Πέμπτη 9 Οχτώβρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Απλόχερη στήριξη στην εργοδοσία

Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

Με κενολογίες και αστήριχτες διαπιστώσεις προσπαθεί να δικαιολογήσει, με ανακοίνωσή του, το εργοδοτικό πανελλαδικό επιχειρησιακό σωματείο «ΑΞΙΟΣ» την απλόχερη στήριξη, που προσφέρει στην εργοδοσία της ΜΕΒΓΑΛ σε βάρος των εργαζομένων. Να δικαιολογήσει το ότι, πριν από λίγες μέρες, κλείδωσε τα γραφεία στα οποία στεγάζεται το Σωματείο Εργαζομένων της Αθήνας και ξήλωσε την πινακίδα του που αναφέρει το όνομά του, συμβάλλοντας έτσι στο κλίμα τρομοκρατίας που επιχειρεί να καλλιεργήσει η εργοδοσία, στο πλαίσιο των προσπαθειών της να εμποδίσει τους αγώνες των εργαζομένων - έχοντας στο πλάι τους τα ταξικά συνδικάτα - για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους.

Μάλιστα, το εργοδοτικό σωματείο, για να στηρίξει τη γραμμή της ταξικής συνεργασίας που ακολουθεί, ομολογεί απροκάλυπτα: «Στηρίζουμε κάθε προσπάθεια της εταιρείας, που έχει να κάνει με την αντιμετώπιση της κρίσης στην αγορά, που στοχεύει στην επιβίωσή της, κατ' αρχήν, και στην ανάπτυξή της από κει και πέρα. Γιατί έτσι πιστεύουμε ότι μπορούμε να διασφαλίσουμε τις θέσεις εργασίας μας». Δηλαδή, ταυτίζουν καθαρά τα συμφέροντα των εργαζομένων με αυτά της εργοδοσίας, λέγοντας «σκύψτε το κεφάλι, δεχτείτε το χτύπημα των δικαιωμάτων σας, πληρώστε εσείς την κρίση για να μην κλείσει η εταιρεία, για να βγάζουν ακόμα περισσότερα κέρδη τα αφεντικά»! Αυτός είναι ο εργοδοτικός συνδικαλισμός και οι εργαζόμενοι είναι σίγουρο ότι ξέρουν πια τι ρόλο παίζουν. Μόνη απάντηση, η ένταση των προσπαθειών για την ακόμα πιο μαζική οργάνωση του αγώνα σε ταξική κατεύθυνση.

Ενα χυδαίο δεκανίκι

Με τη γνωστή του χυδαιότητα, σύμφυτη με τη σαπίλα του συστήματος που υπηρετεί, βγήκε να κρίνει ο ΛΑ.Ο.Σ. τη θέση του ΚΚΕ να μην ιδιωτικοποιηθεί η «Ολυμπιακή Αεροπορία». Εσπευσε να κάνει πρώτος αυτός ως κόμμα, πριν από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, τη δουλειά του μεγάλου κεφαλαίου: Να απαξιώσει την πρόταση των κομμουνιστών για ενιαίο φορέα μεταφορών κοινωνική ιδιοκτησία υπό δημόσιο - λαϊκό έλεγχο προς όφελος των εργαζομένων.

Ετσι, με χτεσινή ανακοίνωσή του, χαρακτήρισε «ΠΑΠΑ-ΡΗΓ-ΟΛΟΓΙΕΣ του αέρα» τα όσα πρόσφατα είπε για το ζήτημα η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Οτι «τόλμησε (σ.σ.:!) να πει η κ. Παπαρήγα» πως «ευχόμαστε να μη βρεθεί αγοραστής». Οτι για την απαξίωση της «ΟΑ» βοήθησαν «και κάτι "άγριες απεργίες"». Και «όσο για την άποψη του ΚΚΕ "Η Ολυμπιακή να τεθεί υπό λαϊκή διακυβέρνηση (!)...." μάλλον θα εννοεί ότι τότε θα παίρνει ο καθένας μας από ένα αεροπλάνο και θα πετάει μόνος του...».

Μετά την αντικομμουνιστική χολή του, ο ΛΑ.Ο.Σ. περνά στο προκείμενο: Οτι «εάν δε βρεθεί τώρα αγοραστής ή δεν επιδοτηθεί από το Κράτος, η Ολυμπιακή θα κλείσει και θα πεταχτούν στο δρόμο χιλιάδες εργαζόμενοι». Γιατί να μη μείνει κρατική και να επιδοτηθεί από το κράτος παρά να ιδιωτικοποιηθεί; Επειδή το θέλει το κεφάλαιο και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου όπως και ο ΛΑ.Ο.Σ.; Και ότι το ΚΚΕ «την απάντηση την παίρνει από τα Σωματεία των Εργαζόμενων της "ΟΑ", που, το ένα μετά το άλλο, προσέρχονται στο διάλογο». Αρα συμφωνεί με το ξεπούλημα και το στημένο από την κυβέρνηση διάλογο, επαναλαμβάνει δε ακριβώς ό,τι λέει για το θέμα η ΝΔ. Την οποία, παρεμπιπτόντως, διαρκώς παρακαλά το τελευταίο διάστημα να τον φωνάξει για να «συμπράξουν κυβερνητικά». Κι ύστερα ενίστανται εκεί στο ΛΑ.Ο.Σ. γιατί τους χαρακτηρίζουν δεκανίκια στην εφαρμογή της πιο άγριας, αντιλαϊκής πολιτικής.

Περιοδικό... πρόκληση

Καθαρή πρόκληση από την πλειοψηφία της ηγεσίας του Πανελλήνιου Συλλόγου Παραπληγικών (ΠΑΣΠΑ) αποτελεί το περιοδικό του συλλόγου που κυκλοφόρησε πρόσφατα και ενόψει των εκλογών που θα γίνουν στον ΠΑΣΠΑ στις 18 και 19 Οκτώβρη.

Ο ΠΑΣΠΑ, που χρηματοδοτείται με ζεστό κρατικό χρήμα, κυκλοφόρησε το περιοδικό του συλλόγου που είναι ολόκληρο αφιερωμένο στην προπαγάνδιση του λεγόμενου Ενιαίου Ψηφοδελτίου της πλειοψηφίας του σημερινού ΔΣ! Ακόμα και το εξώφυλλο λειτουργεί προπαγανδιστικά υπέρ του συνδυασμού, ενώ το εσωτερικό είναι γεμάτο φωτογραφίες από τη δήθεν αγωνιστική δράση της πλειοψηφίας - δηλαδή από τη μια και μοναδική κινητοποίηση που έκανε όλα αυτά τα χρόνια για το θεαθήναι!

Χρειάστηκε η πίεση των στελεχών της «Αγωνιστικής Συσπείρωσης Παρατετραπληγικών και Βαριά Κινητικά Αναπήρων», για να δεχτεί η πλειοψηφία του ΔΣ να «φιλοξενήσει» στο πρoπαγανδιστικό της έντυπο μόνο δυο σελίδες του αγωνιστικού συνδυασμού. Είχε προηγηθεί η άρνηση της πλειοψηφίας να δώσει στην «Αγωνιστική Συσπείρωση» τα μητρώα των μελών του ΠΑΣΠΑ προκειμένου η παράταξη να επικοινωνήσει μαζί τους, μπροστά στις εκλογές.

Η «Αγωνιστική Συσπείρωση» καλεί τους ανάπηρους να δώσουν απάντηση στη νέα πρόκληση, στις εκλογές να καταδικάσουν τη συμβιβασμένη ηγεσία, που χρόνια στήριξε και στηρίζει την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και της εμπορευματοποίησης της αναπηρίας. Να υπερψηφίσουν το αγωνιστικό ψηφοδέλτιο της «Αγωνιστικής Συσπείρωσης», το συνδυασμό της αντίστασης και του αγώνα, για ν' ανοίξει ο δρόμος της ανατροπής αυτής της πολιτικής.

ΣΥΝ-μέτοχοι στη νοθεία

Χέρι χέρι στην προσπάθεια να υποταχτεί το συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα στις ορέξεις των εργοδοτών. Χέρι χέρι, όμως, και στο αναγκαίο μαγείρεμα των συσχετισμών στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, με στόχο να διατηρήσουν τους νόθους συσχετισμούς σε όλα τα επίπεδα, ξεκινώντας από τα πρωτοβάθμια σωματεία. Ο λόγος για την ΠΑΣΚΕ, τη ΔΑΚΕ και την παράταξη του ΣΥΝ. Η μεταξύ τους αλληλοβοήθειά, όταν πρόκειται να χτυπηθεί το ΠΑΜΕ, δεν είναι πρωτόγνωρη. Μόνο η πρόσφατη ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος βρίθει από αντι-ΠΑΜΕ κολεγιές, εκλογικές και άλλες, σε Συνδικάτα, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα.

Ο λόγος είναι ένας: Η εργοδοσία και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι φοβούνται, όπως ο διάολος το λιβάνι, τη ριζοσπαστικοποίηση των εργατικών αγώνων, την έκφραση αυτής της ριζοσπαστικοποίησης στο επίπεδο των συσχετισμών στα συνδικάτα. Φοβούνται ένα ρωμαλέο συνδικαλιστικό κίνημα, που θα αμφισβητεί, θα αντιπαλεύει τη στρατηγική τους, θα αποσπά κατακτήσεις. Θα θέτει στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα των συνολικότερων αλλαγών προς όφελος της εργατικής τάξης. Γι' αυτό και ρίχνουν στη μάχη τη σίγουρη εφεδρεία του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού. Με καθαρή εντολή στους εκπροσώπους του να αξιοποιήσουν κάθε μέσο, ώστε το συνδικαλιστικό κίνημα να παραμείνει στο μαντρί του κοινωνικοεταιρισμού. Να συνεχίσει η πλειοψηφία να υπογράφει Συλλογικές Συμβάσεις του ενός ευρώ, να παραμείνει πιστή στη στρατηγική που πετσοκόβει εργασιακά, ασφαλιστικά και άλλα δικαιώματα.

Μόνο κάτω από αυτό το πρίσμα μπορεί να ερμηνευτεί και το όργιο νοθείας, που αυτές τις μέρες βρίσκεται σε εξέλιξη στη Θεσσαλονίκη, στις εκλογές για την ανάδειξη νέας διοίκησης στο Συνδικάτο του Ιματισμού. Δεν υπάρχει μέσο που να μην έχει αξιοποιήσει η πλειοψηφία, με πρώτο βιολί τον ΣΥΝ, στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν τους νόθους συσχετισμούς υπέρ της εργοδοσίας. Για να συνεχίσουν ανενόχλητοι να συναινούν σε απολύσεις εργαζομένων και επιδοτήσεις εργοδοτών. Για να διατηρήσουν τη γνωστή γραμμή υπονόμευσης της ταξικής Ομοσπονδίας, καταφεύγοντας ακόμα και σε ανοιχτή απεργοσπασία. Σ' αυτόν το στόχο είναι σε πλήρη συγχορδία η ΠΑΣΚΕ και ο ΣΥΝ. Οπως ήταν και στο πρόσφατο Συνέδριο της ΟΕΚΙΔΕ, όπου, μαζί με τη ΔΑΚΕ, κατέβηκαν σε κοινό ψηφοδέλτιο για να χτυπήσουν το ΠΑΜΕ.

Να γιατί αλλοιώνουν τα μητρώα σωματείων, κάνουν εκλογές στα μουλωχτά με αμφίβολους δικαστικούς αντιπροσώπους, διαγράφουν εργαζόμενους που δεν είναι της αρεσκείας τους. Και μετά απ' όλα αυτά, βγάζουν και ανακοινώσεις, για να καταγγείλουν το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ που τους ξεσκεπάζουν! Επειδή ανοίγουν το καπάκι για να αποκαλυφθεί η μπόχα της νοθείας στους εργαζόμενους. Επειδή αντιπαλεύουν τον εκφυλισμό του συνδικαλιστικού κινήματος, που συνειδητά προωθούν οι παρατάξεις της συναίνεσης. Αυτόν τον εκφυλισμό υπηρετεί και ο ΣΥΝ, όπως δείχνει το παράδειγμα της Θεσσαλονίκης. Γι' αυτό και η καταδίκη του από τους εργαζόμενους είναι αναγκαία. Οι πομπές των συμβιβασμένων δεν πρέπει και δε θα μείνουν αναπάντητες από τους εργαζόμενους.


Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Διεκδικούν το χρίσμα του καλού διαχειριστή

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΥΣΤΗΡΑ μέτρα για τους «κερδοσκόπους» θα πάρει, λέει, το Υπουργικό Συμβούλιο, προκειμένου να πατάξει την ακρίβεια.

Τι είναι αυτοί οι «κερδοσκόποι», όμως, δε μας διευκρίνισε. Προφανώς, θα έχει τους λόγους του.

Αραγε, συγκαταλέγει ανάμεσά τους τις μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ; Τις εταιρείες πετρελαιοειδών; Τις μεγάλες βιομηχανίες; Τα παραρτήματα των πολυεθνικών και, φυσικά, τις τράπεζες;

Προφανώς όχι. Γιατί, αν ήθελε να πάρει μέτρα ενάντιά τους, θα το είχε κάνει στα τόσα χρόνια που κυβερνά.

Αντιθέτως, από ...προνόμιο σε προνόμιο και από φοροαπαλλαγή σε φοροαπαλλαγή τούς πάει.

Οσο για τους περίφημους ελέγχους, όλοι γνωρίζουμε ότι περιορίζονται στο να υπάρχει ...νομότυπο ξεζούμισμα του καταναλωτή και τίποτε περισσότερο.

Αλλωστε, οτιδήποτε άλλο θα ήταν ενάντια στην «ελεύθερη αγορά», στις αρχές της ΕΕ και των παγκόσμιων οικονομικών οργανισμών (με τους οποίους οι κυβερνώντες συμφωνούν ασυζητητί).

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ αμφιβολία, κ. Παπανδρέου, σχετικά με το ότι «το ΠΑΣΟΚ έχει ρεαλιστικό και αξιόπιστο σχέδιο εξόδου από την κρίση». Είμαστε απόλυτα βέβαιοι.

Μόνο που το «σχέδιο» αφορά το πώς θα βγουν από την κρίση αυτοί που τη δημιούργησαν και, ει δυνατόν, πιο κερδισμένοι από πριν.

Αλλωστε, έχει δώσει δείγματα γραφής και στο παρελθόν (όταν κυβερνούσε) και στο παρόν (όταν δηλώνει πως θα στηρίξει κάθε κίνηση της κυβέρνησης για στήριξη των τραπεζιτών).

ΦΑΙΝΕΤΑΙ ότι στις «δύσκολες ώρες» και οι δυο δίνουν εξετάσεις και θέλουν να φανούν καλοί απέναντι στα συμφέροντα που εκπροσωπούν.

Το ...χρίσμα του καλού διαχειριστή, άλλωστε, σε τέτοιες καταστάσεις «παίζεται» και προσπαθούν να δείξουν τον καλύτερο εαυτό τους.

Αυτό καλό είναι στα σίγουρα για τον κόσμο. Γιατί αποκαλύπτονται και μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του.


Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

Η ουσία των κρατικών παρεμβάσεων

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Οι παρεμβάσεις, εθνικές και κοινοτικές, θα είναι έγκαιρες και η στήριξη θα είναι προσωρινού χαρακτήρα. Στόχος μας δεν είναι να κρατικοποιήσουμε το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, αλλά να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη σε αυτό».

Αυτό ήταν το γράμμα και το πνεύμα των αποφάσεων που πήραν οι επί των Οικονομικών αρμόδιοι υπουργοί της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στις συνεδριάσεις του ΕΚΟΦΙΝ και του ΓΙΟΥΡΟΓΚΡΟΥΠ - όπως το αποτύπωσε στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, Γ. Αλογοσκούφης. Παρόμοιες διαβεβαιώσεις έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν με δηλώσεις τους οι πρόεδροι - πρωθυπουργοί ή υπουργοί Οικονομικών και άλλων χωρών, όπως των ΗΠΑ, της ΕΕ, κλπ., που προσπαθούν να καθησυχάσουν όσους ανησυχούν για το «πού το πάνε» οι κυβερνώντες με κρατικοποιήσεις και άλλες κρατικές παρεμβάσεις «σωτηρίας» του χρηματοπιστωτικού συστήματος από την οικονομική κρίση.

Σε όλους εκείνους που τους κατηγορούν - από τον Μπους και τον Σαρκοζί μέχρι τον Πούτιν και τον Καραμανλή - ότι ...μολύνθηκαν από το μικρόβιο του «σοσιαλισμού», οι κάθε είδους υπηρέτες και θεματοφύλακες του καπιταλιστικού συστήματος απαντούν στερεότυπα: Μην ανησυχείτε. Με τις κρατικές παρεμβάσεις που κάνουμε, προσπαθούμε να αποκαταστήσουμε την «εμπιστοσύνη» των αγορών που κλυδωνίζονται από την κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και σε καμία περίπτωση δεν εγκαθιδρύουμε στις χώρες μας το ...«σοσιαλισμό». Αφήστε που οι κρατικές παρεμβάσεις και ο σοσιαλισμός είναι σαν τη μέρα με τη νύχτα, αυτό είναι πεντακάθαρο, αλλά αυτές οι παρεμβάσεις δεν έχουν ούτε κόκκο ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων.

Και μια λεπτομέρεια: Οταν ο Γ. Αλογοσκούφης και οι ομόλογοί του στην ΕΕ δικαιολογούν τις κρατικές παρεμβάσεις που γίνονται τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη ή άλλες χώρες στο όνομα ενίσχυσης της «εμπιστοσύνης» στο ισχύον χρηματοπιστωτικό «σύστημα» και της «σωτηρίας» των τραπεζών, έχουν κατά νου την ανανέωση της εμπιστοσύνης στις τοκογλυφικές πολιτικές των τραπεζών και γενικότερα στο εκμεταλλευτικό - καπιταλιστικό - σύστημα.

Αυτή είναι η αλήθεια, όσο και αν ενοχλεί τους κάθε είδους υπηρέτες του καπιταλιστικού συστήματος, που εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους τόσο με τις κρατικοποιήσεις και την ελεγχόμενη από το κράτος αγορά όσο και με τις ιδιωτικοποιήσεις και την «ελεύθερη αγορά».

Συνδικαλισμός του διαδρόμου και των δικαστηρίων

Κάθε μορφή ιδιωτικής εκπαίδευσης είναι εξ ορισμού μια μορφή εμπορευματοποίησης της Παιδείας. Και κάθε ιδιωτικό εκπαιδευτήριο είναι μια καπιταλιστική επιχείρηση που επιδιώκει διαρκώς την αύξηση των κερδών της είτε νόμιμα, είτε παράνομα, αξιολογώντας τη νομιμότητα και την παρανομία πάντα με τους νόμους του δικού της συστήματος, του καπιταλιστικού.

Για τις αξίες της εργατικής τάξης όμως, παρανομία είναι η ίδια η εμπορευματοποίηση της Παιδείας, η ίδια η ύπαρξη ιδιωτικής εκπαίδευσης. Κι αυτό ισχύει για όλους τους εργάτες και φυσικά για τους εργαζόμενους στην ιδιωτική εκπαίδευση. Αν δεν ξεκινήσουν κάτω από αυτό το πρίσμα να βλέπουν τους αγώνες τους, τότε θα καταλήγουν να κυνηγούν «παρανομίες» της μιας επιχείρησης, προς όφελος της άλλης επιχείρησης...

Τα σημειώνουμε αυτά με αφορμή τη γνωστή τακτική της ηγεσίας της ΟΙΕΛΕ, η οποία την προηγούμενη βδομάδα ζήτησε εσπευσμένα από τους εκπροσώπους της «Αγωνιστικής Συνδικαλιστικής Κίνησης» στο ΔΣ εξουσιοδότηση προς το προεδρείο, για να προβεί σε μήνυση σε επαρχιακό ιδιωτικό σχολείο, που σύμφωνα με στοιχεία της Ομοσπονδίας παρανομεί. Σωστά, το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών, καταγγέλλοντας αυτή την τακτική, σημείωσε: «Τέτοιες λογικές, που αφήνουν στο περιθώριο ταξικές μαζικές αγωνιστικές παρεμβάσεις και διεκδικήσεις και προωθούν το συνδικαλισμό του διαδρόμου και των δικαστηρίων, απαξιώνουν τα εκλεγμένα όργανα στα μάτια των εργαζομένων».

Θέλουν τους γονείς συνένοχους!

Τη συναίνεση και κατ' επέκταση τη συνενοχή των γονιών στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης αναζητά το υπουργείο Παιδείας με διάφορα τερτίπια.

Ο υπουργός Παιδείας έστειλε μια επιστολή στους «γονείς», ενημερώνοντας ότι φτιάχνει στο ΥΠΕΠΘ ένα Ειδικό Γραφείο Επικοινωνίας με τους γονείς, που «φιλοδοξεί να γίνει ο νέος δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ της διοίκησης της εκπαίδευσης και της οικογένειας, προκειμένου η σχεδιαζόμενη εκπαιδευτική πολιτική να μη συντελείται εν κενώ, αλλά να λαμβάνει υπόψη τις κοινωνικές επιταγές και τις ανάγκες των άμεσων αποδεκτών της». Δεν έχουν οι γονείς συλλόγους, Ενώσεις, Ομοσπονδίες και Συνομοσπονδία; Δεν κάνουν αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις μέσα από αυτά τα συλλογικά τους όργανα; Δε γνωρίζει ο υπουργός τα αιτήματα του κινήματος των γονιών, οι οποίοι ταυτόχρονα είναι και εργαζόμενοι και εκφράζονται μέσα από τα συνδικάτα τους;

Ολα αυτά είναι γνωστά στο υπουργείο και την κυβέρνηση. Απλά μέσα από τέτοιου τύπου «γραφεία», στόχος τους είναι (όπως ομολογεί παρακάτω στην επιστολή του ο υπουργός): «Η οικοδόμηση μιας σχέσης εμπιστοσύνης και συμπληρωματικότητας, η ευρύτερη δυνατή συστράτευση δυνάμεων». Δηλαδή, να διαγράψουν τα πραγματικά αιτήματα των συλλογικών οργάνων των γονιών και να εμφανίζουν μια ψευδεπίγραφη συναίνεση στην πολιτική τους.

Ξεβράζονται πτώματα μεταναστών

Ολο και περισσότερα πτώματα μεταναστών εντοπίζονται στα ελληνοτουρκικά σύνορα, στο Νομό Εβρου, το τελευταίο διάστημα, και κανείς δε νοιάζεται. Μόνο τον τελευταίο μήνα, οι έμποροι μεταναστών έχουν στείλει στο θάνατο πάνω από 10 ανθρώπους, αφού τους παίρνουν τα λεφτά για να τους μεταφέρουν. Τέσσερις νέοι μετανάστες βρήκαν φριχτό θάνατο στις όχθες του Εβρου ποταμού προσπαθώντας να περάσουν τα σύνορα μέσα από ναρκοπέδια, και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό.

Χτες, πάλι, στη θαλάσσια περιοχή της Αλεξανδρούπολης, άλλο ένα νεκρό σώμα μετανάστη ξεβράστηκε στην επιφάνεια της θάλασσας, το όγδοο στη σειρά. Είναι τεράστιες οι ευθύνες των ελληνικών κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, των τουρκικών κυβερνήσεων και της ΕΕ και αποδεικνύουν το ψευδεπίγραφο της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τον ιμπεριαλιστικό οργανισμό.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Η δική μας ατζέντα

Η απόφαση των υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών της ΕΕ να νομοθετήσουν την εγγύηση των τραπεζικών καταθέσεων δείχνει τουλάχιστον δύο πράγματα. Πρώτον, ότι η κρίση που έχει ξεσπάσει βρίσκεται ακόμα σε τέτοια φάση που στην εξέλιξή της δεν αποκλείεται να φτάσει σε τέτοιο σημείο που να απειληθούν ακόμα και ...θέσφατα, όπως είναι ο εγγυημένος χαρακτήρας των αποταμιευτικών καταθέσεων. Δεύτερον, ότι το τραπεζικό κεφάλαιο και ολόκληρη η οικονομική ολιγαρχία μαζί με το πολιτικό τους προσωπικό έχουν ήδη πανικοβληθεί μπροστά στο ενδεχόμενο μαζικών αναλήψεων από τους λογαριασμούς τραπεζικών καταθέσεων.

Βέβαια, οι κυβερνητικές διακηρύξεις για εγγυημένες καταθέσεις 100.000 ευρώ δεν αφορούν τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας. Δεν αφορούν τα 2,5 εκατομμύρια που ζουν κάτω από το όριο της απόλυτης φτώχειας, ούτε τους εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους και το στρατό των υποαπασχολούμενων νέων. Δεν απευθύνονται στα εκατομμύρια των μισθωτών που αμείβονται με 700 ή 800 ή ακόμα και με 1.000 ευρώ το μήνα, ούτε στους συνταξιούχους των 400 και 500 ευρώ, ούτε στους μετανάστες που δουλεύουν σε συνθήκες σκλαβιάς. Δεν έχουν σχέση με τη φτωχή αγροτιά που ακροβατεί ανάμεσα στο χωράφι και την Αγροτική για να τα βγάλει πέρα, ούτε με τους εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους που επισκέπτονται τις τράπεζες μόνο για να πληρώσουν τις δόσεις των δανείων τους. Για όλους αυτούς, για τη συντριπτική πλειοψηφία δηλαδή του λαού, αλλού βρίσκεται το πρόβλημα και όχι στο πώς θα σωθούν τα 100 χιλιάρικα που έτσι κι αλλιώς δεν έχουν.

Για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα της χώρας, το μόνο βέβαιο είναι ότι θα κληθούν και πάλι να επωμιστούν τις συνέπειες της κρίσης υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου, που βρίσκεται σε εξέλιξη, ανεξάρτητα από τις διαστάσεις που τελικά θα πάρει. Και αυτό σημαίνει σκληρότερη λιτότητα, μεγαλύτερη ανεργία, περισσότερη καθημερινή ανασφάλεια, ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση των συνθηκών ζωής, με γρηγορότερους ρυθμούς απ' ό,τι συμβαίνει σήμερα. Το ομολογούν, άλλωστε, και οι κυβερνώντες, με την επίσημη στήριξη του ΠΑΣΟΚ, το επανέλαβε χτες και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας λέγοντας ότι η κρίση καθιστά ακόμα πιο αναγκαίες και επιτακτικές τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις της ΕΕ και της κυβέρνησης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους.

Για όλους αυτούς τους λόγους -και μαζί με όλα όσα ίσχυαν και μέχρι να κάνει την εμφάνισή της η κρίση - η ατζέντα για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα παραμένει ακριβώς η ίδια. Η πάλη και διεκδίκηση ικανοποίησης των αναγκών τους. Η ανατροπή αυτής της πολιτικής, που στις μέρες μας ισοδυναμεί με ανατροπή των εκμεταλλευτικών παραγωγικών σχέσεων, με ανατροπή του συστήματος. Κάθε παζάρι στη λογική του «πέντε πάνω - πέντε κάτω», όχι μόνο δεν προσφέρει λύσεις για τους εργαζόμενους, αλλά δίνει «φιλί ζωής» και ενισχύει την εξουσία της πλουτοκρατίας. Το ζήτημα για μας δεν είναι να αναζητούμε ρυθμίσεις που θα μας εγγυώνται τις καταθέσεις, αλλά η δυνατότητα να μπορέσουμε να οικοδομήσουμε και να ζήσουμε σε μια κοινωνία, που θα είναι σε θέση να απαξιώσει ακόμα και την ιδέα-ανάγκη της ατομικής αποταμίευσης, αφού για όλους θα είναι εφ' όρου ζωής εξασφαλισμένες συνθήκες ζωής σύμφωνα με τις πραγματικές και σύγχρονες απαιτήσεις των εργαζομένων.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ