Πέμπτη 28 Αυγούστου 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ποιον κοροϊδεύουν;

Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

Εντύπωση προκαλεί η αναφορά τόσο του υπουργού Παιδείας, όσο και του υπουργού Επικρατείας, μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των εξετάσεων, ότι η πολιτεία «έχει διασφαλίσει νέες ευκαιρίες» για όσους δεν μπήκαν στα πανεπιστήμια και έχουν «αποφασίσει» να ενταχθούν στην αγορά εργασίας μετά το λύκειο.

Σε ποιες νέες ευκαιρίες, άραγε, αναφέρονται; Στα διάφορα προγράμματα περιστασιακής βραχύχρονης απασχόλησης και μέσω stage, που περισσότερα οφέλη για τις επιχειρήσεις παρά στους νέους εξασφαλίζουν; Στην ανεργία, που χτυπά πρώτα τους νέους; Στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, χωρίς προοπτική, χωρίς δικαιώματα, με μισθούς πείνας; Με ποια εφόδια θα βγουν οι νέοι στην αγορά εργασίας μετά από μία Παιδεία και, ιδιαίτερα, ένα λύκειο αποκλειστικά προσανατολισμένο στις πανελλαδικές εξετάσεις, με την ανυπαρξία - και όχι τυχαία - δημόσιων δωρεάν υψηλού επιπέδου σχολών επαγγελματικής εκπαίδευσης μετά το λύκειο;

Οι νέοι δε χρειάζονται ψέματα, ωραιοποιήσεις της αντιλαϊκής πολιτικής και αυταπάτες. Χρειάζονται εφόδια για τη ζωή, ελευθερία στη σκέψη και τη συνείδηση, για να διεκδικήσουν μέσα από την ομορφιά του αγώνα το μέλλον που τους ανήκει. Και που δε χωρά στα καλούπια των εργασιακών σχέσεων - λάστιχο, στη μισή δουλειά και τη μισή ζωή.

Επιχειρηματικός πόλεμος

Στην Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ) μεταφέρεται η «κόντρα» του ΟΤΕ και της εταιρείας «Altec Telecoms», μετά την απόφαση του ΟΤΕ να προχωρήσει στην προσωρινή διακοπή κυκλωμάτων διασύνδεσης της ιδιωτικής εταιρείας, λόγω ληξιπρόθεσμων οφειλών. Στο πλαίσιο αυτό, κλήθηκαν σε ακρόαση από την ΕΕΤΤ οι εκπρόσωποι του ΟΤΕ και της «Altec», προκειμένου η αρμόδια αρχή να εξετάσει την αναγκαιότητα ή μη λήψης ασφαλιστικών μέτρων κατά της απόφασης του ΟΤΕ.

Σημειώνεται ότι οι αντιπαραθέσεις των λεγόμενων εναλλακτικών παρόχων με τον ΟΤΕ είναι συχνές και επαναλαμβανόμενες. Πρόκειται φυσικά για αντιπαραθέσεις που εντάσσονται στον οξυμένο «επιχειρηματικό πόλεμο», ο οποίος όλο και... αγριεύει στη χρυσοφόρα ελληνική τηλεπικοινωνιακή αγορά, με ετήσιο τζίρο άνω των 10 δισ. ευρώ.

Η ουσία πάντως είναι ότι τα μόνιμα θύματα από τους κάθε λογής «επιχειρηματικούς πολέμους» είναι πρωτίστως οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις, καθώς και οι συνδρομητές, δεδομένου του γεγονότος ότι μοναδική επιδίωξη όλων των εταιρειών, συμπεριλαμβανομένου και του ιδιωτικοποιημένου πλέον ΟΤΕ, με όλες αυτές τις κινήσεις και τους ...διαγκωνισμούς, είναι η αύξηση των μεριδίων τους στην αγορά - και κατά συνέπεια η αύξηση των υπερκερδών τους.

Περί στατιστικών...

Με ...στατιστικά προσπάθησε ο υπουργός Παιδείας να αποδείξει το μέγεθος της ...διαβούλευσης, που προηγήθηκε του νομοσχεδίου για την Ειδική Αγωγή. «Ενα σχέδιο το οποίο προέκυψε μετά από μία εποικοδομητική διαβούλευση, όπου συμμετείχαν περίπου 1.200 άτομα ή φορείς. Το 90% των προτάσεων, που κατατέθηκαν, υιοθετήθηκαν», όπως είπε χαρακτηριστικά προχτές.

Αν θέλει κάποιος να μιλήσει με αριθμούς για τον ευαίσθητο χώρο της Ειδικής Αγωγής, καλό είναι αυτοί να αφορούν το ποσοστό των παιδιών που βρίσκονται εκτός κάθε είδους δομής Ειδικής Αγωγής και που υπολογίζονται σε περισσότερα από 180.000. Για εκείνα που δε συνεχίζουν στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, για το πόσες οικογένειες υφίστανται οικονομική αφαίμαξη όταν ψάχνουν στους ιδιώτες υπηρεσίες αποκατάστασης και εκπαίδευσης. Τα παραπάνω είναι αποτελέσματα της πολιτικής του «λιγότερου Δημοσίου», της ιδιωτικοποίησης - εμπορευματοποίησης, των ταξικών φραγμών. Μιας πολιτικής ταξικής, βάρβαρης, την οποία υπηρετεί και προχωρά ένα βήμα παραπάνω και το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας.

Πανεπιστήμια σε ρόλο μεσίτη;

Στη βάση της πολιτικής υποχρηματοδότησης της ανώτατης εκπαίδευσης και της ανύπαρκτης φοιτητικής μέριμνας, αναπτύσσονται περαιτέρω μια σειρά μπίζνες. Οι φοιτητικές εστίες - όπου αυτές υπάρχουν - δεν επαρκούν για την κάλυψη των αναγκών στέγασης και οι φοιτητές αναγκάζονται να νοικιάζουν διαμερίσματα, γκαρσονιέρες, στούντιο...

Στο ...χορό της ενοικίασης, μπαίνουν και ορισμένα πανεπιστήμια που αντί να διεκδικήσουν την ανέγερση φοιτητικών εστιών ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες στέγασης των φοιτητών που σπουδάζουν μακριά από την οικογένειά τους, αναρτούν στις ιστοσελίδες τους αγγελίες ενοικίασης διαμερισμάτων... Δίνουν δηλαδή «χώρο» στους ιδιοκτήτες ακινήτων για να δημοσιεύουν τις αγγελίες τους.

Μάλιστα, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων (ΠΟΜΙΔΑ) με δελτίο Τύπου «ζητά από όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας μας να επιδείξουν στοιχειώδη σεβασμό στους πρωτοετείς φοιτητές τους, ιδρύοντας γραφεία στέγασης στις φοιτητικές τους λέσχες, ή έστω ειδικές ιστοσελίδες προβολής της προσφοράς και ζήτησης»! Να γίνουν δηλαδή τα πανεπιστήμια «μεσίτες» και να προβάλλουν τις αγγελίες των ιδιοκτητών ακινήτων (που εξασφαλίζουν με αυτόν τον τρόπο σταθερή φοιτητική πελατεία)...

Οδυνηρά αποτελέσματα

Τα σκληρά για τη μεγάλη μάζα του λαού αποτελέσματα της πολιτικής που έχει επιβληθεί τα τελευταία χρόνια σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ στην Παιδεία αναδεικνύονται και από τη ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής στην ανώτατη εκπαίδευση. Οταν κατακάτσει ο κουρνιαχτός για τις βάσεις, τα συμπεράσματα που μπορούν να βγουν είναι πολλά. Γιατί δεν είναι η άνοδος και η πτώση των βάσεων το κύριο ζήτημα της Παιδείας. Είναι η ενίσχυση των ταξικών φραγμών στη μόρφωση, η άνοδος του κόστους της εκπαίδευσης και η πτώση του επιπέδου, η υποβάθμιση της παρεχόμενης μόρφωσης, της δημόσιας Παιδείας. Και, κυρίως, το ζήτημα είναι η διέξοδος από αυτήν τη συνεχή επίθεση στο μορφωτικό δικαίωμα του λαού και της νεολαίας.

Και φέτος, η ύπαρξη χιλιάδων κενών θέσεων κυρίως σε σχολές της περιφέρειας και οι χιλιάδες επίσης απόφοιτοι του λυκείου που μένουν εκτός πανεπιστημίων χαρακτήρισαν τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Η ανυπαρξία φοιτητικής μέριμνας, το κόστος διαβίωσης, η συνεχής υποβάθμιση του επιπέδου εξαιτίας των μισθών πείνας και της ανεργίας, καθιστά τις σπουδές μακριά από το σπίτι δυσβάσταχτες για πολλές οικογένειες. Παράλληλα με την ανυπαρξία αξιόπιστης διεξόδου για τους αποφοίτους λυκείου που δεν εισήχθησαν στην ανώτατη εκπαίδευση μέσα από δημόσιες δωρεάν υψηλού επιπέδου επαγγελματικές σχολές, χιλιάδες νέοι αναγκάζονται να αναζητήσουν διέξοδο στα κάθε λογής κολέγια των επιχειρηματιών, δηλαδή να ξεπουληθούν για διέξοδο χωρίς αντίκρισμα, κάνοντας πλουσιότερους τους ιδιοκτήτες τους. Οι επιχειρήσεις αυτές απολαμβάνουν εδώ και χρόνια το δικαίωμα να λειτουργούν και να αυτοδιαφημίζονται για τις υψηλού επιπέδου σπουδές και τη δυνατότητα επαγγελματικής αποκατάστασης, που, τάχα, προσφέρουν στους πτυχιούχους τους. Φέτος, όμως, έχουν ακόμα περισσότερους λόγους να ...πανηγυρίζουν, αφού από τη μία η κυβέρνηση το καλοκαίρι προώθησε τη ρύθμιση η οποία κινείται στην κατεύθυνση της αναγνώρισής τους, από την άλλη η ΕΕ πιέζει για την αναγνώρισή τους, διευρύνοντας ακόμα περισσότερο το πεδίο κερδοσκοπίας στο εμπόριο της γνώσης.

Τα αποτελέσματα των εξετάσεων ήρθαν να επιβεβαιώσουν και πάλι την ταξικότητα αυτής της πολιτικής. Αυτήν τη διάσταση δεν μπορεί να την κρύψει ο διάλογος που ετοιμάζεται, καλλιεργώντας προσδοκίες για τη θεσμοθέτηση ενός πιο δίκαιου, τάχα, εξεταστικού συστήματος. Οπως και να 'χει, το εξεταστικό σύστημα αποτυπώνει το σκοπό της εκπαίδευσης, που είναι η ταξική επιλογή, με στόχο η πραγματικά ανώτατη εκπαίδευση να γίνεται όλο και πιο απρόσιτη για τα παιδιά της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Ιδιαίτερα μετά και από τις αναδιαρθρώσεις, οι οποίες έχουν προχωρήσει το τελευταίο διάστημα οδηγώντας τις σπουδές στην ιδιωτικοποίηση και την πολυκατηγοριοποίηση. Για τους πολλούς, έχει επιβληθεί το καθεστώς της «ακριβοπληρωμένης αμάθειας» που βιώνουν οι λαϊκές οικογένειες, οι οποίες σφίγγουν ολοένα και περισσότερο το ζωνάρι για να πληρώσουν την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο. Η αγανάκτηση, την οποία όλοι νιώθουν γι' αυτήν την κατάσταση, μπορεί να φέρει πραγματικές λύσεις όταν ανταποκριθούν στο κάλεσμα για ρήξη και ανατροπή της πολιτικής του μεγάλου κεφαλαίου την οποία εκφράζει η ΕΕ και υλοποιούν οι κυβερνήσεις του ευρωμονόδρομου.


Μαρίνα ΚΑΛΛΙΓΕΡΗ

Το πανάκριβο εισιτήριο της ΟΝΕ

Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

Το «όραμα» της ισχυρής Ελλάδας σε μια ισχυρή Ευρώπη πρόβαλλαν, στα τέλη της δεκαετίας του '90, οι θιασώτες των ευρωπαϊκών μονόδρομων, προκειμένου να πείσουν τον ελληνικό λαό για τα μεγάλα οφέλη που θα είχε από την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ. Η Ελλάδα θα αποτελεί μέλος του ισχυρού πυρήνα της ΕΕ, διακήρυσσε τότε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ... θα συναποφασίζουμε με τους ισχυρούς της Ευρώπης... μπαίνουμε σε μια ένωση με πανίσχυρο νόμισμα. Πριν η μελάνη των υπογραφών στεγνώσει, άρχισαν οι πρώτες ψυχρολουσίες. Με το «έμπα» του ευρώ, τα λαϊκά νοικοκυριά βρέθηκαν αντιμέτωπα με ένα κύμα κερδοσκοπίας, το οποίο απέδωσαν στις ...στρογγυλοποιήσεις του ευρώ. Ακολούθησαν σαρωτικά μέτρα στις εργασιακές σχέσεις, στο Ασφαλιστικό, η περιβόητη δημοσιονομική απογραφή. Πέρσι είχαμε το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης στις ΗΠΑ και αλλού, η οποία συνοδεύτηκε από την άνοδο των τιμών των τροφίμων και των πετρελαιοειδών. Νέοι τριγμοί στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, οι οποίοι επί ένα χρόνο τώρα λεηλατούνται στα ταμεία των σούπερ μάρκετ, στα πρατήρια καυσίμων και στα γκισέ των τραπεζών. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μας προετοιμάζουν ...ψυχολογικά για τη νέα φοροεπιδρομή και τις μεγάλες περικοπές κοινωνικών δαπανών. Και το έργο δεν έχει ακόμα τελειώσει...

Το ΚΚΕ, βέβαια, είχε προειδοποιήσει από τότε ότι η είσοδος της Ελλάδας στην ΟΝΕ μόνο νέα δεινά θα προκαλούσε στον ελληνικό λαό. Θέση, την οποία επιβεβαιώνουν κάθε μέρα τα ίδια τα γεγονότα.


Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

Στενοχωριέται ο ΣΥΝ για την ΕΕ

Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

«Η απουσία μιας αποφασιστικής φιλειρηνικής Ευρώπης αναδεικνύεται ως μεγάλη αδυναμία του παγκόσμιου συσχετισμού δύναμης. Οι κυβερνήσεις της ειρήνης, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κλιμακώνουν την ένταση, θα φέρουν και αυτές ευθύνη για απρόβλεπτες εξελίξεις». Η παραπάνω εκτίμηση ανήκει στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και καταγράφεται στο κύριο άρθρο της χτεσινής «Αυγής». Είναι φανερή (και σίγουρα όχι πρωτόγνωρη) η στενοχώρια του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για το γεγονός ότι η ιμπεριαλιστική ΕΕ δεν μπορεί ταυτόχρονα να είναι και φιλειρηνική δύναμη.

Επιμένει ωστόσο μέσα από τέτοιες εκτιμήσεις να «πιπιλίζει» το μυαλό των εργαζόμενων ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Θα μπορούσε δηλαδή, αυτή η ΕΕ του κεφαλαίου να παίξει άδολα ρόλο υπέρ των λαών και των εργαζομένων στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, σαν αντίπαλο δέος στις ΗΠΑ. Τα ίδια έλεγε ο ΣΥΝ και την περίοδο της επέμβασης στο Ιράκ και νωρίτερα κατά το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, όταν «οι κυβερνήσεις της ειρήνης» (!) όπως τις κατονομάζει, έπαιρναν (και παίρνουν) μέρος στην παγκόσμια μοιρασιά της λείας, δολοφονώντας λαούς.

Αυτό το λύκο προσπαθεί να εξωραΐσει στα μάτια των εργαζομένων ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, καλλιεργώντας συνειδητά την αυταπάτη ότι μπορεί να γίνει αρνάκι. Κάπως έτσι συμβάλει - στο μέτρο που του αναλογεί - στο να συγκαλύπτεται η ρίζα του προβλήματος και τα πραγματικά αίτια του κάθε πολέμου, που δεν είναι άλλα από τον ανταγωνισμό ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, μια από τις οποίες είναι και η ΕΕ. Με άλλα λόγια, η θέση του δεν μπορεί παρά να απλώνει βούτυρο στο ψωμί των ιμπεριαλιστών...

Το φύλλο συκής του ανταγωνισμού

Μίλησε και η Οικονομική Κοινωνική Επιτροπή (ΟΚΕ) - ο γνωστός μηχανισμός του κοινωνικού εταιρισμού - για την ακρίβεια. Και τις μας είπε; Αναμάσησε αυτά που λέει η κυβέρνηση, οι βιομήχανοι, οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Αφού, λοιπόν, καταγράφουν τους «διεθνείς παράγοντες», το γνωστό τους άλλοθι, αρχίζουν και μπαίνουν στα βαθιά. Φταίει, λέει, για την ακρίβεια ότι δε λειτουργεί ο ανταγωνισμός, ότι υπάρχει ανορθολογική αύξηση στα αγαθά κοινής ωφέλειας και πως οι διοικητικές παρεμβάσεις δυσχεραίνουν τον ανταγωνισμό...

Μόνο που η ακρίβεια, οι «κάθετες συμφωνίες» και οι «εναρμονισμένες πρακτικές», τις οποίες καταγγέλλει η ΟΚΕ, δεν είναι καταστρατήγηση του ωραίου και ελεύθερου ανταγωνισμού που δήθεν θα έπρεπε να υπάρχει, αλλά είναι το αποτέλεσμα του ανταγωνισμού. Δεν υπάρχει «καλός» ανταγωνισμός, ο οποίος δήθεν υπονομεύεται από κάποιους, όπως ισχυρίζεται η ΟΚΕ. Το αντίθετο, ο ανταγωνισμός οδηγεί αργά ή γρήγορα σε κυριαρχία ορισμένων ομίλων που είναι σε θέση να επιβάλουν και τις «εναρμονισμένες πρακτικές» και να ωφελούνται από τη «δεσπόζουσα θέση» που έχουν κατακτήσει μέσω αυτού του ανταγωνισμού. Οχι, για την ακρίβεια δε φταίει ούτε η κερδοφορία των μεγάλων εμπορικών και βιομηχανικών ομίλων, ούτε οι χαμηλοί και εξευτελιστικοί μισθοί, ούτε το γεγονός ότι όλα τα κοινωνικά αγαθά και υπηρεσίες ιδιωτικοποιούνται και οι εργαζόμενοι πληρώνουν αδρά για κάθε τους ανάγκη.

Και βέβαια στα μέτρα που προτείνει η ΟΚΕ δεν είναι τίποτα άλλο απ' αυτά που προτείνουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι και πίσω από τα οποία προσπαθεί να κρύψει τις ευθύνες της η κυβέρνηση. Ιδού μερικές από τις προτάσεις: «Ενίσχυση της λειτουργίας της Επιτροπής Ανταγωνισμού», «Ενίσχυση της καταναλωτικής συνείδησης» ...και άλλα παραμύθια. Ε, σε αυτά τα παραμύθια που σερβίρονται τόσο προκλητικά συμμετέχουν και οι εκπρόσωποι της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ - είναι μέλος της ΟΚΕ - που κατά τ' άλλα καλεί τους εργαζόμενους να διαδηλώσουν κατά της ακρίβειας. Η υποκρισία περισσεύει!

Πλασιέ ανέργων...

Η ηγεσία του υπουργείου Απασχόλησης θριαμβολογεί ότι «έλυσε» και τα προβλήματα των 90 περίπου εργαζόμενων της «ΒΙΑΜΥΛ», οι οποίοι από τις 30 του Σεπτέμβρη (οπότε και κλείνει το εργοστάσιο) θα προστεθούν στους χιλιάδες ανέργους που σπέρνει διαχρονικά η πολιτική ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Μετά από συνάντηση με το σωματείο, η υφυπουργός Απασχόλησης Σ. Καλατζάκου και ο διοικητής του ΟΑΕΔ Γ. Βερναδάκης ανακοίνωσαν πρόγραμμα επιδότησης των επιχειρήσεων που θα απασχολήσουν τους άνεργους με 36 ευρώ ημερησίως και για 4 χρόνια. Επίσης θα επιδοτήσουν όσους θέλουν να δημιουργήσουν επιχείρηση με 30.000 ευρώ και με δυνατότητα επιδότησης δυο ατόμων ως εταίρων (με επιδότηση 60.000 ευρώ). Ταυτόχρονα, όπως δήλωσε η υφυπουργός, οι υπηρεσίες του ΟΑΕΔ στη Θεσσαλονίκη ψάχνουν να βρουν επιχειρήσεις για να «κλείσουν» δουλειές στους ανέργους, εξασφαλίζοντας την «ησυχία» τους για 4 χρόνια, με το αζημίωτο βέβαια, αφού οι επιχειρηματίες θα πληρώνονται με ζεστό χρήμα των εργαζόμενων, εξασφαλίζοντας τζάμπα εργατική δύναμη.

Επιβεβαιώνεται για ακόμα μια φορά ότι το υπουργείο Απασχόλησης και οι υπηρεσίες του, εκτός από μάγειρες των στατιστικών στοιχείων για την ανεργία, εξελίσσονται και σε ικανότατους πλασιέ ανέργων. Μπορεί τα εργοστάσια στη χώρα να κλείνουν το ένα πίσω από το άλλο, οι λίστες ανεργίας συνεχώς να μακραίνουν, το δικαίωμα στη σταθερή και πλήρη εργασία να χτυπιέται ανελέητα, οι επιχειρηματίες όμως κερδίζουν. Αυτό είναι άλλωστε που ενδιαφέρει και την κυβέρνηση.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Κοινός ταξικός αγώνας

Η πολεμική σύγκρουση μεταξύ της Ρωσίας και της Γεωργίας και η πρόσφατη απόφαση της Ρωσικής Ομοσπονδίας να προχωρήσει στην αναγνώριση της «ανεξαρτησίας» της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας αποτελούν ένα ακόμα «επεισόδιο» στο πλαίσιο των γενικότερων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων μεταξύ των ΗΠΑ, της ΕΕ, της Ρωσίας και άλλων περιφερειακών δυνάμεων στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, για τον έλεγχο της περιοχής του Καυκάσου και της Κασπίας. Κάθε κίνηση πάνω στη «σκακιέρα» από τους ιμπεριαλιστές, όπως επιβεβαιώθηκε και στην περίπτωση της Νότιας Οσετίας, μπορεί με συνοπτικές διαδικασίες να οδηγήσει σε συρράξεις, πολέμους και σφαγές.

Η πολιτική της καπιταλιστικής Ρωσίας δοκιμάστηκε τα προηγούμενα χρόνια από τις ευρωατλαντικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στην περιοχή των Βαλκανίων με το διαμελισμό της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας. Οι εξελίξεις στον Καύκασο αποτελούν το επόμενο κομμάτι του «ντόμινο» των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, με τις αλλαγές των συνόρων στα Βαλκάνια, την έξαρση του εθνικισμού, την απόσχιση του Κοσσόβου και την άμεση αναγνώρισή του από τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Το ΚΚΕ είχε προειδοποιήσει από πολύ νωρίς ότι η απόσχιση του Κοσσόβου θα ανοίξει τον «ασκό του Αιόλου» για νέους «ακρωτηριασμούς» κρατών, για αλλαγές συνόρων και νέες αιματοχυσίες.

Το επιχείρημα που χρησιμοποιούν τα διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα περί του «δικαιώματος του αυτοπροσδιορισμού» και της «ανεξαρτησίας» λαών και κρατών αποτελεί μια φενάκη ολκής και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να ξεγελάσει τους λαούς. Οι «κορόνες ελευθερίας» των ιμπεριαλιστών χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν προβλήματα, στο πλαίσιο της πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε» που θα εξυπηρετήσει την προώθηση των ταξικών και γεωπολιτικών συμφερόντων τους. Αυτούς τους σχεδιασμούς έρχονται να εξυπηρετήσουν και οι ίδιες οι αστικές ηγεσίες των χωρών που βρίσκονται μέσα στο «μάτι του κυκλώνα», οι οποίες επιδιώκουν την «ανεξαρτησία» δήθεν για να απελευθερώσουν τους λαούς τους, δημιουργώντας όμως επί της ουσίας ένα κράτος - προτεκτοράτο, που στη συνέχεια ενσωματώνουν μέσα στη γενικότερη νέα ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων, ακολουθώντας μια πολιτική επιλογή που συμφέρει την άρχουσα τάξη τους, αφού διαιωνίζει το καθεστώς της εκμετάλλευσης.

Οι λαοί της Γεωργίας, της Οσετίας, της Αμπχαζίας, της Ρωσίας έδειξαν στο παρελθόν, πριν την αντεπανάσταση, σε σοσιαλιστικό καθεστώς, ότι μπορούσαν να συνυπάρξουν ειρηνικά μεταξύ τους, σεβόμενοι τα πολιτιστικά ήθη και τα έθιμά τους. Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι λαοί είναι ότι σε συνθήκες ιμπεριαλισμού «το ζήτημα της αυτοδιάθεσης των εθνών» χρησιμοποιείται από τις κυρίαρχες τάξεις για την υποδαύλιση εθνικιστικών αντιθέσεων, ως χρήσιμο εργαλείο της πολιτικής τού «διαίρει και βασίλευε», προκειμένου να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των μονοπωλίων στο πλαίσιο της όξυνσης των μεταξύ τους ανταγωνισμών. Γι' αυτό για τους λαούς είναι μονόδρομος η χειραφέτησή τους από την κυρίαρχη πολιτική, ότι τα κοινά ταξικά συμφέροντα τους αποτελούν τη βάση για την αντιμετώπιση των διαιρετικών προσπαθειών των ιμπεριαλιστών, με την οργάνωση του κοινού τους ταξικού αγώνα για την ανατροπή των κυρίαρχων τάξεων.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ