Από τις μεγάλες ζημιές στο Μουζάκι

Οι καταστροφές αυτές επιβεβαίωσαν με τραγικό τρόπο τις διαχρονικές ευθύνες κυβερνήσεων, περιφερειακών και τοπικών αρχών, που εκθέτουν σε μεγάλους κινδύνους την ασφάλεια, τη ζωή του λαού και την περιουσία του, εξαιτίας της έλλειψης σχεδίου, μέσων, κονδυλίων, αντιπλημμυρικών υποδομών και υποδομών πρόληψης, επειδή προτεραιότητά τους είναι η στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων και όχι η προστασία του λαού.

Ο «Ριζοσπάστης» πραγματοποίησε οδοιπορικό στην Καρδίτσα, μίλησε με κατοίκους, διαπίστωσε από κοντά τις καθυστερήσεις στην υλοποίηση των απαραίτητων αντιπλημμυρικών έργων, την ανεπάρκεια αλλά και τις μεγάλες καθυστερήσεις σε ό,τι αφορά τις αποζημιώσεις που τους υποσχέθηκε η κυβέρνηση. Οπως σημειώνουν οι κάτοικοι, ακόμα κι αυτά που πήραν, δεν θα είχαν δοθεί, αν από την πρώτη στιγμή δεν πρόβαλλαν οργανωμένα τις διεκδικήσεις τους.

Συζητάμε με κατοίκους στο χωριό Ρούσο

Στην πλειοψηφία τους, μιλάμε για έργα που είναι μεταξύ τους ασύνδετα, ενώ πραγματοποιούνται χωρίς να έχει προηγηθεί ο απαραίτητος ολοκληρωμένος αντιπλημμυρικός σχεδιασμός που να περιλαμβάνει ολόκληρη την περιοχή. Αυτό δημιουργεί τον κίνδυνο ο νομός να πλημμυρίζει κατ' επανάληψη και να υπάρχουν μικρές και μεγάλες καταστροφές, όπως άλλωστε έγινε πολλές φορές μέσα στον χρόνο.

Ταυτόχρονα, υπάρχουν σημαντικές καθυστερήσεις στην υλοποίηση μιας σειράς αναγκαίων έργων. Ενδεικτικά:

-- Η κατασκευή του φράγματος στο Μουζάκι, που θα αποθηκεύει τεράστιες ποσότητες νερού και θα προστατεύει τους οικισμούς Μουζάκι, Μαγουλίτσα, Μαγούλα, Παλαιοχώρι, Αγία Τριάδα, Καλογριανά, Μεγάλα Καλύβια Τρικάλων, χωριά που πλημμύρισαν από τα νερά του Πάμισου.

-- Η αποκατάσταση ή κατασκευή των γεφυρών που έχουν υποστεί ζημιές ή έχουν καταρρεύσει ολοκληρωτικά (Καλλίθηρο, Αμπελικό, Νεράιδα, Φυλακτή, Μουζάκι, Πευκόφυτο, Ελληνόκαστρο - Αμυγδαλή, Βλάσι, Καριτσιώτης).

-- Ο καθαρισμός και η διεύρυνση της κοίτης σε όλο το μήκος των βασικών ποταμών και ρεμάτων που συνέβαλαν στην πλημμύρα, τα οποία πλημμυρίζουν κάθε χρόνο ακόμα και με αρκετά μικρότερες καταιγίδες ή μπόρες (Καράμπαλης, Καλέντζης, Γαβράς, Σοφαδίτης, Πάμισος, Μέγας, Ενιπέας, Πηνειός) και άλλων μικρότερων ρεμάτων κοντά ή και μέσα σε χωριά.

Στην γέφυρα προς Φυλακτή τα έργα «αποκατάστασης» ακόμα δεν έχουν ολοκληρωθεί

-- Η κατασκευή μικρότερων φραγμάτων σε ρέματα που προκαλούν πλημμύρα κάθε χρόνο. Εναλλακτικά μικροφράγματα (δέσεις) σε χαμηλότερα σημεία σε Καράμπαλη, Καλέντζη, Γαβρά. Τα φράγματα μπορούν να αξιοποιηθούν και για την άρδευση και ύδρευση των χωριών του κάμπου που το καλοκαίρι στενάζουν από την έλλειψη νερού.

-- Εργα για την ενίσχυση της ορεινής υδρονομίας και ζώνες ανάσχεσης των ορεινών νερών που με μεγάλη ταχύτητα και κλίση ρέουν προς την Καρδίτσα, τους Σοφάδες και τον Παλαμά.

-- Η αποκατάσταση του επαρχιακού, αγροτικού και ορεινού οδικού δικτύου.

-- Η πλήρης αποκατάσταση της υδροδότησης και της ποιότητας του νερού σε ορεινά χωριά (Ραχούλα, Καστανιά).

-- Το Μουζάκι παραμένει ακόμα χωρίς Κέντρο Υγείας.

Αλλά και μέσα στην πόλη της Καρδίτσας παραμένουν τα προβλήματα. Βρεθήκαμε στη συνοικία του Αλιάκ Μαχαλά, στο σπίτι του Νίκου Μαυρατζά, που πλημμύρισε πέρυσι. Μας δείχνει ένα χαντάκι που περνά μπροστά από το σπίτι του και μας λέει:

«Αν ρίξει μια δυνατή βροχή, πάλι θα πλημμυρίσει το σπίτι. Παίρνω τηλέφωνα τις αρμόδιες υπηρεσίες του δήμου και μου λένε ότι δεν επαρκούν το προσωπικό και τα μηχανήματα για να καθαριστεί. Τα χαλίκια στο χαντάκι είναι μέσα εδώ και έναν χρόνο. Αλλά και ο χώρος αποθήκευσης χαλικιών, που βρίσκεται 10 μέτρα απέναντι από το σπίτι μου, δεν έχει φύγει ακόμα».

Και σε άλλες γειτονιές μέσα στην πόλη υπάρχουν πολλά τέτοια σημεία, που οι ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές, εξαιτίας της υποχρηματοδότησης, δεν επιτρέπουν να γίνουν έστω και μικρές παρεμβάσεις, που όμως μπορεί να αποδειχτούν μοιραίες αν πέσει μια δυνατή βροχή.

Σοβαρά προβλήματα παραμένουν στη Δημοτική Πινακοθήκη, όπου έναν χρόνο μετά, παρά την προσπάθεια των λίγων εργαζομένων για τη συντήρηση των έργων, δεν υπάρχει αποθηκευτικός χώρος για τα έργα, δεν λειτουργεί ο κλιματισμός, το υπόγειο έχει νερά, συνολικά το κτίριο παραμένει μη επισκέψιμο.

Δεν πρόκειται βέβαια για ανευθυνότητα ή «ανικανότητα». Το κριτήριο του κέρδους είναι αυτό με βάση το οποίο μια σειρά από απαραίτητα για τον λαό έργα, όπως τα αντιπλημμυρικά στη συγκεκριμένη περίπτωση, θεωρούνται «μη επιλέξιμα» ή χρηματοδοτούνται αφού συνδεθούν με άλλα έργα που φέρουν κέρδη σε επιχειρηματικούς ομίλους.

Με βάση αυτό το «ζύγι» κόστους - οφέλους για το κεφάλαιο, η πολιτική της ΕΕ ορίζει με κυνισμό ότι ανά περιπτώσεις είναι προτιμότερο να πνίγονται και να αποζημιώνονται τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα, παρά να πραγματοποιούνται έργα υποδομής που θα τα προστατεύουν. Αλλά και όταν θεωρούνται επιλέξιμα, πάλι με κριτήριο το κέρδος, γίνονται με προβληματικό τρόπο, χωρίς να αντιμετωπίζονται στο πλαίσιο ενός ευρύτερου σχεδιασμού.

Παρότι, κάτω από την πίεση του κόσμου, με τη συγκρότηση Επιτροπών Πληγέντων, τις συνεχείς κινητοποιήσεις, δόθηκαν μετά από καιρό κάποιες αποζημιώσεις, αυτές σε καμία περίπτωση δεν αφορούν το 100% των ζημιών ούτε επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες των πληγέντων.

Χαρακτηριστικά, για τους επαγγελματίες και για τις αγροτικές εκμεταλλεύσεις τα κυβερνητικά στελέχη έχουν ανακοινώσει ότι το ποσοστό αποζημίωσης θα είναι στο 55% της ζημιάς! Οσον αφορά τις αγροτικές εκμεταλλεύσεις αυτών που δεν είναι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες, η αποζημίωση φτάνει το 27,5% της εκτιμηθείσας ζημιάς.

Την ίδια ώρα, εκατοντάδες οικογένειες δεν έχουν πάρει ούτε ευρώ ή προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με μια μικρή προκαταβολή.

Βρεθήκαμε στο χωριό Ρούσο και μιλήσαμε με τον Παναγιώτη Μπαλκαλή, που το σπίτι του πλημμύρισε, καταστρέφοντας έπιπλα, υλικοτεχνικό εξοπλισμό και την αποθήκη που υπήρχε στην αυλή. «Δεν έγιναν σωστή καταγραφή και αξιολόγηση των ζημιών, εφαρμόστηκαν "κόφτες" που απέκλεισαν ανθρώπους που δεν ήταν κατά κύριο επάγγελμα αγρότες, με αποτέλεσμα να μην πάρω εγώ και άλλοι πολλοί αποζημιώσεις που να επαρκούν. Η ζημιά σε μένα υπολογίζεται κοντά στα 50.000 ευρώ και αποζημιώθηκα για λίγο παραπάνω από το 30%. Δεν αποζημιώθηκαν αποθήκες, ενώ και συγχωριανοί που ξεσπιτώθηκαν αφού γκρεμίστηκαν τα σπίτια τους, δεν ξέρουν πότε θα ξεκινήσουν οι διαδικασίες για τα νέα σπίτια».

Αντίστοιχα προβλήματα αντιμετωπίζει ο Νίκος Μαυρατζάς στη συνοικία του Αλιάκ Μαχαλά. Αφού μας λέει πως αν είχε ειδοποιηθεί έγκαιρα για τη μεγάλη βροχή, θα είχε σώσει το 50% των αντικειμένων που έχασε, σημειώνει: «Ενα χρόνο τώρα, δεν μπόρεσα ποτέ να βρω τον μηχανικό για τις εκτιμήσεις, ενώ και η αποζημίωση που πήρα δεν επαρκεί. Καταρχήν, επειδή ένα δωμάτιο είναι γραμμένο στο όνομα του αδελφού μου που μένει αλλού, μας μείωσαν την αποζημίωση κατά 15%. Επειτα, τα υπόλοιπα χρήματα κάλυψαν μόλις το 30% της ζημιάς. Με τα χρήματα που πήρα ούτε να βάψω το σπίτι δεν μπορώ, τα πατώματα παραμένουν χαλασμένα και δεν ξέρω αν θα κρατήσουν».

Λίγα μέτρα παραπέρα συναντάμε την Βάσω Ξυδιά, δραστήριο μέλος της Επιτροπής Πληγέντων Αλιάκ Μαχαλά.«Στη γειτονιά υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν πάρει τα έξοδα κατεδάφισης, υπάρχουν καθυστερήσεις στο επίδομα ενοικίου, υπάρχουν σημαντικές καθυστερήσεις. Κάθε φορά που βρέχει φοβάμαι ότι θα ξαναπλημμυρίσουμε. Μόνο η πλατεία καθαρίστηκε, δεν έχει γίνει στατικός έλεγχος στις εργατικές κατοικίες, δύο πολυκατοικίες παραμένουν εκτός λειτουργίας, ξεχειλίζουν οι αποχετεύσεις, πολλά μπάζα δεν έχουν μαζευτεί».

Συνολικά, πάνω από 100 οικογένειες στην Καρδίτσα, που τα σπίτια τους είτε κατέρρευσαν είτε κρίθηκαν κατεδαφιστέα/μη κατοικήσιμα, δεν έχουν πάρει ακόμα το επίδομα ενοικίου, τους ζητήθηκε να πληρώσουν τις κατεδαφίσεις από την τσέπη τους.

Για κανέναν μέχρι σήμερα δεν έχει πληρωθεί η «στεγαστική συνδρομή» (1.000 ευρώ ανά τ.μ.). Που κι αυτή, όμως, μόνο κατά 60% θα είναι κρατική επιχορήγηση ενώ το υπόλοιπο 40% θα είναι τραπεζικό δάνειο. Δηλαδή, σαν να μην έφτανε που έχασαν το σπίτι τους, θα βρεθούν να χρωστάνε και στις τράπεζες!

Χιλιάδες αγρότες που είχαν να αντιμετωπίσουν και άλλες καταστροφές από μπουρίνια, καύσωνες και χαλάζια μέσα στον χρόνο, πήραν αποζημιώσεις που δεν επαρκούσαν. Ενας στους τρεις που έκαναν αίτηση για αποζημίωση αγροτικού εξοπλισμού έχει πάρει μόλις το 20% της ζημιάς. Στο «περίμενε» είναι 1.000 ενστάσεις για αποζημιώσεις στην παραγωγή από τον ΕΛΓΑ.

Συνολικά, την προκαταβολή του 20% έναντι της αποζημίωσης που η κυβέρνηση υποσχέθηκε ότι θα δινόταν με fast track διαδικασίες σε επιχειρήσεις και αγροτικές εκμεταλλεύσεις, πήραν μόνο 1.641 από τις 2.350 που εγκρίθηκαν! Μόλις στις 20 Αυγούστου βγήκε απόφαση για να μπουν στη διαδικασία πληρωμής της προκαταβολής του 20% άλλοι 709 δικαιούχοι.

Αυτή λοιπόν είναι η σκληρή πραγματικότητα, που επιβεβαιώνει καθημερινά ότι αυτό το κράτος, με όλες τις κυβερνήσεις, είναι εχθρικό για τον λαό και τις ανάγκες του, επειδή βρίσκεται στην υπηρεσία των επιχειρηματικών ομίλων και της κερδοφορίας τους. Αυτά τα δύο δεν μπορούν πουθενά να συναντηθούν.

Κι αυτό είναι ένα πολύτιμο για τον λαό συμπέρασμα - «πυξίδα» και για την πάλη του λαού σήμερα και αύριο: Αντί σε κάθε εποχή να αγωνιά για τα φυσικά φαινόμενα και να μετρά θύματα και καταστροφές, χρειάζεται να οργανώσει την πάλη του, τον αγώνα, διεκδικώντας τις υποδομές που απαιτούνται, την ανακούφιση όσων πλήττονται με αποζημιώσεις στο 100% και ταυτόχρονα να δυναμώσει ο αγώνας που θα βάζει στο στόχαστρο την πραγματική αιτία, την ανάπτυξη με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, το αστικό κράτος και τις κυβερνήσεις που το στηρίζουν.

Σε αυτήν την υπόθεση οι δυνάμεις του ΚΚΕ βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, όπως από την πρώτη στιγμή βρέθηκαν δίπλα στους πληγέντες.

Πυρκαγιά ξέσπασε το βράδυ της Πέμπτης, περίπου στις 9 μ.μ., στον ΧΥΤΑ Ξάνθης, ο οποίος βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την πόλη της Ξάνθης αλλά και τη Βιομηχανική Περιοχή.

Οι προσπάθειες κατάσβεσης της φωτιάς συνεχίστηκαν και την Παρασκευή, καθώς η κατάσβεσή της έγινε με επικάλυψη της έκτασης με επιχωματώσεις και όχι με τη χρήση νερού. Σύμφωνα με την ενημέρωση που είχε από τις αρμόδιες αρχές ο επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Ξάνθης, Κώστας Βογιατζής, εκτιμούσαν ότι η πυρκαγιά θα κατασβενόταν μέσα στην Παρασκευή.

Στην περιοχή επιχειρούσαν την Παρασκευή 3 πυροσβεστικά οχήματα και 6 άνδρες της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Ξάνθης, με τη συνδρομή χωματουργικών μηχανημάτων του δήμου Ξάνθης και του Φορέα Διαχείρισης Απορριμμάτων.

Σε ανακοίνωσή της η Τομεακή Επιτροπή Ξάνθης του ΚΚΕ υπενθυμίζει ότι δεν πρόκειται για την πρώτη φωτιά που ξεσπά στον ΧΥΤΑ, καθώς αντίστοιχα περιστατικά είχαν σημειωθεί τον Ιούνη του 2018 και τον Μάρτη του 2019.

Συνεχίζοντας η ΤΕ Ξάνθης επισημαίνει ότι υπάρχουν χρόνια φλέγοντα ερωτήματα γύρω από την πρόληψη και την αντιμετώπιση αντίστοιχων περιστατικών, αναφέροντας χαρακτηριστικά πως τα μέσα που διατέθηκαν για την κατάσβεση της φωτιάς (εκσκαφείς, φορτηγά κ.ά.) προήλθαν σχεδόν αποκλειστικά από ιδιώτες, καθώς ο δήμος Τοπείρου δεν διαθέτει κανένα, ενώ τα αντίστοιχα του δήμου Ξάνθης είναι ακινητοποιημένα από βλάβες. Παράλληλα, υπογραμμίζει τις ευθύνες όλων των κυβερνήσεων για την αντιλαϊκή πολιτική που συνεχίζεται και στον τομέα της διαχείρισης των απορριμμάτων και η οποία προωθεί περαιτέρω την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση του τομέα διαχείρισης των αποβλήτων, την παραπέρα υποβάθμιση του περιβάλλοντος.

Μπαλώματα και στη γέφυρα της Ν. Χαλκηδόνας που είχε υπερχειλίσει

Σήμερα, έξι ολόκληρα χρόνια μετά, οι περιοχές δίπλα στον Κηφισό παραμένουν ανοχύρωτες απέναντι στις πλημμύρες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι γειτονιές του δήμου Αγίων Αναργύρων - Καματερού που γειτνιάζουν με τον ποταμό. Πέρα από «μπαλώματα», δεν έχει υπάρξει έργο συνολικής συντήρησης των πρανών του Κηφισού.

Ετσι, τα λαϊκά νοικοκυριά στην περιοχή είναι αθωράκιστα απέναντι στα καιρικά φαινόμενα λόγω απουσίας αυτών των στοιχειωδών έργων αντιπλημμυρικής προστασίας. Αυτό προκύπτει από ένα μικρό οδοιπορικό του «Ριζοσπάστη» στις γειτονιές της Ανάκασας και του Κοκκινόπουλου.

«Ο,τι παρέμβαση έγινε μετά την πλημμύρα στον Κηφισό ήταν αποσπασματική», μας αναφέρει ο Θοδωρής Σκολαρίκος, επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στο δήμο Αγ. Αναργύρων - Καματερού, που μας «ξεναγεί» στην περιοχή. «Εάν περπατήσει κανείς στη Λάμπρου Κατσώνη, με μια ματιά βλέπει πού υπάρχουν μπαλώματα. Στα πρανή συναντάς την παλιά πέτρα, παλιές παρεμβάσεις με τσιμέντο που έχουν υποστεί ζημιά και τα μπαλώματα που έγιναν το 2015. Αντί να γίνουν έργα που να "πιάσουν" όλη την κοίτη, επισκευάστηκε μόνο το σημείο που είχε καταρρεύσει. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι δεν έχει ακόμα αποκατασταθεί η πεζογέφυρα που συνέδεε την Ανάκασα με τη Ν. Φιλαδέλφεια, που κατέρρευσε το 2015, με αποτέλεσμα να συνεχίζεται η ταλαιπωρία των κατοίκων ακόμα και σήμερα».

Δεν έχει γίνει καμία διευθέτηση της πυκνής βλάστησης μέσα και γύρω από το ποτάμι

Οπως μας είπε ο Θ. Σκολαρίκος, «η πλημμύρα ξεκινούσε πριν από τη γέφυρα που υπάρχει στα σύνορα με τη Ν. Χαλκηδόνα και συνέχιζε με μεγαλύτερη ένταση. Τα νερά έφτασαν μέχρι την πλατεία Κοκκινόπουλου. Στο ύψος της γέφυρας είχε υποχωρήσει κομμάτι της Εθνικής Οδού και τα πεζοδρόμια ήταν στον αέρα».

«Και εδώ σήμερα επικρατεί η ίδια κατάσταση», αναφέρει ο Θ. Σκολαρίκος. «Εγινε παρέμβαση μόνο στις ζημιές που είχαν γίνει τότε. Φαίνεται εύκολα το κομμάτι που ενισχύθηκε στο πλάι της Εθνικής. Ακριβώς δίπλα από την παρέμβαση όμως υπάρχουν κομμάτια με πέτρες. Οπου βλέπουμε καινούργιο τσιμέντο ήταν πέτρα που δεν άντεξε. Τι θα συμβεί σε μια επόμενη πλημμύρα;».

«Επιπλέον, όπως υπογράμμισε, δεν υπάρχει φροντίδα για καθαρισμό της κοίτης του ποταμού είτε από τη βλάστηση είτε από φερτά υλικά. Το γεγονός αυτό αντικειμενικά μειώνει τη χωρητικότητά της. Επίσης, τα παρακοίτια δέντρα συντελούν στην αποσάθρωση των πρανών. Αν κάπου υποχωρήσουν τα πρανή, τα δέντρα θα μετατραπούν σε φερτά υλικά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Εδώ και τώρα απαιτείται να γίνουν παρεμβάσεις γιατί ο χειμώνας είναι μπροστά και οι πυρκαγιές του καλοκαιριού έχουν δυσκολέψει κατά πολύ την κατάσταση».

Τεράστιες και εγκληματικές είναι οι ευθύνες όλων των κυβερνήσεων, περιφερειακών και τοπικών αρχών, που μονίμως τοποθετούν τα ζωτικής σημασίας αντιπλημμυρικά έργα εκτός προτεραιοτήτων, στο όνομα των «εκτάκτων αναγκών», της «δημοσιονομικής προσαρμογής» και των «δυνατοτήτων της οικονομίας». Την ίδια στιγμή παρέχεται προκλητική χρηματοδότηση σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και σε έργα «βιτρίνας».

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση χρειάζεται να δυναμώσει η λαϊκή οργάνωση και διεκδίκηση, για έργα προστασίας του λαού, που δεν είναι κόστος αλλά ζωτική και επείγουσα ανάγκη.

Από την κινητοποίηση της Παρασκευής στη Χαλκίδα

Εδωσαν έτσι συνέχεια στον αγώνα που ξεκίνησε με το μεγαλειώδες συλλαλητήριο στον κόμβο της Στροφυλιάς στις 21 Αυγούστου. Ηταν όλοι εκεί. Οι ρετσινάδες, οι βιοπαλαιστές αγρότες, κτηνοτρόφοι και επαγγελματίες, ο λαός των πυρόπληκτων χωριών της Βόρειας Εύβοιας και βροντοφώναξαν «Εμείς θα ζήσουμε στον τόπο μας». Κατήγγειλαν τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης, που δίνει σε «αναδόχους» τα αντιδιαβρωτικά έργα, στρώνοντας τον δρόμο για να μετατραπεί η καταστροφή σε ευκαιρία για μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και παράλληλα πετσοκόβει τις αποζημιώσεις για τις ζημιές και εξαιρεί λαϊκές οικογένειες, ακόμη και από τα λίγα ψίχουλα που μοιράζει.

«Ηρθαμε σήμερα εδώ για να διεκδικήσουμε το δικαίωμά μας να μείνουμε και να δουλέψουμε στον τόπο μας», τόνισε στον χαιρετισμό του ο Μπάμπης Τσιβίκας, μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Πυρόπληκτων και του Αγροτικού Συλλόγου Μαντουδίου - Λίμνης - Αγίας Αννας.

Και πρόσθεσε: «Αυτό σημαίνει αποζημιώσεις στο 100% χωρίς προϋποθέσεις από το πρώτο κεραμίδι, από το πρώτο εργαλείο, από την πρώτη ελιά, από το πρώτο ζώο, από το πρώτο μελίσσι και για τη χαμένη μας παραγωγή. Αυτό σημαίνει αντιδιαβρωτικά έργα, όχι επιλεκτικά αλλά παντού. Αυτό σημαίνει φροντίδα των καινούριων βλασταριών, με αραίωση, με δασικούς δρόμους, με αναδάσωση όπου χρειάζεται για να ξαναγίνει γρήγορα το δάσος μας. Αυτό σημαίνει ότι όλοι εμείς (ρετσινάδες, δασεργάτες, άνεργοι) δεν περισσεύουμε. Είμαστε απαραίτητοι και μπορούμε και πρέπει, μαζί με στελεχωμένα Δασαρχεία, με δασολόγους και δασοπόνους, να δουλέψουμε στην αποκατάσταση του δάσους, μέχρι να ξαναγίνει παραγωγικό. Αυτό σημαίνει ζωοτροφές και μελισσοτροφές μέχρι να μπορεί να ξαναγίνει βόσκηση και μέτρα οικονομικής στήριξης, με ενίσχυση και απαλλαγές όλων των πληγέντων, για να πάρουν ανάσα και οι μικροεπαγγελματίες. Αυτό σημαίνει, πάνω από όλα, αυτό που κυβέρνηση - Περιφέρεια - δήμοι αρνούνται με πείσμα να βάλουν στη συζήτηση: Αντιπλημμυρικά έργα, εδώ και τώρα, για όλα τα χωριά».

Από την πλευρά του, ο Βαγγέλης Γεωργαντζής, πρόεδρος του Σωματείου Ρητινοκαλλιεργητών - Δασεργατών Εύβοιας, σημείωσε χαρακτηριστικά: «Δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη ούτε στις εξαγγελίες των κυβερνητικών παραγόντων ούτε στις υποσχέσεις διαφόρων εντολοδόχων τους ούτε στις περιφερειακές και δημοτικές αρχές. Το τελευταίο διάστημα ζήσαμε μία συνεχόμενη κοροϊδία. Πότε με την ανάθεση των αντιδιαβρωτικών έργων σε αναδόχους - χορηγούς επιχειρηματικούς ομίλους, πότε με την κατακόρυφη μείωση των υποσχόμενων μισθωμάτων για τα αντιδιαβρωτικά έργα, πότε με την ένταξή μας σε διάφορα προγράμματα αμφισβητούμενης εξασφάλισης του εισοδήματός μας».

Στη συνέχεια επισήμανε: «Αν νομίζει η κυβέρνηση ότι με τον τρόπο αυτό θα μας αναγκάσει να συμβιβαστούμε με τα ψίχουλα που θα μας πετάξει είναι βαθιά γελασμένη. Ξέρουμε καλά ότι από τη δική μας καταστροφή, από τη μη απόδοση όσων μας ανήκουν, εξοικονομούνται τα τεράστια ποσά με τα οποία η κυβέρνηση χρηματοδοτεί συνεχώς τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα».

Παράλληλα, αναφέρθηκε στην έναρξη αντιπλημμυρικών έργων ενάμιση μήνα μετά την πυρκαγιά και τόνισε ότι οι ρετσινάδες - δασεργάτες, μαζί με τον λαό της Βόρειας Εύβοιας, θα συνεχίσουν τον αγώνα για να μείνουν στον τόπο τους. «Γι' αυτό ο αγώνας μας πρέπει να συνεχιστεί ενωτικά, μαχητικά και ανυποχώρητα, μέχρι να πάρουμε πίσω όσα μας ανήκουν. Σε αυτήν τη γραμμή πάλης, οι ρετσινάδες - δασεργάτες θα συνεχίσουμε μέχρι τέλους», σημείωσε.

Στην πικρή εμπειρία των πλημμυροπαθών του Ληλάντιου Πεδίου και των Ψαχνών, που χτυπήθηκαν από τις φονικές πλημμύρες τον Αύγουστο του 2020 και ακόμα βιώνουν τον εμπαιγμό της κυβέρνησης σχετικά με τις αποζημιώσεις και τα αντιπλημμυρικά έργα, αναφέρθηκε η Γωγώ Μαργαρίτη, μέλος της Επιτροπής Κατοίκων Ληλαντίου. «Ολο αυτό το διάστημα η κυβέρνηση, η Περιφέρεια, ο δήμος πετάνε ο ένας στον άλλον το μπαλάκι των ευθυνών. Το συμπέρασμα είναι ότι παίζουν τις ζωές μας κορόνα - γράμματα», υπογράμμισε, τονίζοντας ότι όσα κατάφεραν να πετύχουν ήταν αποτέλεσμα του αγώνα τους.

Στην κινητοποίηση παρευρέθηκαν ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής του Κόμματος, ο Κώστας Παρασκευάς, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, ο Κώστας Μπάτσικας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της Επιτροπής Περιοχής Ανατ. Στερεάς και Εύβοιας του ΚΚΕ, ο Κώστας Μπασδέκης, μέλος της ΚΕ και περιφερειακός σύμβουλος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», και άλλα στελέχη του Κόμματος.

Ο πυρόπληκτος λαός της Βόρειας Εύβοιας ανανέωσε το αγωνιστικό ραντεβού για τη μεγάλη συναυλία αλληλεγγύης και διεκδίκησης στις 2 Οκτώβρη στον κόμβο της Στροφυλιάς, αλλά και για τις συλλογικές διαδικασίες οργάνωσης του αγώνα μέσα από τις επιτροπές και τα σωματεία της περιοχής. Οπως ανακοίνωσε μάλιστα την Παρασκευή η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα πυροπλήκτων, πολλοί καλλιτέχνες έχουν ήδη δηλώσει συμμετοχή στη συναυλία, όπως οι Ρίτα Αντωνοπούλου, Σπύρος Γραμμένος, Πολυξένη Καράκογλου, Παντελής Κυραμαργιός, Μιρέλα Πάχου. Τη συναυλία επιμελείται ο Γ. Παπαζαχαριακής.