Η κοσμοπλημμύρα στη χτεσινή δεύτερη μέρα των εκδηλώσεων «μιλάει από μόνη της» για την επιτυχία του Φεστιβάλ, «βάζει βάσεις» για τα ακόμα καλύτερα σήμερα κι αύριο, στη μεγάλη κορύφωσή του με τη μεγάλη πολιτική συγκέντρωση το βράδυ του Σαββάτου 27 Σεπτέμβρη, όπου θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, και θα χαιρετίσει ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, Θοδωρής Κωτσαντής.

Είναι τέτοιος ο πλούτος των δράσεων που φιλοξενεί και φέτος το Φεστιβάλ, που ακουμπά σε κάθε ανησυχία, σε κάθε έγνοια, σε κάθε προβληματισμό, αλλά και σε καθετί που ενθουσιάζει, ξεσηκώνει, εμπνέει τη νέα γενιά.

Γίνεται καταπέλτης απέναντι στην εργοδοσία και το αστικό κράτος, καταγγέλλοντας τα εγκλήματα σε βάρος της εργατικής τάξης και των παιδιών της. Τους σακατεμένους και νεκρούς εργάτες στον βωμό της αύξησης των κερδών της εργοδοσίας. Το έγκλημα με τους 57 νεκρούς στα Τέμπη. Την κλήση σε απολογία του συνδικαλιστή στην «Hellenic Train», Ν. Τσακλίδη, από την εργοδοσία, δυο χρόνια μετά το έγκλημα στα Τέμπη, επειδή «τόλμησε» να τηρήσει τα μέτρα υγείας και ασφάλειας για να μη θρηνήσουμε άλλα θύματα...

Δίνει το στίγμα των εργατικών αγώνων αναδεικνύοντας την πρωτοπόρα δράση και παρέμβαση των κομμουνιστών μέσα στα Συνδικάτα, φωτίζει τους αγώνες των εργατών κόντρα στο σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης.

Και τη χτεσινή μέρα, αυτό το σύνθημα εξέπεμπε το 51ο Φεστιβάλ, με την εκδήλωση στο Εργατικό Στέκι για τον εργάσιμο χρόνο, με τα πανό και τα συνθήματα «Δώσαμε μια υπόσχεση. Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας. 13 να είναι οι ώρες σας. Ολοι στην απεργία 1η Οκτωβρίου», με τις πολύμορφες δράσεις που «έριξαν κόκκινο στη νύχτα».

Εδώ βρίσκει τη θέση της η αλληλεγγύη και η φιλία των λαών. Βρίσκει θέση η συντροφικότητα και η ανταλλαγή πείρας για την οργάνωση του αγώνα για να νικήσει το δίκιο.

Βρίσκει θέση η αλληλεγγύη στον ήρωα λαό της Παλαιστίνης. Από τον κόσμο που κυκλοφορεί με την παλαιστινιακή μαντίλα να αγκαλιάζει τους ώμους του, από τα μολύβια, τις τσάντες και τα τετράδια που συγκεντρώνονται στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο για τη συλλογή σχολικών ειδών για τα παιδιά της Δυτικής Οχθης. Βρίσκει ανταπόκριση ο στίχος του ποιητή, «ορκιστείτε να έχει το παιδί το ψωμί του και το βιβλίο του»... Γιατί το δίκιο είναι χαραγμένο στων λαών τη μνήμη, νίκη στον αγώνα που δίνει η Παλαιστίνη, εκπέμπει δυνατά το Φεστιβάλ...

Γιατί ετοιμαζόμαστε για το κορυφαίο γεγονός, για το 22ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Με την «καρδιά» του Φεστιβάλ να εκπέμπει το μήνυμά του, να προετοιμάζει και να καλεί μπροστά στο ερχόμενο Σαββατοκύριακο, όταν με τον «Ριζοσπάστη» θα κυκλοφορήσουν οι Θέσεις της ΚΕ για το 22ο Συνέδριο του Κόμματός μας.

RIZOSPASTIS

• ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

23.00 Βασίλης Παπακωνσταντίνου

• ΣΚΗΝΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

20.30 Χριστόφορος Ζαραλίκος

21.30 Babo Koro

22.30 Αφιέρωμα «Ρίζες και Ρεύμα» - Συνάντηση της παραδοσιακής μουσικής με το σύγχρονο ροκ και μέταλ! Επιμέλεια: Στέλιος Μαγαλιός (ex Sober on Tuxedos). Ενορχήστρωση: Χρήστος Κιτσαντάς (ex Sober on Tuxedos). Μουσικοί: Αλέξανδρος Γαβράς (Social Waste) τύμπανα, Χρήστος Κιτσαντάς κιθάρα, Στέλιος Μαγαλιός ακουστική κιθάρα, Παντελής Πέτρου μπάσο, Μιχάλης Σγουρός κιθάρα. Τραγουδιστές: Στέλιος Μαγαλιός, Μάρθα Φριντζήλα, Θανάσης Χουλιαράς (KollektivA). Συμμετέχουν: Χλόη - Δήμητρα Καραπασιά, Ελευθερία Μπλαζάκη και Δημήτρης Σπαθάρας (Kanarya), Αλέξανδρος Ορφανός, Κίμωνας Σταυράκης και Στέλιος Χρυσανθόπουλος (Νήμα)

00.00 PAGAN

• ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

19.30 Συζήτηση με θέμα «Θεός για μια βδομάδα. Τι κάνεις;». Θα μιλήσει η Αφροδίτη Μπόμπολη, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ.

21.00 Κώστας Μαλιάτσης - Σάλας

22.00 Hip hop live: Dason, Drugitiz, Frank the Zapper, Retro (of Rebellion Connexion), Raibo, Tiny Jackal - on decks: Lef Kay, «Ζωγράφος»

23.30 «Το Σφάλμα»

• ΛΑΪΚΗ ΣΚΗΝΗ

20.00 Κεντρική συζήτηση του Φεστιβάλ με θέμα «Το πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα επιβεβαιώνει: Σοσιαλισμός, η απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα!». Θα μιλήσουν ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και ο Βαγγέλης Μαγνήσαλης, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ.

21.00 Αφιέρωμα στον Γιάννη Σπανό - «Πες πως μ' αντάμωσες». Επιμέλεια: Γιάννης Παπαζαχαριάκης. Συμμετέχουν: Γιάννης Διονυσίου, Πέγκυ Ζήνα, Κώστας Τριανταφυλλίδης.

22.30 «Βαλκανίων Ηχοι» - βαλκανικά ακούσματα «παντρεμένα» με χάλκινα, ζουρνάδες και νταούλια! Η Bronza Banda σε μια σύμπραξη με τη ζυγιά του Ηλία Δημάνου και των αδερφών Μάλαμα από την Ηράκλεια Σερρών.

00.00 «Το γλέντι του Σεπτέμβρη!» - μουσικοί αντίλαλοι με σκοπούς από όλη την Ελλάδα. Συμμετέχουν: Παναγιώτης Αγγελακόπουλος (φωνή), Μάνος Αχαλινωτόπουλος (κλαρίνο), Λευκοθέα Φιλιππίδη (φωνή), Νίκος Φιλιππίδης (κλαρίνο).

• ΣΤΕΚΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

19.30 Εκδήλωση με θέμα «Υπάρχει στρατευμένη τέχνη; Η πείρα από τη λογοτεχνία στα χρόνια της θύελλας (1940 - 1950)». Θα μιλήσει η Ελένη Μηλιαρονικολάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ. Οι ηθοποιοί Ανδρέας Κωνσταντίνου και Νεφέλη Μαϊστράλη θα ερμηνεύσουν αποσπάσματα ποίησης και πεζογραφίας, ενώ η Ζωή Αργυρίου θα ερμηνεύσει ζωντανά την «Ψάπφα» (1975), την πρώτη σύνθεση του Ιάννη Ξενάκη για σόλο κρουστά.

• ΔΙΕΘΝΟΥΠΟΛΗ

19.30 Συζήτηση με θέμα «Σταματήστε τον αποκλεισμό! Αφήστε την Κούβα να αναπνεύσει!». Θα μιλήσουν ο Αραμις Φουέντε Ερνάντες, πρέσβης της Κούβας στην Ελλάδα, και ο Αρης Ευαγγελίδης, μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ.

• ΣΤΕΚΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

19.30 Σύσκεψη - συζήτηση με θέμα «Αδειες διαμονής, άσυλο, ιθαγένεια: Ενας απέραντος Γολγοθάς για πρόσφυγες και μετανάστες». Εργαζόμενοι στις υπηρεσίες μετανάστευσης και ασύλου συζητούν με πρόσφυγες - μετανάστες και τις κοινότητές τους.

• ΣΤΕΚΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

19.00 Επιδείξεις αυτοάμυνας και γνωριμίας με μαχητικά αθλήματα για μικρούς και μεγάλους

• ΣΤΕΚΙ «ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΑΕΡΟΣΤΑΤΟΥ»

20.15 Εργαστήρι μουσικής με το σώμα (body music) με τον Simone Mongelli

• ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

18.00 Χειροτεχνίες - Καλλιτεχνικό Εργαστήρι Κούκλας με την Ιρίνα Μπόικο

19.00«Ο μαγικός κόσμος της σαπουνόφουσκας» - Παράσταση με μικρές, μεγάλες και τεράστιες σαπουνόφουσκες από τη Fundastick Performing Arts και το Circus Hub

20.00«Α μπε μπα μπλε» - Μια πολύχρωμη και χαρούμενη παράσταση από το Baby Θέατρο της Ιρίνα Μπόικο (για παιδιά 10 μηνών - 2,5 ετών)

21.00 Παράσταση θεάτρου μαριονέτας από τον Χρήστο Τζίκα

Θα μιλήσουν ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και ο Βαγγέλης Μαγνήσαλης, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ.

Για τη συζήτηση, η ΚΝΕ καλεί τους νέους και τις νέες να στείλουν τις ερωτήσεις τους, με μήνυμα μέσω των social media του Φεστιβάλ ή στο kne@kne.gr.

Η πρόσβαση στο Πάρκο Τρίτση μπορεί να γίνει με Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ως εξής:

• Με λεωφορείο από Αθήνα

- Για στάση «1η Πολυκατοικιών» (λεωφόρος Δημοκρατίας): Α10 Στ. Λαρίσης - Αχαρναί, Β10 Στ. Λαρίσης - Αχαρναί, 735 Σταθμός «Κάτω Πατήσια» - Ζεφύρι - Αχαρναί.

- Για στάση «6η Χασιάς» (λεωφόρος Φυλής): Β12 Μάρνη - Ανω Λιόσια, 711 Ζωφριά - Αττική.

- Για στάση «Τέρμα» (Εργατικές Πολυκατοικίες): 420 Πειραιάς - Αγιοι Ανάργυροι, 892 Αγία Βαρβάρα - Χαϊδάρι - Αγιοι Ανάργυροι.

• Οδικώς

Από Αττική Οδό, μέσω του κόμβου 7 που οδηγεί στη λεωφόρο Δημοκρατίας και του κόμβου 6 που οδηγεί στη λεωφόρο Χασιάς.

Από την Εθνική Οδό, στον κόμβο για Αγίους Αναργύρους - Ιλιον («Τρεις Γέφυρες»).

• Με τον Προαστιακό

Στη στάση Αγ. Αναργύρων και από εκεί με τα λεωφορεία Α10, Β10, 735, Β12, 711.

Λεωφορεία δρομολογούν οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για το Πάρκο Τρίτση και τις εκδηλώσεις του 51ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή».

Αγ. Δημήτριος: Παρασκευή 5.45 μ.μ. και Σάββατο 5.30 μ.μ. από πλ. Αρη Βελουχιώτη

Αγ. Παρασκευή: Σάββατο 6 μ.μ. από κεντρική πλατεία

Αλιμος: Παρασκευή 6 μ.μ. από Δωδεκανήσου 57 και 6.05 μ.μ. από Λεωφ. Καλαμακίου, στάση «Σκλαβενίτης»

Αργυρούπολη: Παρασκευή 6.15 μ.μ. και Σάββατο 5.45 μ.μ. από λεωφ. Κύπρου έναντι Δημαρχείου

Βριλήσσια: Σάββατο 5.40 μ.μ. από «Κωτσόβολο» (Λ. Πεντέλης)

Βύρωνας: Παρασκευή 6.30 μ.μ. και Σάββατο 5.30 μ.μ. από πλατεία Εθνικής Αντίστασης (πρώην Ταπητουργείου).

Γλυφάδα: Παρασκευή 6 μ.μ. και Σάββατο 5.30 μ.μ. από πλατεία Αγ. Τρύφωνα

Ελληνικό: Παρασκευή 6 μ.μ. και Σάββατο 5.30 μ.μ. από πλατεία Σουρμένων

Ελευσίνα: Σάββατο 6 μ.μ. από «Ελαιουργική»

Ζωγράφου: Παρασκευή 6.30 μ.μ. και Σάββατο 5.30 μ.μ. από Ούλωφ Πάλμε και Παπάγου

Ηλιούπολη: Παρασκευή 6.30 μ.μ. και Σάββατο 6 μ.μ. από Μουσείο Εθνικής Αντίστασης

Καισαριανή: Παρασκευή 6.30 μ.μ. και Σάββατο 5.30 μ.μ. από πλατεία Παναγίτσας

Καλλιθέα: Παρασκευή 6.30 μ.μ. και Σάββατο 5 μ.μ. από πλατεία Δαβάκη

Κερατσίνι: Σάββατο, 6 μ.μ. από Φύσσα και Λ. Σαλαμίνος, πλατεία Λαού (Ταμπούρια), Ψαρρών (LIDL Δραπετσώνας)

Κορυδαλλός: Σάββατο, 6 μ.μ., Πνευματικό Κέντρο Κορυδαλλού (Πλειάδες), Λ. Λαμπράκη

Μαρούσι: Σάββατο 5.30 μ.μ. από Σπύρου Λούη

Μελίσσια: Σάββατο 5.30 μ.μ. από Εκκλησία Ζωοδ. Πηγής (Λ. Δημοκρατίας)

Νίκαια: Σάββατο, 6 μ.μ. από πλατεία Κουμπάκη (Σπάθα), πλατεία Χαλκηδόνας, Περιβολάκι, Κρατικό Νοσοκομείο

Πειραιάς: Παρασκευή, 7 μ.μ. από Αγ. Σοφιά (Βλαχάκου & Σαλαμίνος) με στάσεις Δημοτικό Θέατρο και Πειραιώς (ΧΡΩΠΕΙ) και Σάββατο, 6 μ.μ. από Αγιά Σοφιά (Βλαχάκου & Σαλαμίνος), Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, Πειραιώς (ΧΡΩΠΕΙ)

Πέραμα: Σάββατο, 6 μ.μ. από Λ. Ειρήνης 73 και στάση στο τέρμα (καραβάκια)

Παλαιό Φάληρο: Παρασκευή 6.10 μ.μ. από πλ. Ντάβαρη

Χαλάνδρι: Σάββατο, 5.30 μ.μ. από «Cocomat»

Χολαργός: Σάββατο, 6 μ.μ. από δημαρχείο Χολαργού

«Ηρθαμε νωρίς νωρίς, για να προλάβουμε να τα δούμε όλα! Πήραμε τον "Οδηγητή" και συνεχίζουμε την περιήγησή μας», μας λένε...

Μπαίνουν παιδιά μέσα με τους γονείς τους και η αφορμή για συζήτηση δίνεται: «Για να κατανοήσουν βαθύτερα το σύνθημα "Λευτεριά στην Παλαιστίνη"», μας λέει η Μαρία, που εδώ και δύο μέρες συνδράμει στη συλλογή σχολικών ειδών για τα παιδιά της Παλαιστίνης. Οπως λέει, «έχουν φέρει πράγματα άνθρωποι από όλη την Ελλάδα, από Τρίκαλα, από Ικαρία, από την Αίγινα...».

«Μπαμπά, κοίτα, έφτιαξα μια σημαία της Παλαιστίνης», λέει και ένα κοριτσάκι που μόλις τελείωσε τις δραστηριότητές της στον Παιδότοπο. Και συνεχίζει φωνάζοντας το σύνθημα που έχει μάθει για τα παιδάκια που υποφέρουν κάτω στη Γάζα: «Λε - Λε - Λευτεριά - Λευτεριά στην Παλαιστίνη».

Στη Διεθνούπολη, μια παρέα νέων κατευθύνεται προς το περίπτερο της Παλαιστινιακής Κομμουνιστικής Ενωσης Νεολαίας. «Πάμε εκεί να γνωρίζουμε τα αδέρφια μας, να μιλήσουμε μαζί τους και να τους εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στον δίκαιο αγώνα τους», δηλώνουν.

Δίπλα τους παιδάκια παίζουν και εκείνες τα κοιτούν με καμάρι, με μάτια που ακόμα σπινθηρίζουν, γιατί ξέρουν... Ξέρουν πως είναι η συνέχειά τους, η ελπίδα να ανθρωπέψει τούτος ο κόσμος.

Στο δε βιβλιοπωλείο, το αδιαχώρητο. Ενας νεαρός που φορά την παλαιστινιακή κεφίγια στον λαιμό έχει σταματήσει στο βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής» και κραταά στα χέρια του την έκδοση «Τι είναι η σοβιετική εξουσία». Θέλει, λέει, να το κάνει δώρο στην αδερφή του.

Αλλη παρέα συζητάει και σχολιάζει το στήσιμο στον χώρο, θαυμάζει την «Κόκκινη Πολιτεία» που φτιάχνεται με μεράκι και με ανιδιοτέλεια, χωρίς τους χορηγούς, που γίνονται «στενός κορσές».

Είναι - δεν είναι 20 χρόνων, και γεμάτα όρεξη ακούνε την νεαρή συντρόφισσα που τους ξεναγεί. Ακούνε για τους πολέμους και το κουβάρι των ανταγωνισμών που κλιμακώνονται. Διακρίνεται η όρεξή τους από τα ειλικρινή τους βλέμματα, τις ερωτήσεις που θέτουν περιμένοντας επιτακτικά τις απαντήσεις.

Δεν προλάβαμε να ρωτήσουμε κάποιον από αυτούς τι αποτύπωμα τους άφησε η έκθεση. Ρωτήσαμε όμως την ξεναγό, που με έκπληξη μας λέει ότι κανείς τους δεν ήταν μέλος της ΚΝΕ και ότι αυτό ακριβώς της έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση. «Αισιόδοξο, το λιγότερο», σχολιάζει και μας μεταφέρει τα λόγια ενός νεαρού: «Κάναμε ένα γρήγορο ...sneak peak», της είπε. «Να είμαι ειλικρινής, έκανα πως κατάλαβα τι μου είπε. Ωστόσο στη συνέχεια κάπως ξεδιάλυνε το τοπίο»... Και ο νεαρός συνέχισε: «Είναι ωραίο που η έκθεση το έπιασε από την αρχή και έδειξε ότι οι βομβαρδισμοί δεν ξεκίνησαν πέρυσι, άλλα πολλά χρόνια πίσω. Φταίνε όλες οι κυβερνήσεις γι' αυτό το χάος και όχι μόνο ο Μητσοτάκης, όπως νόμιζα κι εγώ». «Το ...sneak peak μπορεί να χάθηκε στη μετάφραση ...την ουσία όμως ο φίλος μας την ξέθαψε».

Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ διοργανώνονται:

• Συλλογή σχολικών ειδών για τα παιδιά της Παλαιστίνης. Συγκεντρώνουμε τετράδια, μολύβια, στιλό, τσάντες, γόμες, ξύστρες, κασετίνες, είδη ζωγραφικής για τα παιδιά της Δυτικής Οχθης, που συνεχίζουν να παλεύουν ενάντια στην κατοχική βία, στους εποικισμούς, στις καθημερινές εισβολές, στην αιχμαλωσία και τις δολοφονίες, κρατώντας ταυτόχρονα την ελπίδα ότι κάποια από αυτά τα υλικά θα φτάσουν και στη Γάζα. Σε μια Γάζα ελεύθερη, χωρίς κατοχικό στρατό, χωρίς πείνα, χωρίς βομβαρδισμούς (η συλλογή γίνεται στον ευρύτερο χώρο της Κεντρικής Σκηνής, εκεί όπου δεσπόζει το πορτρέτο του Λένιν).
• Δίπλα ακριβώς, βρίσκεται ο χώρος εικονικής μαρτυρίας που έχει στηθεί για να προσφέρει μια μικρή βιωματική εμπειρία, ένα ψήγμα απ' όσα βιώνει ο ήρωας λαός της Παλαιστίνης: Μια συγκλονιστική «στιγμή στη Γάζα» είναι αυτή που ζει ο επισκέπτης του Φεστιβάλ, μπαίνοντας στο δωμάτιο που αναπαριστά τα συντρίμμια και την ανθρώπινη τραγωδία.
• Η μεγαλύτερη εικαστική έκθεση αλληλεγγύης στον λαό της Παλαιστίνης, με 123 εικαστικούς να ενώνουν τη φωνή τους απέναντι στη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ στη Γάζα, την Γκουέρνικα της εποχής μας.
• Αύριο Σάββατο, στις 21.30 στην Κεντρική Σκηνή, μεγάλο αντιπολεμικό αφιέρωμα με τίτλο «Στρατηγέ, ο άνθρωπος έχει ένα ελάττωμα... ξέρει να σκέφτεται!». Μουσική επιμέλεια: Θύμιος Παπαδόπουλος. Συμμετέχουν: Κώστας Θωμαΐδης, «Κοινοί Θνητοί», Δημήτρης Μπάκουλης, Μίλτος Πασχαλίδης, Ηρώ Σαΐα, Αγγελική Τουμπανάκη, Διονύσης Τσακνής, Μαρία Φαραντούρη.

Στον χώρο «δεν έπεφτε καρφίτσα» - άτομα κάθε ηλικίας δεν ήρθαν απλά, ακούγοντας προσηλωμένα. Αλλά και με χειροκροτήματα επανειλημμένα «φώναζαν» πως είναι πολύτιμη η πείρα από την αλληλεγγύη που με μπροστάρη το ΚΚΕ οργανώθηκε από την πρώτη στιγμή, για να εκφραστεί χωρίς καμία αναμονή η στήριξη σε έναν λαό που έχει δικαίωμα να παλεύει για ελευθερία με κάθε τρόπο.

Χειροκροτήματα ξέσπασαν όταν ο κεντρικός ομιλητής, Γιάννης Γκιόκας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής του Κόμματος, ξεχωρίζοντας εκδηλώσεις της αλληλεγγύης που οργανώθηκε αναφέρθηκε στη δράση εργατικών σωματείων, όπως των λιμενεργατών, που βάζοντας μπλόκο σε πλοία που μετέφεραν πολεμικό υλικό στο Ισραήλ εξέφρασαν «την άρνηση της εργατικής τάξης, των λαϊκών δυνάμεων να βάψουν τα χέρια τους με αίμα».

Χειροκροτήματα για τη «στάση φαντάρων και στρατιωτικών που δηλώνουν ότι αποστολή τους είναι να φυλάνε τα σύνορα της χώρας και όχι να μετέχουν σε ιμπεριαλιστικές αποστολές εκτός συνόρων».

Χειροκροτήματα για τη «στάση εκπαιδευτικών που επιχειρήθηκε να διωχθούν και πειθαρχικά γιατί τόλμησαν να κάνουν στους μαθητές τους το σπουδαιότερο μάθημα, την αλληλεγγύη σε έναν λαό που αγωνίζεται», αλλά και για τη «στάση ανθρώπων της Τέχνης και του Πολιτισμού, που βρέθηκαν στο στόχαστρο εξαιτίας αυτής τους της στάσης!».

Ακόμα πιο δυνατά χειροκροτήματα για τις κοινές πρωτοβουλίες που αναπτύσσουν Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι κομμουνιστές για τη στήριξη του δοκιμαζόμενου λαού, όπως έκαναν το καλοκαίρι για να αποκατασταθεί μια πηγή νερού που είχαν ρημάξει έποικοι, την τελευταία σε ένα παλαιστινιακό χωριό...

Και χτες, άλλωστε, η ειδησεογραφία και οι ραγδαίες εξελίξεις (βλ. σχετικό θέμα) έκαναν την εκδήλωση τραγικά επίκαιρη: Την ώρα που στη Γάζα οι Ισραηλινοί φονιάδες ξεκλήριζαν ολόκληρες οικογένειες, στη Νέα Υόρκη φούντωναν κυνικά τα παζάρια για την «επόμενη μέρα» στη μοιρασιά όλης της Μέσης Ανατολής.

Γι' αυτό και όπως είπε ο σύντροφος Κονσταντίν Ζαρζούρα από την Ενωση Κομμουνιστικής Νεολαίας Ισραήλ, «είναι τιμή αλλά και καθήκον να μιλάμε εδώ, μαζί με τους συντρόφους από τις οργανώσεις της Παλαιστίνης και όλες τις επαναστατικές οργανώσεις νεολαίας του κόσμου, σε μια στιγμή που δοκιμάζεται η ανθρωπότητα».

Γιατί οι θαμμένες στα ερείπια σοροί, τα ακρωτηριασμένα παιδιά, οι χήρες μανάδες, «δεν είναι απλοί αριθμοί, είναι πρόσωπα, ονόματα, όνειρα (...) είναι μαρτυρία της βαρβαρότητας του ιμπεριαλισμού», όπως είπε ο Ιμπραήμ Αφάνα από την Παλαιστινιακή Κομμουνιστική Ενωση Νεολαίας. Ομως οι Παλαιστίνιοι αντιτείνουν ότι «είμαστε ακόμα εδώ, αντιστεκόμαστε στην κατοχή (...) παλεύουμε για την απελευθέρωση», όπως είπε ο Μάζεντ Μπάντρα από τη Νεολαία του Κόμματος του Λαού της Παλαιστίνης.

«Η έκφραση αλληλεγγύης, το κίνημα αλληλεγγύης, για να ανοίγει δρόμο, για να ασκεί πραγματική πίεση και να αποκτά μαζικά χαρακτηριστικά, θα πρέπει να στοχεύει τους ενόχους και τις πραγματικές αιτίες των ιμπεριαλιστικών πολέμων, να αποκαλύπτει και να αντιπαλεύει τα νήματα που δένουν την πολιτική των κρατών και των κυβερνήσεων, όπως της ελληνικής κυβέρνησης, με την πολεμική μηχανή και το κράτος του Ισραήλ. Να προβάλλει πάνω απ' όλα τη μοναδική λύση, που είναι το δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού να έχει τη δική του πατρίδα, να καθορίζει ο ίδιος τη ζωή και το μέλλον του, να αποφασίζει για τον δρόμο κοινωνικής εξέλιξης που θα ακολουθήσει, χωρίς κατακτητές, επικυρίαρχους αλλά και προστάτες», τόνισε ο Γ. Γκιόκας.

Και πιάνοντας το νήμα των εξελίξεων που «τρέχουν», επεσήμανε ότι στα κράτη που πλέον προχωρούν στην αναγνώριση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους - κάτω βέβαια και από την πίεση της λαϊκής κατακραυγής - περιλαμβάνονται και ορισμένα όπως «είναι για παράδειγμα η Βρετανία, που ήταν για πολλές δεκαετίες η βασική ιμπεριαλιστική δύναμη στη Μέση Ανατολή. Εχουν τεράστιες και ιστορικές ευθύνες για τα δεινά του παλαιστινιακού λαού, για την πληθυσμιακή αλλοίωση της περιοχής, για τη στήριξη του σιωνισμού, δηλαδή του ισραηλινού εθνικισμού, και την υπονόμευση της δημιουργίας ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους».

Αλλα, πάλι, «μπορεί να έχουν ανταγωνιστικά συμφέροντα από αυτά που προωθεί η κυβέρνηση Τραμπ στην περιοχή (...) Ενώ την ίδια ώρα θέτουν όρους για πώς πρέπει να λειτουργεί η Παλαιστινιακή Αρχή, ποιοι πρέπει να συμμετέχουν στην κυβέρνηση κ.λπ., αμφισβητώντας ότι αρμόδιος για όλα αυτά - εφόσον μιλάμε για πραγματικά ανεξάρτητο κράτος - είναι μόνο ο παλαιστινιακός λαός. Και, φυσικά, συνεχίζουν να διατηρούν πολύμορφες πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές σχέσεις με το Ισραήλ, να το προμηθεύουν με όπλα και να μην καταδικάζουν την βαρβαρότητα του ισραηλινού κράτους».

Εξηγώντας δε πώς το ΚΚΕ επεξεργασμένα ανέπτυξε τη δράση του για να αποκτήσει ουσιαστικά χαρακτηριστικά η αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην αποκάλυψη της ευθύνης της ελληνικής κυβέρνησης, «που έχει εξελιχθεί στον καλύτερο συνήγορο των εγκλημάτων του Ισραήλ και αναβαθμίζει τη συνεργασία μαζί του». Στις παρεμβάσεις για να τεθεί «το ζήτημα της απεμπλοκής της Ελλάδας από τον πόλεμο, μέσω της διακοπής κάθε συνεργασίας με τον κατακτητή (...) Γιατί δεν νοείται αλληλεγγύη στον καταπιεσμένο χωρίς να υποσκάπτονται και να αδυνατίζουν τα διάφορα στηρίγματα του κατακτητή, μεταξύ των οποίων είναι και η συνεργασία με το ελληνικό κράτος». Στην εναντίωση στην «άθλια προσπάθεια της κυβέρνησης να κολλήσει τη ρετσινιά του αντισημιτισμού στις κινητοποιήσεις καταδίκης της γενοκτονίας, λέγοντας ότι αυτές στρέφονται κατά του συνόλου του εβραϊκού λαού». Αλλά και στη δράση των κομμουνιστών μέσα στους φορείς του εργατικού - λαϊκού κινήματος για να πάρει η αλληλεγγύη παλλαϊκά χαρακτηριστικά.

Την ίδια στιγμή το ΚΚΕ αναμετρήθηκε με όλους τους μύθους και τα προσχήματα με τα οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα η προσπάθεια «να νοθευτεί και να ακρωτηριαστεί το περιεχόμενο της αλληλεγγύης», όπως τόνισε ο ομιλητής.

Από την πρώτη στιγμή «το Κόμμα μας, σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα, που έσπευσαν να αναγνωρίσουν το "δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα", στάθηκε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Υπερασπίστηκε την ιστορική αλήθεια, υπερασπίστηκε το δίκιο και κυρίως υπερασπίστηκε το δικαίωμα ενός λαού υπό κατοχή, ενός λαού "ελεύθερων πολιορκημένων", να παλεύει με κάθε μέσο και με κάθε μορφή που αυτός θα επιλέξει εναντίον του κατακτητή. Αυτό το δικαίωμα θέλανε να αποκηρύξουμε και όχι φυσικά τη Χαμάς, αφού είναι γνωστό ότι το Κόμμα μας το χωρίζει χάος με μια ισλαμική αστική οργάνωση, και ως προς την ιδεολογία και ως προς το περιεχόμενο που θα πρέπει να έχει ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας των Παλαιστινίων».

Αντίστοιχα, κατέρρευσε και ο μύθος περί εγκλημάτων που προκαλεί «ο ακροδεξιός Νετανιάχου» με τον «ακροδεξιό Τραμπ» και μια «ανίκανη ΕΕ», από όσους συσκοτίζουν «το κύριο, τη μεγάλη εικόνα (...) ότι το Ισραήλ από την ίδρυσή του και μετά έπαιξε και παίζει κρίσιμο ρόλο στην προώθηση των οικονομικών, ενεργειακών και στρατιωτικών σχεδιασμών των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ».

Εξάλλου - θύμισε ο Γ. Γκιόκας - και στην Ελλάδα «η "στρατηγική σχέση" με το Ισραήλ δεν χτίστηκε μόνο από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά από όλες τις αστικές κυβερνήσεις, ειδικά από το 2010 και ύστερα (...) Η κυβέρνηση του "όλου" ΣΥΡΙΖΑ (μαζί δηλαδή και τα στελέχη που συγκρότησαν τη Νέα Αριστερά) ανέπτυξε ιδιαίτερες σχέσεις με την κυβέρνηση Νετανιάχου την περίοδο 2015 - 2019. Ηταν τότε που στελέχη της κυβέρνησης Τσίπρα αποκαλούσαν τον Νετανιάχου με το χαϊδευτικό του όνομα, "Μπίμπι". "Μπίμπι" ο φασίστας, σφαγέας και εγκληματίας πολέμου!».

Αποκαλύπτοντας και τι υπηρετούν όσοι παρουσιάζουν ως αναγκαία τη συμμαχία με το Ισραήλ γιατί αυτό «μας θωρακίζει έναντι της τουρκικής επιθετικότητας», επεσήμανε πως «αυτό είναι και το πιο ύπουλο, το πιο επικίνδυνο επιχείρημα, γιατί καλεί τον λαό να δεχτεί συνειδητά το μακέλεμα ενός γειτονικού λαού, να γίνει θύτης στο όνομα ενός δήθεν "εθνικού συμφέροντος"», όταν «η Ιστορία είναι γεμάτη από παραδείγματα μεγάλων καταστροφών για τον λαό μας, όταν το ελληνικό κράτος πήγε να παίξει τον ρόλο του πρωτοπαλίκαρου των "ισχυρών συμμάχων", στο όνομα μιας ανταπόδοσης εκ μέρους τους».

Καταλήγοντας ο Γ. Γκιόκας υπογράμμισε:

«Το συμπέρασμα είναι ένα: Οτι ποτέ κανένας λαός δεν κέρδισε στηρίζοντας το συμφέρον του στις πλάτες κάποιων ισχυρών προστατών, και πολύ περισσότερο δεν κέρδισε στηρίζοντας το συμφέρον του σε βάρος του δίκιου άλλων λαών (...) Μόνο οι ίδιοι οι λαοί, με τον αγώνα τους και με τη διεθνιστική τους αλληλεγγύη, μπορούν να βρουν την άκρη, μπορούν να επιβάλουν το δίκιο τους, μπορούν να εξασφαλίσουν την ειρηνική και ισότιμη συνύπαρξή τους, είτε αυτό αφορά τον ελληνικό και τον τουρκικό λαό, είτε τον παλαιστινιακό και τον ισραηλινό λαό, Αραβες και Εβραίους».

Χαρακτηριστικά στιγμιότυπα από το πώς ειδικά η νέα γενιά πέφτει θύμα της παραπληροφόρησης μοιράστηκε παρεμβαίνοντας στην εκδήλωση η γνωστή ερμηνεύτρια Νατάσσα Μποφίλιου, περιγράφοντας και την άθλια στοχοποίηση καλλιτεχνών που κόντρα στο ρεύμα καλούν ανοιχτά σε αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό.

«Οσο μικροί» κι αν μοιάζουμε, «τόσο θεόρατοι» γινόμαστε, όταν με κάθε παρέμβασή μας επιμένουμε και «ανοίγουμε παράθυρα» στην αλήθεια, είπε, για το κάθε «παιδί που σκέφτεται σήμερα όσα δεν σκέφτηκε ποτέ έως τώρα...».

Την ώρα των εκδηλώσεων στις σκηνές, ένας μεγάλος προβολέας ακτινοβολεί στη λίμνη του Πάρκου τη σημαία της Παλαιστίνης και το σύνθημα «Free Palestine».

Συγκεκριμένα, κάτω από το ταμπλό για το έγκλημα στα Τέμπη, ανοίχτηκε πανό που έγραφε: «Δώσαμε μια υπόσχεση. Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας. 13 να είναι οι ώρες σας. Ολοι στην απεργία 1η Οκτωβρίου», απαιτώντας να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη, να ικανοποιηθούν τα αιτήματα των συγγενών των θυμάτων και η κυβέρνηση να αποσύρει εδώ και τώρα το νομοσχέδιο αποκτήνωσης των ανθρώπων για τις 13 ώρες δουλειάς.

Με καπνογόνα και συνθήματα όπως «Το κράτος μάς στερεί ζωή και οξυγόνο, γι' αυτό η Ιστορία γράφεται στον δρόμο», «Κράτος, κυβερνήσεις, Κομισιόν έχουνε στα χέρια τους το αίμα των Τεμπών» και «10 τη Δευτέρα, την Τρίτη 13, μέχρι την Τετάρτη θα ξεχνάς να ζεις» κάλεσαν σε μαζική συμμετοχή στην απεργία την 1η Οκτώβρη.

Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ κάθε χρόνο δίνει το στίγμα των εργατικών αγώνων, αναδεικνύοντας την πρωτοπόρα δράση και παρέμβαση των κομμουνιστών μέσα στα συνδικάτα, φωτίζει τους αγώνες των εργατών κόντρα στο σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης.

Στη φετινή συζήτηση μεταφέρθηκε ζωντανή πείρα από τους πρωτοπόρους κομμουνιστές που δρουν στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα για την οργάνωση της πάλης.

Στο πάνελ το οποίο συντόνιζε ο δημοσιογράφος του «Ριζοσπάστη» Κώστας Πασακυριάκος, συμμετείχαν οι Γιάννης Γαλανόπουλος, πρόεδρος της ΟΕΝΓΕ, Ντίνα Γκογκάκη, πρόεδρος της ΟΙΥΕ, Μάρκος Μπεκρής, πρόεδρος του ΕΚ Πειραιά, Γιώργος Στεφανάκης, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΕΚΑ και του ΔΣ της ΠΟΕΕΤ και Νίκος Τσακλίδης, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και εργαζόμενος στη «Hellenic Train».

Δεν θα μπορούσε να λείπει κατά την έναρξη της συζήτησης η κλήση του Νίκου Τσακλίδη σε απολογία, δύο χρόνια μετά το έγκλημα στα Τέμπη. Το ραβασάκι το έστειλε η εργοδοσία γιατί ο συνδικαλιστής τόλμησε να κάνει το αυτονόητο, δηλαδή να τηρήσει τα μέτρα υγείας και ασφάλειας για να μην θρηνήσουμε κι άλλες ανθρώπινες ζωές. «Η τρομοκρατία δεν θα περάσει», τόνισε ο ίδιος.

Αναδείχθηκε τι σημαίνει διευθέτηση του χρόνου εργασίας μέσα από την πείρα των υγειονομικών και ποιες είναι διαχρονικά οι ευθύνες όλων των κομμάτων.

Συζητήθηκαν επίσης οι σύγχρονες δυνατότητες που έχουμε σήμερα να ζήσουμε καλύτερα, μέσα από την ισχυροποίηση της γραμμής σύγκρουσης και ρήξης με το κεφάλαιο, το κράτος, τις κυβερνήσεις.

Στο επίκεντρο της συζήτησης μπήκε η προετοιμασία που κάνουν τα Συνδικάτα ήδη πριν το καλοκαίρι, η συζήτηση που φουντώνει γύρω από το τι αγώνας χρειάζεται, με τι κατεύθυνση και περιεχόμενο. Τονίστηκε πως η αναγκαιότητα να δυναμώσει η πάλη κόντρα σε αστικό κράτος, μεγαλοεργοδοσία και κυβερνήσεις, περνάει μέσα από την επεξεργασία των σύγχρονων αιτημάτων και διεκδικήσεων.

«7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο - Συλλογικές Συμβάσεις με αυξήσεις, μείωση του εργάσιμου χρόνου, πρόσβαση σε Παιδεία, Υγεία, Πολιτισμό, Αθλητισμό, είναι αυτά που η εργατική τάξη χρειάζεται και πρέπει να βάλει μπροστά». Για αυτό έχει σημασία η επιτυχία της απεργίας να πάρει αυτά τα χαρακτηριστικά αλλά και να δοθεί συνέχεια στη δράση.

Το ποια πρέπει να είναι η απάντηση των νέων εργατών στα σχέδια της κυβέρνησης και των εργοδοτών δόθηκε στο τέλος, όταν και άνοιξε πανό με σύνθημα «Να αποσυρθεί το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο - έκτρωμα. Οχι στη 13ωρη δουλειά - σκλαβιά. ΠΑΜΕ».

• Αναλυτικό ρεπορτάζ από τη συζήτηση θα δημοσιευτεί στο φύλλο του «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου».

Εκ μέρους του ΚΣ της ΚΝΕ, ο Αντώνης Μοχιανάκης απηύθυνε θερμό καλωσόρισμα στους φιλοξενούμενους, δηλώνοντας πως οι νέοι κομμουνιστές τους υποδέχονται με χαρά και τιμή. «Τα μέλη της ΚΝΕ είμαστε και τα φυσικά και τα πολιτικά εγγόνια σας που πήραμε τη σκυτάλη μέσα από τους αγώνες», είπε αναφερόμενος στην ιστοριογραμμή από τα πολύ δύσκολα χρόνια της Κατοχής, την εποποιία του ΔΣΕ, τους αγώνες που ακολούθησαν για δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, για τα εργασιακά δικαιώματα του λαού, ενάντια στη δικτατορία.

«Ολες αυτές τις δεκαετίες, η μια γενιά δίνει τη σκυτάλη στην άλλη για να κάνουμε το Κόμμα μας πιο δυνατό, για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε τον αγώνα που δίνουμε, για να μπορέσουμε να φτιάξουμε μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση», σημείωσε ο Αντ. Μοχιανάκης, αναφερόμενος στις εξελίξεις, μέσα στις οποίες το ΚΚΕ ετοιμάζεται για το 22ο Συνέδριό του. Μίλησε για το πρόγραμμα και το περιεχόμενο του 51ο Φεστιβάλ.

Εκ μέρους του ΚΣ της ΚΝΕ, δώρισε στους φιλοξενούμενους στο «Σπίτι του Αγωνιστή» το αναμνηστικό της ΚΟ Αττικής με τα δημοσιεύματα του «Ριζοσπάστη» και τα ντοκουμέντα από τα Συνέδρια του Κόμματος, καθώς ολοκληρωνόταν αυτή η συγκινητική συνάντηση.

Στον χώρο του Φεστιβάλ, λειτουργεί όλες τις ημέρες το περίπτερο του Ιδρύματος Περίθαλψης Ηλικιωμένων Αγωνιστών «Σπίτι του Αγωνιστή», όπου, μεταξύ άλλων, προβάλλονται οι δράσεις που έχουν γίνει στη διάρκεια της χρονιάς, καθώς πρόκειται για έναν χώρο με διαρκή πολύμορφη δραστηριότητα πέρα από συνεπή φροντίδα. Επίσης, διατίθενται αναμνηστικά και εκδόσεις.

Αποτελεί μία ακόμα ευκαιρία και για τον επισκέπτη του Φεστιβάλ να εκδηλώσει έμπρακτα την αλληλεγγύη του σε αυτήν την κατάκτηση που είναι υπόθεση όλων μας.

Για την οικονομική ενίσχυση του Ιδρύματος «Το Σπίτι του Αγωνιστή» υπάρχουν οι παρακάτω λογαριασμοί: ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ GR 4001 100400000004076801473, ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ GR 09 01720230005023048023 175, ΤΡΑΠΕΖΑ EUROBANK GR 1902 6005 20000250101756150.

Ολοι και όλες σπεύδουν να επωφεληθούν από τις μεγάλες προσφορές που υπάρχουν. Με εκπτώσεις που φτάνουν έως και 80%, πολλοί φεύγουν με έναν «πύργο» βιβλίων στα χέρια.

Στα πηγαδάκια στο βιβλιοπωλείο ακούγονται προτροπές για εκδόσεις που έχει διαβάσει κάποιος και προτείνει στους υπόλοιπους, το «δράμα» των αναποφάσιστων που δεν ξέρουν τι να πρωτοδιαλέξουν, γενικώς ζωηρή συζήτηση για την ποικίλη θεματολογία των εκδόσεων, που αφορά όλο το εύρος της ζωής του λαού και της νεολαίας.

Στην άτυπη μάχη συγκέντρωσης του ενδιαφέροντος νικά η έκδοση «Αλήθειες και ψέματα για τον καπιταλισμό - 3. Για την εκμετάλλευση», ενώ ψηλά στις προτιμήσεις των επισκεπτών βρίσκονται κι άλλες εκδόσεις, όπως:

- «Οδηγός: Μάθε, πάλεψε για τα δικαιώματά σου».

- «Σεξουαλικότητα και επανάσταση».

«Το Παλαιστινιακό Ζήτημα: Ιστορική αναδρομή στις ρίζες και την εξέλιξή του».

Μεγάλη είναι και η κίνηση στα σημεία απέναντι από το βιβλιοπωλείο, όπου γίνονται νέες εγγραφές και ανανεώσεις συνδρομητών για τον «Ριζοσπάστη» και την ΚΟΜΕΠ και επίσης ισχύουν προσφορές.

Ο Γιώργος, εργαζόμενος που κάθε χρόνο στο Φεστιβάλ ανανεώνει ανελλιπώς τη συνδρομή του στον «Ριζοσπάστη», εξηγεί: «Με τη συνδρομή στον "Ριζοσπάστη" η εφημερίδα είναι από το πρωί έξω από την πόρτα σου, ξεκινάει η μέρα με την καλή γνώση των εξελίξεων και την τοποθέτηση του Κόμματος, εφόδια για τις συζητήσεις με τους συναδέλφους και την παρέμβαση μέσα στον χώρο δουλειάς, όπως τώρα για την οργάνωση της απεργίας την 1η Οκτώβρη».

Ολα αυτά μέσα από πλήθος φωτογραφικού υλικού, βίντεο, που συνδέονται με τεκμηρίωση μέσα από στοιχεία που παρουσιάζονται από χάρτες και γραφήματα. Από τις πρώτες ώρες που άνοιξαν οι πύλες του 51ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», η έκθεση αποτελεί πόλο έλξης για τους επισκέπτες, αφορμή για συζητήσεις και προβληματισμούς, ενώ οργανωμένες ξεναγήσεις έχουν προγραμματιστεί για όλες τις ημέρες του Φεστιβάλ.

Η έκθεση χωρίζεται νοηματικά σε δύο μέρη, το καθένα με τις δικές του ενότητες.

Ξεκινά δίνοντας απαντήσεις στις αιτίες που κάνουν τον σημερινό κόσμο άδικο για τους λαούς, φωτίζοντας τη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος και εξηγώντας το πώς η εξουσία του κεφαλαίου βρίσκεται στον πυρήνα όλων των μεγάλων δεινών που αντιμετωπίζει σήμερα η ανθρωπότητα.

Στο επόμενο μέρος, δίνεται η απάντηση στο ερώτημα: «Τι μπορούν να κάνουν οι λαοί;». Αναδεικνύοντας την οργανωμένη απάντηση μέσα από την ταξική πάλη με πρωτοπόρο τον ρόλο των κομμουνιστών και του Κομμουνιστικού Κόμματος.

RIZOSPASTIS

Μέσα από ζωντανή συζήτηση για την παρέμβαση των κομμουνιστών στα συνδικάτα, αναδείχθηκε η πλούσια πείρα από την οργάνωση της πάλης και τον σταθερό προσανατολισμό των ταξικών συνδικάτων στην πάλη ενάντια στους μονοπωλιακούς ομίλους, στο κράτος, στην ΕΕ, στις αστικές κυβερνήσεις.

Στη σύσκεψη παρευρέθηκαν οι Νίκος Αμπατιέλος, βουλευτής του ΚΚΕ και μέλος της Γραμματείας της ΚΕ, Νίκος Μαυροκέφαλος, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ και επικεφαλής του Τμήματος της ΚΕ για την Εργατική -Συνδικαλιστική Δουλειά, και ο Μάρκος Μπεκρής, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Αττικής του Κόμματος, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πειραιά και της ΕΝΕΔΕΠ.

• Εκτενής ανταπόκριση από τη συζήτηση θα δημοσιευτεί σε επόμενο φύλλο του «Ριζοσπάστη».

Τα βλέμματα, πάντως, σίγουρα τραβάει η μορφή του Αλμπερτ Αϊνστάιν, που δεσπόζει στο κέντρο του Στεκιού, όπου σ' έναν «μαυροπίνακα» δίπλα του σημειώνονται αποσπάσματα από το άρθρο του «Γιατί σοσιαλισμός», όπου επισημαίνει την αναρχία της καπιταλιστικής οικονομίας ως βασικό πρόβλημα, φωτίζει τον δρόμο του σοσιαλισμού και σημειώνει, μεταξύ άλλων, ότι «ο άνθρωπος μπορεί να βρει νόημα στη ζωή του μόνο αφιερώνοντας τον εαυτό του στην κοινωνία»!

Δίπλα ακριβώς μια στήλη με σταθμούς από τη δράση του κορυφαίου επιστήμονα, όπως το ότι από 1919 έως το 1933 είναι ενεργό μέλος της Γερμανικής Ενωσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, αγωνίζεται για την απελευθέρωση των κομμουνιστών πολιτικών κρατουμένων της Δημοκρατίας Βαϊμάρης και εργάστηκε στην «Κόκκινη Βοήθεια Γερμανίας», που καθοδηγούνταν από το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας για τη στήριξη των πολιτικών κρατουμένων. Το 1930 αντιδρά στις ταξικές διακρίσεις και τα αυξανόμενα δίδακτρα που επιβάλλονται στα πανεπιστήμια, το 1945 αποδίδει την ευθύνη για τις ατομικές βόμβες σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι στην αντισοβιετική εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ κ.ά. Αλλά παίρνει θέση και για γεγονότα στη χώρα μας όπως το 1929, οπότε έστειλε επιστολή στον Ελ. Βενιζέλο, αντιδρώντας στην αποβολή κομμουνιστών φοιτητών από το πανεπιστήμιο και το 1952 που απηύθυνε έκκληση να μην εκτελεστεί ο Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του.

Από όποια αφετηρία κι αν ξεκινούν, όποια κι αν είναι τα ερωτήματά τους, σ' αυτόν τον χώρο μπορούν να βρουν τις απαντήσεις τους, να γνωρίσουν τους νέους της ΚΝΕ, να ανταλλάξουν στοιχεία για να ξαβρεθούν κ.λπ.

Ειδικά για τους πρωτοετείς φοιτητές, ο χώρος έχει στολιστεί με πινακίδες που μετρούν τις χιλιομετρικές αποστάσεις των πανεπιστημίων της Αττικής από εδώ που βρισκόμαστε, στο πάρκο «Τρίτση», οι οθόνες του περιπτέρου δείχνουν πλάνα από εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις που αντικατοπτρίζουν τη δράση της ΚΝΕ στις σχολές, ενώ στην «πλάτη» του περιπτέρου δεσπόζουν το σύνθημα του 22ου Συνεδρίου του ΚΚΕ και ταμπλό με τις βασικές διεκδικήσεις των φοιτητών στις σχολές. Και βέβαια, το «ζωντανό» μέρος του περιπτέρου, μέλη της ΚΝΕ, πρόεδροι Φοιτητικών Συλλόγων και συνδικαλιστές είναι εκεί για να εξηγούν στους πρωτοετείς πώς λειτουργούν οι Σύλλογοι, ποιες εξελίξεις επηρεάζουν τις σπουδές και τα πτυχία κ.λπ.

Από παντού προμηνύεται μια μεγάλη πανεξόρμηση με την εφημερίδα και τις Θέσεις, με στόχο να φτάσουν πλατιά στον λαό και τη νεολαία. Συνεχώς κλείνονται και επιβεβαιώνονται ραντεβού για την υποδοχή των Θέσεων.

«Σάββατο πρωί θα έχουμε τραπεζάκι στην πλατεία», λέει μια κοπέλα στην παρέα της, «θα φέρουμε και στη σχολή», ενημερώνει ένας φοιτητής τους συμφοιτητές του. Δεν λείπουν και τα πειράγματα στο πλαίσιο της άμιλλας, που φουντώνει μεταξύ των Οργανώσεων για την κάλυψη των πλάνων διακίνησης.

Μεγάλη είναι η ανταπόκριση του κόσμου, φανερώνοντας τα μεγάλα περιθώρια, που υπάρχουν, για να φτάσουν οι Θέσεις σε χιλιάδες χέρια. Πολλοί, εξάλλου, αξιοποιώντας τη δυνατότητα που υπάρχει, έχουν εκδηλώσει το ενδιαφέρον τους για την προμήθεια των Θέσεων μόλις κυκλοφορήσουν, μέσω ειδικής φόρμας, που συμπληρώνουν στα Περίπτερα της ΚΟ Αττικής (έντυπα ή ηλεκτρονικά).

Στο αναμνηστικό, που διακινείται αποκλειστικά στα περίπτερα της ΚΟ Αττικής, περιέχονται κάρτες με δημοσιεύματα του «Ριζοσπάστη» και ορισμένα ντοκουμέντα, που αφορούν τα Συνέδρια του ΚΚΕ και «φωτογραφίζουν» την πορεία και ωρίμανσή του.

Ανάμεσα στις κάρτες βρίσκουμε φωτογραφίες από τα πρώτα Συνέδρια του ΣΕΚΕ, από εξώφυλλα του «Ριζοσπάστη» κατά τη διάρκεια εργασιών Συνεδρίων καθώς και υλικά από αυτά. Είναι διανθισμένο επίσης με ποιήματα για τον πρωτοπόρο ρόλο του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Για πολλούς, το αναμνηστικό αποτελεί μια περιήγηση στην κορυφαία διαδικασία του Κόμματός μας κάτω από όλες τις συνθήκες. Σε αρκετούς πάλι φέρνει αναμνήσεις από την πρόσφατη Ιστορία του, που και οι ίδιοι αποτελούν μέρος της.

Διόλου τυχαία, στις παρέες επισκεπτών μαγνητίζει όλα τα βλέμματα με όλους όσοι το έχουν αγοράσει να δέχονται καταιγισμό ερωτήσεων, «μα καλά πού το βρήκες;», «θέλω κι εγώ, πού τα διακινούν;» κ.ο.κ.

Η ΚΟ Αττικής, προλογίζοντας το αναμνηστικό σημειώνει: «Το ΚΚΕ από την ίδρυσή του (1918), στον απόηχο της Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, έως σήμερα, παλεύει για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, αντιμετωπίζοντας την επίθεση της αστικής τάξης, του κράτους της, των διεθνών συμμάχων της. Ανδρώθηκε στη φωτιά της ταξικής πάλης, αντιπάλεψε την καπιταλιστική εκμετάλλευση και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Αποτέλεσε τον καθοδηγητή του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας τη δεκαετία του 1940. Παρά τις αντιφάσεις και ανεπάρκειες στη στρατηγική του, που αφορούσαν και το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα, ποτέ δεν συνθηκολόγησε με την εξουσία του κεφαλαίου. Η υπερεκατοντάχρονη Ιστορία του αποτελεί τη "σεμνή υπογραφή του λαού μας στις λεωφόρους του μέλλοντος". Το ΚΚΕ δεν μεταλλάχτηκε, έμεινε όρθιο στη θύελλα της αντεπανάστασης. Συλλογικά διαμόρφωσε σύγχρονη επαναστατική στρατηγική, όπως αποτυπώνεται στο Πρόγραμμά του. Βαδίζουμε προς το 22ο Συνέδριο με την αποφασιστικότητα ότι χτίζουμε "ΚΚΕ δυνατό, σταθερό σε κάθε δοκιμασία, έτοιμο στο κάλεσμα της Ιστορίας για τον Σοσιαλισμό"».

Εκτός από το αναμνηστικό, διακινείται και σημειωματάριο με το λογότυπο του 22ου Συνεδρίου του Κόμματος.

Η αρχή έγινε με ένα εξαιρετικό ορχηστρικό ποτ πουρί μεγάλων κομματιών.

«Μπορεί κι ο ίδιος να ερχόταν από το μεγάλο πανεπιστήμιο της σχολής του Μίκη Θεοδωράκη» είπε ο Γιώργος Νταλάρας για τον Στ. Κουγιουμτζή στην αρχή της συναυλίας και συνέχισε προσθέτοντας: «Εκανε κλασικές σπουδές, πήρε όλα τα πτυχία και έστρεψε το ταλέντο του στους απλούς ανθρώπους κι έγραψε τραγούδια για να τους παρηγορεί για όλα αυτά που ζούμε τις τελευταίες δεκαετίες».

Περνώντας στους στίχους του μεγάλου Μάνου Ελευθερίου, ο Γ. Νταλάρας αφιέρωσε το αγαπημένο «Του κάτω κόσμου τα πουλιά» στην Νατάσσα Μποφίλιου, που παρακολουθούσε τη συναυλία με τον πατέρα της στο κοινό, καθώς η ίδια θα έπαιρνε μετά τη σκυτάλη στη σκηνή για τη δικιά της συναυλία.

Και συνεχίζοντας στους στίχους του Ελευθερίου, υποδέχτηκε στη σκηνή τον Δημήτρη Μπάση για να ερμηνεύσουν μαζί το «Ελεύθεροι κι ωραίοι», ενώ το κοινό είχε ήδη ζεσταθεί και συνόδευε με ενθουσιασμό όλα τα υπέροχα τραγούδια, χειροκροτούσε ρυθμικά, συνόδευε με όλο του το είναι τη συναυλία.

«Ησουν ωραία όταν γελούσες, μοσχοβολούσες σαν Πασχάλια», τραγούδησε μετά ο Δημήτρης Μπάσης, καθώς και «Το καλοκαίρι το μορτάκι» για να εισπράξει το πιο θερμό χειροκρότημα.

«Κάποιος χτύπησε την πόρτα / μα ήταν ο βοριάς / και χαμήλωσαν τα φώτα / της παρηγοριάς» κι έπειτα το «Μεθοκόπι» από τον Γιώργο Νταλάρα, μεγάλα τραγούδια κι αγαπημένα ζέσταιναν όλο και περισσότερο το κοινό, που πριν και μετά υποδέχτηκε επίσης την Ασπασία Στρατηγού, αλλά και την Βιολέτα Ικαρη να... «στέλνει χαιρετίσματα» και να ρωτά «πες μου τι να φορέσω για να μ' αγαπάς».

Κι ύστερα όλοι οι ερμηνευτές μαζί στη σκηνή για ένα σερί εξαιρετικών κι αγαπημένων τραγουδιών, που ξεσήκωσαν το κοινό «Το σακάκι μου», «Το πουκάμισο το θαλασσί», «Χάντρα στο κομπολόι σου», «Τα χρόνια της υπομονής», «Πού ΄ναι τα χρόνια»... ανεβάζοντας το θερμόμετρο της Κεντρικής Σκηνής στα ύψη!

«Κάπου νυχτώνει», «Ηταν πέντε ήταν έξι»... με τραγούδια για τη «φτώχεια και την ξενιτιά» συνέχιζε το πρόγραμμα κι ο Γιώργος Νταλάρας προέτρεψε το κοινό να αναζητήσει τα δυο μικρά βιβλία που έχει γράψει ο Σταύρος Κουγιουμτζής για να ανακαλύψει τον τρόπο σκέψης του.

Στην καταπληκτική επικοινωνία του δε με το κοινό μέσα από τα τραγούδια αυτά που μεταφέρονται και τραγουδιούνται από γενιά σε γενιά, προέτρεψε να ακουστεί δυνατά το σύνθημα «Ενας αιώνας αγώνας και θυσία το ΚΚΕ στην πρωτοπορία» και τόνισε: «Ο κόσμος είναι δικός σας κι εσείς πρέπει να παλέψετε για τον σοσιαλισμό»

Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, ο Κ. Λειβαδάς μάς έχει χαρίσει πολλά αγαπημένα τραγούδια με τη φωνή σημαντικών ερμηνευτών, αλλά και προσωπικούς δίσκους, μελοποιημένη ποίηση, σάουντρακ για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο.

Αφού ευχαρίστησε την ΚΝΕ για την πρόσκληση, ξεκίνησε το μουσικό ταξίδι.

Από το «Κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα» ως το «Δειλά» και από το «Οσο δεν είμαστε μαζί» ως το «Για να σε συναντήσω» και πολλά ακόμα.

Το όμορφο ταξίδι έκλεισε με τον Κ. Λειβαδά και τις «4 φίλες» του, όπως τις αποκάλεσε, να τραγουδούν όλοι μαζί «Σαν να μην πέρασε μια μέρα».

Είχε θερμή συνομιλία με τους Γιώργο Νταλάρα, Δημήτρη Μπάση, Βιολέτα Ικαρη, Ασπασία Στρατηγού που συμμετέχουν στο αφιέρωμα, καθώς και με την Νατάσσα Μποφίλιου που ακολούθησε στην Κεντρική Σκηνή.

Ο Θοδωρής Κωτσαντής είπε συγκεκριμένα:

«Θα θέλαμε σήμερα, εκ μέρους του Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του "Οδηγητή" να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Γιώργο Νταλάρα, τον ερμηνευτή που χάρισε φωνή στα "τραγούδια μας", στους αγώνες και τα όνειρα του λαού μας.

Στον ερμηνευτή που "κλαίει η Σμύρνη μέσα του", που τραγουδάει για "όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι".

Τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, του Μάνου Λοΐζου, του Θάνου Μικρούτσικου, του Σταύρου Κουγιουμτζή, οι στίχοι του Μάνου Ελευθερίου, του Κώστα Τριπολίτη, του Φώντα Λάδη, όλων των μεγάλων συνθετών και στιχουργών, τραγουδισμένα από τη φωνή του, θα έχουν πάντα ξεχωριστή θέση στο Φεστιβάλ μας.

Θα συντροφεύουν τους "ελεύθερους και ωραίους" ανθρώπους, όλους αυτούς που "τ' άδικο το ζούνε μέσα από την κούνια τους", όταν "σηκώνουν τα πανό και ξεκινάνε".

Ακόμα κι όταν "έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε" το Φεστιβάλ της ΚΝΕ απέδειξε ότι δεν είμαστε "το παρατράγουδο στα ωραία άσματα" αλλά ένα δέντρο στην "Αθήνα μες στο κέντρο", που "δε λυγάει κι όλο φυλλωσιές πετάει". Ενα δέντρο που θα μεταδίδει και στις νεότερες γενιές την αγάπη για τον λαϊκό μας πολιτισμό και μαζί θα σιγοτραγουδάμε:

"Κόκκινη πόλη μες στ' αγιάζι

Βάλε τα ρούχα τα παλιά

Αρχισε να γλυκοχαράζει

στα λασπωμένα σου γιαπιά..."

Γιώργο Νταλάρα σε ευχαριστούμε.

Συμβολικά σου παραδίδουμε ένα αναμνηστικό για τη συμμετοχή σου στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του "Οδηγητή"».

«Αυτό το κάδρο είναι το βαρύτερο δώρο που μου έχουν κάνει ποτέ», σημείωσε με νόημα ο Γιώργος Νταλάρας παραλαμβάνοντας το κάδρο με το πόστερ που του πρόσφερε η ΚΝΕ, ενώ άκουγε με φανερή συγκίνηση τα λόγια του Θ. Κωτσαντή. Παράλληλα ο Γ. Νταλάρας ευχαρίστησε τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζοντας ότι η αγάπη που δείχνει στο λαϊκό τραγούδι δείχνει έναν άνθρωπο βαθιά σοφό και φιλοσοφημένο. «Το λαϊκό μας τραγούδι, από τότε ακόμα από τη ρεμπέτικη εποχή που ήταν κάπως αποδιωγμένο, αποδείχθηκε πως είναι ένα από τα πιο πολύτιμα μουσικά είδη που έχει η παράδοση μας», είπε ο Γ. Νταλάρας και ευχαρίστησε για άλλη μια φορά τον Δ. Κουτσούμπα «για ό,τι κάνει», όπως είπε.

«Φίλες και φίλοι,

Εδώ, από την Κεντρική Σκηνή του 51ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - "Οδηγητή", τιμάμε έναν ξεχωριστό δημιουργό, τον αγαπημένο όλων μας, Σταύρο Κουγιουμτζή.

Χαιρόμαστε που φιλοξενούμε τούτο το αφιέρωμα, γιατί θέλουμε τα έργα μεγάλων δημιουργών να περνάνε και στις νεότερες γενιές. Είναι μια συνειδητή προσπάθεια και αυτό φαίνεται τόσο στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ της ΚΝΕ, όσο και από τις κεντρικές πρωτοβουλίες που παίρνει το Κόμμα μας.

Αλλωστε, για το ΚΚΕ, η αληθινή Τέχνη είναι συστατικό στοιχείο της πολιτικής και ιδεολογικής του δράσης, στοιχείο ακόμα πιο απαραίτητο στις απαιτητικές και κρίσιμες σύγχρονες συνθήκες. Ετσι και σήμερα, πραγματοποιούμε αυτό το αφιέρωμα στον Σταύρο Κουγιουμτζή.

Θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους τους τραγουδιστές, τους μουσικούς που θα ζωντανέψουν το αξέχαστο έργο του, έργο που το κρατάμε σαν "φυλαχτό".

Είμαστε σίγουροι ότι θα απολαύσουμε ένα μοναδικό πρόγραμμα, με πολλά αγαπημένα τραγούδια του Σταύρου Κουγιουμτζή, που με το μοναδικό του μουσικό ήθος κατάφερε στα πάνω από 40 χρόνια δημιουργίας να μας χαρίσει τραγούδια σπάνιας ομορφιάς, τραγούδια που τον καθιέρωσαν σαν έναν σημαντικό συνθέτη στη νεότερη ιστορία του ελληνικού μας τραγουδιού.

RIZOSPASTIS

Τραγούδια που ευτύχησε να ερμηνευθούν από τις μεγάλες φωνές του τραγουδιού μας. Από το πρώτο του τραγούδι με την Ζωή Κουρούκλη το 1961, μέχρι το τελευταίο του από την κόρη του Μαρία το 2007, οι μελωδίες του μπήκαν στο στόμα τραγουδιστών, όπως ο Γιάννης Καλατζής, η Χαρούλα Αλεξίου, η Βίκυ Μοσχολιού, ο Δημήτρης Μητροπάνος, η Αιμιλία Κουγιουμτζή, ο Κώστας Σμοκοβίτης, ο Γιάννης Πάριος, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο Γιάννης Πουλόπουλος, η Ελευθερία Αρβανιτάκη και πολλοί άλλοι.

Αφησα τελευταίο τον Γιώργο Νταλάρα. Τον "ιδανικότερο ερμηνευτή των τραγουδιών" του, όπως τον αποκάλεσε ο ίδιος ο Σταύρος Κουγιουμτζής. 65 τραγούδια του ερμήνευσε ο Γ. Νταλάρας από το 1968 έως το 2000.

Τα τραγούδια του Σταύρου Κουγιουμτζή μιλάνε για όλα τα μεγάλα, τα ανθρώπινα αισθήματα της ζωής. Για αυτό και ο λαός μας τα αναγνωρίζει ως δικά του.

"Ασε με πάλι να σου πω για χρόνια περασμένα, για τα τραγούδια π' αγαπώ τα παραπονεμένα", τραγουδάμε στο "Ενας κόμπος η χαρά μου".

Και πράγματι στα τραγούδια του βρίσκει έκφραση ο καημός και ο πόνος του λαού μας.

"Σε καρτερούν μαστιγωτές και συμπληγάδες" γράφει ο Μάνος Ελευθερίου, μελοποιεί ο Σταύρος Κουγιουμτζής και ερμηνεύει ο Γιώργος Νταλάρας...

Και εμείς αναρωτιόμαστε, αν υπάρχει καλύτερος τρόπος να μιλήσει κανείς για τις δυσκολίες της σημερινής ζωής ή για να δανειστούμε τους στίχους του ίδιου του συνθέτη:

"Σ 'αυτόν τον κόσμο είμαστε ξένοι

το κάθε σπίτι μια φυλακή

και η ζωή μας συννεφιασμένη

σαν του Τσιτσάνη την Κυριακή".

Ο Κουγιουμτζής, όμως, χωρίς να "φωνάζει", κατορθώνει και σκορπίζει απλόχερα με το έργο του κουράγιο και αντοχή σε αυτή τη ζωή, που είναι ζυμωμένη "μ' αγρύπνια και μαράζι"... Γιατί μας κάνει να συνειδητοποιούμε ότι χρειάζεται να 'ρθει "μια μέρα πιο καλή / σαν άνθρωπος να ζήσω".

Τραγούδια μελωδικά, λυρικά, εξομολογητικά, γεμάτα με την ευαισθησία που τον διακρίνει. Τραγούδια που μας συνοδεύουν στη χαρά, στη λύπη, στις προσωπικές, αλλά και στις συλλογικές κοινωνικές μας στιγμές.

Με το έργο του μιλά για τον έρωτα, την αγάπη και την ομορφιά, εκφράζει την πίκρα, τις δυσκολίες, αλλά και την περηφάνια των απλών και ταπεινών. Ολου του εργατόκοσμου, δηλαδή.

Από αυτόν τον κόσμο άλλωστε προερχόταν και ο ίδιος ο Σταύρος Κουγιουμτζής. Τα πρώτα χρόνια της ζωής του ο Στ. Κουγιουμτζής τα περνά σε έναν προσφυγικό συνοικισμό κοντά στο Γεντί Κουλέ. Εκεί διαμορφώνονται και τα πρώτα του ακούσματα.

"Τραγούδια άκουγα κάθε βράδυ στη γειτονιά μας, γιατί αυτοί οι ξεριζωμένοι τα μόνα πράγματα που μπόρεσαν να φέρουν από τις πατρίδες τους ήταν τα τραγούδια τους και οι ψυχές τους", θα γράψει χρόνια αργότερα.

Οι πολύβουοι, όμως, προσφυγικοί συνοικισμοί εκείνων των χρόνων "κουβαλούν" και τον απόηχο των μεγάλων εργατικών - λαϊκών αγώνων. Σε αυτούς τους αγώνες, στον ξεσηκωμό του Μάη του '36, είχε συμμετάσχει και η καπνεργάτρια μητέρα του, η οποία είχε τραυματιστεί και από χτύπημα αστυνομικού.

Η απόκτηση ενός γραμμοφώνου, παρά τις οικονομικές δυσκολίες, και μερικές πλάκες με σμυρναίικα τραγούδια που του χάρισε η μητέρα του, το άκουσμα ενός πιάνου, από ένα σπίτι "με ανοιχτά παράθυρα και κλειστά παντζούρια" στην Παύλου Μελά, τον οδηγούν στις πόρτες του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης.

Είναι 15 χρονών, σχετικά μεγάλος για να ξεκινήσει εκμάθηση στο πιάνο. Επιμένει και τα καταφέρνει. Αργότερα στην Αθήνα θα συμπληρώσει τις σπουδές του με μαθήματα σύγχρονης μουσικής. Παράλληλα δουλεύει για βιοποριστικούς λόγους. Ο Σταύρος Κουγιουμτζής συνειδητοποιεί, μέσα από την ίδια του τη ζωή, πως ωραίο είναι ό,τι υπερνικά τις δυσκολίες.

Το ντεμπούτο του στον χώρο του ελληνικού τραγουδιού γίνεται το 1961, με το "Περιστεράκι", στο Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού. Το τραγούδι του διαγωνίζεται πλάι σε αυτά των Μίκη Θεοδωράκη και Μάνου Χατζιδάκι. Διακρίνεται και παίρνει έπαινο. Ο Σταύρος Κουγιουμτζής, όμως, δεν είναι παρών. Βλέπετε, δεν είχε χρήματα για να μπορέσει να αγοράσει το "μαύρο επίσημο ένδυμα" που αναγραφόταν στις οδηγίες της πρόσκλησης.

Στα τέλη της δεκαετίας του '60 ξεκινά η συνεργασία του Σταύρου Κουγιουμτζή με τον Γιώργο Νταλάρα. Η "χημεία" που είχαν μεταξύ τους, δημιούργησε ένα νέο, ξεχωριστό είδος τραγουδιού, που ήταν και λαϊκό και έντεχνο, με στοιχεία από την παράδοση αλλά και την κλασική μουσική.

Ηταν όλα αυτά, αλλά και τίποτα από αυτά... Ηταν "ο Γιώργος Νταλάρας στα τραγούδια του Σταύρου Κουγιουμτζή". Ενα σχετικά "αυτόνομο", θα λέγαμε, ξεχωριστό είδος της ελληνικής μουσικής. Μια "χημεία" και μια σύμπραξη ανάλογη αυτής του Μίκη Θεοδωράκη με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, τηρουμένων των αναλογιών...

Το 1970 θα κυκλοφορήσουν παρέα έναν θρυλικό πια δίσκο της ελληνικής δισκογραφίας, το "Να 'τανε το '21". Μια σχέση ζωής, μια συνεργασία που μετρά 65 τραγούδια, καθώς και το έργο "Υμνοι αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων", με τη μελοποίηση των ύμνων της Μεγάλης Εβδομάδας.

Οπως, άλλωστε, δήλωσε κάποτε ο Γιώργος Νταλάρας: "Ο Σταύρος Κουγιουμτζής μου έδωσε μία μουσική ταυτότητα. Είναι αυτός που μου άνοιξε την "πόρτα του Παράδεισου" με τα τραγούδια του..."

Στην περίπτωση του Σταύρου Κουγιουμτζή, το ποσοστό των επιτυχιών του είναι πολύ μεγάλο σε σχέση με τον συνολικό αριθμό των τραγουδιών. Δεν είναι λίγα επίσης τα τραγούδια του που γνώρισαν επανεκτελέσεις στο εξωτερικό, από τη Σερβία και την Τουρκία στη γειτονιά μας, μέχρι τις σκανδιναβικές χώρες και τη Νότια Αμερική, από δημοφιλείς ξένους καλλιτέχνες αλλά και μεγάλες ορχήστρες.

Ας ταξιδέψουμε, λοιπόν, σ' εκείνα "τα χρόνια" με τις μελωδίες του Σταύρου Κουγιουμτζή. Το 1975, γράφει για "μια σημαία σ' ένα μπαλκόνι", που "αλλάζει χρώματα και με σκοτώνει"...

Σήμερα, εδώ, στο 51ο Φεστιβάλ της Νεολαίας του ΚΚΕ, ο Γιώργος Νταλάρας θα τραγουδήσει τα τραγούδια του Κουγιουμτζή, που μας συνεπήραν για δεκαετίες και εξακολουθούν να μας συνεπαίρνουν και σήμερα.

Με υψωμένη μια σημαία που δεν άλλαξε και δεν θα αλλάξει χρώμα ποτέ... Γιατί είναι το χρώμα του αγώνα, των θυσιών, αλλά και η σημαία ενός ανώτερου πολιτισμού, της ηθικής ανωτερότητας των απλών ανθρώπων, η σημαία της ελπίδας για την τελική ανάσταση των λαών, κόντρα στους πολέμους, τη φτώχεια, την προσφυγιά, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο!».

«Ο χρόνος όλα τα γιατρεύει κι αν νιώθεις σήμερα κι εσύ πως έχεις μέσα σου στεγνώσει και καεί, το καμένο χώμα βγάζει έτσι και πέσει μια βροχή τα ωραιότερα λουλούδια που 'χω δει», ακούγεται μόλις η σπουδαία ερμηνεύτρια κάνει την εμφάνισή της και η διασκέδαση χτυπάει «κόκκινο» από την αρχή.

«Σήμερα είναι η τελευταία μας συναυλία για φέτος και χαιρόμαστε που θα τη μοιραστούμε μαζί σας», λέει η Ελεονώρα Ζουγανέλη και το κέφι ζωντανεύει.

Πολυαγαπημένα τραγούδια διαδέχονται το ένα το άλλο, από το «Η αγάπη αργεί» μέχρι το «Τα λέμε» και φυσικά τον «Γεροπλάτανο», στο άκουσμα του οποίου οι παρέες νέων κουνούν τα χέρια ρυθμικά στον αέρα. Ανθρωποι όλων των ηλικιών που βρίσκονται στην Κεντρική Σκηνή τραγουδούν μαζί «Αχ, να 'ξερες τι δύναμη μου δίνει η δύναμή σου σαν λες όλα θα γίνουνε κι ακούω τη φωνή σου...» και ακολουθεί υπό τους ήχους της σφυρίχτρας τόσο της ίδιας της καλλιτέχνιδας, όσο και κάποιων... καλά προετοιμασμένων παρευρισκόμενων, το τραγούδι «Ακρογιαλιές Δειλινά», με τη βραδιά να απογειώνεται, ενώ λίγο πριν από το τέλος το κοινό ζητά επίμονα το «Ελα» και βέβαια η ερμηνεύτρια δεν τους χαλάει το χατίρι...

«Ξεκινάμε, πάμε μακριά» ήταν το τραγούδι - σύνθημα για να αρχίσει το γλέντι που κράτησε για ώρα χάρη στα πασίγνωστα κομμάτια τους, που στιγμάτισαν τουλάχιστον μία δεκαετία και εξακολουθούν να σιγοτραγουδιούνται στις παρέες ή και να αποτελούν φράσεις της καθομιλουμένης. «Δεν είμαι τρομοκράτης», «Κοίτα Μιχάλη μου το χάλι μου», «Βόλτα με κλεμμένο αμάξι», «Ευτυχώς που ξέχασα να μεγαλώσω» και «Πίνω μπίρες» ήταν μερικά από αυτά που ακούστηκαν από τους ερμηνευτές αλλά και από τον κόσμο που γέμισε τη Λαϊκή Σκηνή.

Ξεχωριστή στιγμή αποτέλεσε, όταν, με παρότρυνση των υπολοίπων, ο Γιώργος Σαρρής έκανε, για ακόμα μια φορά, στο Φεστιβάλ κάλεσμα για συμμετοχή στην απεργία την 1η Οκτώβρη.

Από το ρεπερτόριό τους δεν έλειψαν και τραγούδια άλλων καλλιτεχνών όπως, μεταξύ άλλων, το «Τι σου έκανα και με εγκατέλειψες» του Γ. Ζαμπέτα, το «Λαϊκό τσα τσα» του Π. Γαβαλά, το «Δε θέλω τη συμπόνια κανενός» του Ακη Πάνου και τον «Αλήτη» του Σπ. Ζαγοραίου κρατώντας το κέφι στα ύψη....

«Θα πούμε τραγούδια για να θυμηθούμε πράγματα που θέλουμε να αλλάξουμε», είπε, αφιερώνοντας τα πρώτα δύο τραγούδια στα παιδιά της Παλαιστίνης. Το δικό του «τα παιδιά του Χειμώνα», υπό την απαγγελία τού «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος» καθώς και την «Παράβαση» του Δ. Σαββόπουλου.

Το κοινό ύψωσε τις παλαιστινιακές μαντίλες, καθώς ο Δ. Μυστακίδης τραγουδούσε: «Μα, τώρα, στον αγώνα νικούνε οι καρβουνάδες, που έχουν στη μεριά τους τον ίδιο τον ποιητή».

Ο Δημήτρης Μυστακίδης ερμήνευσε κομμάτια δικά του και από τις συνεργασίες του με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου και τον Νίκο Παπάζογλου. Τραγούδια με τον δικό του, χαρακτηριστικό, κιθαριστικό τρόπο, με έντονο κοινωνικό στίγμα. Το κοινό δεν άργησε να «ζεσταθεί» και να τραγουδήσει, μετατρέποντας την εμφάνιση του Δημήτρη Μυστακίδη από συναυλία σε μια συνάντηση, όπου η μουσική δεν παίχτηκε μόνο για να ακουστεί, αλλά για να μοιραστεί.

Ο Δημήτρης Μυστακίδης δεν παρέλειψε και να καλέσει σε συμμετοχή στην απεργία: «Θα ακούτε μουσική κάθε μέρα, εκτός από την 1η Οκτώβρη. Είναι απεργία, και ούτε οι μουσικοί δεν θα παίξουν» είπε, και συνέχισε επιστρέφοντας στα λόγια του Λειβαδίτη, με το «Μίλα»: «Μίλα, μην κάνεις πως δεν βλέπεις, θα τρέχεις να κρυφτείς κι εσύ απ' το θεριό που τρέφεις. Αν θες να λέγεσαι άνθρωπος το είπε ο ποιητής, η κάθε σου κραυγή είναι πετριά, μην ξεχαστείς».

Τη σκυτάλη πήραν οι Otra Rota, που ξεσήκωσαν το κοινό με έντεχνες και παραδοσιακές μελωδίες σε μια γιορτή που τράβηξε μέχρι αργά!

Από τα φοιτητικά στέκια της Πάτρας, από όπου και ξεκίνησαν, «έκλεισαν» το πρόγραμμα της πρώτης μέρας στη Σκηνή Φοιτητών και Νέων Εργαζομένων, ενώ ευχαρίστησαν την ΚΝΕ, λέγοντας ότι το Φεστιβάλ μπήκε στη νέα του πεντηκονταετία, ευχήθηκαν να τα χιλιάσει και τραγούδησαν «Να 'μαστε πάλι εδώ ξανά».

Την αρχή έκαναν τα «Τερραμύδια» που φορώντας τις κεφίγιες τους και παίζοντας τα μπουζούκια και τις κιθάρες τους παρουσίασαν γνωστά ρεμπέτικα τραγούδια, αλλά και μια δική τους σύνθεση, εισπράττοντας το θερμό χειροκρότημα του κοινού.

Με ... ορμή πήραν τη σκυτάλη οι «Six track», που με έντεχνη διάθεση αλλά σε πιο ροκ ρυθμούς, ξεσήκωσαν στην κυριολεξία μικρούς και μεγαλύτερους.

Και μετά ήρθαν οι «Δαιμονισμένες πέστροφες». Με πιο ηλεκτρικό ήχο, με τραγούδια που τα άκουσαν χρόνια μετά τη γέννησή τους και όμως έχουν ξεχωριστή θέση στην ελληνική ροκ σκηνή, ολοκλήρωσαν την παρέλαση των μαθητικών συγκροτημάτων.

Και τα τρία γκρουπ ευχαρίστησαν την ΚΝΕ για την πρόσκληση και το βήμα που δίνει στους μαθητές να εκφραστούν καλλιτεχνικά.

Ο λόγος για την εξαιρετική παράσταση «Μίστερο Μπούφο» του Ντάριο Φο από τη θεατρική ομάδα της ΚΝΕ, την οποία παρακολούθησε πλήθος κόσμου στο θεατράκι.

Τίποτα δεν μένει αλώβητο από το εκπληκτικό κείμενο του Ντάριο Φο! Το θεατρικό χωρισμένο σε επεισόδια δεν χαρίζεται σε κανέναν. Μήτε στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, μήτε στη Θρησκεία, μήτε στην Εξουσία. Ο Λαός είναι πρωταγωνιστής, ένας γελωτοποιός με πολύ κοφτερή γλώσσα. Μια γλώσσα που κόβει σαν ακονισμένο μαχαίρι. Ο λαός περιπαίζει τους ισχυρούς της Γης που κάνουν πολέμους και υποφέρουν οι φτωχοί.

Η σκηνοθετική ματιά συγκινητική και καινοτόμα. Εδωσε στο πάντα επίκαιρο κείμενο μια ακόμα πιο επίκαιρη πνοή. Η Θεατρική Ομάδα στη δουλειά της χρησιμοποίησε στοιχεία από το σωματικό θέατρο, αυτοσχεδιασμούς, μουσική και ρυθμό, για να αναδείξει την εκρηκτική ενέργεια του έργου και, το κυριότερο, δεν αντιμετώπισε το έργο ως ένα μουσειακό κειμήλιο, αλλά ως μια ζωντανή πρώτη ύλη.

Τα σκηνοθετικά ευρήματα της θεατρικής ομάδας συγκίνησαν τους θεατές. Ο νους πήγε στην Παλαιστίνη. Μια νεκρή τυλιγμένη με ένα κόκκινο πανί πήρε την κεντρική θέση στη σκηνή... Ενώ οι τρεις «μάγοι» γελωτοποιοί αντί για σμύρνα, λιβάνι και χρυσό άπλωσαν στη σκηνή σκόνη στα χρώματα της παλαιστινιακής σημαίας.

Η άθλια κατάσταση στα ΜΜΜ, η μάστιγα των ναρκωτικών, οι διαπροσωπικές σχέσεις, ο «φανταχτερός κόσμος» των social media, η εργασιακή εκμετάλλευση, ειδικά για αυτούς που δουλεύουν σεζόν, η ακρίβεια, η καταστολή, ο φασισμός σε όλες του τις μορφές, ήταν μερικά από τα θέματα τα οποία απασχολούν τα λαϊκά νοικοκυριά και στα οποία στάθηκαν οι Σταμάτης Αθανασάκης, Χρύσα Κατσαρίνη, Παναγιώτης Κούδας, Κωσταντής Μπίτσης και Πάρις Ρούπος στο Stand-up comedy που παρουσίασαν στη Μαθητική Σκηνή.

Από το πρόγραμμά τους δεν έλειψαν ο αυτοσχεδιασμός και τα προσωπικά βιώματα, βασικά άλλωστε στοιχεία των καλλιτεχνών αυτού του είδους, χαρίζοντας άφθονες στιγμές γέλιου στο κοινό που γέμισε τον χώρο.

Τα ... φώτα όμως έστρεψαν, με τον τρόπο τους, οι comedians στον Πάρι Ρούπο, που απολύθηκε από τη δουλειά του στην «Pizza Fan», για τα όσα είπε σε πρόσφατη παράστασή του στα Λιπάσματα στο Κερατσίνι ξεσηκώνοντας αντιδράσεις κυρίως από ακροδεξιά στοιχεία.

Μάλιστα, η ΚΝΕ εξέφρασε τη στήριξη και την αλληλεγγύη της, καταγγέλλοντας ταυτόχρονα «εταιρείες και αφεντικά, που φιμώνουν και λογοκρίνουν τους εργαζομένους τους», ξεκαθαρίζοντας πως «απομονώνουμε τους φασίστες και το δηλητήριό τους!»

Επίσης, οι καλλιτέχνες, μετά το τέλος της παράστασης, ξεκαθάρισαν μέσω ανακοίνωσης του Σωματείου Κωμικών πως «τα αστεία του αφορούσαν τους ναζί, τους ταγματασφαλίτες, τον Τσάρλι Κερκ και την αγανάκτηση του πολίτη απέναντι στο ίδιο του το κράτος. Αυτά εξόργισαν τους εγχώριους ακροδεξιούς κύκλους. Οι ινφλουένσερ της ακροδεξιάς επιστράτευσαν τους ακολούθους τους στα σόσιαλ μίντια, για να μποϊκοτάρουν την Pizza Fan, με στόχο η εταιρεία να απολύσει τον Πάρι Ρούπο». Ανέφεραν, ακόμα, ότι η επιχείρηση παραδέχεται δημόσια ότι η απόλυση «δεν είναι θέμα αποδοτικότητας ή συνέπειας, αλλά ξεκάθαρα ότι υπέκυψε στην εκστρατεία παραπόνων των ακροδεξιών» και απαίτησαν την άμεση επαναπρόσληψή του στην Pizza Fan, καμία ανάμειξη της εργοδοσίας στις ζωές μας και καμία ανοχή στους ακροδεξιούς μηχανισμούς. «Αυτή η απόλυση δεν πρέπει να περάσει, επειδή προφανώς δεν έχει κανένα νομικό έρεισμα και δεν θα γίνει αποδεκτή από τους εργαζόμενους...», κατέληξαν.

Σχολίασε το ζήτημα των πυρκαγιών που για άλλον έναν χρόνο κατέκαψαν την Ελλάδα διακινδυνεύοντας το βιος των ανθρώπων.

Με παιγνιώδες ύφος, αναφέρθηκε σε όλο το φάσμα της επικαιρότητας, όπως το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, την τραγική υποβάθμιση της Υγείας και το νομοσχέδιο για 13 ώρες δουλειάς που ετοιμάζει η κυβέρνηση για τους εργαζόμενους.

Ιδιαίτερα για τους φοιτητές, ο Τσολιάς είχε ετοιμάσει ένα ιδιαίτερο σποτ, καυτηριάζοντας την κατάσταση στην Ανώτατη Εκπαίδευση και τα νέα μέτρα της κυβέρνησης για τα πανεπιστήμια με την ευγενική χορηγία, όπως έλεγε το βίντεο του «Συλλόγου υποβάθμισης και αποδόμησης της Δημόσιας Παιδείας».

Ο Τσολιάς έκλεισε την παράστασή του με αναφορά στη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού, λέγοντας «Ζούμε σε έναν κόσμο άνισο, γεμάτο αντιθέσεις» και φώναξε «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» με το πλήθος να ακολουθεί.

Παρευρέθηκαν ο Δημήτρης Αρβανιτάκης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και ο Νίκος Παπαναστάσης, βουλευτής του Κόμματος, αντισυνταγματάρχης ε.α.

Στη εκδήλωση μίλησαν ο Γιώργος Κολλάρος, στρατιώτης στην ΕΛΔΥΚ, ο Βάιος Τσαπρούνης, υπολοχαγός εν ενεργεία, η Αμαλία Παπασωτηρίου, σμήναρχος ε.α., η Τάνια Παληκαρώνα, γιατρός, ακτινοφυσικός του 401 ΓΣΝΑ και ο Σάββας Θεοδωρής, αντιστράτηγος ε.α. του Πυροσβεστικού Σώματος - υπαρχηγός.

Ο Γ. Κολλάρος καταχειροκροτούμενος μετέφερε ζωντανή πείρα από την οργάνωση διεκδίκησης των φαντάρων, των δικαιωμάτων μέσα στα στρατόπεδα όπως το αναφαίρετο της διατύπωσης των απόψεών τους. «Οι φαντάροι πρέπει να είμαστε μαχητικοί και αποφασιστικοί στη δράση μας» τόνισε και υπογράμμισε τη σημασία ανάδειξης όλων των ζητημάτων όπως των θεμάτων διαβίωσης στα στρατόπεδα. Ιδιαίτερα στάθηκε στη συγκρότηση επιτροπής φαντάρων που έγινε με έναυσμα τον προβληματισμό για τις εξελίξεις και τη συζήτηση για τη στήριξη του παλαιστινιακού λαού.

«Ως εν ενεργεία αξιωματικός που υπηρετώ στις Ενοπλες Δυνάμεις, δεν μπορώ να μην εκφράσω τις ανησυχίες που ολοένα και περισσότερο βαραίνουν τόσο εμένα όσο και πολλούς συναδέλφους μου... Ζούμε σε μια εποχή όπου η χώρα μας εμπλέκεται όλο και βαθύτερα σε επικίνδυνους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, σε πολεμικές συγκρούσεις που δεν μας αφορούν, εναντίον λαών που τίποτα δεν έχουμε να χωρίσουμε», επισήμανε ανάμεσα σε άλλα ο Β. Τσαπρούνης.

Υπογράμμισε πως «οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις βρίσκονται μια ανάσα πριν αναλάβουν ρόλο πέρα από αυτό των logistics και των εξυπηρετήσεων τύπου "παραχωρώ γη και ύδωρ" στους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ».

Επισήμανε πως η παραπάνω ανησυχία «δεν εγκλωβίζεται στο στενό επαγγελματικό πλαίσιο, αλλά εκτείνεται βαθύτερα, αγγίζοντας πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα. Γιατί, όλοι εμείς, που στα νιάτα μας αποφασίσαμε για όλη μας τη ζωή να ντυνόμαστε στα χακί προασπιζόμενοι τον λαό και τα κυριαρχικά του δικαιώματα και όχι τις αδηφάγες πολεμικές μηχανές του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ, γνωρίζουμε καλύτερα από τον καθένα ότι οι πόλεμοι, η δυστυχία και οι ξεριζωμοί είναι παιδιά και εγγόνια, αντίστοιχα, του ιμπεριαλισμού. Της κορυφαίας έκφρασης του καπιταλισμού, ενός συστήματος που βάζει το κέρδος πάνω από τις ανθρώπινες ζωές. Οσο κυριαρχεί αυτό το σύστημα, οι λαοί θα γίνονται κρέας στα κανόνια των ιμπεριαλιστών».

«Γι' αυτό», συμπλήρωσε, «το σύνθημα "Σοσιαλισμός, για να νικήσει το δίκιο!" που αντηχεί σε όλο το ταξίδι του 51ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ, γίνεται ακόμα πιο επίκαιρο, ακόμα πιο ελπιδοφόρο. Πόσο μάλλον, όταν βγαίνει από τα χείλια της νεολαίας μας! Μιας νεολαίας, που γυρίζει την πλάτη στις Ενοπλες Δυνάμεις αυτού του σαθρού, απάνθρωπου, αντιλαϊκού και χρεοκοπημένου συστήματος. Ενός συστήματος που θέλει τη νεολαία μας αμόρφωτη, σκλαβωμένη επί 13ωρο σε αντεργατικές αλυσίδες, να ξεζουμίζεται στον βωμό της ραγδαία εξελισσόμενης πολεμικής βιομηχανίας. Κι αφού δουλέψει μέχρι τελικής πτώσης, να στέλνεται στους πολέμους για τη χαριστική βολή.

Κι απέναντι σε όλα αυτά δεν μένουμε αμέτοχοι. Εν ενεργεία και απόστρατοι στρατιωτικοί, στις 11 Οκτώβρη στις 16.00 το απόγευμα δίνουμε ραντεβού στην Παλαιά Βουλή, να φωνάξουμε ενάντια σε αυτό το σύστημα και τις πολιτικές του που εξαθλιώνουν εμάς και τις οικογένειές μας. Τα παιδιά μας, τα αδέρφια μας, τους γονείς μας, τους συγγενείς και φίλους μας».

Με το καθήκον που την οδήγησε να μιλήσει στο αντιπολεμικό συλλαλητήριο του ΚΚΕ τον Μάρτιο του 2024 ξεκίνησε την ομιλία της η Αμ. Παπασωτηρίου, καθήκον που «πηγάζει από την συνείδηση και αρμόζει σε μια Ελληνίδα αξιωματικό, σε μια μητέρα, σε έναν άνθρωπο που γνωρίζει, βλέπει, κρίνει τα πράγματα εκ των έσω και οφείλει να μιλήσει. Να εκφράσει τη δική της αγωνία, των συναδέλφων της και να πει το "Ως εδώ και μη παρέκει"».

Αναφέρθηκε στο κάλεσμα από τότε «στον ελληνικό λαό για συμπόρευση ενάντια στον πόλεμο και έκκληση στην ελληνική κυβέρνηση να σπάσει τις συμμαχίες της με τους ευρωατλαντικούς ιμπεριαλιστικούς της συμμάχους».

«Οι σύμμαχοι που έχουν επιλέξει η αστική τάξη της χώρας και το πολιτικό της προσωπικό, καμία σχέση δεν έχουν με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.

Οταν μιλούν για ενεργειακούς δρόμους, για δρόμους εμπορίου, για σπάνιες γαίες μιλούν για πόλεμο με θύματα τους λαούς και απ' τις δυο πλευρές», ανέφερε και πρόσθεσε ότι «στο όνομα του εθνικού συμφέροντος και της πατρίδας, οι αστικές κυβερνήσεις διαδοχικά έχουν δέσει τη χώρα στο άρμα των "λύκων" καλλιεργώντας τον εφησυχασμό με υποσχέσεις για καλύτερες μέρες, προσδοκώντας τη συναίνεση».

Καταλήγοντας τόνισε μεταξύ άλλων:

«Ο ελληνικός λαός και κάθε λαός δεν έχει να χωρίσει κάτι με τους άλλους λαούς, παρά μόνο να ενώσει τις δυνάμεις του μαζί τους, σε κοινή πάλη, ενάντια στο σύστημα που γεννά τον ανταγωνισμό, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τους πολέμους, τη βαρβαρότητα, την προσφυγιά, την ανασφάλεια, τον εθνικισμό, τον σωβινισμό.

Τα περιθώρια στενεύουν και μας καλούν να σταθούμε εμπόδιο στις πολεμικές προετοιμασίες για τα κέρδη των λίγων και την τυραννία των πολλών. (...)

ΚΟΝΤΡΑ στην εθνικιστική ρητορική που συντηρούν τα αστικά επιτελεία για να διχάζουν τους λαούς, εμείς απαντάμε:

Οι ΛΑΟΙ θα πουν την τελευταία λέξη και θα 'ναι μέρα μεσημέρι!

Σε αυτήν τη λογική και με αυτόν τον σκοπό η ΚΝΕ έχει βάλει την υπογραφή της και πίσω δεν την παίρνει!

Εδώ και 51 χρόνια, σκαλοπάτι - σκαλοπάτι στήνει τη σκάλα για την έφοδο στους ουρανούς για την ανατροπή, για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό!

Δύναμη και αντοχή στον αγωνιζόμενο λαό!

Τα δύσκολα είναι μπροστά μας...

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ».

Στον νόμο που αφορά τις ρυθμίσεις υγειονομικών θεμάτων των Ενόπλων Δυνάμεων που δήθεν έχει ως «στόχο τη βελτίωση της παρεχόμενης υγειονομικής περίθαλψης» αναφέρθηκε η Τ. Παληκαρώνα.

Κατέρριψε μια σειρά κυβερνητικές υποσχέσεις, όπως για την αύξηση στελέχωσης των υγειονομικών μονάδων. Τόνισε πως ο νόμος δεν προβλέπει προσλήψεις ή κίνητρα στους υγειονομικούς ώστε να μην «εγκαταλείψουν το καράβι», δουλεύοντας ανθρώπινες ώρες και με αποδοχές που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες του σήμερα. Αλλά αντίθετα «εισάγει ρυθμίσεις για 1) Διακλαδική Στελέχωση, δηλαδή μετακινώντας επί της ουσίας τους υγειονομικούς από το ένα νοσοκομείο στο άλλο, 2) δίνει τη δυνατότητα στελέχωσης των στρατιωτικών νοσοκομείων με ιατρούς των Σωμάτων Ασφαλείας, δηλαδή διαλύοντας την πρωτοβάθμια υγεία που υπάρχει στην Αστυνομία μιας και θα απορροφήσει τους ιατρούς τους». Παράλληλα, υπογράμμισε πως ο νόμος «επιτρέπει τη διάθεση και απόσπαση στρατιωτικών ιατρών σε μονάδες Υγείας του ΕΣΥ» και ότι τα στρατιωτικά νοσοκομεία εντάσσονται στο σύστημα εφημεριών του ΕΣΥ με 8 εφημερίες τον μήνα».

Σχολίασε επίσης την «οικονομική αυτοτέλεια των στρατιωτικών νοσοκομείων» για την οποία μιλάει ο νόμος, εξηγώντας πως ουσιαστικά επιδιώκεται «να μειωθεί ακόμα περισσότερο η κρατική χρηματοδότηση για την Υγεία, μετακυλίοντας τα βάρη στον ίδιο τον ασθενή, καλώντας τον να βάλει ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, ξανα-αγοράζοντας τις υπηρεσίες Υγείας!».

Σύνδεσε τα παραπάνω με τις «επιταγές της ΕΕ» που ομολογεί πως στη «σφαίρα πολεμικών μνημονίων διαρκείας και οι λαοί της θα "στραγγιστούν" προκειμένου να τροφοδοτηθεί η πολεμική βιομηχανία. Θα εφαρμοστούν σκληρά αντεργατικά μέτρα και αυστηρή δημοσιονομική επιτήρηση».

«Μονόδρομος για τον ελληνικό λαό, για τους λαούς της Ευρώπης, είναι να σταθούν απέναντι στα ιμπεριαλιστικά πολεμικά τους σχέδια, να ενισχύσουν την αντικαπιταλιστική τους πάλη, με μόνο δίλημμα - πυξίδα "τα κέρδη τους ή οι ζωές μας"», τόνισε.

Με την «ετοιμότητα» που διαφήμιζε πως υπάρχει η κυβέρνηση για τη φετινή αντιπυρική περίοδο ξεκίνησε την ομιλία του ο Σ. Θεοδωρής.

Παρέθεσε την πραγματική κατάσταση και το τι έγινε εν τέλει και φέτος, σημειώνοντας μεταξύ άλλων:

«Καταστροφικές πυρκαγιές δοκίμασαν τις αντοχές των πυροσβεστών, που και πάλι δεν επαρκούσαν και μεταφέρονταν από τη μια άκρη της χώρας μας στην άλλη για να καλύψουν τα κενά. Ενδεικτικά αναφέρουμε τις πυρκαγιές σε Εύβοια, Κύθηρα, Αττική (Κρυονέρι, Δροσοπηγή), Αχαΐα, Κρήτη (Χανιά), Κεφαλονιά, Βόνιτσα, Ζάκυνθο, Αρτα, Πρέβεζα, Χίο, Μεσσηνία, Ηλεία και Αιτωλικό.

Η πολυδιάσπαση των πυρκαγιών και τα παράλληλα ενεργά μέτωπα κατέστησαν σε πολλές περιπτώσεις τους πυροσβέστες πολύ λίγους για να ελέγξουν άμεσα τις πυρκαγιές. Βλέπετε, και ας αφήσουμε τα τρικ του υπουργού Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας Γιάννη Κεφαλογιάννη περί του αριθμού των πυροσβεστών, υπάρχουν τραγικές ελλείψεις στελέχωσης των Πυροσβεστικών Υπηρεσιών με μάχιμους πυροσβέστες.

Πώς μπορούμε να αγνοήσουμε τις ανακοινώσεις των συνδικαλιστικών φορέων και Ενώσεων πυροσβεστών, όπου αναδεικνύεται διαχρονικά μέχρι σήμερα η έλλειψη 3.500 έως και 4.000 οργανικών θέσεων;».

Τόνισε πως «αποδείχθηκε περίτρανα ότι το πρόγραμμα "Αιγίς" των 2 περίπου δισεκατομμυρίων, που ήταν ενταγμένο στη στρατηγική "Εσωτερικής και εξωτερικής ασφάλειας" της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, δεν επιλέχθηκε για να εξυπηρετήσει τις λαϊκές ανάγκες, αλλά κυρίως αποτελεί πολεμικό εξοπλισμό στα πλαίσια της στρατηγικής πολέμου της ΕΕ και του ΝΑΤΟ».

Ειδικότερα στάθηκε στον ευρωπαϊκό Μηχανισμό Πολιτικής Προστασίας που «προετοιμάζει τους πυροσβέστες στην πρώτη γραμμή των πολέμων όποτε και αν αυτοί συμβούν».

«Από τις 9 μέχρι και 12 Σεπτέμβρη, η Ειδική Μονάδα Αντιμετώπισης Καταστροφών (ΕΜΑΚ) συμμετείχε στη Λετονία σε ασκήσεις αντιμετώπισης χημικών, βιολογικών, ραδιολογικών και πυρηνικών απειλών με Μονάδες Πολιτικής Προστασίας της ΕΕ και άλλους οργανισμούς χρηματοδοτούμενους από την ΕΕ, με σκοπό την προετοιμασία τους για διεθνείς αναπτύξεις στο πλαίσιο του Μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας της ΕΕ» σημείωσε και τόνισε ότι «οι πυροσβέστες μας έχουν καθήκον να προστατέψουν τους πολίτες και το βιος τους, δεν έχουν καμιά δουλειά στα πολεμοκάπηλα σχέδια ΝΑΤΟ - ΕΕ».

Τη δική του θέση στο 51ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» έχει ο αναβαθμισμένος πλέον Χώρος Ενάντια στην Καταστροφή του Περιβάλλοντος, με σύνθημα «Η σημαία της προστασίας του περιβάλλοντος είναι η κόκκινη σημαία του σοσιαλισμού».

Στο περίπτερο μπορεί κανείς να βρει και να προμηθευτεί διάφορες εκδόσεις με επεξεργασίες του Κόμματος για το περιβάλλον, και ιδιαίτερα την έκδοση των υλικών της ημερίδας για το νερό την οποία διοργάνωσε η Επιτροπή Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ σε συνεργασία με το Τμήμα Περιβάλλοντος της ΚΕ. Σε αυτό το πλαίσιο προβάλλεται και βίντεο με το σχετικό spot της «Σύγχρονης Εποχής».

Ακόμα, δίπλα στο περίπτερο υπάρχει έκθεση που αναφέρεται στα εγκλήματα του συστήματος, όπως οι φωτιές, η εμπορευματοποίηση του νερού και η καύση αποβλήτων, και στη διέξοδο, που είναι ο σοσιαλισμός, η μόνη λύση για τη συνδυασμένη κάλυψη των λαϊκών αναγκών και την προστασία του περιβάλλοντος.

Η περιήγηση μπορεί να ξεκινήσει με ένα ταξίδι στην Ιστορία και συγκεκριμένα από τον χώρο της Πανελλήνιας Ενωσης Κρατουμένων Αγωνιστών Μακρονήσου (ΠΕΚΑΜ). Εκεί, ο καθένας έχει τη δυνατότητα να μάθει μέσα από μία πλούσια έκθεση για τους καλλιτέχνες, πολιτικούς κρατουμένους, όπως ο Ρίτσος, ο Θεοδωράκης, ο Κατράκης, ο Μικρούτσικος και ο Βέγγος. Στο τραπεζάκι του περιπτέρου υπάρχουν εκδόσεις για τη Μακρόνησο, ενώ συχνά πυκνά πλησιάζουν άνθρωποι, οι οποίοι λένε με συγκίνηση την ιστορία που τους έχει εκμυστηρευτεί κάποιος φίλος ή συγγενής που είχε κρατηθεί στον μαρτυρικό τόπο. Οι μεγαλύτεροι διηγούνταν και οι μικρότεροι άκουγαν με ευλάβεια, για τις δυσκολίες, τις κακουχίες και τις ποινές.

Δίπλα, βρίσκεται και το περίπτερο ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ. Εκεί δεσπόζει η έκθεση για τη λευκή τρομοκρατία και τον «δρόμο» προς την εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Κόσμος συνέρρεε, κοιτάζοντας βιβλία αφιερωμένα στην Αντίσταση, τη μάχη της Αθήνας και τον ΔΣΕ, ενώ άφηνε και τη συνδρομή του στην Ενωση.

Η σειρά των περιπτέρων συνεχίζεται με αυτό του Τμήματος Δικαιοσύνης και Λαϊκών Ελευθεριών. Ο κόσμος ξεφυλλίζει και προμηθεύεται τα βιβλία του Τμήματος, με τη νέα έκδοση «Μάθε, Πάλεψε για τα δικαιώματά σου» να παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Αλλωστε, τώρα που η καταστολή εντείνεται είναι ένα χρήσιμο «εργαλείο» στα χέρια της νεολαίας και των εργαζομένων.

Οι επισκέπτες σταματάνε και στη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων, ώστε να ενημερωθούν για τις δράσεις της Επιτροπής, την απεργία της 1ης του Οκτώβρη, όπως και για να στηρίξουν οικονομικά τον αγώνα των αναπήρων.

Η περιήγηση συνεχίζεται με ένα «ταξίδι» στον κόσμο. Το μάτι πέφτει στον Ελληνοκουβανικό Σύνδεσμο Φιλίας και Αλληλεγγύης. Βιβλία που αφορούν το σοσιαλιστικό νησί δεσπόζουν στο τραπεζάκι του περιπτέρου. Δίπλα και η Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης, με πολύχρωμες δημιουργίες απ' όλο τον πλανήτη. Ανάρπαστα έγιναν και τα αναμνηστικά αφιερωμένα στην Παλαιστίνη, με τον κόσμο να ζητάει να μάθει πληροφορίες για το σύμβολο του καρπουζιού και τη σχέση του με τη λογοκρισία από το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ, τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Η αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη δεν σταματάει, με το περίπτερο της ΕΕΔΥΕ να καλεί για το τέλος της γενοκτονίας με φυλλάδιο στα αγγλικά, για τους ξένους επισκέπτες του Φεστιβάλ.

Τις αθλήτριες συνόδευαν οι προπονήτριες Ελένη Κουβαρά από τον ΓΑΣ Περιστερίου και Χριστίνα Ψαράκη από τον Σύλλογο Ελληνοαγγλικής Αγωγής. Μίλησαν για τις επιτυχίες των συλλόγων, ενώ ανέλυσαν και τα προγράμματα που παρουσιάστηκαν και τα οποία περιλάμβαναν έναν εντυπωσιακό συνδυασμό, όπου το αθλητικό μέρος δέθηκε με τον μουσικοχορευτικό ρυθμό και θεατρικές πινελιές. Η παρουσίαση εντυπωσίασε τους παρευρισκόμενους, οι οποίοι χειροκρότησαν θερμά τις αθλήτριες για την προσπάθειά τους.

Απηύθυνε χαιρετισμό ο Ανδρέας Σοφιανός, μέλος του Τμήματος Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος ευχαρίστησε τις προπονήτριες και τις αθλήτριες των δύο συλλόγων για την παρουσία τους στο φετινό Φεστιβάλ. Η συγκεκριμένη εκδήλωση, τόνισε, εντάσσεται στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του - και φέτος - επιτυχημένου Αθλητικού Camp της ΚΝΕ, ενός θεσμού που όπως είπε προϋπαντεί εδώ και 13 χρόνια τις εκδηλώσεις του κεντρικού Φεστιβάλ και έχει ως στόχο τη γνωριμία με μια σειρά αθλήματα. Παράλληλα δίνει το βήμα σε προπονητές, αθλητές, σωματεία για τα καθημερινά τους προβλήματα, για τα οποία η ΚΝΕ και το ΚΚΕ στέκονται δίπλα τους, συμβάλλοντας στον αγώνα ώστε να βρεθούν λύσεις.

Στον φιλόξενο αυτό χώρο πραγματοποιήθηκε το δρώμενο με τίτλο «Γίνε ό,τι είσαι», ένα εργαστήρι μουσικής δημιουργίας, εμπνευσμένο από το έργο του Μίκη, που έδωσε την ευκαιρία στα παιδιά να εξερευνήσουν τη δύναμη της μουσικής και του στίχου.

Ακούγοντας τραγούδια του μεγάλου συνθέτη, καλούνταν να αποτυπώσουν στο χαρτί τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους, τις αγωνίες και τα όνειρά τους.

Ταυτόχρονα, το εργαστήρι έδωσε στους συμμετέχοντες την ευκαιρία να προσεγγίσουν τη μουσική σύνθεση μέσα από ερωτήματα που συνδέουν την τέχνη με τις πανανθρώπινες αξίες.

Με την καθοδήγηση της Μαρίας Γεωργοπούλου και της κιθάρας της, οι μικροί φίλοι της ΚΝΕ έμαθαν πόσες νότες χρειάζονται για να φτιάξουν τη μελωδία που ακούγεται στη δική τους «Ομορφη Πόλη».

Πειραματίστηκαν με απλές μελωδίες, ανακαλύπτοντας πως λίγες μόνο νότες μπορούν να μεταφέρουν βαθιά συναισθήματα.

Απάντησαν στο πόσες λέξεις χρειάζονται για να γράψουν ένα τραγούδι για το παιδί της Παλαιστίνης που δεν μιλά, και αντιλήφθηκαν με αυτόν τον βιωματικό τρόπο την ευαισθησία και την κοινωνική διάσταση της τέχνης.