Αρνητική κατά βάση είναι η διεθνής εμπειρία απ' τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) στην Υγεία.
Στο 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο για τη Διοίκηση, και τα Οικονομικά της Υγείας (14-17/12/2005 στην Αθήνα), μεταξύ των άλλων, αναφέρθηκαν τα εξής:
Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση ετοιμάζει ετήσιο κεφαλικό φόρο για την εγγραφή των ασφαλισμένων στους καταλόγους των οικογενειακών γιατρών, σύμφωνα με το προσχέδιο για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας
Στον αέρα βρίσκονται τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων στα νοσοκομεία, μετά τις αντιλαϊκές ρυθμίσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ |
Των ανακοινώσεων του Νικήτα Κακλαμάνη είχε προηγηθεί συνέντευξη Τύπου (30/1/2006) του προέδρου του νοσοκομείου «Ερρίκος Ντυνάν» Ανδρέα Μαρτίνη, ο οποίος προτρέχοντας - κατά την έκφρασή του - των αποφάσεων της κυβέρνησης είχε προτείνει την ανέγερση ενός «νέου Ντυνάν» στη Βούλα. Το «Ερρίκος Ντυνάν» είναι κοινωφελές ίδρυμα του Ερυθρού Σταυρού, που λειτουργεί το ομώνυμο νοσοκομείο με τη μορφή του Νομικού Προσωπικού Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ).
Ακόμα έχει συμφωνηθεί να υπάρξει ισομερής συμμετοχή του κράτους του Διοικητικού Συμβουλίου του «Ερρίκος Ντυνάν». Πρόκειται για ένα βήμα οργανικής διασύνδεσης του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα. Αν αυτό δεν είναι διείσδυση του ιδιωτικού τομέα Υγείας στο δημόσιο, με σκοπό φυσικά το κέρδος και τις «ευλογίες της κυβέρνησης τότε τι είναι;
Ολες αυτές οι συμφωνίες με τα δήθεν κοινωφελή ιδρύματα, γιατί ουσιαστικά είναι κερδοφόρες επιχειρήσεις, παρουσιάζονται ως εξυπηρέτηση τάχα των λαϊκών αναγκών, με δεδομένη την έλλειψη κρεβατιών ΜΕΘ στην ώρα της ανάγκης. Πρόκειται απλώς για δικαιολογία, προκειμένου να δοθούν υπηρεσίες Υγείας του δημόσιου τομέα στον ιδιωτικό, καθώς υπάρχουν 150 έτοιμες κλίνες που παραμένουν κλειστές γιατί δεν έχει προσληφθεί το απαραίτητο νοσηλευτικό προσωπικό. Ετσι, το Δημόσιο καταφεύγει στην ενοικίαση των 30 κρεβατιών απ' το «Ερρίκος Ντυνάν».
Ηδη, υπάρχουν διαμαρτυρίες των γιατρών του Ερυθρού για την παράνομη απασχόλησή τους, καθώς ενώ είναι δημόσιοι υπάλληλοι υποχρεώνονται να προσφέρουν εργασία στο «Ερρίκος Ντυνάν», που ανήκει στον ιδιωτικό τομέα.
Εκτός όμως απ' τις συμβάσεις με τα κοινωφελή ιδρύματα υπάρχουν και οι συμβάσεις των νοσοκομείων με επιχειρηματίες, στους οποίους εκχωρούνται ολόκληροι τομείς των νοσοκομείων.
Στην πρώτη εκχώρηση του τομέα καθαριότητας προχώρησε η κυβέρνηση της ΝΔ την περίοδο 1990 - 1993, εφόσον δε στοίχιζε περισσότερο απ' το αντίστοιχο μόνιμο προσωπικό. Μετά, το ΠΑΣΟΚ (με το νόμο 2646/98) εκχώρησε και τη φύλαξη σε ιδιώτες με τις ίδιες προϋποθέσεις.
Στη συνέχεια, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ με τους νόμους 2889/2001 και 3204/2003 και η ΝΔ με το νόμο 3329/2005 κατάργησαν κάθε περιορισμό και επέτρεψαν την εκχώρηση της καθαριότητας και της φύλαξης σε ιδιωτικά συνεργεία «ανεξάρτητα από το ύψος της αμοιβής του αναδόχου και της ύπαρξης κενών οργανικών θέσεων των οικείων κλάδων ή ειδικοτήτων».
Στην πράξη, όμως, αυτές οι συμφωνίες έχουν λειτουργήσει σε βάρος τόσο των ίδιων των νοσοκομείων όσο και των εργαζομένων που χρησιμοποιούν οι εταιρίες σε αυτά, ενώ αποτελούν χρυσοφόρα φλέβα για τους επιχειρηματίες.
Ιδού δύο παραδείγματα:
Δηλαδή, η εκχώρηση της καθαριότητας γύρισε τους εργαζόμενους στο συνεργείο στην εποχή των σκλαβοπάζαρων.
Η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να προχωρήσει στην ανέγερση - μέσω των ΣΔΙΤ - δύο νοσοκομείων και ενός μεταμοσχευτικού κέντρου. Οι επιχειρηματίες θα αναλάβουν την εκμετάλλευση για 25 - 30 χρόνια όλων των τομέων πλην - αν ισχύσει η δήλωση του Ν. Κακλαμάνη - της ιατρικής και υγειονομικής υπηρεσίας και των εργαστηρίων. Ηδη, όμως, σε συνέδριο του υπουργείου Υγείας στη Θεσσαλονίκη ειπωθηκε ότι μέσω των ΣΔΙΤ θα γίνει αξιοποίηση των «αξιόλογων ακίνητων», καθώς και περικοπή των ανορθολογικών δαπανών στα νοσοκομεία.
Ηδη, όμως, ο χώρο της Υγείας έχει μετατραπεί σε χρυσωρυχείο για το κεφάλαιο.
Σύμφωνα με στοιχεία, από 292 επιχειρήσεις - που δημοσιοποίησε η Hellastat (31/1/2006) - τα περιθώρια του καθαρού κέρδους στο χώρο της Υγείας είναι πλούσια και σχεδόν τετραπλάσια σε σύγκριση με τη μέση επίδοση στην ελληνική οικονομία. Η απόδοση των ίδιων κεφαλαίων το 2004 ήταν 24,4%. Δηλαδή, για κάθε 100 ευρώ που επένδυσε ένας επιχειρηματίας στο τέλος του 2004 έβαλε στην τσέπη του 124,4.
Ο κύκλος των εργασιών τους ήταν 1.189,34 εκ. ευρώ το 2004, έναντι 1.031,01 εκ. ευρώ το 2003 (και 902,06 ευρώ το 2002).
Απίστευτες επιδόσεις είχαν και οι φαρμακοβιομήχανοι, σύμφωνα πάλι με μελέτη της Hellastat. Σύμφωνα με την έρευνα, η πλειοψηφία των 102 βιομηχανικών και εισαγωγικών εταιριών εμφάνισε κερδοφόρα αποτελέσματα το 2004.
Οι 10 μεγαλύτερες εταιρίες του κλάδου (όλες θυγατρικές πολυεθνικών εκτός της ΒΙΑΝΕΞ) αύξησαν το μερίδιο αγοράς από 45% το 2001 στο 51% το 2004. Τα συνολικά κέρδη του κλάδου αυξάνονται με σταθερό ρυθμό 17,3% την περίοδο 2001 - 2004 και την τελευταία χρονιά ανήλθαν σε 330,52 εκατ. ευρώ.
Την ίδια ώρα που το κεφάλαιο εξασφαλίζει αυτή την απίστευτη κερδοφορία, οι άρρωστοι πληρώνουν απ' την τσέπη τους το 46,5% (στοιχεία για το 2004) των συνολικών δαπανών για την Υγεία.
Η κατάσταση αυτή θα χειροτερεύσει, καθώς η κυβέρνηση με το προσχέδιο νόμου για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας -δημοσιοποιήθηκε στις 3.2.2006 - καταργεί κάθε έννοια δωρεάν παροχής υπηρεσιών Υγείας, προβλέπει ετήσιο κεφαλικό φόρο για την εγγραφή των ασφαλισμένων στον κατάλογο των οικογενειακών γιατρών και στηρίζει την οικονομική αυτοτέλεια των Κέντρων Υγείας στις εισφορές των ασφαλιστικών ταμείων. Επίσης, με το νομοσχέδιο για τις προμήθειες των νοσοκομείων - βρίσκεται ήδη στη Βουλή - επιχειρεί την «εξασφάλιση συνεχούς ροής χρήματος από τους ασφαλιστικούς οργανισμούς στους αρμόδιους φορείς του Υπουργείου Υγείας», για να πληρώνουν τους προμηθευτές.
Ολες, δηλαδή, οι ρυθμίσεις υποτάσσονται στους ρυθμούς της άγριας εμπορευματοποίησης, με το κράτος να περιορίζεται σε εποπτικό ρόλο και το οικονομικό βάρος να το αναλαμβάνουν τα ταμεία και οι εργαζόμενοι.