. Μαραντζίδης, με νέο του άρθρο στην εφημερίδα το ΒΗΜΑ. Το προχτεσινό του πόνημα εμφανίζεται ως απάντηση σε άρθρο που δημοσίευσε ο «Ριζοσπάστης», με αφορμή άρθρο περί «κόκκινων πρακτόρων» που έγραψε συνεταιρικά με τον Κ. Τσίβο (υπάλληλο στην ελληνική πρεσβεία στην Τσεχία) και τον γνωστό καθηγητή (προέλευσης ΗΠΑ) Στ. Καλύβα, υπό την ...αιγίδα υπηρεσιών διαστρέβλωσης της Ιστορίας με βάση την αντικομμουνιστική προπαγάνδα, υπηρεσιών που προσφέρει και το αμερικανικό πανεπιστήμιο του Γέιλ, πέρα από άλλα ιμπεριαλιστικά επιτελεία.
Μιλάει ξανά για «πράκτορες» και προσφορά υπηρεσιών του ΚΚΕ στις σοσιαλιστικές χώρες, ενάντια στην Ελλάδα, μιλά δηλαδή για κατασκοπία, ό,τι έλεγαν τα επιτελεία των ΗΠΑ, της Βρετανίας και του αντιδραστικού καθεστώτος της Ελλάδας στη δεκαετία του '50, όταν εκτελούσαν τους κομμουνιστές με την κατηγορία της κατασκοπίας. Βεβαίως, ο κύριος καθηγητής και οι άλλοι όμοιοί του, στο όνομα της Ιστορίας, την κακοποιούν βάναυσα, αντιστρέφοντας την πραγματικότητα. Γιατί είναι οι πράκτορες των μυστικών και φανερών υπηρεσιών των Αμερικάνων, που αλώνιζαν τότε την Ελλάδα για να συμβάλουν στο τσάκισμα του λαϊκού κινήματος και του ΚΚΕ. Και αλωνίζουν και σήμερα τη χώρα μας σε συνεργασία με τις εδώ ανάλογες υπηρεσίες ή και αυτοτελώς. Αλλά ο κύριος καθηγητής κάνει την πάπια γι' αυτήν τη δράση. Οπως και τα ερωτηματικά που θέτει στην έρευνά του περί του πόσο το ΚΚΕ ήταν «εθνικό» ή εξαρτημένο, καταλήγοντας οτι ήταν εξαρτημένο. Ξενοκίνητο το έλεγαν οι εχθροί του και εχθροί του σοσιαλισμού, ως μια από τις κατηγορίες για τις καταδίκες από τα στρατοδικεία και τις εκτελέσεις. Και φαίνεται ότι ο κύριος «επιστήμονας» ανέλαβε τη χρέωση να επαναφέρει τις πιο μαύρες περιόδους της αντιδραστικής δράσης της πλουτοκρατίας και του ιμπεριαλισμού, προσδίδοντας «κύρος» ιστορικής έρευνας για να δικαιολογήσει τις δολοφονίες και τις εκτελέσεις καθαγιάζοντάς τες, όπως και τους δημίους του λαού. Για να γίνει πιο εύπεπτη η αντικομμουνιστική δράση της πλουτοκρατίας και του ιμπεριαλισμού.
... αφού τους τρομάζει η γραμμή ανατροπής
Προς τι αυτή η προπαγάνδα; Είναι απλό. Την άρχουσα τάξη, τον ιμπεριαλισμό τους τρομάζει ένα πράγμα: Η σκέψη ότι η ταξική πάλη στη γραμμή της ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας οξύνεται, γιατί το ΚΚΕ μπορεί και συσπειρώνει εργάτες, λαϊκά στρώματα σ' αυτήν ακριβώς τη γραμμή. Τους δυσκολεύει στο να χειραγωγούν, στο να λειτουργεί ανεμπόδιστα το αστικό πολιτικό σύστημα. Ως ταξικοί αντίπαλοι είναι λογικό να παίρνουν τα μέτρα τους. Με προβοκάτσιες, υιοθέτηση της γραμμής της ΚΥΠ και των δημίων του λαού. Και βρίσκουν πρόθυμους καμπόσους σαν τους παραπάνω αρθρογράφους του ΒΗΜΑΤΟΣ, όπως και όλα τα φιντάνια της αστικής τάξης που κάνουν το ίδιο. Αξιος ο μισθός τους, όπως και άξια η δράση της εφημερίδας που υποδεχόταν τους Γερμανούς το 1941 στην Ελλάδα, όταν σύσσωμος ο λαός οργάνωνε την απελευθερωτική του πάλη. Ελα, όμως, που η γενιά που πλήρωσε τον άγριο αντικομμουνισμό ζει, θυμάται και δεν πιάνουν σ' αυτήν οι αντικομμουνιστικές ιστορικές έρευνες τέτοιων υποκειμένων, βγαλμένων από τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία των ΗΠΑ. Η πραγματική ιστορία του λαού και του ΚΚΕ έχει γραφτεί και έτσι την παραδίδουμε και στις επόμενες γενιές, όσο και αν σκούζουν καθηγητάδες τύπου Μαραντζίδη, για τη σωτηρία της ψυχής της τάξης που μάτωσε το λαό δολοφονώντας τον, δολοφονώντας τους ηγέτες του. Φαίνεται πως στα πανεπιστήμια που σπούδασε ο κύριος καθηγητής και οι όμοιοί του δεν του έμαθαν πως: «Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει»...
Ψηφοδέλτια μάχης!
Η δημοσιοποίηση την περασμένη Κυριακή των ψηφοδελτίων του ΚΚΕ, δίνει ώθηση στον αγώνα που εδώ και μέρες δίνουν σε πανστρατιά χιλιάδες μέλη, φίλοι και οπαδοί του Κόμματος και της ΚΝΕ σε όλη τη χώρα, με στόχο την ενίσχυση του ΚΚΕ, τη μείωση των ποσοστών ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και το δυνάμωμα του λαϊκού κινήματος. Στους υποψήφιους που απαρτίζουν τα ψηφοδέλτια του Κόμματος, αντανακλάται η πολιτική του ΚΚΕ, οι πρωτοπόροι αγώνες του σε όλα τα μέτωπα. Είναι αγωνιστές και αγωνίστριες αφοσιωμένοι στις μάχες για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχής αγροτιάς, των μισθωτών επιστημόνων, της προοδευτικής διανόησης, που δε συμβιβάζονται με τα ιμπεριαλιστικά δόγματα του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ, με τη μοιρολατρία και το συμβιβασμό.
Από τους 424 υποψήφιους πανελλαδικά, οι 150 είναι για πρώτη φορά υποψήφιοι. Είναι και αυτή μια απτή απόδειξη της ανανέωσης των γραμμών του ΚΚΕ, η οποία δεν είναι μόνο ηλικιακή. Η ανάδειξη στελεχών, για το Κόμμα, ταυτίζεται με ένα διαρκές, στρατηγικής σημασίας καθήκον. Δεν έχει καμιά σχέση με το ψάρεμα ψήφων και την εντυπωσιοθηρία στην οποία υποτάσσουν τη σύνθεση των ψηφοδελτίων και των οργάνων τους τα άλλα κόμματα. Η ανανέωση των ψηφοδελτίων του ΚΚΕ αντανακλά θετικές διεργασίες και στο εργατικό λαϊκό κίνημα, όπου νέες δυνάμεις αναδεικνύονται σε πρωτοπόρους ρόλους, προσεγγίζουν το ΚΚΕ, εντάσσονται στις γραμμές του ή συμπορεύονται μαζί του.
Σχεδόν οι μισοί από τους υποψήφιους του ΚΚΕ είναι εργατοϋπάλληλοι του ιδιωτικού, του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Αγωνιστές πρωτοπόροι στον κλάδο και στον τόπο της δουλειάς τους. Στελέχη του ταξικού εργατικού κινήματος, μαχητές γνωστοί στους χιλιάδες συναδέλφους τους για την ακαιρεότητα, τη συνέπεια, τη μαχητικότητά τους. Σ' αυτούς αθροίζονται υποψήφιοι από τα άλλα λαϊκά στρώματα που βρίσκονται στο στόχαστρο της στρατηγικής που διαχρονικά προωθούν στη χώρα μας η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, η ΕΕ και τα κόμματα - δορυφόροι τους. Φτωχοί και μεσαίοι αγρότες, που ξεκληρίζονται από την αντιαγροτική πολιτική της ΚΑΠ. Αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ, που σβήνουν στην άνιση μάχη με τα μονοπώλια. Συνταξιούχοι που ο δικομματισμός έχει καταδικάσει σε εισόδημα μικρότερο των 600 ευρώ.
Αθροίζονται ακόμα εκπαιδευτικοί, επιστήμονες, καλλιτέχνες και καθηγητές πανεπιστημίου, μέλη του ΚΚΕ και συνεργαζόμενοι μαζί του, που έχουν δοκιμαστεί στο πεδίο των ταξικών αγώνων και έχουν με συνέπεια σταθεί με την πένα, τη φωνή, το έργο και την πνευματική τους εργασία στο πλευρό των εργαζόμενων και του λαού. Αυτό είναι το αδιαμφισβήτητο πλεονέκτημα των υποψηφίων του ΚΚΕ σε σχέση με όλα τα άλλα κόμματα. Είναι αγωνιστές ακέραιοι, γνώριμοι στους εργαζόμενους επειδή ακριβώς βρίσκονται στο ίδιο μετερίζι μαζί τους. Στους καθημερινούς αγώνες για το δίκιο, τη διεύρυνση των δικαιωμάτων τους. Για τη δημιουργία εκείνων των προϋποθέσεων που θα ανοίξουν το δρόμο για πιο ριζοσπαστικές αλλαγές, προς όφελος της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.
Feeds
