Καθένας και καθεμιά που θέλει να συμβάλει στον Διάλογο μπορεί να στείλει ένα σημείωμα με ανώτατο όριο έκτασης τις 1.000 λέξεις. Ο καταμερισμός των κειμένων Διαλόγου στον «Ριζοσπάστη» ή στην ΚΟΜΕΠ γίνεται με ευθύνη της Επιτροπής, συνυπολογίζοντας τη χρονική διάρκεια της προσυνεδριακής περιόδου και τις δυνατότητες των δύο έντυπων οργάνων της ΚΕ του Κόμματος για την κάλυψη του Προσυνεδριακού Διαλόγου.

Σημειώματα που τυχόν έρθουν στην Επιτροπή είτε εκπρόθεσμα είτε ξεπερνούν την έκταση που έχει προσδιοριστεί, δεν θα δημοσιευτούν, θα τεθούν όμως υπόψη των αντιπροσώπων του Συνεδρίου.

Κάθε κείμενο πρέπει να έχει απαραίτητα όλα τα παρακάτω στοιχεία του συγγραφέα: Ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, τηλέφωνο, Κομματική ή ΚΝίτικη Οργάνωση στην οποία ανήκει ή έχει επαφές, αν πρόκειται για φίλο του ΚΚΕ. Τα στοιχεία αυτά αποτελούν προϋπόθεση για τη δημοσίευση του κειμένου. Αποκλείονται από τη δημοσίευση κείμενα που είναι εκτός της θεματολογίας των Θέσεων της ΚΕ για το 22ο Συνέδριο, καθώς και κείμενα με αναφορές σε πρόσωπα ή σε ζητήματα που αφορούν συγκεκριμένη Κομματική Οργάνωση, που περιλαμβάνουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς, θέσεις εχθρικές προς την ιδεολογία και τον χαρακτήρα του ΚΚΕ.

Τα κείμενα μπορούν να στέλνονται: α) Ηλεκτρονικά στη διεύθυνση: dialogos22@kke.gr, με την ένδειξη «Για την Επιτροπή Δημόσιου Προσυνεδριακού Διαλόγου». β) Ταχυδρομικώς στη διεύθυνση: Κεντρική Επιτροπή ΚΚΕ, Λεωφόρος Ηρακλείου 145, ΤΚ 14231 με την ένδειξη: «Για την Επιτροπή Δημόσιου Προσυνεδριακού Διαλόγου». γ) Μέσω των Κομματικών Οργανώσεων του ΚΚΕ.

Στις περιπτώσεις αποστολής ταχυδρομικώς ή μέσω Οργανώσεων, παρακαλούμε τους συμμετέχοντες στον Διάλογο, εφόσον έχουν τη δυνατότητα, να διευκολύνουν τη δουλειά της Επιτροπής στέλνοντας το κείμενο και σε ηλεκτρονική μορφή.

Οι συμμετέχοντες μπορούν να απευθύνονται στην Επιτροπή Δημόσιου Προσυνεδριακού Διαλόγου, στα τηλέφωνα επικοινωνίας: Ελενα Μποτζιολή 210.2592.144, Παντελής Καλαβρέζος 210.2592.548.

Οπως σημειώνεται στις Θέσεις, υπάρχει ακόμα απόσταση να διανύσουμε στην αντιστοίχιση της λειτουργίας, των όρων οικοδόμησης, της παρέμβασής μας με το επαναστατικό Πρόγραμμα και Καταστατικό μας, που όμως η προσυνεδριακή διαδικασία που ξεδιπλώνεται τώρα θα απελευθερώσει μεγάλη δυνατότητα σε αυτήν την κατεύθυνση. Στο κείμενο υπογραμμίζονται ορισμένα ζητήματα αναφορικά με την καθοδηγητική σχέση Κόμματος - ΚΝΕ και σε αυτά θα σταθώ.

Στην ΚΝΕ ακόμα περισσότερο, λόγω της μεγάλης ανανέωσης των δυνάμεών μας σε συνδυασμό με τη μικρή κοινωνική και πολιτική πείρα που αυτές έχουν, εντοπίζονται πιο έντονα κατά τη γνώμη μου οι αδυναμίες που σημειώνονται στις Θέσεις. Αναμφίβολα, τα τελευταία χρόνια έχει μεγαλώσει η επιρροή της ΚΝΕ στη νεολαία, όμως την ίδια στιγμή έχουν πολλαπλασιαστεί οι απαιτήσεις στην ιδεολογική - πολιτική διαπάλη για τον απεγκλωβισμό των συνειδήσεων της νεολαίας από τα όρια του συστήματος, και αυτό αποτυπώνεται στο πόσους συσπειρώνουμε, αν καταφέρνουμε να τους κρατάμε στον κύκλο επιρροής μας και να μετράμε βήματα στο βάθεμα της πολιτικής συμφωνίας, πόσους στρατολογούμε, όλα σε σύγκριση με τις δυνατότητες που απορρέουν από τις ίδιες τις εξελίξεις και τη δυναμική τους.

Η γοργότητα που υπάρχει στη ζωή της ΚΝΕ πολλές φορές αντί να δρα πολλαπλασιαστικά ως προς το τι καρπωνόμαστε από την παρέμβασή μας αντιμετωπίζεται ως ένα ατέρμονο «τρέξιμο» μεταξύ ασύνδετων καθηκόντων, που εμποδίζει πρώτα και κύρια τα ίδια τα στελέχη της ΚΝΕ να σκεφτούν τι κάνουμε, πώς, γιατί και αντίστοιχα σε μια πορεία να εκτιμάμε τι αποτύπωμα έχει αφήσει κάθε τι που κάνουμε, αν διαμορφώνει υποδομή που θα βασιστούμε μακροπρόθεσμα για να οικοδομήσουμε.

Για παράδειγμα, η καθοδήγηση μιας μαθητικής ΟΒ είναι μια πολύ απαιτητική δουλειά, το στέλεχος πρέπει συνεχώς να βρίσκει τρόπους να κρατήσει το ενδιαφέρον των μαθητών ζωντανό, να καθοδηγεί πολύμορφα, να συμβάλλει στην αφομοίωση του επαναστατικού Προγράμματος και Καταστατικού μας. Από χρονιά σε χρονιά οι μαθητές αλλάζουν, ο χαρακτήρας και η προσωπικότητά τους ακόμα είναι εύπλαστα, το τι τους ενδιαφέρει, με τι έχουν διάθεση να ασχοληθούν, από τι επηρεάζονται. Η οικογένεια και το σχολείο επιδρούν σημαντικά, το ίδιο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι παρέες, είναι μια μάχη καθημερινά να τους κερδίζουμε εμείς ενάντια στο σύστημα. Η προσπάθεια λοιπόν να καθοδηγηθεί ένα μέλος της ΚΝΕ υπό αυτές τις συνθήκες και η στρατολογία πολλές φορές αντιμετωπίζονται από τα στελέχη της ΚΝΕ σαν δύο ξεχωριστά πράγματα που πρέπει κατά τα άλλα να γίνονται ταυτόχρονα. Επικρατεί μια σύγχυση, που πιστεύω πρέπει να μας απασχολήσει στο πνεύμα των Θέσεων πώς θα αντιμετωπιστεί, με τον καλύτερο συντονισμό Κομματικών και ΚΝίτικων οργάνων, την ουσιαστική καθοδηγητική στήριξη στην ΚΝΕ.

Για παράδειγμα, σε ό,τι αφορά τους μαθητές, στον βαθμό που μας απασχολεί σταθερά το πώς πετυχαίνουμε οι δυνάμεις μας να καταξιώνονται στα σχολεία, να αναγνωρίζονται μέσα από την πρωτοπόρα παρέμβαση στους συμμαθητές τους, να μεγαλώνει η ικανότητα των μελών της ΚΝΕ να αναδεικνύουν τα αδιέξοδα του συστήματος αλλά κυρίως τη διέξοδο, δηλαδή το πώς καθοδηγούνται για να παρέμβουν, θα διαμορφώνονται οι όροι για μαζική στρατολογία στα σχολεία. Το να αντιστραφεί μια τέτοια κατάσταση είναι ζήτημα καθοδηγητικής στήριξης, διαμόρφωσης κοινού σχεδίου ΚΟΒ - ΟΒ και απαιτεί να συναντιέται το τρίπτυχο γονείς - εκπαιδευτικοί - μαθητές ακόμα περισσότερο, όμως να απασχολεί την ίδια την ΚΟΒ το πώς η δουλειά αυτή θα είναι ενιαία και θα ανοίγει δρόμους αμφότερα.

Αντίστοιχα για τις Εδαφικές ΟΒ, πρέπει να μας απασχολήσει περισσότερο η στήριξη των νέων εργαζομένων. Το πώς αυτά τα μέλη της ΚΝΕ με περιορισμένη πολιτική πείρα, πόσο μάλλον συνδικαλιστική, θα καταφέρουν να αναδειχθούν σε ηγέτες στον χώρο όπου εργάζονται, θα συσπειρώνουν γύρω τους συναδέλφους, θα αναδεικνύουν και θα διαμορφώνουν όρους για διεκδίκηση, θα απεγκλωβίζουν συνειδήσεις, είναι μια πλευρά. Το πώς μέσα από τη μελέτη του «Ριζοσπάστη», το δυνάμωμα του ιδεολογικού - πολιτικού κριτηρίου τους, τη βελτίωση της ικανότητας να προβάλλουν το Πρόγραμμα του Κόμματος, διαμορφώνουν τη στάση και το επίπεδο ωριμότητας για να γίνονται μέλη του Κόμματος και να εξασφαλίζεται η συνέχεια των Εδαφικών ΚΟ, είναι άλλη μια. Αυτά όμως δεν μπορούν να κατακτηθούν στο βαθμό που οι ΚΟΒ δεν αλληλοδιαπλέκονται με τις ΟΒ, αν ο σχεδιασμός της ΚΝΕ δεν εντάσσεται στον κομματικό σχεδιασμό ώστε να εμπλουτίζεται, να ελέγχεται, να στηρίζεται ουσιαστικά.

Τέλος, μπαίνει και από τις Θέσεις ότι κριτήριο επιτυχίας της καθοδηγητικής βοήθειας προς την ΚΝΕ που πρέπει να ενισχυθεί είναι η άνοδος της στρατολογίας ΚΝιτών στο Κόμμα. Σε αυτήν την κατεύθυνση πιστεύω πως πρέπει να διορθώσουμε δύο πλευρές. Πρώτον, να μη θεωρούμε πως η δόκιμη περίοδός τους στην ΚΝΕ από μόνη της αυτόματα σημαίνει πλήρη αφομοίωση του Προγράμματος του Κόμματος, και δεύτερον, με την οργάνωσή τους στο Κόμμα να μη σταματάμε να δουλεύουμε μαζί τους, θεωρώντας πως επειδή είναι χρεωμένοι στην ΚΝΕ το βάρος της καθοδήγησής τους πέφτει εκεί.

Και τα δύο στο ίδιο ζήτημα επαφίενται, που αφορά το πώς ένα μέλος της ΚΝΕ από τη στιγμή που οργανώνεται θα πρέπει να έχουμε στον προσανατολισμό μας να δουλεύεται ώστε να ωριμάσει για να οργανωθεί και στο Κόμμα, με την εμπλοκή στελεχών του Κόμματος αυτοτελώς και χρεωμένων στην ΚΝΕ μαζί σε αυτήν την προσπάθεια. Αν ένα μέλος της ΚΝΕ δεν στηριχθεί κατάλληλα καθοδηγητικά, δεν αναλάβει καθήκοντα, δεν έχει τη δική του ξεχωριστή αποστολή στο πλαίσιο της ΟΒ του, δεν μπορεί να θεωρηθεί πως έχει περάσει δόκιμη περίοδο, όσα χρόνια κι αν είναι μέλος της ΚΝΕ. Στον βαθμό λοιπόν που οι ΚΟΒ εμπλέκονται ουσιαστικά με την ΚΝΕ σε κάθε δήμο, θα πετυχαίνουμε περισσότεροι ΚΝίτες και σε μικρότερο χρονικό διάστημα να αποκτούν τα επιθυμητά χαρακτηριστικά για να προχωρήσει η ένταξή τους στο Κόμμα, ακριβώς γιατί αυτό θα προκύπτει φυσιολογικά, σαν ώριμη ανάγκη μέσα από την πορεία αφομοίωσής τους στην ίδια την ΚΝΕ.

Ολα τα μέλη της ΚΝΕ πρέπει να ανανεώνουν καθημερινά τη συμφωνία τους με το Πρόγραμμα του Κόμματος, στη θεωρία και την πράξη, να καταλήγουν στο Κόμμα ως το φυσιολογικό επόμενο βήμα στην οργανωμένη ζωή τους. Και τα κομματικά μέλη που είναι χρεωμένα στην ΚΝΕ να επιτελούν τον καθοδηγητικό τους ρόλο προς τα μέλη των ΟΒ, με αίσθημα ευθύνης, καλλιεργώντας στοιχεία έμπνευσης, αντοχής, επαναστατικής αισιοδοξίας, συνειδητής πειθαρχίας και στράτευσης. Ολα αυτά, που δεν είναι μονόπρακτο έργο, κρίνονται στην καθημερινή καθοδηγητική δουλειά και στενή συνεργασία των στελεχών Κόμματος - ΚΝΕ και νομίζω εκεί πρέπει να πονέσουμε παραπάνω το επόμενο διάστημα.

Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Μερικές σκέψεις και διαπιστώσεις σχετικά με την κατάσταση των αγροτών στη χώρα μας:

Ολοένα και περισσότερο κάθε χρόνο παρατηρούμε συρρίκνωση των αγροτικών πληθυσμών και σταδιακή εγκατάλειψη ολόκληρων περιοχών της περιφέρειας, με όλο και περισσότερους μικρομεσαίους αγρότες και εργάτες γης να εγκαταλείπουν απογοητευμένοι την ενασχόληση με την καλλιέργεια γης, με αποτέλεσμα την ερημοποίηση της ελληνικής υπαίθρου και ξεριζωμό των αγροτικών πληθυσμών, οι οποίοι καλούνται, προκειμένου να κερδίσουν τα προς το ζην, σε έναν νέο κύκλο εσωτερικής μετανάστευσης, με τις όποιες ολέθριες συνέπειες.

Οι λόγοι, λίγο - πολύ γνωστοί, σε αυτά τα παιδιά του λαού:

Εξευτελιστικές τιμές των αγροτικών προϊόντων των μικροπαραγωγών, στο χωράφι, για να διογκωθούν υπέρμετρα από τους μεγαλεμπόρους και έτσι κι εκείνοι δεν απολαμβάνουν τους καρπούς της δουλειάς τους, και από την άλλη η σύγχρονη, οικονομικά πιεσμένη και ξεζουμισμένη από την ακρίβεια και τις φοροεπιδρομές ελληνική οικογένεια να αγοράζει πανάκριβα.

Πολύ υψηλό κόστος αγροτικής παραγωγής, με ακριβό ρεύμα, λιπάσματα, φάρμακα κ.λπ.

Καθυστερήσεις και διαπλοκή σε επιδοτήσεις σε εκείνους που πραγματικά τις έχουν ανάγκη.

Ελάχιστες, καθυστερημένες και προσχηματικές αποζημιώσεις απέναντι σε φυσικές καταστροφές.

Η συγκέντρωση της γης και της παραγωγής στα χέρια λίγων, αποτελειώνοντας τη μικρομεσαία αγροτιά, πράγμα που είναι συνυφασμένο με την Κεντρική Αγροτική Πολιτική της ΕΕ.

Το ΚΚΕ συμμετέχει στην ανησυχία και τους αγώνες των αγροτών με πολλούς τρόπους, όπως με προτάσεις του για ενίσχυση της εγχώριας βιομηχανίας παραγωγής γεωργικών εφοδίων και υποδομών, και άρα οικονομικά και προσιτά στους καλλιεργητές μας.

Με διεκδικήσεις για κάλυψη του κόστους παραγωγής και εγγυημένες κατώτατες τιμές στα αγροτικά προϊόντα, προστατεύοντας από μεγαλεμπόρους και βιομηχάνους που επιβάλλουν τιμές πείνας. Ολους αυτούς που τους χαρακτηρίζει μια απόλυτα περιγραφική λέξη του Λένιν: «Λαοπνίχτες...!!!».

Με σύγχρονο πρόγραμμα για την ενίσχυση της υπαίθρου, που θα επιλύει τις σύγχρονες ανάγκες των κατοίκων της υπαίθρου, όπως καθολική δωρεάν Παιδεία, δωρεάν υγειονομικές υπηρεσίες υψηλού επιπέδου για όλους, σταθερή και μόνιμη εργασία με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους.

Η λύση είναι μια διαφορετική πορεία ανάπτυξης, με απαγκίστρωση από την Κεντρική Αγροτική Πολιτική, την πολιτική της ΕΕ, με λαϊκή εξουσία... Και εδώ πρέπει το ΚΚΕ να δίνει συνεχή μάχη, με αγωνιστικότητα και συνέπεια, τόσο στη Βουλή όσο και μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο, ασκώντας συνεχή πίεση και καταδεικνύοντας τις ευθύνες των συντηρητικών αστικών κυβερνήσεων.

Το ΚΚΕ πρέπει πάντα να βρίσκεται με ενεργό τρόπο στο πλευρό των αγροτικών διεκδικήσεων, στα μπλόκα, στις συγκεντρώσεις, με παρεμβάσεις στελεχών του και με στήριξη στα δίκαια αιτήματα των μικρομεσαίων αγροτών. Με συνεχή ενημέρωση για τις θέσεις του, κάνοντας πάντοτε ξεκάθαρο ότι τα προβλήματα των αγροτών δεν είναι μεμονωμένα αλλά αποτέλεσμα μιας γενικότερης αντιλαϊκής πολιτικής.

Με αυτήν την έμπρακτη αλληλεγγύη μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη των αγροτών και να αποδείξει στην πράξη ότι το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που δίνει μάχες σταθερά για τα συμφέροντά τους.

Πρέπει να προπαγανδίζει με κάθε τρόπο την αλλαγή σκέψης και απόρριψη των φόβων που καλλιεργούνται από τα διάφορα συντηρητικά κόμματα και από τα δεκανίκια τους, της σοσιαλδημοκρατίας.

Πρέπει να προωθεί την οργάνωση των μικρομεσαίων αγροτών σε ενώσεις και συνεταιρισμούς, πράγμα δύσκολο και επίπονο, αφού η ελληνική αγροτιά χαρακτηρίζεται από τη μικρή ιδιοκτησία και βλέπει επομένως με σκεπτικισμό και φόβο την πρόταση του ΚΚΕ για οργάνωση της παραγωγής βάσει ενός κεντρικού σχεδιασμού, που θα έχει γνώμονα τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και όχι το καθαρό κέρδος.

Μεγάλη ανάγκη είναι μέσω ομιλιών, συσκέψεων και παρεμβάσεων των στελεχών του Κόμματος να τονιστεί και να καλλιεργηθεί περαιτέρω το κλίμα συμπόρευσης των αγροτικών πληθυσμών με τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα και την εργατική τάξη, με τους αυτοαπασχολούμενους, τους φοιτητές και τους ανέργους, σε κοινούς αγώνες διεκδικήσεων.

Να μετατραπεί η αγανάκτηση των ολοένα και περισσότερο εξαθλιωμένων και αδικημένων αγροτικών μαζών σε ατσάλινη οργανωμένη δύναμη αγώνα, για εκείνους και όλα τα λαϊκά στρώματα που συμπορεύονται μαζί τους.

Με εκτίμηση.