Σύμφωνα με τα δεδομένα του ευρωπαϊκού συστήματος πληροφόρησης για τις δασικές πυρκαγιές (EFFIS), περισσότερα από 10 εκατ. στρέμματα έχουν γίνει στάχτη στην Ευρωπαϊκή Ενωση από τις αρχές του 2025, μια χρονιά - ρεκόρ μετά την έναρξη καταγραφής στατιστικών στοιχείων το 2006. Συνολικά κάηκαν 10.157.310 στρέμματα μέχρι το μεσημέρι της Πέμπτης, έκταση μεγαλύτερη από την Κορσική, ξεπερνώντας σε λιγότερο από οκτώ μήνες το προηγούμενο ρεκόρ των 9.885.240 στρεμμάτων για ολόκληρο το 2017, βάσει των εκτιμήσεων ανά χώρα που παρείχε το EFFIS. Μέχρι σήμερα, τέσσερις χώρες της ΕΕ - Ισπανία, Κύπρος, Γερμανία, Σλοβακία - ξεπέρασαν ήδη το ετήσιο ρεκόρ τους σε 20 χρόνια καταγεγραμμένων στοιχείων.

Associated Press

Αυτή είναι μια από τις πιο μόνιμες επωδούς κυβερνητικών στελεχών στη χώρα μας, όταν η συζήτηση φτάνει στις αιτίες των πυρκαγιών και στις εγκληματικές ευθύνες του αστικού κράτους. Η επίκληση όμως της διεθνούς εμπειρίας δεν τεκμηριώνει ότι είναι μοιραίο να πληρώνουν οι λαοί με τεράστιες καταστροφές τις αλλαγές του κλίματος.

Αντίθετα, επιβεβαιώνει ότι το αστικό κράτος - εμπρηστής των λαϊκών δικαιωμάτων και αναγκών είναι παντού και πάντα το ίδιο εχθρικό και επιλεκτικά ανίκανο να προστατέψει τον ίδιο και την περιουσία του από φυσικές καταστροφές, επειδή έχει για προτεραιότητα την προστασία των συμφερόντων και των κερδών του κεφαλαίου. Επειδή μέσα σ' αυτό το πλαίσιο αντιμετωπίζει τον φυσικό πλούτο ως πεδίο εκμετάλλευσης και επιχειρηματικής δράσης, ενώ ιδιωτικοποιείται ακόμα και η πυρόσβεση!

Η πρόληψη, τέλος, που θα μπορούσε να είναι σωτήρια, θεωρείται κόστος από το κεφάλαιο και το κράτος του. Γι' αυτό μια πυρκαγιά όταν ξεσπάσει σβήνει συνήθως στη ...θάλασσα και ο λαός τρέχει μόνος του να σώσει ό,τι μπορεί να σωθεί από το βιος του.

Επειδή λοιπόν πράγματι, «σε όλη την Ευρώπη τα ίδια γίνονται», πάμε να δούμε ποιες είναι οι πραγματικές αιτίες των τεράστιων καταστροφών από τις πυρκαγιές που μαίνονται αυτές τις μέρες στην Ισπανία, μια από τις μεγαλύτερες οικονομίες της ΕΕ.

Απόκοσμες εικόνες από τις πυρκαγιές στην Ισπανία

Η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση Σάντεθ, αναμασώντας τα ίδια επιχειρήματα που ακούμε και στη χώρα μας από την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα, τα «ρίχνει» στην κλιματική αλλαγή, στους ισχυρούς ανέμους, στην ξηρασία, ακόμα και στην ατομική ευθύνη. Οπουδήποτε αλλού εκτός από την εμπρηστική πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεών της.

Κι όχι μόνο αυτό. Οπως έγινε στη χώρα μας με την «ανασυγκρότηση» της Πολιτικής Προστασίας στα ΝΑΤΟικά πρότυπα πάνω στις στάχτες των μεγάλων πυρκαγιών, έτσι και στην Ισπανία προωθείται αυτό το διάστημα το «Εθνικό Σύμφωνο για την κλιματική έκτακτη ανάγκη», που στόχο έχει να απαλλάξει ακόμα περισσότερο το κράτος από την ευθύνη για την προστασία του περιβάλλοντος και του λαού από φυσικές καταστροφές.

Πρόκειται για ένα «συμβόλαιο συνεργασίας» όλων των κομμάτων, των κυβερνήσεων των αυτοδιοίκητων περιοχών, των συνδικαλιστικών οργανώσεων για την αντιμετώπιση των «κρίσεων», που δεν έχει στο επίκεντρο την πραγματική θωράκιση, δηλαδή την πρόληψη, τον σχεδιασμό, τα ουσιαστικά μέτρα αντιπυρικής προστασίας και αντιμετώπισης, αλλά την παραπέρα ενίσχυση των επενδύσεων επιχειρηματικών ομίλων στη δασοπροστασία και δασοπυρόσβεση. Ενισχύεται με άλλα λόγια η ίδια καταστροφική πολιτική που οδήγησε στη σημερινή αδιέξοδη για τον λαό κατάσταση.

Παρά τις αντιπολιτευτικές κορόνες για τις καταστροφικές πυρκαγιές από τα αστικά κόμματα και τα κροκοδείλια δάκρυα της κυβέρνησης, μια ματιά στα στοιχεία για τη χρηματοδότηση της δασοπροστασίας από τον ισπανικό κρατικό προϋπολογισμό, ειδικά τα τελευταία 15 χρόνια, είναι αρκετή για να δείξει το κοινό πρόσημο της πολιτικής όλων των κομμάτων και των κυβερνητικών συνασπισμών.

Πιο συγκεκριμένα, από το 2009 έως το 2022 η δημόσια χρηματοδότηση για πρόληψη δασικών πυρκαγιών μειώθηκε πάνω από 50% - από περίπου 364,1 εκατ. ευρώ το 2009 σε 175,8 εκατ. ευρώ το 2022. Το ίδιο διάστημα η συνολική δασική χρηματοδότηση (πρόληψη, κατάσβεση, διαχείριση) μειώθηκε κατά 26% - από 1,742 δισ. ευρώ σε 1,295 δισ. ευρώ.

Η Ισπανία δεν αποτελεί όμως μια «κακή εξαίρεση» στην ΕΕ, καθώς σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, οι χώρες της ΕΕ δαπανούν κατά μέσο όρο το 0,5% του κρατικού προϋπολογισμού στις υπηρεσίες πυροπροστασίας, όταν για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ δαπανούσαν σταθερά το 2%-3% του εγχώριου ΑΕΠ, πριν τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Χάγη, όπου διαμορφώθηκε στο 5%.

Στην άλλη άκρη του ίδιου νήματος βρίσκεται η ραγδαία ιδιωτικοποίηση της πυρόσβεσης, με την είσοδο μεγάλων εταιρειών σε έναν τόσο κρίσιμο για τον λαό τομέα. Η πορεία αυτή κορυφώθηκε μετά το 2008, όπου η σταδιακή υποχρηματοδότηση και υποβάθμιση των κρατικών δομών διευκόλυνε την επένδυση κεφαλαίων με σκοπό το κέρδος.

Στην Ισπανία υπάρχουν 17 αυτόνομες διοικητικές κοινότητες, καθεμιά με τη δική της τοπική κυβέρνηση. Κοινό στοιχείο όλων είναι ότι η δασοπυρόσβεση λειτουργεί ως ένα ακόμα πεδίο κερδοφορίας είτε με τη σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, είτε με απευθείας αναθέσεις σε ιδιώτες (Ανδαλουσία, Βαλένθια) για τα εναέρια μέσα.

Είναι χαρακτηριστικό πως σε Καστίλη και Λεόν, το 40% των δασοπυροσβεστικών δυνάμεων ανήκει σε ιδιωτικές εταιρείες (συνολικά 35 δραστηριοποιούνται στην πρόληψη και κατάσβεση).

Στη Γαλικία η ιδιωτικοποίηση πυροσβεστικών σταθμών συνδυάζεται με τις συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στη λειτουργία των μονάδων BRIF (Brigadas de Refuerzo en Incendios Forestales) - Mονάδες ενισχυτικής Δασοπυρόσβεσης, με συνεργό και την Τοπική Διοίκηση. Η ιδιωτικοποίηση της πυρόσβεσης πριν από 10 χρόνια προκάλεσε μαζικές αντιδράσεις, και τα καταστροφικά αποτελέσματά της είναι πλέον ορατά.

Στη Μαδρίτη, η τοπική κυβέρνηση ανέθεσε σε ιδιωτικές εταιρείες τη διαχείριση προσωπικού στην αντιπυρική περίοδο, ενώ στη Λιόν, με το δύσκολο γεωγραφικό ανάγλυφο και τη μεγάλη πληθυσμιακή διασπορά, η ιδιωτικοποίηση της δασοπυρόσβεσης έχει ήδη προχωρήσει, με κρατικό μάλιστα χρήμα στους ιδιώτες.

Στην Ανδαλουσία, στη Βαλένθια και αλλού τα εναέρια μέσα είναι επίσης ιδιωτικά.

Για σχεδόν έναν ολόκληρο μήνα, από τις 15 Ιουλίου έως τις 14 Αυγούστου, οι πυροσβέστες σε πολλές περιοχές της Ισπανίας βρίσκονταν σε απεργία καταγγέλλοντας τις ορισμένου χρόνου συμβάσεις (3μηνες ή 6μηνες), τους χαμηλούς μισθούς, τους απαρχαιωμένους εξοπλισμούς και υποδομές που θέτουν και τους ίδιους σε κίνδυνο.

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι Ισπανοί πυροσβέστες κατεβαίνουν σε απεργία και μάλιστα μέσα στην αντιπυρική περίοδο (το ποσοστό συμμετοχής είναι μεγάλο, όπως και το ποσοστό της επιφυλακής). Από το 2015 σε μια σειρά περιοχές (Καταλονία, Γαλικία, Μαδρίτη) οι πυροσβέστες οργανώνουν απεργιακές κινητοποιήσεις για να καταγγείλουν τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας τους.

Κάτω από τις αντιδράσεις για τις επαναλαμβανόμενες καταστροφές, τέθηκε σε ισχύ πριν από 11 χρόνια (2014) ένα νέο επαγγελματικό καθεστώς για τους πυροσβέστες, που προβλέπει αναγνώριση της επικινδυνότητας, συντελεστές μειωμένης σύνταξης κ.ά.

Ακόμα κι αυτά τα ελάχιστα όμως δεν έχουν εφαρμοστεί από καμιά κυβέρνηση στις αυτόνομες περιοχές, δείχνοντας ότι το κράτος είναι δύσκολο και ευέλικτο όταν πρόκειται για τα συμφέροντα των ομίλων, όμως είναι αργό, δυσκίνητο και επιλεκτικά ανίκανο όταν πρόκειται ακόμα και για στοιχειώδη δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού.

Είναι χαρακτηριστικές οι καταγγελίες πυροσβεστών που κάνουν λόγο για 12ωρη εργασία, με εξοπλισμό που έχει να ανανεωθεί πάνω από μια 10ετία! Στην περιοχή της Λιόν το 50% των δασοπυροσβεστών εργάζεται σε ιδιωτικές εταιρείες μέσω περιφερειακών συμβάσεων, με μισθό λίγο πάνω από τα 1.100 ευρώ και επίδομα επικινδυνότητας που δεν ξεπερνάει τα 2,20 ευρώ/ώρα.

Σύμφωνα με καταγγελίες των ίδιων των πυροσβεστών, η εκπαίδευση που τους παρέχεται είναι εξαιρετικά ελλιπής και περιορίζεται σε μόλις 14 ώρες. Στην Καστίλη, επίσης, οι συνθήκες εργασίας χαρακτηρίζονται ως «επισφαλείς», λόγω των χαμηλών μισθών, της ελλιπούς εκπαίδευσης και της εναλλαγής του εποχικού προσωπικού, που υπονομεύει την απόκτηση εμπειρίας.

Συνολικά στην Ισπανία οι συνδικαλιστικές οργανώσεις χαρακτηρίζουν τριτοκοσμικές τις συνθήκες εργασίας και καταγγέλλουν την έλλειψη έμπειρου προσωπικού, στην οποία επιδρά καθοριστικά και η εποχικότητα στην απασχόληση των πυροσβεστών.

Η παραπάνω εικόνα της Ισπανίας, της 4ης μεγαλύτερης οικονομίας της ΕΕ, δείχνει τις εγκληματικές ευθύνες που προκύπτουν από την ίδια τη λειτουργία του αστικού κράτους, ανεξάρτητα από κυβερνήσεις. Κράτος που δεν μπορεί και δεν θέλει να προστατέψει πραγματικά τον λαό και το περιβάλλον, επειδή «αποστολή» του είναι να υπηρετεί τη στρατηγική θωράκισης των καπιταλιστικών κερδών.

Στην προκειμένη περίπτωση, τη στρατηγική της ΕΕ και του κεφαλαίου για τη γη - εμπόρευμα, την παράδοσή της στους «πράσινους» ομίλους στο όνομα της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, της «πράσινης» ανάπτυξης, των ιδιωτικοποιήσεων ακόμα και στη δασοπροστασία, προκειμένου να βρίσκουν κερδοφόρα διέξοδο συσσωρευμένα κεφάλαια.

Κέρδη βγαλμένα από χιλιάδες καμένα στρέμματα κάθε χρόνο, γιατί δεν υπάρχει ουσιαστική πρόληψη και προστασία. Κέρδη που βγαίνουν από την εκμετάλλευση των χιλιάδων πυροσβεστών με τους πενιχρούς μισθούς και τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, πληρωμένα πολλές φορές και με την ίδια τη ζωή τους.

Η στροφή της ΕΕ στην πολεμική οικονομία και ο προσανατολισμός των υπηρεσιών Πολιτικής Προστασίας στην πολεμική προπαρασκευή θα επιδεινώσουν κι άλλο τα επόμενα χρόνια την κατάσταση και τους κινδύνους για τους λαούς.

Γι' αυτό η προστασία του περιβάλλοντος, της υγείας, της περιουσίας και της ζωής του λαού δεν μπορεί να αφεθεί στα χέρια των καπιταλιστών, του κράτους και των κυβερνήσεων, αλλά να αποτελέσει μέτωπο μαζικού αγώνα και διεκδίκησης από το εργατικό - λαϊκό κίνημα, σε σύγκρουση με το αντιλαϊκό κράτος, μέχρι την ανατροπή του.

Eurokinissi

Ζητήματα που συνδέονται συνολικότερα με τη λειτουργία του, μέσα από την πολιτική κόστους - οφέλους που εκφράζει και η ΕΕ, σε μια συνεχή προσπάθεια εξασφάλισης μεγαλύτερων δυνατών επιχειρηματικών κερδών, σε βάρος των αναγκών εργαζομένων και λαού.

Το αστικό κράτος είναι «ανίκανο» να εξασφαλίσει την ασφάλεια του λαού από φυσικά φαινόμενα (πυρκαγιές, πλημμύρες κ.ά.), εξασφαλίζει όμως 30 δισ. ευρώ για τους πολεμικούς σκοπούς του ΝΑΤΟ, από τη συνολικότερη φοροεπιδρομή στο λαϊκό εισόδημα.

Ενώ αφήνει απροστάτευτες υποδομές που αφορούν τα λαϊκά στρώματα (νοσοκομεία, σχολεία, δίκτυα ηλεκτροδότησης, υδροδότησης κ.ά.), λειτουργεί με... κόφτες για έργα αναγκαία για την προστασία του λαού (π.χ. δίνει 180.000 ευρώ για το 2025 ή 0,90 ευρώ ανά κάτοικο για την αντιπυρική προστασία του δήμου Πατρέων!). Το ίδιο κράτος εξασφαλίζει «ζεστά» εκατομμύρια ευρώ στο κεφάλαιο, όπως το 1,5 εκατ. στους ξενοδόχους της Αχαΐας, που δεν είχαν απώλειες από τις πυρκαγιές!

Αυτό το κράτος εντάσσει την Πολιτική Προστασία στους σχεδιασμούς του πολεμοκάπηλου ΝΑΤΟ και της ΕΕ, διαχωρίζει με αντιεπιστημονικά κριτήρια την πρόληψη από την καταστολή των πυρκαγιών, θέτει στο κρεβάτι του Προκρούστη δάση, παραλίες, βουνά, όλο τον φυσικό πλούτο για την ανάπτυξη των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, αλλάζοντας τις χρήσεις γης, διαμορφώνοντας ασφυκτικό πλαίσιο για τα λαϊκά στρώματα.

Από τη συζήτηση με πυρόπληκτους στη Βούντενη της Πάτρας, κατά την περιοδεία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην περιοχή

Αν κάτι φάνηκε με «γυμνό μάτι» στη μάχη κατάσβεσης των πυρκαγιών, ήταν η έλλειψη σχεδιασμού προστασίας του λαού, της περιουσίας του. Ηταν σχεδόν παντελής η έλλειψη πρόληψης των πυρκαγιών, με μέτρα αντιπυρικής προστασίας, ενταγμένα σε έναν ολοκληρωμένο τοπικό, περιφερειακό, συνολικότερο σχεδιασμό.

Δεκάδες ήταν οι μαρτυρίες απλού κόσμου για ακαθάριστες ακόμη και όχθες ποταμών (Πείρου και Παραπείρου) στη Δυτική Αχαΐα, με αποτέλεσμα οι φλόγες να «τρέξουν» από ακαθάριστους για δεκαετίες καλαμιώνες... χιλιόμετρα μακριά, σκορπώντας καταστροφή σε μήκος άνω των 20 χλμ., με τη φωτιά να σβήνει στη θάλασσα του Πατραϊκού κόλπου!

Στην καταστροφή συνέβαλε η ανύπαρκτη ουσιαστικά από προσωπικό Δασική Υπηρεσία, τα έργα της οποίας θα μπορούσαν να είναι σωτήρια, εάν υλοποιούνταν μέσα σε έναν συνολικότερο σχεδιασμό πρόληψης πυρκαγιών.

Ακόμη και η «καταστολή» των φωτιών «στενάζει». Οι ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό του Πυροσβεστικού Σώματος (που έχει πολλές και διαφορετικές σχέσεις εργασίας) «φωνάζουν». Στην Αχαΐα μόνο το 2019 υπηρετούσαν 319 πυροσβέστες. Σήμερα είναι μόλις 249! Πολλοί πυροσβέστες είναι άνω των 50 ετών, όχι μόνιμοι, χωρίς Βαρέα και Ανθυγιεινά, με πολλά απαρχαιωμένα πυροσβεστικά οχήματα!

Σε ό,τι αφορά το λεγόμενο «112», επιτελικό... χάος. Καμιά πρόβλεψη πώς να αποχωρήσει κάποιος απ' όπου καλούταν να φύγει, πώς θα φύγουν ανήμποροι (ηλικιωμένοι, παιδιά, ΑμεΑ κ.ά.), ποιος θα μείνει «πίσω» για να υπερασπιστεί σπίτια και περιουσίες από τη φωτιά! Ολα στην ατομική ευθύνη, φτάνει το αστικό κράτος να «βγει καθαρό»!

Σε αυτά προστίθενται τα ασυντήρητα δίκτυα του ΔΕΔΔΗΕ μέσα από δάση και πυκνόφυτες περιοχές, αποτελώντας εστία πρόκλησης πυρκαγιών. Πρόκειται για υποδομές σάπιες, ασυντήρητες! Ακόμη και νοσοκομεία, όπως το ΓΝ «Αγιος Ανδρέας» στην καρδιά της Πάτρας και της Δυτικής Ελλάδας, «μέτρησε» τρεις πυρκαγιές σε περίπου ενάμιση χρόνο. Η τελευταία το άφησε εκτός εφημεριών σχεδόν έναν μήνα!

Ιδια εικόνα και σε περιοχές συγκέντρωσης χιλιάδων εργαζομένων, όπως στη ΒΙΠΕ Πατρών, που δεν σταμάτησε καν για λίγες ώρες ώστε να απομακρυνθούν οι εργαζόμενοι, ενώ ο χώρος είχε ζωστεί από τις φλόγες!

Οι κίνδυνοι που δημιουργούνται για τη ζωή στον χώρο είναι τεράστιοι. Συμβάλλουν η έλλειψη Κέντρου Υγείας, πλήρους στελεχωμένου Πυροσβεστικού Κλιμακίου, τα ελλιπέστατα αντιπυρικά έργα, οι οδοί διαφυγής έκτακτης ανάγκης που δεν υπάρχουν, η έλλειψη χώρων συγκέντρωσης για έκτακτες καταστάσεις, γεγονότα που συνθέτουν εικόνα πρόκλησης πολύ σοβαρού ακόμη και βιομηχανικού ατυχήματος, ενώ μέσα στη ΒΙΠΕ υπάρχουν και οι φυλακές Αγίου Στεφάνου!

Επίσης, πολύ σημαντικές για τον λαό υποδομές, όπως οι ΧΥΤΑ, αφήνονται από το αστικό κράτος στο έλεος. Θα ήταν πολύ διαφορετική σήμερα η εικόνα στην Πάτρα αν είχε χτυπηθεί σοβαρά ο ΧΥΤΑ, με επικίνδυνες για τον λαό συνέπειες. Σώθηκε από την υπερπροσπάθεια των εργαζομένων του δήμου Πατρέων και της δημοτικής αρχής, που έδωσαν τη μάχη στην πρώτη γραμμή.

Ολα αυτά δείχνουν ότι δεν είναι μόνο τα δάση, τα βουνά και η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος συνολικότερα που κινδυνεύουν από την αδηφάγα πολιτική της ενίσχυσης των επιχειρηματικών κερδών. Σήμερα και οι κίνδυνοι πυρκαγιών επεκτείνονται σε περιαστικές, βιομηχανικές περιοχές, νοσοκομεία, άλλες πολύ σοβαρές υποδομές! Το «παράδειγμα» της Αχαΐας «προστίθεται» σε έναν συνολικότερο «κατάλογο» περιστατικών που αφορούν όλη τη χώρα!

Ταυτόχρονα, πολύ μεγάλος και δικαιολογημένος είναι ο προβληματισμός του λαού για την επόμενη μέρα των καταστροφών. Δεν είναι μόνο η μη καταβολή των όποιων «ψίχουλων» προβλέπονταν και παλαιότερα, ιδιαίτερα σε πληττόμενους αγροτοκτηνοτρόφους, τόσο από τη σημερινή, όσο και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Είναι τα συνολικότερα ζητήματα επιβίωσης που απασχολούν, όπως και η ξετσιπωσιά του αστικού κράτους, των μηχανισμών του, ακόμη και στο πώς «εκτιμά» τις ζημιές, όπου ακατάλληλα για κατοίκηση σπίτια χαρακτηρίζονται «κίτρινα» - κατοικήσιμα, για να μειωθούν ακόμη και οι ελάχιστες προβλεπόμενες αποζημιώσεις!

Τα φύκια για... μεταξωτές κορδέλες που «πούλησε» το κυβερνητικό κλιμάκιο από την Πάτρα, προκαλούν το λαϊκό αίσθημα, υποβαθμίζουν τη νοημοσύνη του λαού. Καμιά νύξη για άμεσες αποκαταστάσεις, 100% αποζημιώσεις για όλους όσοι υπέστησαν ζημιές χωρίς όρους και προϋποθέσεις, για άμεση στεγαστική συνδρομή όταν κόσμος κοιμάται σε γείτονες και μετανάστες εργάτες σε ταράτσες κτιρίων ή στο ύπαιθρο! Καμιά λέξη επίσης για επείγουσα κρατική χρηματοδότηση προς τους δήμους ώστε άμεσα να αντιμετωπίζουν ζημιές και προβλήματα στις υποδομές τους. Καμιά κουβέντα για να υπάρξει δεύτερος πυροσβεστικός σταθμός στην Πάτρα, που είναι αναγκαίος.

Απασχολεί επίσης η προστασία από τυχόν νέες καταστροφές. Το φθινόπωρο, ο χειμώνας είναι μπροστά. Οι ανάγκες σε έργα αντιπλημμυρικής, αντικατολισθητικής προστασίας είναι ακόμη μεγαλύτερες! Χτυπάει σοβαρό «καμπανάκι» η κατάσταση στον νέο αυτοκινητόδρομο Πατρών - Πύργου, όπου για να μειωθεί το κόστος προς τις μεγαλοκατασκευαστικές εταιρείες, ολοκληρώθηκε σε μεγάλο τμήμα του (με ευθύνη κυβέρνησης, Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, Ολυμπίας Οδού) χωρίς τα αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα! Αν οι ανάγκες ήταν μεγάλες πριν γι' αυτά, σήμερα είναι ακόμη μεγαλύτερες!

Τίποτα επίσης από την κυβέρνηση, τους υποστηρικτές της σε τοπικό επίπεδο, όλους όσοι στηρίζουν αυτή την πολιτική, δεν ειπώθηκε για βασικές υποδομές που πρέπει να υποστηριχθούν με κρατική ευθύνη, όπως ΧΥΤΑ, δίκτυα ύδρευσης, ηλεκτροδότησης κ.ά.

Πάει πολύ να στήνεται σπέκουλα π.χ. για τον ΧΥΤΑ Ξερόλακκας, όταν βασικά μόνοι τους οι εργαζόμενοι του δήμου Πατρέων με τη δημοτική αρχή τον έσωσαν από τις φωτιές. Οσοι σήμερα «ψάχνουν σωματίδια» στον αέρα της Πάτρας να αναζητήσουν αλλού τις ευθύνες για το μη κλείσιμο του χώρου, κάτι που αποτελεί πάγιο αίτημα της δημοτικής αρχής. Τα υπουργεία και οι κυβερνήσεις τους κάτι ξέρουν παραπάνω, άσε που οι ίδιοι τοπικά (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ κ.ά.) διαχειρίζονται τον ΣΥΔΙΣΑ.

Πάει πολύ, επίσης, να κουνά το δάκτυλο ο ΔΕΔΔΗΕ. Μετρά εκατοντάδες εκατ. ευρώ κέρδη και δεν συντηρεί το δίκτυό του με κυβερνητικές «πλάτες», δίκτυο που ευθύνεται και για πυρκαγιές. Αυτός δίνει ρεύμα στη ΔΕΥΑΠ, αυτός πρέπει να προστατεύει το δίκτυό του, να το υπογειοποιήσει, χωρίς υποδείξεις στην Υπηρεσία και το προσωπικό της που έδωσε μάχη με 17ωρα δουλειάς, να μην λείψει το νερό.

Αν κάτι ελπιδοφόρο αναδείχθηκε όλες αυτές τις ημέρες, ήταν ξανά η γιγαντιαία κινητοποίηση του λαϊκού παράγοντα, με τους κομμουνιστές μπροστάρηδες σε κάθε μετερίζι.

Ηταν οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ με δεκάδες ομάδες πυρασφάλειας 10-15 ατόμων, που βρέθηκαν μπροστά στη μάχη. Ηταν οι κομμουνιστές μέσα από τη δημοτική αρχή σε έναν αγώνα να σωθούν υποδομές, να βοηθηθεί ο λαός, όπως επίσης, μέσα από το Εργατικό Κέντρο, τα συνδικάτα, τις επιτροπές σε χωριά και γειτονιές. Ακόμα ακούγεται από χείλη λαϊκών ανθρώπων ότι «όπου δώσαμε τη μάχη, σώθηκαν περιουσίες, σπίτια. Οπου ακούσαμε το χωρίς κανέναν σχεδιασμό 112, κάηκαν τα πάντα».

Είναι ο ίδιος ο λαός που καλείται και σήμερα να οργανώσει την πάλη του, σε συμπόρευση με τους κομμουνιστές. Να πάρει την υπόθεση στα χέρια του με οργανωμένη διεκδίκηση, δράση και αλληλεγγύη. Οργανώνοντας επιτροπές πυρόπληκτων παντού, παλεύοντας για αποζημιώσεις στο 100% των ζημιών, πλήρη αναπλήρωση του εισοδήματος των αγροτών, αντιπλημμυρικά και αντιδιαβρωτικά έργα, στελέχωση των πυροσβεστικών και δασικών υπηρεσιών, χρηματοδότηση των δήμων που επλήγησαν από τον κρατικό προϋπολογισμό με βάση τις πραγματικές ανάγκες.

Να παλέψει, επίσης, για ασφάλεια σε όλες τις υποδομές που τον αφορούν, χώρους δουλειάς, νοσοκομεία, σχολεία, μοναστήρια και μονές, όχι μόνο ως χώρους θρησκευτικής λατρείας αλλά και ως διαφύλαξη μιας τεράστιας πολιτιστικής κληρονομιάς, κ.ά. μέτρα.

Να πρωτοστατήσει για έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό προστασίας του από φυσικές καταστροφές (πυρκαγιές, πλημμύρες, σεισμούς κ.ά.), που θα έχει επίκεντρο την πρόληψη, με την αναγκαία κρατική χρηματοδότηση και ευθύνη υλοποίησής του από το κράτος. Ενός σχεδίου με χωροταξικό σχεδιασμό και πολεοδόμηση με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες, όχι τα κέρδη των ΑΠΕ κ.ά. επιχειρηματικών ομίλων.

Το ΚΚΕ δίνει το χέρι σε όλους όσοι βιώνουν τις συνέπειες των πολιτικών του σάπιου αστικού κράτους. Τους καλεί, σήμερα, να συμπορευτούν μαζί του, να παλέψουν για να ανοίξει ο δρόμος, με οργανωμένη παρέμβαση του εργατικού - λαϊκού κινήματος σε γραμμή σύγκρουσης και ανατροπής με τους επιχειρηματικούς ομίλους, όλους όσοι τους στηρίζουν μέσα από κυβερνήσεις, Περιφέρειες, δήμους και όπου αλλού, για ανατροπή αυτού του αστικού κράτους που σήμερα ευθύνεται για τα δεινά του.

Γιατί καθημερινά αποδεικνύεται ότι μόνο ο λαός σώζει τον λαό!

Μπαίνουμε μπροστά στον αγώνα των πυροπαθών, όπως και σε κάθε άλλο πρόβλημα που απασχολεί!

Ανοίγουμε τον δρόμο για μια άλλη κοινωνία, για τον σοσιαλισμό που βάζει στο επίκεντρο τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, που στη σημερινή εποχή είναι απόλυτα ρεαλιστικό να ικανοποιούνται!