Μάλιστα, το εργοδοτικό σωματείο, για να στηρίξει τη γραμμή της ταξικής συνεργασίας που ακολουθεί, ομολογεί απροκάλυπτα: «Στηρίζουμε κάθε προσπάθεια της εταιρείας, που έχει να κάνει με την αντιμετώπιση της κρίσης στην αγορά, που στοχεύει στην επιβίωσή της, κατ' αρχήν, και στην ανάπτυξή της από κει και πέρα. Γιατί έτσι πιστεύουμε ότι μπορούμε να διασφαλίσουμε τις θέσεις εργασίας μας». Δηλαδή, ταυτίζουν καθαρά τα συμφέροντα των εργαζομένων με αυτά της εργοδοσίας, λέγοντας «σκύψτε το κεφάλι, δεχτείτε το χτύπημα των δικαιωμάτων σας, πληρώστε εσείς την κρίση για να μην κλείσει η εταιρεία, για να βγάζουν ακόμα περισσότερα κέρδη τα αφεντικά»! Αυτός είναι ο εργοδοτικός συνδικαλισμός και οι εργαζόμενοι είναι σίγουρο ότι ξέρουν πια τι ρόλο παίζουν. Μόνη απάντηση, η ένταση των προσπαθειών για την ακόμα πιο μαζική οργάνωση του αγώνα σε ταξική κατεύθυνση.
Με τη γνωστή του χυδαιότητα, σύμφυτη με τη σαπίλα του συστήματος που υπηρετεί, βγήκε να κρίνει ο ΛΑ.Ο.Σ. τη θέση του ΚΚΕ να μην ιδιωτικοποιηθεί η «Ολυμπιακή Αεροπορία». Εσπευσε να κάνει πρώτος αυτός ως κόμμα, πριν από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, τη δουλειά του μεγάλου κεφαλαίου: Να απαξιώσει την πρόταση των κομμουνιστών για ενιαίο φορέα μεταφορών κοινωνική ιδιοκτησία υπό δημόσιο - λαϊκό έλεγχο προς όφελος των εργαζομένων.
Ετσι, με χτεσινή ανακοίνωσή του, χαρακτήρισε «ΠΑΠΑ-ΡΗΓ-ΟΛΟΓΙΕΣ του αέρα» τα όσα πρόσφατα είπε για το ζήτημα η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Οτι «τόλμησε (σ.σ.:!) να πει η κ. Παπαρήγα» πως «ευχόμαστε να μη βρεθεί αγοραστής». Οτι για την απαξίωση της «ΟΑ» βοήθησαν «και κάτι "άγριες απεργίες"». Και «όσο για την άποψη του ΚΚΕ "Η Ολυμπιακή να τεθεί υπό λαϊκή διακυβέρνηση (!)...." μάλλον θα εννοεί ότι τότε θα παίρνει ο καθένας μας από ένα αεροπλάνο και θα πετάει μόνος του...».
Μετά την αντικομμουνιστική χολή του, ο ΛΑ.Ο.Σ. περνά στο προκείμενο: Οτι «εάν δε βρεθεί τώρα αγοραστής ή δεν επιδοτηθεί από το Κράτος, η Ολυμπιακή θα κλείσει και θα πεταχτούν στο δρόμο χιλιάδες εργαζόμενοι». Γιατί να μη μείνει κρατική και να επιδοτηθεί από το κράτος παρά να ιδιωτικοποιηθεί; Επειδή το θέλει το κεφάλαιο και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου όπως και ο ΛΑ.Ο.Σ.; Και ότι το ΚΚΕ «την απάντηση την παίρνει από τα Σωματεία των Εργαζόμενων της "ΟΑ", που, το ένα μετά το άλλο, προσέρχονται στο διάλογο». Αρα συμφωνεί με το ξεπούλημα και το στημένο από την κυβέρνηση διάλογο, επαναλαμβάνει δε ακριβώς ό,τι λέει για το θέμα η ΝΔ. Την οποία, παρεμπιπτόντως, διαρκώς παρακαλά το τελευταίο διάστημα να τον φωνάξει για να «συμπράξουν κυβερνητικά». Κι ύστερα ενίστανται εκεί στο ΛΑ.Ο.Σ. γιατί τους χαρακτηρίζουν δεκανίκια στην εφαρμογή της πιο άγριας, αντιλαϊκής πολιτικής.
Καθαρή πρόκληση από την πλειοψηφία της ηγεσίας του Πανελλήνιου Συλλόγου Παραπληγικών (ΠΑΣΠΑ) αποτελεί το περιοδικό του συλλόγου που κυκλοφόρησε πρόσφατα και ενόψει των εκλογών που θα γίνουν στον ΠΑΣΠΑ στις 18 και 19 Οκτώβρη.
Ο ΠΑΣΠΑ, που χρηματοδοτείται με ζεστό κρατικό χρήμα, κυκλοφόρησε το περιοδικό του συλλόγου που είναι ολόκληρο αφιερωμένο στην προπαγάνδιση του λεγόμενου Ενιαίου Ψηφοδελτίου της πλειοψηφίας του σημερινού ΔΣ! Ακόμα και το εξώφυλλο λειτουργεί προπαγανδιστικά υπέρ του συνδυασμού, ενώ το εσωτερικό είναι γεμάτο φωτογραφίες από τη δήθεν αγωνιστική δράση της πλειοψηφίας - δηλαδή από τη μια και μοναδική κινητοποίηση που έκανε όλα αυτά τα χρόνια για το θεαθήναι!
Χρειάστηκε η πίεση των στελεχών της «Αγωνιστικής Συσπείρωσης Παρατετραπληγικών και Βαριά Κινητικά Αναπήρων», για να δεχτεί η πλειοψηφία του ΔΣ να «φιλοξενήσει» στο πρoπαγανδιστικό της έντυπο μόνο δυο σελίδες του αγωνιστικού συνδυασμού. Είχε προηγηθεί η άρνηση της πλειοψηφίας να δώσει στην «Αγωνιστική Συσπείρωση» τα μητρώα των μελών του ΠΑΣΠΑ προκειμένου η παράταξη να επικοινωνήσει μαζί τους, μπροστά στις εκλογές.
Η «Αγωνιστική Συσπείρωση» καλεί τους ανάπηρους να δώσουν απάντηση στη νέα πρόκληση, στις εκλογές να καταδικάσουν τη συμβιβασμένη ηγεσία, που χρόνια στήριξε και στηρίζει την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και της εμπορευματοποίησης της αναπηρίας. Να υπερψηφίσουν το αγωνιστικό ψηφοδέλτιο της «Αγωνιστικής Συσπείρωσης», το συνδυασμό της αντίστασης και του αγώνα, για ν' ανοίξει ο δρόμος της ανατροπής αυτής της πολιτικής.
Τι είναι αυτοί οι «κερδοσκόποι», όμως, δε μας διευκρίνισε. Προφανώς, θα έχει τους λόγους του.
Αραγε, συγκαταλέγει ανάμεσά τους τις μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ; Τις εταιρείες πετρελαιοειδών; Τις μεγάλες βιομηχανίες; Τα παραρτήματα των πολυεθνικών και, φυσικά, τις τράπεζες;
Προφανώς όχι. Γιατί, αν ήθελε να πάρει μέτρα ενάντιά τους, θα το είχε κάνει στα τόσα χρόνια που κυβερνά.
Αντιθέτως, από ...προνόμιο σε προνόμιο και από φοροαπαλλαγή σε φοροαπαλλαγή τούς πάει.
Οσο για τους περίφημους ελέγχους, όλοι γνωρίζουμε ότι περιορίζονται στο να υπάρχει ...νομότυπο ξεζούμισμα του καταναλωτή και τίποτε περισσότερο.
Αλλωστε, οτιδήποτε άλλο θα ήταν ενάντια στην «ελεύθερη αγορά», στις αρχές της ΕΕ και των παγκόσμιων οικονομικών οργανισμών (με τους οποίους οι κυβερνώντες συμφωνούν ασυζητητί).
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ αμφιβολία, κ. Παπανδρέου, σχετικά με το ότι «το ΠΑΣΟΚ έχει ρεαλιστικό και αξιόπιστο σχέδιο εξόδου από την κρίση». Είμαστε απόλυτα βέβαιοι.
Μόνο που το «σχέδιο» αφορά το πώς θα βγουν από την κρίση αυτοί που τη δημιούργησαν και, ει δυνατόν, πιο κερδισμένοι από πριν.
Αλλωστε, έχει δώσει δείγματα γραφής και στο παρελθόν (όταν κυβερνούσε) και στο παρόν (όταν δηλώνει πως θα στηρίξει κάθε κίνηση της κυβέρνησης για στήριξη των τραπεζιτών).
ΦΑΙΝΕΤΑΙ ότι στις «δύσκολες ώρες» και οι δυο δίνουν εξετάσεις και θέλουν να φανούν καλοί απέναντι στα συμφέροντα που εκπροσωπούν.
Το ...χρίσμα του καλού διαχειριστή, άλλωστε, σε τέτοιες καταστάσεις «παίζεται» και προσπαθούν να δείξουν τον καλύτερο εαυτό τους.
Αυτό καλό είναι στα σίγουρα για τον κόσμο. Γιατί αποκαλύπτονται και μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του.
Αυτό ήταν το γράμμα και το πνεύμα των αποφάσεων που πήραν οι επί των Οικονομικών αρμόδιοι υπουργοί της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στις συνεδριάσεις του ΕΚΟΦΙΝ και του ΓΙΟΥΡΟΓΚΡΟΥΠ - όπως το αποτύπωσε στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, Γ. Αλογοσκούφης. Παρόμοιες διαβεβαιώσεις έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν με δηλώσεις τους οι πρόεδροι - πρωθυπουργοί ή υπουργοί Οικονομικών και άλλων χωρών, όπως των ΗΠΑ, της ΕΕ, κλπ., που προσπαθούν να καθησυχάσουν όσους ανησυχούν για το «πού το πάνε» οι κυβερνώντες με κρατικοποιήσεις και άλλες κρατικές παρεμβάσεις «σωτηρίας» του χρηματοπιστωτικού συστήματος από την οικονομική κρίση.
Σε όλους εκείνους που τους κατηγορούν - από τον Μπους και τον Σαρκοζί μέχρι τον Πούτιν και τον Καραμανλή - ότι ...μολύνθηκαν από το μικρόβιο του «σοσιαλισμού», οι κάθε είδους υπηρέτες και θεματοφύλακες του καπιταλιστικού συστήματος απαντούν στερεότυπα: Μην ανησυχείτε. Με τις κρατικές παρεμβάσεις που κάνουμε, προσπαθούμε να αποκαταστήσουμε την «εμπιστοσύνη» των αγορών που κλυδωνίζονται από την κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και σε καμία περίπτωση δεν εγκαθιδρύουμε στις χώρες μας το ...«σοσιαλισμό». Αφήστε που οι κρατικές παρεμβάσεις και ο σοσιαλισμός είναι σαν τη μέρα με τη νύχτα, αυτό είναι πεντακάθαρο, αλλά αυτές οι παρεμβάσεις δεν έχουν ούτε κόκκο ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων.
Και μια λεπτομέρεια: Οταν ο Γ. Αλογοσκούφης και οι ομόλογοί του στην ΕΕ δικαιολογούν τις κρατικές παρεμβάσεις που γίνονται τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη ή άλλες χώρες στο όνομα ενίσχυσης της «εμπιστοσύνης» στο ισχύον χρηματοπιστωτικό «σύστημα» και της «σωτηρίας» των τραπεζών, έχουν κατά νου την ανανέωση της εμπιστοσύνης στις τοκογλυφικές πολιτικές των τραπεζών και γενικότερα στο εκμεταλλευτικό - καπιταλιστικό - σύστημα.
Αυτή είναι η αλήθεια, όσο και αν ενοχλεί τους κάθε είδους υπηρέτες του καπιταλιστικού συστήματος, που εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους τόσο με τις κρατικοποιήσεις και την ελεγχόμενη από το κράτος αγορά όσο και με τις ιδιωτικοποιήσεις και την «ελεύθερη αγορά».
Κάθε μορφή ιδιωτικής εκπαίδευσης είναι εξ ορισμού μια μορφή εμπορευματοποίησης της Παιδείας. Και κάθε ιδιωτικό εκπαιδευτήριο είναι μια καπιταλιστική επιχείρηση που επιδιώκει διαρκώς την αύξηση των κερδών της είτε νόμιμα, είτε παράνομα, αξιολογώντας τη νομιμότητα και την παρανομία πάντα με τους νόμους του δικού της συστήματος, του καπιταλιστικού.
Για τις αξίες της εργατικής τάξης όμως, παρανομία είναι η ίδια η εμπορευματοποίηση της Παιδείας, η ίδια η ύπαρξη ιδιωτικής εκπαίδευσης. Κι αυτό ισχύει για όλους τους εργάτες και φυσικά για τους εργαζόμενους στην ιδιωτική εκπαίδευση. Αν δεν ξεκινήσουν κάτω από αυτό το πρίσμα να βλέπουν τους αγώνες τους, τότε θα καταλήγουν να κυνηγούν «παρανομίες» της μιας επιχείρησης, προς όφελος της άλλης επιχείρησης...
Τα σημειώνουμε αυτά με αφορμή τη γνωστή τακτική της ηγεσίας της ΟΙΕΛΕ, η οποία την προηγούμενη βδομάδα ζήτησε εσπευσμένα από τους εκπροσώπους της «Αγωνιστικής Συνδικαλιστικής Κίνησης» στο ΔΣ εξουσιοδότηση προς το προεδρείο, για να προβεί σε μήνυση σε επαρχιακό ιδιωτικό σχολείο, που σύμφωνα με στοιχεία της Ομοσπονδίας παρανομεί. Σωστά, το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών, καταγγέλλοντας αυτή την τακτική, σημείωσε: «Τέτοιες λογικές, που αφήνουν στο περιθώριο ταξικές μαζικές αγωνιστικές παρεμβάσεις και διεκδικήσεις και προωθούν το συνδικαλισμό του διαδρόμου και των δικαστηρίων, απαξιώνουν τα εκλεγμένα όργανα στα μάτια των εργαζομένων».
Τη συναίνεση και κατ' επέκταση τη συνενοχή των γονιών στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης αναζητά το υπουργείο Παιδείας με διάφορα τερτίπια.
Ο υπουργός Παιδείας έστειλε μια επιστολή στους «γονείς», ενημερώνοντας ότι φτιάχνει στο ΥΠΕΠΘ ένα Ειδικό Γραφείο Επικοινωνίας με τους γονείς, που «φιλοδοξεί να γίνει ο νέος δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ της διοίκησης της εκπαίδευσης και της οικογένειας, προκειμένου η σχεδιαζόμενη εκπαιδευτική πολιτική να μη συντελείται εν κενώ, αλλά να λαμβάνει υπόψη τις κοινωνικές επιταγές και τις ανάγκες των άμεσων αποδεκτών της». Δεν έχουν οι γονείς συλλόγους, Ενώσεις, Ομοσπονδίες και Συνομοσπονδία; Δεν κάνουν αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις μέσα από αυτά τα συλλογικά τους όργανα; Δε γνωρίζει ο υπουργός τα αιτήματα του κινήματος των γονιών, οι οποίοι ταυτόχρονα είναι και εργαζόμενοι και εκφράζονται μέσα από τα συνδικάτα τους;
Ολα αυτά είναι γνωστά στο υπουργείο και την κυβέρνηση. Απλά μέσα από τέτοιου τύπου «γραφεία», στόχος τους είναι (όπως ομολογεί παρακάτω στην επιστολή του ο υπουργός): «Η οικοδόμηση μιας σχέσης εμπιστοσύνης και συμπληρωματικότητας, η ευρύτερη δυνατή συστράτευση δυνάμεων». Δηλαδή, να διαγράψουν τα πραγματικά αιτήματα των συλλογικών οργάνων των γονιών και να εμφανίζουν μια ψευδεπίγραφη συναίνεση στην πολιτική τους.
Ολο και περισσότερα πτώματα μεταναστών εντοπίζονται στα ελληνοτουρκικά σύνορα, στο Νομό Εβρου, το τελευταίο διάστημα, και κανείς δε νοιάζεται. Μόνο τον τελευταίο μήνα, οι έμποροι μεταναστών έχουν στείλει στο θάνατο πάνω από 10 ανθρώπους, αφού τους παίρνουν τα λεφτά για να τους μεταφέρουν. Τέσσερις νέοι μετανάστες βρήκαν φριχτό θάνατο στις όχθες του Εβρου ποταμού προσπαθώντας να περάσουν τα σύνορα μέσα από ναρκοπέδια, και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό.
Χτες, πάλι, στη θαλάσσια περιοχή της Αλεξανδρούπολης, άλλο ένα νεκρό σώμα μετανάστη ξεβράστηκε στην επιφάνεια της θάλασσας, το όγδοο στη σειρά. Είναι τεράστιες οι ευθύνες των ελληνικών κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, των τουρκικών κυβερνήσεων και της ΕΕ και αποδεικνύουν το ψευδεπίγραφο της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τον ιμπεριαλιστικό οργανισμό.