Τέτοια χαρά είχαν πολλά χρόνια να πάρουν οι επιχειρηματίες του τουρισμού. Και δεν έχουν άδικο, αφού ουκ ολίγα τους εξασφαλίζει η κυβέρνηση με τα μέτρα που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός, χτυπώντας ταυτόχρονα και τα δικαιώματα των εργαζομένων στον κλάδο.
Δεν είναι και λίγο για τον εργαζόμενο να πληρώνει ουσιαστικά τον εργοδότη του για να δουλέψει σ' αυτόν, όπως θα συμβεί με την επιδότηση των εργοδοτών από τον ΟΑΕΔ για να απασχολούν το εποχικό προσωπικό και τους συμβασιούχους ορισμένου χρόνου!
Στο μεταξύ, άρχισε να ανοίγει κι άλλο η «όρεξη». Χτες συναντήθηκαν με τον Α. Σπηλιωτόπουλο οι εκπρόσωποι των χιονοδρομικών κέντρων που ζήτησαν να λυθούν «λειτουργικά ζητήματα» και ενίσχυση της δουλιάς τους από το υπουργείο Παιδείας με... επισκέψεις μαθητών.
Οσο για τα μέτρα, στη λίστα των... ευγνωμονούντων προστέθηκαν χτες οι ταξιδιωτικοί πράκτορες και η Ομοσπονδία Εστιατόρων, οι οποίοι είχαν άχτι το τέλος παρεπιδημούντων, που θα μειωθεί στο 0,5%. Αλλά ας μη χαίρονται πολύ οι «μικροί» του τουρισμού. Αν πιστεύουν ότι η «πίτα» θα μοιραστεί αναλογικά, θα απογοητευτούν, αφού η τουριστική πολιτική της κυβέρνησης ευνοεί συστηματικά τους μεγάλους και επιδιώκει «ποιοτικές» υπηρεσίες, δηλαδή μεγάλες επενδύσεις. Αλλο ένα δείγμα για αυτό που συνεχώς πρέπει να τους απασχολεί. Οτι ο αντίπαλος είναι το μεγάλο κεφάλαιο και έχουν συμφέρον να διεκδικούν ενάντιά του και ενάντια στην πολιτική που το ενισχύει. Μαζί με τους εργαζόμενους.
Ανύπαρκτη «κοινωνική γαλήνη»
Η «έκκληση» της κυβέρνησης, μετά τη δολοφονική απόπειρα κατά του μαθητή στο Περιστέρι, ότι «πρέπει όλοι να υπερασπιστούμε την κοινωνική γαλήνη», είναι στην πραγματικότητα έκκληση για αφοπλισμό του λαϊκού κινήματος. Πάγια τακτική της κυβέρνησης είναι να συνδέει τις διαδηλώσεις και τις λαϊκές κινητοποιήσεις των ανθρώπων του μόχθου και των παιδιών τους, που διεκδικούν ικανοποίηση των αναγκών τους, με τα επεισόδια και τα έκτροπα, προκειμένου να δικαιολογήσει τη χρήση της αστυνομικής βίας, αλλά και την απαγόρευση των ίδιων των διαδηλώσεων. Αυτό ακριβώς ήταν το νόημα της πρότασης του Κ. Καραμανλή να αναβληθούν οι συγκεντρώσεις που είχαν προγραμματιστεί στο πλαίσιο της τελευταίας πανεργατικής απεργίας, προκειμένου «να αποφευχθεί η καταστροφική δράση των ακραίων ομάδων». Είναι ολοφάνερη η ευθεία συσχέτιση μεταξύ διαδηλώσεων και «καταστροφών». Αλλωστε, είναι η κυβέρνηση που είχε εκδώσει εγκύκλιο για την απαγόρευση των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας, ανεξάρτητα αν δεν κατάφερε να την εφαρμόσει, ενώ έχει καλύψει πλήρως και σε όλες τις περιπτώσεις το ΜΑΤοκύλισμα διαδηλώσεων και την αστυνομική βία και αυθαιρεσία... Φυσικά, δεν πρόκειται να της γίνει η χάρη. Δεν πρόκειται το λαϊκό κίνημα να παραδώσει τα «όπλα» του, να υποστείλει τους αγώνες του, προκειμένου να επικρατήσει η ανύπαρκτη έτσι και αλλιώς «κοινωνική γαλήνη», αφού η βία της πολιτικής τους για το μεγάλο κεφάλαιο τσακίζει τη ζωή των λαϊκών ανθρώπων.
«Μονόδρομος» η συνεργασία;
Μπορεί η απρόσκοπτη δικομματική εναλλαγή να είναι η κυρίαρχη επιλογή της άρχουσας τάξης, ωστόσο υπάρχουν και σοβαρές ενστάσεις και «εναλλακτικές» προτάσεις, όπως αυτή που εκφράστηκε από τον πρόεδρο του ΣΕΒ περί «ισχυρής διακυβέρνησης». Με άλλα λόγια κυβέρνηση συνεργασίας μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων που θα σηκώσουν από κοινού το βάρος της «διεξόδου» από την κρίση προς όφελος του κεφαλαίου. Είναι χαρακτηριστικό από την άποψη αυτή το σκεπτικό που αναπτύσσει η γνωστή για τις υπερσυντηρητικές απόψεις της «Εστία». Γράφει λοιπόν στη χτεσινή πρωτοσέλιδη ανάλυσή της: «Το πιθανότερον λοιπόν είναι ότι τα δύο μεγάλα κόμματα θα βρεθούν κάποια στιγμή προ του διλήμματος της συνεργασίας μεταξύ τους, αφού δε θα υπάρχει άλλη λύσις. Και μάλλον έτσι πρέπει να γίνει. Αμφότερα, ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, είχαν τη δυνατότητα να κυβερνήσουν αυτοδύναμα επί πολλά χρόνια. Αλλά ούτε το ένα ούτε το άλλο κόμμα κατόρθωσε να επιλύσει βασικά διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, καθώς και θεμελιώδη θεσμικά ζητήματα της ελληνικής κοινωνίας»... Και η εφημερίδα καταλήγει: «Για οποιονδήποτε βλέπει κατάματα την πραγματικότητα, άλλη λύσις δεν υπάρχει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα πετύχει»... Το καταγράφουμε λέγοντας ταυτόχρονα ότι ο λαός δεν πρέπει να πέσει σε τέτοιες παγίδες. Είτε δικομματική εναλλαγή είτε κυβέρνηση συνεργασίας αστικών κομμάτων, θα είναι σφίξιμο της θηλιάς της αντιλαϊκής πολιτικής στο λαιμό του. Σφάχτης. Γι' αυτό να εγκαταλείψει μαζικά ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, να συστρατευτεί στην ταξική πάλη με το δικό του αντιμονοπωλιακό μέτωπο, να ενισχύσει αποφασιστικά το ΚΚΕ.
Η προοπτική του αγώνα της αγροτιάς
Οι αγροτικές κινητοποιήσεις, που οργανώνει αυτό το διάστημα η ΠΑΣΥ, φέρνουν στο προσκήνιο τα πολλά και οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μικρομεσαίοι αγρότες, οι οποίοι αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία του αγροτικού πληθυσμού στη χώρα μας. Προβλήματα που σχετίζονται με τη δραματική μείωση του εισοδήματός τους, η οποία, σε συνδυασμό με τις άλλες επιπτώσεις που προκαλεί η εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική στα λαϊκά στρώματα - ακρίβεια στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, στους λογαριασμούς του ρεύματος, του τηλεφώνου, του νερού, στα εισιτήρια και τα διόδια των συγκοινωνιών, εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, του Πολιτισμού, κ.ά. - εντείνει την οικονομική ανέχεια και αυξάνει τη φτώχεια στην ύπαιθρο, καθιστώντας όλο και δυσκολότερη τη ζωή στο χωριό.
Σήμερα, πλέον, οι μικρομεσαίοι αγρότες έχουν αντιληφθεί ότι η αιτία των προβλημάτων τους βρίσκεται στην ΚΑΠ και γενικότερα στην αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων. Αυτό που απομένει είναι να συνειδητοποιήσουν όλοι ότι στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής δεν μπορεί να λυθούν τα προβλήματά τους κι απαιτείται ο αγώνας τους να έχει στόχο την ανατροπή της και την εφαρμογή μιας άλλης, φιλοαγροτικής πολιτικής. Αλλά, φιλοαγροτική πολιτική δε θα εφαρμόσει η κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία κινείται, σταθερά και αταλάντευτα, στο δρόμο της ΚΑΠ, που οδηγεί στο μαζικό ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς. Δε θα την εφαρμόσει ούτε μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αφού κι αυτό το κόμμα στον ίδιο «ντορό» κινείται. Και, φυσικά, δε θα αποκλίνουν από τον καταστροφικό ευρωμονόδρομο κυβερνήσεις συνεργασίας κεντροαριστερής, ή κεντροδεξιάς σύστασης και συγκρότησης.
Οι μικρομεσαίοι αγρότες δεν έχουν να περιμένουν καμιά αλλαγή στην αντιαγροτική κατεύθυνση της εφαρμοζόμενης κυβερνητικής πολιτικής, ούτε να ελπίζουν σε κάτι καλύτερο από την εναλλαγή στην κυβέρνηση των κομμάτων του δικομματισμού και του ευρωμονόδρομου. Επομένως, ο αγώνας τους χρειάζεται να απεμπλακεί από τα δικομματικά, ή τα διπολικά «διλήμματα» και να θέτει ως προοπτική την ανάδειξη της Λαϊκής Εξουσίας. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι η ανάπτυξη ενός μαζικού, οργανωμένου και σωστά προσανατολισμένου αγροτικού κινήματος, το οποίο, σε συμπαράταξη με το ταξικό εργατικό κίνημα, θα έχει στόχο την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών, σε βάρος των κομμάτων που διαχειρίζονται και στηρίζουν την αντιαγροτική - αντιλαϊκή πολιτική και υπέρ του ΚΚΕ που σταθερά και σθεναρά την αντιμάχεται.
Σ' αυτή την κατεύθυνση και προοπτική καλεί τους μικρομεσαίους αγρότες να συνεχίσουν και να κλιμακώσουν την πάλη τους η ΠΑΣΥ. Και ξεκαθαρίζει ότι οι κινητοποιήσεις που οργανώνουν αγροτοσυνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, όπως και της ΝΔ, αυτό το διάστημα, δεν κινούνται στον ίδιο «ντορό», αλλά πραγματοποιούνται και χρησιμοποιούνται για τον αποπροσανατολισμό και την παραπλάνηση της αγωνιζόμενης αγροτιάς, την υπονόμευση της προοπτικής του αγώνα της και, ουσιαστικά, για τη στήριξη της αντιαγροτικής πολιτικής. Αυτό, άλλωστε, γίνεται φανερό και από τα «αιτήματα» που προβάλλονται σ' αυτές τις κινητοποιήσεις, τα οποία δεν ανταποκρίνονται στα πραγματικά προβλήματα και δεν αναδεικνύουν τις ουσιώδεις διεκδικήσεις των φτωχών αγροτών.
Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ
Επικίνδυνοι συσχετισμοί...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΤΟ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΚΙ ΑΥΤΌ, στη Βουλή, και μάλιστα από τον υπουργό Δικαιοσύνης Σ. Χατζηγάκη! Που κάθε άλλο παρά αναρμόδιος είναι.
Στις (πολιτισμένες υποθέτουμε) χώρες, όπως η Βρετανία, όταν ένας αστυνομικός δολοφονεί επανέρχεται στην υπηρεσία του.
Το έγραψε - μας είπε - η εφημερίδα «Γκάρντιαν» - για τους δύο αστυνομικούς που δολοφόνησαν χωρίς λόγο Βραζιλιάνο μετανάστη - και θεώρησε σωστό να μας κρατήσει ενήμερους.
Μάλιστα πρόσθεσε ότι ο αστυνομικός επιστρέφει... ένοπλος. Προφανώς για να μη χάσει τη φόρμα του και πάνε χαμένα τα ταλέντα του..
Αλλά στη συνέχεια έσπευδε να διευκρινίσει ότι την αναφορά του δεν πρέπει να τη... συσχετίσουμε με τα γεγονότα των ημερών εδώ στην Ελλάδα και τη δολοφονία του 15 χρονου.
Δηλαδή, με τι άλλο θα μπορούσαμε να τη συσχετίσουμε; Πού αλλού «κολλάνε» τέτοιες αναφορές;
Ιδίως όταν συνοδεύονται και με μια πρόταση του υπουργού Δικαιοσύνης για κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, επίσης από το βήμα της Βουλής;
Είναι φανερό ότι με ένα ακόμη πράγμα σχετίζονται όλα τούτα. Με τις ειλημμένες αποφάσεις για ακόμη περισσότερη καταστολή. Για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο περιορισμό όσων αγωνίζονται και διεκδικούν.
Και βέβαια το παράδειγμα δεν μπορεί να είναι άλλο από το τι κάνουν οι «Ευρωπαίοι εταίροι» μας. Γιατί από εκεί εκπορεύονται όλα...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΘΕΩΡΟΥΝ ΟΤΙ μας... εντυπωσίασαν στις ΗΠΑ, επειδή δίνουν δάνεια σε αυτοκινητοβιομηχανίες για να «σωθούν από την κρίση»;
Εμείς είμαστε... πολύ μπροστά σε αυτά τα πράγματα. Δεν περιμέναμε την κρίση για να ενισχύσουμε τους βιομηχάνους, το κάναμε ούτως ή άλλως. Και όχι με δάνεια, αλλά με κανονικότατες ενισχύσεις!
Φτάσαμε ακόμη και να τους πληρώνουμε για να φτιάξουν εργοστάσια σε άλλες χώρες των Βαλκανίων.
Μάλλον πρέπει να περάσουν μια βόλτα μήπως και πάρουν κανένα μαθηματάκι...
Στο κενό η προβοκάτσια της «Αυριανής»
Η λάσπη και η προβοκάτσια αποτελούν, όπως είναι γνωστό σε όλους, τα «υλικά» με τα οποία δεκαετίες τώρα «δουλεύει» το συγκρότημα του Ταύρου. Από την άποψη αυτή καμία έκπληξη δεν προκαλεί η νέα χοντροκομμένη προβοκάτσια σε βάρος του ΚΚΕ, μέσω του χτεσινού πρωτοσέλιδου της «Αυριανής», με το οποίο... ζητείται «να αναλάβουν οι πολίτες ή το ΚΚΕ την αποκατάσταση της τάξης και την προστασία του δημοκρατικού πολιτεύματος». Νομίζουν οι δυστυχείς της δημοσιογραφίας των ακραίων συντηρητικών ενστίκτων πως βάζοντας μαύρο χρώμα στο πρωτοσέλιδό τους θα κινήσουν αντιΚΚΕ αντανακλαστικά αποδίδοντας το ρόλο που αποδίδουν διάφοροι χαφιέδες και προβοκάτορες, αυτοαποκαλούμενοι «κίνημα», στο οργανωμένο εργατικό λαϊκό κίνημα. Είναι γνωστό πως έχει, η συγκεκριμένη εφημερίδα, τη δική της ιστορία, στην υπονόμευση της λαϊκής πάλης. Ξέρει καλά πότε να βάλει μπουρλότο προκειμένου να στηρίξει το σύστημα, γι' αυτό και είναι με την εκάστοτε κυβέρνηση. Οι πάντες γνωρίζουν το ρόλο της στις εκστρατείες για τη σταθερότητα του πολιτικού συστήματος. Τα ίδια έκανε και όταν υποστήριζε το ΠΑΣΟΚ τα ίδια κάνει και τώρα. Γι' αυτό και είναι επικίνδυνη.
Τώρα στέλνει το κίνημα σε «διαλόγους»...
Παπαγεωργίου Βασίλης
Μας έχει συνηθίσει τις τελευταίες μέρες ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σε διαρκείς ...τούμπες, αναδιπλώσεις, σε είπα - ξείπα, σε ενέργειες και δηλώσεις που αναδεικνύουν την οπορτουνιστική του τακτική που σπέρνει συγχύσεις. Το καινούριο που προστίθεται στο πάνθεον των αναδιπλώσεών του, είναι η χτεσινή «πρωτοβουλία» του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει «διαμεσολαβητικό» ρόλο προκειμένου να καθίσουν από κοινού στο τραπέζι του διαλόγου η κυβέρνηση και το μαθητικό και φοιτητικό κίνημα! Ο Α. Αλαβάνος κάλεσε, με δηλώσεις του, τον πρωθυπουργό να συναντηθεί με εκπροσώπους των 15μελών των μαθητών και των φοιτητικών συλλόγων.
Αλήθεια, πότε άκουσε ο Α. Αλαβάνος το μαθητικό και το φοιτητικό κίνημα να ζητάει διάλογο με την κυβέρνηση; Πότε είδε τα 15μελή και τους φοιτητικούς συλλόγους να ζητούν την έναρξη διαλόγου;
Το οργανωμένο μαθητικό και φοιτητικό κίνημα έχει αιτήματα και στόχους που τους παλεύει στους δρόμους μαζικά και οργανωμένα, ζητώντας όχι διάλογο, αλλά ικανοποίησή τους. Εχει αιτήματα που βροντοφωνάζει χρόνια τώρα και τα γνωρίζει πολύ καλά ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση. Κι, ακόμα, το κίνημα έχει εμπειρία από τους στημένους διαλόγους (και για την Παιδεία), που μοναδικό στόχο έχουν να νομιμοποιήσουν τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις. Κι ακριβώς επειδή έχει εμπειρία, τους έχει απορρίψει και δεν παραπλανιέται από αυτούς, σε αντίθεση με το ΣΥΝ, ο οποίος τους έχει νομιμοποιήσει πολλές φορές στο παρελθόν (και στην Παιδεία, αφού στρογγυλοκάθισε πρόθυμα αρχικά στο διάλογο του ΕΣΥΠ και συζήταγε π.χ. για την «αξιολόγηση» των ΑΕΙ, ενώ μετά έψαχνε την πόρτα να φύγει)...
... και η κυβέρνηση σπεύδει να ανταποκριθεί!
...και πριν προλάβει να ζητήσει «διάλογο» με την κυβέρνηση, ο Αλ. Αλαβάνος, εκ μέρους των μαθητών και των φοιτητών (οι οποίοι ποτέ δε ζήτησαν και μάλιστα στάθηκαν κόντρα στα τραπέζια των στημένων «διαλόγων»)... ήρθε ο υπουργός Παιδείας να εξαγγείλει διάλογο για το «νέο Λύκειο»! Πριν προλάβει να ζητήσει κάτι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, έρχεται η κυβέρνηση σαν το μάγο των ευχών να το ικανοποιήσει!
Και μάλιστα, το υπουργείο Παιδείας δεν ικανοποιεί μόνο το αίτημα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για «διάλογο», αλλά και τα αιτήματά του για το περιεχόμενο του «διαλόγου», αφού σ' αυτόν θα εντάξει το θέμα της υποτιθέμενης «ελεύθερης πρόσβασης στα ΑΕΙ», πάγιο αίτημα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που αποτελεί απλά κοροϊδία για τους μαθητές και τις οικογένειές τους (αφού μεταφέρει την ταξική επιλογή για τα ΑΕΙ ένα χρόνο μετά το Λύκειο, με ταυτόχρονη υποβάθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης).
Ας μας πουν τι άλλο θα ζητήσουν, να ξέρουμε τι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις μας περιμένουν...
Επίθεση διαρκείας
Η εκδίκαση από το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ) της παραπομπής της χώρας μας για το Ασφαλιστικό των δημοσίων υπαλλήλων δημιουργεί νέους κινδύνους για τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα και ιδιαίτερα των γυναικών. Αν και η απόφαση του ΔΕΚ θα εκδοθεί τον προσεχή Μάρτη, όλα δείχνουν ότι τελικά ο ισχυρισμός της Κομισιόν πως η σύνταξη των δημοσίων υπαλλήλων είναι «ετεροχρονισμένη αμοιβή» και ως εκ τούτου πρέπει η ασφάλισή τους να θεωρηθεί «επαγγελματική» θα γίνει αποδεκτή.
Μια τέτοια ανατροπή χτυπάει στην καρδιά το Ασφαλιστικό των δημοσίων υπαλλήλων και έρχεται να συμπληρώσει όλο το αντιασφαλιστικό οικοδόμημα της τελευταίας 20ετίας της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ο χαρακτηρισμός της ασφάλισης των δημοσίων υπαλλήλων ως «επαγγελματικής» σημαίνει ότι παύει να έχει τις όποιες εγγυήσεις έχει σήμερα η δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση, γίνεται επισφαλής. Ταυτόχρονα, ως επαγγελματική, θα διέπεται πλέον άμεσα από τις όποιες αποφάσεις στην ΕΕ και τη σχετική νομολογία που διαμορφώνεται αποκλειστικά στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και που σφάζει τα ασφαλιστικά δικαιώματα.
Επίσης, στο όνομα της «εξομοίωσης» όλων των ασφαλισμένων, ανδρών και γυναικών, οι εργαζόμενες στο δημόσιο θα δουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης να αυξάνονται από 5 μέχρι και 17 χρόνια, ενώ για την κατοχύρωση δικαιώματος συνταξιοδότησης στις γυναίκες με τρία παιδιά θα απαιτούνται άλλα τρία χρόνια. Ο ισχυρισμός ότι «εξομοίωση» δε σημαίνει κατ' ανάγκη αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών, αλλά θα μπορούσε να επέλθει και μείωση στα όρια ηλικίας των ανδρών δε στέκεται πουθενά. Και αυτό γιατί τόσο η ΕΕ, όσο και η πολιτική της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ οδήγησαν και οδηγούν παντού στην αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και όχι στη μείωση. Αυτό δείχνουν η πραγματικότητα και η πολιτική εμπειρία. Ολα τ' άλλα είναι εκ του πονηρού.
Σε μια προσπάθεια να μη φορτωθεί τις πολιτικές της ευθύνες η κυβέρνηση της ΝΔ, ούτε λίγο - ούτε πολύ, εμφανίζεται στα λόγια να δίνει μάχη στα «μαρμαρένια αλώνια» της ΕΕ. Να καμώνεται ότι διαφωνεί δήθεν με μια τέτοια εξέλιξη. Ομως, και εδώ η πολιτική της πράξη δείχνει ακριβώς το αντίθετο. Δε θα σταθούμε στο γεγονός ότι εδώ και τρία χρόνια, απ' όταν προέκυψε το ζήτημα, η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης απέναντι στην Κομισιόν ήταν από σαθρή έως ανύπαρκτη. Το πιο σημαντικό είναι πως η παραπομπή έγινε με βάση ορισμένες οδηγίες. Τις οδηγίες αυτές όμως τις συνδιαμόρφωσαν στα όργανα της ΕΕ και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Τα κόμματα του ευρωμονόδρομου είναι συνένοχα στο έγκλημα, γιατί μαζί οικοδομούν την ΕΕ των μονοπωλίων. Δεν μπορεί, λοιπόν, να καμώνονται ότι διαφωνούν με τις συνέπειες που προκαλεί αυτό το αντιδραστικό οικοδόμημα. Πολύ περισσότερο, που όλα τους τα νομοθετήματα για τις εργαζόμενες γυναίκες και στο Ασφαλιστικό καταργούν βάναυσα τα δικαιώματά τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι μετά το 1993, όλες οι εργαζόμενες σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα ήδη έχουν «εξομοιωθεί» με τους άντρες, και τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης ανέβηκαν στα 65 χρόνια.
Το συμπέρασμα, λοιπόν, μπορεί να είναι μόνο ένα: Στον αγώνα για την υπεράσπιση των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων οι εργαζόμενοι πρέπει να πάνε κόντρα και στην πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και στη στρατηγική της καπιταλιστικής Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Feeds
