Τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στο εξωτερικό βράζουμε στο ίδιο καζάνι με τους εργαζόμενους στις χώρες όπου ζούμε. Είναι λοιπόν καθοριστικής σημασίας, στο έδαφος αυτών ακριβώς των κοινών προβλημάτων, μέσα από τη δράση μας να βοηθήσουμε ουσιαστικά στον στόχο ανάπτυξης του ντόπιου κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος.

Για να μπορέσουμε να μετρήσουμε βήματα στην παραπάνω κατεύθυνση χρειάζεται να σκεφτούμε πώς και με ποια κριτήρια δουλεύουμε καθημερινά, πώς δίνουμε την ιδεολογική πάλη σε μια ξένη χώρα, ώστε τελικά η καθημερινή μας δράση να αποκτά πιο σταθερά ιδεολογικά χαρακτηριστικά, αποκρυστάλλωμά της να είναι η βαθύτερη συμφωνία ενός ευρύτερου περίγυρου με τη στρατηγική του ΚΚΕ.

Η δουλειά των μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ σε μια ξένη χώρα, με έναν περίγυρο που δεν μιλάει ελληνικά, που δεν έχει ίδιες πολιτιστικές - ιστορικές αναφορές, ούτε ενδιαφέρον για τις εξελίξεις στην Ελλάδα, εμφανίζει κάποιες πρόσθετες αλλά όχι αξεπέραστες δυσκολίες, ώστε τελικά όλη αυτή η προσπάθεια να καταλήγει σε βαθύτερη συμφωνία του περίγυρου με το Πρόγραμμα του ΚΚΕ.

Βασικός όρος για να ξεπεραστούν οι παραπάνω δυσκολίες είναι η αναβάθμιση της δουλειάς της ΚΟΒ συνολικά, του κάθε μέλους της ξεχωριστά, ώστε η πολιτική δράση, η ιδεολογική παρέμβαση να μην περιορίζεται στις συσκέψεις και τις εκδηλώσεις των ΚΟΒ με έναν ελληνόφωνο περίγυρο, αλλά να αποκτά καθημερινό περιεχόμενο στον χώρο δουλειάς του μέλους, στο έδαφος των κοινών προβλημάτων που βιώνουν ξένοι και ντόπιοι στη χώρα όπου ζουν.

Μπορεί αυτός ο ντόπιος περίγυρος των ΚΟΒ και ΟΒ να συμφωνήσει με το Πρόγραμμα του ΚΚΕ και να το αξιοποιήσει στην καθημερινή του δράση;

Μπορεί και μάλιστα είναι αναγκαίο και εφικτό!

Είναι αναγκαίο, γιατί η κατάσταση που επικρατεί στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα καθιστά επιτακτική ανάγκη ευρύτερο μέρος των εργαζομένων στις χώρες όπου έχουμε μέλη να γνωρίσει τι λέει το ΚΚΕ για το εργατικό κίνημα, για την επανάσταση, τον πόλεμο, τη διέξοδο από αυτόν, για τον σοσιαλισμό.

Είναι εφικτό διότι σε όλες τις χώρες - παρά τις επιμέρους ιδιαιτερότητές τους - ισχύουν οι ίδιες νομοτέλειες του καπιταλιστικού συστήματος, άρα και η διέξοδος, η προγραμματική πρόταση του ΚΚΕ για σοσιαλιστική επανάσταση, είναι παντού μονόδρομος για τους λαούς.

Θέλουμε να πείσουμε την ντόπια εργατική τάξη στις χώρες όπου είμαστε μετανάστες για τη δυνατότητα επαναστατικής αλλαγής, την ανάγκη ανασύνταξης του εργατικού κινήματος. Για την ανάγκη να ενισχυθεί η γραμμή ταξικής σύγκρουσης με τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς της ντόπιας αστικής τάξης.

Το Πρόγραμμα του ΚΚΕ είναι πολύτιμο εργαλείο στα χέρια μας για να πείσουμε για τα παραπάνω, διότι απαντάει στο γιατί ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός είναι αναγκαίος και πρέπει να είναι ο στόχος μας, στο ποιος είναι ο δρόμος για την ανατροπή της αστικής εξουσίας και ποιες οι νομοτέλειες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Ολες αυτές οι απαντήσεις δεν αφορούν αποκλειστικά την ελληνική εργατική τάξη, αφορούν τις συνθήκες του μονοπωλιακού καπιταλισμού, παρά τις ιδιαιτερότητες που μπορεί να υπάρχουν ανά χώρα, την εργατική τάξη κάθε καπιταλιστικής χώρας.

Αυτό που δίνει ώθηση στα μέλη του Κόμματος ώστε να δρουν πρωτοπόρα σε μια ξένη χώρα είναι το προσωπικό παράδειγμα των στελεχών στους χώρους δουλειάς τους, που συνδυάζεται όμως με τη συλλογική επεξεργασία των συμπερασμάτων αυτής της δράσης, ώστε αυτά να γενικεύονται.

Ωστε να γίνεται κτήμα του συνόλου της Οργάνωσης η πείρα που προέρχεται από την αντιπαράθεση με τη σοσιαλδημοκρατία, από τη συνδικαλιστική δράση σε στρατηγικούς κλάδους, όπως στις μεταφορές, και σε μεγάλες επιχειρήσεις, από τη διαμόρφωση ενός πλαισίου σε έναν χώρο δουλειάς το οποίο από τη μία συσπειρώνει τους εργαζόμενους και από την άλλη οξύνει την αντιπαράθεση σε κατεύθυνση που ενισχύει τη συζήτηση γύρω από το ποια είναι η πραγματική διέξοδος.

Μία ακόμη πλευρά που πρέπει να εξετάσουμε είναι πώς διεξάγουμε την ιδεολογική πάλη σε μια ξένη χώρα ώστε τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ να μπορούν πιο αποτελεσματικά να προωθούν τη σοσιαλιστική προοπτική σε αυτή, να έχουν την ικανότητα όταν ανοίγουν καθημερινά ζητήματα στον χώρο δράσης τους αυτά να δένονται αντιπαραθετικά με το καπιταλιστικό σύστημα και να καταλήγουν στην αναγκαιότητα της ανατροπής του.

Από την πείρα που έχει συγκεντρωθεί ξεχωρίζουν τα εξής:

Πρώτον, χρειάζεται να λαμβάνουμε καλύτερα υπόψη όταν σχεδιάζουμε την ιδεολογική - πολιτική παρέμβαση των Οργανώσεών μας ποιες πλευρές της αστικής ιδεολογίας και πώς επιδρούν στην κάθε χώρα, ώστε να είμαστε πιο αποτελεσματικοί. Για παράδειγμα, σωστά λάβαμε υπόψη ότι σε πολλές χώρες της Κεντρικής και Δυτικής Ευρώπης υπάρχει μεγαλύτερη επίδραση διαφόρων μορφών έκφρασης του υποκειμενικού ιδεαλισμού στη νεολαία, όπως οι θεωρίες περί κοινωνικού φύλου, καθώς αυτές δουλεύονται περισσότερα χρόνια και με μαζικά χαρακτηριστικά στη νεολαία σε μια σειρά από χώρες.

Δεύτερον, η ιδεολογική δουλειά δεν εξαντλείται στον εντοπισμό της επικαιρότητας και στη βελτίωση μόνο της ικανότητας αντιπαράθεσης του κομματικού μέλους με το κυβερνητικό αφήγημα της εκάστοτε κυβέρνησης στη χώρα όπου ζει, αν και αυτή συμβάλλει σημαντικά στο συνολικότερο υπόβαθρο και στη γείωσή του στις συνθήκες που ζει. Η ανάπτυξη της ικανότητας των οργάνων, των μελών να εντοπίζουν τάσεις, να εκτιμούν με βελτιωμένο μαρξιστικό - λενινιστικό κριτήριο τις εξελίξεις στη χώρα όπου ζουν, και κατά συνέπεια να τροφοδοτούν πιο έγκαιρα τα επιτελεία της ΚΕ με πολύτιμες πληροφορίες αλλά και τα μέλη των ΚΟΒ με επιχειρήματα, βοηθάνε καθοριστικά ώστε να εμπλουτίζεται, να γίνεται πιο εύστοχο και αποτελεσματικό το περιεχόμενο της καθημερινής δράσης των Οργανώσεων.

Βοήθησε για παράδειγμα σημαντικά την προγραμματική συζήτηση με τον περίγυρο των Οργανώσεων ότι μπροστά στις γερμανικές εκλογές αναπτύξαμε την αντιπαράθεση γύρω από το γιατί δεν στηρίζουμε κανένα αστικό κόμμα. Αναδείξαμε με ποια κριτήρια καταλήγουμε σε αυτήν την απόφαση και απευθυνθήκαμε στους εργαζόμενους ζυμώνοντας την ανάγκη ανασύνταξης του κινήματος, κόντρα στη λογική της ανάθεσης και εκλογικής στήριξης του μικρότερου κακού, που δούλευε η σοσιαλδημοκρατία, λαμβάνοντας υπόψη τα ψευτοδιλήμματα που προωθούσε η γερμανική αστική τάξη εκείνη την περίοδο.

Τρίτον, η συντονισμένη ιδεολογική - πολιτική παρέμβαση με αφορμή ιστορικούς επετείους, με στόχο τη μαζική συζήτηση πλευρών του Προγράμματός μας, όπως και κάναμε με αφορμή τις εκδηλώσεις για τον εορτασμό των 80 χρόνων από την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών στη Γερμανία αξιοποιώντας την προοδευτική Τέχνη, δείχνουν ότι και στο εξωτερικό υπάρχει η δυνατότητα για συντονισμένη ιδεολογική - πολιτική παρέμβαση με μαζικούς όρους.

Με όπλο τις Θέσεις, που θα μεταφραστούν το επόμενο διάστημα σε μια σειρά από γλώσσες, θα συζητήσουμε πιο ολοκληρωμένα με περισσότερους για τους επαναστατικούς μας σκοπούς!

Ζήτω το 22ο Συνέδριο του ΚΚΕ!

Με το πιάσιμο του στόχου διακίνησης των Θέσεων, εγκαινιάστηκε η προσυνεδριακή διαδικασία για το 22ο Συνέδριο. Παράλληλα με τη μελέτη, το Κόμμα και η ΚΝΕ κρινόμαστε στην αφομοίωση του κεντρικού θέματος: Εναρμόνιση της λειτουργίας, της κατάστασης των δυνάμεων του Κόμματος με το επαναστατικό του Πρόγραμμα και Καταστατικό του, ως στόχος που θα αποτυπώνεται καθημερινά, καθοδηγώντας την πάλη του λαού μας για τον σοσιαλισμό.

Μας απασχολεί συχνά η καθοδηγητική μας ευθύνη στην αφομοίωση, στην καλλιέργεια κομμουνιστικών χαρακτηριστικών στα νέα μέλη της ΚΝΕ. Οι διαπιστώσεις δεν μεταφράζονται πάντα σε δημιουργική επίλυση των αδυναμιών, στηριγμένοι στις αποφάσεις μας. Επιβεβαιώνοντας τον προβληματισμό των Θέσεων, χρειάζεται να είναι στο επίκεντρο της προσοχής μας πώς, πιο στέρεα, ο ενθουσιασμός από την πρώτη επαφή με τις θέσεις και την πρόταση του ΚΚΕ, η οργή ενάντια σε κάθε αδικία, που γίνονται αφορμή για οργάνωση στην ΚΝΕ, θα μετατρέπονται σε συνειδητή απόφαση και κατανόηση του ρόλου του Κόμματος, σήμερα, που δεν είναι η στιγμή της εφόδου, αλλά η στιγμή προετοιμασίας για αυτήν.

Μέλος της ΚΝΕ που έχει υποχωρήσει, κάνοντας τη σούμα στους προβληματισμούς του, κατέληξε ότι: «είναι πολύ δύσκολο να είσαι μέλος της ΚΝΕ, όταν συνολικά χάνουμε». Τα μέλη μας δίνουν όντως μια πολύ δύσκολη μάχη, και η καθοδηγητική στήριξη, να το πω χωρίς μηδενισμό αλλά όπως είναι, είναι αναντίστοιχη των απαιτήσεων. Βέβαια, το παραπάνω συνυπάρχει με το γεγονός πως η πάλη κόντρα στο ρεύμα περικλείει τη δικιά της δυναμική.

Η συνειδητότητα στη δύσκολη μάχη που δίνουν οι νέοι κομμουνιστές, δεν μπορεί να λυθεί με μια κουβέντα, παρ' όλα αυτά, δεν είναι πράγμα για να το αφήνει κάποιος στην τύχη του. Περνά από τη λειτουργία του Κόμματος και της ΚΝΕ, των οργάνων, των ΚΟΒ και των ΟΒ. Ιδιαίτερα στα τελευταία, η πολιτική μας αφυδατώνεται, φτωχαίνει, καταλήγουν με ευθύνη μας να γίνονται κέντρα προγραμματισμού, ενώ χρειάζεται να συζητάνε ουσιαστικά, να δρουν, να αγωνίζονται, στην κατεύθυνση της αποτελεσματικότερης προβολής όλων των πλευρών του Προγράμματος, της συγκέντρωσης δυνάμεων. Μελετώντας τις Θέσεις ας σκεφτούμε τι πρέπει να μάθει και πώς το νέο μέλος της ΚΝΕ, τι πρέπει να μάθει η ΚΝΕ στη νεολαία, έτσι ώστε να οικοδομήσει, σήμερα που η αστική τάξη αναβαθμίζει την επίθεση στο μυαλό και με νέα μέσα, να θωρακίσει τις γραμμές της, δημιουργώντας και νέα ρήγματα, να γίνει ικανή να αποσπά ακόμη περισσότερους νέους από την αστική ιδεολογία.

Ας επικεντρωθούμε στο πώς κάθε σύντροφος θα μένει σταθερός όταν αντιμετωπίζει δυσκολία, πώς θα γίνεται ο ίδιος το Κόμμα παντού, χωρίς να λυπάται τη θυσία, ακριβώς γιατί θα καταλαβαίνει πιο ολοκληρωμένα ότι και η παραμικρή δουλίτσα προετοιμάζει τη στιγμή που η τάξη του μπορεί να νικήσει. Αξιοποιώντας την ιστορία μας, να δείχνουμε ότι χωρίς σύγκρουση θα χάσει το Κόμμα στον σκοπό του, και αυτό σχετίζεται με το πού αφιερώνουμε τις πολύτιμες ώρες μας σήμερα. Συγκρουόμενοι απεργώντας, οργανώνοντας αγώνες στο σχολείο, αλλά και άλλα σημαντικά: Συγκρούεται η μαθητική ΟΒ, που κόβει χρόνο από το κινητό και προσπαθεί να διαβάσει ένα κομμάτι από τις Θέσεις της ΚΕ, προσπαθώντας να πείσει τους συμμαθητές της να κάνουν το ίδιο. Δηλαδή να κάτσει να σκεφτεί ποιος φταίει για όσα ζει, ποια είναι η διέξοδος, ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να δυναμώσει ο δρόμος της ανατροπής αντί να αφήνει ένα σύνολο επιτελείων και μηχανισμών να καθοδηγούν τη στάση και τη σκέψη της, να «σκρολάρει» χωρίς σταματημό σε μια περιδίνηση ανάμεσα σε σάπιες προσωπικότητες και πρότυπα που δημιουργεί το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα.

Στη μεγάλη υπόθεση της αντεπίθεσης που οργανώνει κάθε μέρα η ΚΝΕ στο πλάι του Κόμματος, θα σταθώ στο κομμάτι του πολιτισμού. Νομίζω βοηθάει να σκεφτόμαστε με βάση τους άξονες:

Α) Η αστική στρατηγική στον πολιτισμό, στο φόντο των εξελίξεων που το βέλος τους δείχνει προς την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, που απαιτούν μεγαλύτερες θυσίες από τους λαούς και

Β) Η δική μας αντεπίθεση στον πολιτισμό, ως πλευρά της καθοδηγητικής μας βοήθειας, που μπορεί να επιταχύνει ριζοσπαστικές διεργασίες στο νου και τη δράση της νέων μελών της ΚΝΕ και της νεολαίας.

Η τέχνη έχει μεγάλη δύναμη, όχι να αλλάξει τον κόσμο, αλλά να διαμορφώσει την τάξη που θα τον τσακίσει και θα φτιάξει έναν νέο. Αυτό γνωρίζουν και τα αστικά επιτελεία, οργανώνουν τη δική τους αντεπίθεση, με τα τραγούδια, τον κινηματογράφο, το εμπόριό τους, λένε «ο πολιτισμός μας ενώνει», εννοώντας ότι πέρα από μέσο κερδοφορίας, είναι μέσο με ιδεολογικό χαρακτήρα, προωθεί την συμφιλίωση των ταξικών αντιθέσεων και, τελικά, τη στοίχιση της εργατικής τάξης στους στόχους του κεφαλαίου. Εχουμε ευθύνη και στην προώθηση και στην εξέλιξη της προοδευτικής τέχνης, ώστε να υπάρξει ένας ισχυρός αντίλογος. Δεν είναι απλά δείγμα ηρωισμού ότι ακόμα και όταν τα όπλα των ναζί τρυπούσαν τον ουρανό, ο Κόκκινος Στρατός τα κατέρριπτε, φυλώντας τη συναυλία της 7ης Συμφωνίας του Σοστακόβιτς στο πολιορκημένο Λένινγκραντ, ότι από τις πρώτες πράξεις απελευθέρωσης του Βερολίνου από τον Κόκκινο Στρατό, ήταν το άνοιγμα των θεάτρων του σε όλους τους εργάτες.

Στο πρόγραμμα της ΟΒ, δεν θα ήταν χαμένος χρόνος η έμπνευση για εξερεύνηση της ηρωικής ιστορίας του Κόμματος, να μαθαίνει βήμα το βήμα ο νέος σύντροφος, τι σημαίνει ΚΟΜΜΑ, στο άκουσμα των τραγουδιών που συνόδεψαν την πορεία του.

Στο πρόγραμμα της ΟΒ Αρχιτεκτόνων είναι πολύτιμη η επεξεργασία εκδήλωσης, που να αντιπαρατίθεται με το ρεύμα του μεταμοντερνισμού, που ως θεωρητικό - καλλιτεχνικό ρεύμα, είναι το σάπιο φόντο όλου του προγράμματος σπουδών τους, και διαμορφώνει αρνητικό κριτήριο στη συμμετοχή τους στον αγώνα.

Στο πρόγραμμα τελικά οποιουδήποτε μέλους της ΚΝΕ, να κερδίσουμε το να διαλέγει αυτά, για την ψυχαγωγία, τη γνώση και τον αγώνα του, όπως και στο πρόγραμμα του περίγυρου της ΟΒ, που το έχει μεγάλη ανάγκη. Να διαμορφώνει κριτήριο για το ωραίο, να το αναζητά όχι ως πολυτέλεια, αλλά ως ανάγκη, ώστε να ανεβάζει τις απαιτήσεις.

Αυτά είναι σημαντικά για την αφετηρία και τη συνέχεια της οργανωμένης ζωής, που σωστά επισημαίνουν οι Θέσεις, πρέπει να βασανιστούμε καθοδηγητικά: Γνωρίζοντας τον αναντικατάστατο ρόλο του Κόμματος, ώστε η επανάσταση να γίνει και να νικήσει αυτή τη φορά, βασανίζοντας τι κάνουμε από τώρα, ώστε φτάνοντας στο 22ο Συνέδριο, το ΚΟΜΜΑ να είναι πιο έτοιμο.