Στο άρθρο αυτό φωτίζουμε μια πλευρά της διαπάλης, η οποία επανήλθε με αφορμή το Συνέδριο και αφορά το αίτημα για «επανακρατικοποιήσεις». Αίτημα που σε συνεδριάσεις της Ομοσπονδίας έχει στηριχθεί από όλες τις εκφράσεις της σοσιαλδημοκρατίας (παρατάξεις ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) αλλά κυρίως από οπορτουνιστικές ομάδες (ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΛΑΕ - ΜέΡΑ25), οι οποίες θεωρούν ότι είναι στόχος πάλης που μπορεί «να ανοίξει ρήγμα στο σύστημα»! Οι αυταπάτες που καλλιεργεί αυτός ο χώρος για τον ρόλο του αστικού κράτους (άρα τελικά και των αστικών κυβερνήσεων) είναι γνωστές από χρόνια. Επί της ουσίας αφορούν την υλοποίηση ενός «μεταβατικού προγράμματος ρήξης», που δήθεν θα στρέψει το κράτος σε φιλολαϊκή κατεύθυνση.

Το αίτημα για «κρατικοποίηση» ή «επανακρατικοποίηση» επιχειρήσεων, στο πλαίσιο του καπιταλισμού, στους χώρους της Υγείας «εξειδικεύεται» και στο αίτημα της μετατροπής κάποιων νοσοκομείων που σήμερα είναι υπό τη μορφή Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ) σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ). Τα νοσοκομεία αυτά είναι τέσσερα (Παιδοογκολογικό «Αγία Σοφία», Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, Νοσοκομείο Σαντορίνης, Γενικό Νοσοκομείο «Παπαγεωργίου» Θεσσαλονίκης) και αφορούν πολιτικές όλων των αστικών κυβερνήσεων (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ).

Η μορφή του ΝΠΙΔ, που πριν από την Υγεία έχει χρησιμοποιηθεί και σε άλλους κλάδους, αντιστοιχεί στην πολιτική που εφαρμόζεται και διαμορφώνει τις δημόσιες μονάδες Υγείας ως «αυτοχρηματοδοτούμενες οικονομικές μονάδες».

Δεν αφορά ξεπούλημα της δομής σε κάποιον ιδιώτη, αφού το κράτος συνεχίζει να έχει «την εποπτεία και τον έλεγχο», όμως η λειτουργία γίνεται με τους κανόνες της επιχειρηματικότητας και με πλήρη εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών. Με άλλα λόγια, το ΝΠΙΔ αποτελεί μια πιο ευέλικτη μορφή για την επιτάχυνση της προσαρμογής του «δημόσιου χαρακτήρα των νοσοκομείων» στους κανόνες της αγοράς, τη δραστική μείωση της κρατικής χρηματοδότησης, που θεωρείται «κόστος» από τις κυβερνήσεις στον καπιταλισμό, και την αύξηση των εσόδων από την πώληση υπηρεσιών Υγείας. Για να γίνει αυτό, απαιτείται μια πιο ευέλικτη διοικητική μορφή, που θα επιτρέπει τη διεύρυνση εργασιών που αποφέρουν έσοδα, την ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις και την επιλογή ανάπτυξης τμημάτων και εργαστηρίων που υπόσχονται αύξηση των εσόδων, έναντι άλλων που αξιολογούνται ως λιγότερο «παραγωγικά».

Αυτοί οι κανόνες λειτουργίας, βέβαια, δεν γεννήθηκαν από το μηδέν. Ωρίμασαν στο πλαίσιο της προηγούμενης μορφής, αυτής των ΝΠΔΔ, με την πολιτική και τις αποφάσεις όλων των μέχρι των κυβερνήσεων. Ουσιαστικά το αίτημα για επαναμετατροπή των νοσοκομείων σε ΝΠΔΔ δεν αντιστοιχεί σε τίποτα άλλο παρά σε μια προηγούμενη φάση ενός εμπορευματοποιημένου συστήματος Υγείας.

Θα ανοίξει επομένως κάποιο «ρήγμα στο σύστημα» αν η πάλη του εργατικού και υγειονομικού κινήματος στοχεύει στο να μετατραπεί ένα νοσοκομείο από ΝΠΙΔ σε ΝΠΔΔ; Αν δηλαδή από εκεί που λειτουργεί με νοσήλια μετατραπεί σε νοσοκομείο του ΕΣΥ που θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία και χειρουργεία, με ΣΔΙΤ, με εργολάβους, με ατελείωτες λίστες αναμονής, με εξοντωμένους υγειονομικούς, με κοστολόγηση των ιατρικών πράξεων (DRGs); Πώς ακριβώς θα συμβάλει αυτό στην υγεία του λαού;

Η μόνη λύση, το μόνο αίτημα για το νοσοκομείο της Σαντορίνης, το Ωνάσειο, το «Παπαγεωργίου», το Παιδοογκολογικό και όλα τα νοσοκομεία, δημόσια και ιδιωτικά, είναι να ενταχθούν σε ένα πλήρως στελεχωμένο και σύγχρονα εξοπλισμένο, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας, χωρίς καμία επιχειρηματική δράση. Μόνο αυτός ο αγώνας μπορεί να ανοίξει πραγματικά τον δρόμο της σύγκρουσης και της ανατροπής.

Γιατί αυτό που έχει ανάγκη ο λαός μας σήμερα είναι να απολαμβάνει όλα τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, όχι να πληρώνει δυο και τρεις φορές, άμεσα ή έμμεσα, γι' αυτά που δικαιούται. Αυτός ο αγώνας δεν έχει καμία σχέση με επί πληρωμή χειρουργεία και ιατρεία, DRGs, πληρωμή διαγνωστικών εξετάσεων μέσω ΕΟΠΥΥ, κλειστούς προϋπολογισμούς, μέχρι και τα κάθε λογής μεγαθήρια στον κλάδο της Υγείας, που πλουτίζουν από το χρυσοφόρο ξεζούμισμα των ασφαλιστικών ταμείων.

Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για να κάνουν το αίτημα της κρατικοποίησης πιο «ελκυστικό» (επαναστατικό στα λόγια), το συμπληρώνουν με τη φράση «κρατικοποίηση με εργατικό έλεγχο». Εννοούν δηλαδή ότι το νοσοκομείο θα είναι δημόσιο και θα ασκεί τάχα έλεγχο στη λειτουργία του το κάθε σωματείο! Πέρα από το γεγονός ότι κάθε νοσοκομείο είναι κατά τη γνώμη μας κτήμα του λαού, όχι μιας ομάδας εργαζομένων (στην προκειμένη περίπτωση των υγειονομικών), τίθεται το εξής ερώτημα:

Ποιος θα προμηθεύει με φάρμακα, ιατρικά μηχανήματα, υλικά, αντιδραστήρια, λογισμικά το κάθε νοσοκομείο; Αυτά δεν είναι εμπορεύματα - και μάλιστα κάποια από αυτά πανάκριβα - που πουλιούνται με στόχο το μέγιστο δυνατό κέρδος για τους επιχειρηματίες; Η πρόσφατη εμπειρία της πανδημίας παρέχει αποκαλυπτικά παραδείγματα. Ποιος δεν θυμάται τα αεροπλάνα με τις μάσκες, που άλλαζαν κατεύθυνση στον αέρα για να καταλήξουν εκεί που θα αγοράζονταν ακριβότερα; Ποιος δεν θυμάται τους κολοσσούς να διαθέτουν τα εμβόλια σε όποιον πλήρωνε τα περισσότερα χρήματα, αφήνοντας πρακτικά για μήνες τις φτωχότερες χώρες της υφηλίου χωρίς πρόσβαση, ενώ υπήρχαν εκατομμύρια δόσεις που δεν χρησιμοποιήθηκαν, χρυσοπληρώθηκαν και καταστράφηκαν; Στον καπιταλισμό το σύνολο των παραγόμενων προϊόντων και υπηρεσιών αποτελούν εμπορεύματα. Εξαίρεση δεν θα μπορούσε να αποτελεί ο τομέας της Υγείας και ό,τι αυτός περιλαμβάνει: Πρόληψη, θεραπεία και αποκατάσταση. Ο «εργατικός έλεγχος», όταν την εξουσία έχουν οι μονοπωλιακοί όμιλοι και την ιδιοκτησία την έχει το αστικό κράτος, είναι ή κενό γράμμα ή συνδιαχείριση της αντιλαϊκής πολιτικής.

Για να στηρίξουν τη θέση τους, οι ομάδες που πρόσκεινται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν διστάζουν - όπως το συνηθίζουν άλλωστε - να καταφύγουν σε λαθροχειρίες. Γράφουν: «Θέση της ΔΗΠΑΚ, της παράταξης που πρόσκειται στο ΚΚΕ, είναι: τι δημόσιο τι ιδιωτικό - το ίδιο είναι στον καπιταλισμό».

Προφανώς δεν είναι το ίδιο το ιδιωτικό με το δημόσιο, ή - με μεγαλύτερη σαφήνεια - το κρατικό εμπορευματοποιημένο με το ιδιωτικό επιχειρηματικό.

Δεν είναι ίδια η ιδιωτική με τη δημόσια κλίνη ΜΕΘ. Δεν είναι ίδιο το ιδιωτικό με το δημόσιο χειρουργείο. Είναι όμως και τα δύο μακριά, πολύ μακριά από τις ανάγκες του λαού μας για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη υψηλού επιπέδου. Επομένως, για το εργατικό κίνημα, για το κίνημα των υγειονομικών, πραγματική ρήξη με τη σημερινή άθλια κατάσταση μπορεί να φέρει η πάλη για ένα σύγχρονο, δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας, χωρίς επιχειρηματική δράση, με ταυτόχρονη προσπάθεια να μη χαθούν τα όποια κεκτημένα και να μη βρεθούν σε δυσμενέστερη θέση ο εργαζόμενος υγειονομικός και ο ασθενής.

Εν τέλει, είναι στόχος της κυβέρνησης το ξεπούλημα του ΕΣΥ σε ιδιώτες; Ο καπιταλισμός χρειάζεται κρατικά συστήματα Υγείας; Η δημιουργία του ΕΣΥ έγινε κάτω και από την πίεση και την ανάπτυξη του εργατικού κινήματος και των αγώνων των υγειονομικών εκείνη την περίοδο, ενώ σημαντική ήταν και η επίδραση των κατακτήσεων των κρατών που οικοδομούσαν τον σοσιαλισμό. Ομως το βασικό για το αστικό κράτος είναι η εξασφάλιση των ελάχιστων που απαιτούνται για την αναπαραγωγή των ιδιοτήτων της εργατικής δύναμης, για τη διατήρηση της ικανότητας των εργαζομένων να μπαίνουν και να ξαναμπαίνουν στην παραγωγή. Την αντικειμενική αυτή ανάγκη εκείνη την περίοδο δεν μπορούσε να την αναλάβει ο ιδιωτικός επιχειρηματικός τομέας, διότι απαιτούνταν τεράστια κεφάλαια για την πανελλαδική ανάπτυξη του συστήματος Υγείας. Το έργο αυτό, όπως και σε άλλες καπιταλιστικές χώρες, ανέλαβε το αστικό κράτος, σε μια ευνοϊκή φάση της καπιταλιστικής οικονομίας, όταν υπήρχαν περιθώρια για ένα πιο διευρυμένο σύστημα παροχών, το οποίο και εκείνη την περίοδο χρηματοδοτούνταν από τη φορολογία και τις εισφορές των εργαζομένων.

Η στοχευμένη, χρόνια κρατική υποχρηματοδότηση του δημόσιου συστήματος Υγείας, η κατεύθυνση για νοσοκομεία που θα λειτουργούν ολοένα και περισσότερο ως «αυτοχρηματοδοτούμενες μονάδες» και η στήριξη και ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα της Υγείας αποτελούν στοιχεία των αναδιαρθρώσεων στα συστήματα Υγείας, που απαιτούνται από την ίδια την καπιταλιστική ανάπτυξη. Τις αλλαγές αυτές τις προώθησαν όλες οι κυβερνήσεις, και οι νεοφιλελεύθερες και οι σοσιαλδημοκρατικές. Εν τέλει, το κριτήριο του κέρδους στο πλαίσιο της καπιταλιστικής ανάπτυξης δεν δημιουργεί μόνο πρόσθετες δαπάνες για τα λαϊκά στρώματα και περικοπές των παροχών σε «βασικά πακέτα», αλλά και ένα «άναρχο» σύστημα Υγείας, που συνεχώς απομακρύνεται από τη δυνατότητα να ανταποκρίνεται στις λαϊκές ανάγκες.

Τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ πρωτοστατούν στον αγώνα για μαζικές προσλήψεις και αύξηση της χρηματοδότησης, επεξεργάζονται διεκδικητικό πλαίσιο και έχουν δράση για κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα των νοσοκομείων.

Αυτός ο αγώνας προσανατολίζεται στο άνοιγμα του δρόμου για να πάψει η Υγεία να είναι εμπόρευμα. Γιατί μόνη λύση είναι η πάλη για μια κοινωνία με τέτοια οργάνωση της παραγωγής και των υπηρεσιών, όλης της οικονομίας, που η ανάπτυξή της θα καθορίζεται με αποκλειστικό γνώμονα όχι το επιχειρηματικό κέρδος, αλλά τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και στην Υγεία. Με δωρεάν υπηρεσίες, καθολικές, κατοχυρωμένες, τις οποίες θα διασφαλίζει το εργατικό κράτος, με πλήρη αξιοποίηση όλων των σύγχρονων δυνατοτήτων στην επιστήμη και στην τεχνολογία. Σήμερα υπάρχει πολυάριθμο επιστημονικό δυναμικό, όλων των κλάδων και ειδικοτήτων. Υπάρχει δυνατότητα έρευνας και παραγωγής φαρμάκων, εμβολίων, υγειονομικού υλικού, ιατρικής τεχνολογίας, που σε συνθήκες κοινωνικής ιδιοκτησίας και κεντρικού σχεδιασμού μπορούν να εξασφαλίσουν ικανοποιητικό επίπεδο αυτάρκειας στη χώρα.

Eurokinissi

Το ΚΚΕ τιμώντας τη μέρα διακινεί φυλλάδιο με τις θέσεις του Κόμματος για τον κλάδο, αναδεικνύοντας τους πραγματικούς ενόχους για τα προβλήματα, τις άθλιες εργασιακές συνθήκες και την πολυδιάσπαση του κλάδου, φωτίζοντας τη μόνη ελπιδοφόρα προοπτική. Ακολουθεί το Φυλλάδιο του Κόμματος.

Το ΚΚΕ, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτή, τιμά αγωνιστικά τις νοσηλεύτριες και τους νοσηλευτές στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα που δίνουν καθημερινά μεγάλη μάχη σε αντίξοες συνθήκες και συμβάλλουν στην προάσπιση της υγείας και της ζωής του λαού.

Τα προβλήματα που βιώνουν οι νοσηλευτές είναι αποτέλεσμα ενός συστήματος που υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου, των λίγων και όχι τις κοινωνικές ανάγκες. Ακρίβεια σε βασικά είδη διαβίωσης, ενεργειακή φτώχεια, ανεργία και ελαστικές κακοπληρωμένες μορφές απασχόλησης, αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην Παιδεία συνθέτουν μια καθημερινότητα ασφυκτική για εμάς και τις οικογένειές μας. Η εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και ανταγωνισμούς, μέσω της ένταξης στο ΝΑΤΟ και της φιλοξενίας στρατιωτικών βάσεων, καθιστά τον ελληνικό λαό συνένοχο αλλά και θύμα στις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις.

Τα τεράστια προβλήματα που υπάρχουν στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη του λαού, που αναγκάζεται να βάζει όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, είναι αποτέλεσμα της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής που επιδεινώνει τις εργασιακές συνθήκες, περιορίζει τα κοινωνικά δικαιώματα και ανάγκες, επιμηκύνει τον εργάσιμο βίο, μειώνει δραστικά το εισόδημα των νοσηλευτριών και νοσηλευτών.

Eργασιακή ανασφάλεια, χαμηλοί μισθοί, συνεχόμενες βάρδιες και εργασιακό «burnout», δεκάδες οφειλόμενα ρεπό και χρωστούμενες άδειες, τρομοκρατία, καμία διευκόλυνση και προστασία στις χιλιάδες μητέρες νοσηλεύτριες.

Αυτά είναι αποτελέσματα της πολιτικής όλων των κυβερνήσεων που θυσιάζει τις σύγχρονες ανάγκες για τη δωρεάν περίθαλψη του λαού και τα εργασιακά, κοινωνικά και οικονομικά δικαιώματα και ανάγκες των νοσηλευτών, προκειμένου να στηριχτεί η ανάπτυξη που έχει ως κριτήριο την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.

Σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για να ζει ο λαός περισσότερο και καλύτερα. Αρκεί οι νοσηλευτές και οι νοσηλεύτριες, συνολικά ο λαός που παράγει τον πλούτο, με την καθημερινή πάλη για τη διεκδίκηση λύσεων στα οξυμένα προβλήματα να στοχεύσει σε βαθύτερες κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές για μια ανάπτυξη που θα έχει ως κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι το κέρδος των επιχειρηματικών ομίλων. Για ένα αποκλειστικά κρατικό, σύγχρονο σύστημα Υγείας, καθολικό και δωρεάν σε όλους.

• Για το μισθολόγιο, για το ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό καθεστώς του νοσηλευτικού προσωπικού

Η δράση των μελών του ΚΚΕ στα σωματεία και με παρεμβάσεις του στη Βουλή αφορά την αύξηση των μισθολογικών απολαβών, με αυξήσεις 20% στους μισθούς και επαναφορά 13ου και 14ου μισθού, την υπογραφή ΣΣΕ για τον ιδιωτικό τομέα (με αυξήσεις στους μισθούς, σταθερό ωράριο, προστασία της υγείας και της ασφάλειας στην εργασία).

Για το ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό καθεστώς το ΚΚΕ αγωνίζεται για αποκλειστικά δημόσια, καθολική, υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση που να περιλαμβάνει τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, τις υπηρεσίες πρόληψης και αποκατάστασης της υγείας, τις παροχές και υπηρεσίες Κοινωνικής Πρόνοιας. Για τον κλάδο Υγείας υποστηρίζει την άμεση κατάργηση των εισφορών των εργαζομένων και τη χρηματοδότησή του από το κράτος και το κεφάλαιο. Το ΚΚΕ είναι αντίθετο με τα λεγόμενα επαγγελματικά ταμεία - σε αντίθεση με όλα τα άλλα αστικά κόμματα - διότι βάζουν στον «τζόγο» τα χρήματα των εργαζομένων και με κίνδυνο την απώλειά τους, όπως έχει γίνει πολλές φορές με την πτώχευση τραπεζών και την απώλεια εκατομμυρίων ευρώ των ασφαλισμένων που τα είχαν επενδύσει τα σχετικά «κοράκια».

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι χρειάζεται άμεσα να γίνει ένταξη των νοσηλευτών στα Βαρέα Επαγγέλματα και μείωση του χρόνου συνταξιοδότησης στα 50 χρόνια για τις γυναίκες και στα 55 για τους άνδρες.

Την ίδια ώρα και με δεδομένο ότι η συντριπτική πλειοψηφία του κλάδου είναι γυναίκες και μάλιστα νέες μητέρες χρειάζονται μέτρα για την προστασία της μητρότητας και του παιδιού, με αύξηση της άδειας τοκετού - λοχείας, απαγόρευση της νυχτερινής εργασίας στις έγκυες και στις μητέρες για όλη τη διάρκεια της προσχολικής ηλικίας του παιδιού, απαγόρευση της νυχτερινής εργασίας στα μέλη των μονογονεϊκών οικογενειών μέχρι την ηλικία των 12 ετών.

• Για τη βελτίωση των εργασιακών συνθηκών τoυ νοσηλευτικού προσωπικού (εργασιακές υποδομές, ωράριο εργασίας κ.τ.λ.)

Για να εξασφαλίζονται υψηλού επιπέδου παροχές νοσηλευτικής φροντίδας δεν γίνεται να υπάρχουν εξοντωμένοι νοσηλευτές, άρα πρέπει να καταργηθούν οι διπλοβάρδιες και τα ελαστικά ωράρια. Είναι σήμερα ώριμο να δουλεύει ένας νοσηλευτής 6ωρο - 5ήμερο - 30ωρο και έως μία νυκτερινή βάρδια την εβδομάδα. Με αυτό το δεδομένο προκύπτουν οι αναγκαίες προσλήψεις τις οποίες διεκδικεί το ΚΚΕ.

Ταυτόχρονα, το ΚΚΕ προτάσσει τη βελτίωση των εργασιακών συνθηκών με υπηρεσίες πρόληψης για την αντιμετώπιση του επαγγελματικού κινδύνου με μέτρα για την υγεία και ασφάλεια στην εργασία. Γι' αυτό χρειάζεται ανάπτυξη και στελέχωση των κρατικών υπηρεσιών Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία με προσλήψεις μόνιμων ιατρών Εργασίας, τεχνικών Ασφάλειας, νοσηλευτών, επισκεπτών Υγείας.

• Για τη στελέχωση και τη θεσμοθέτηση ασφαλών, σύγχρονων αναλογιών νοσηλευτών - ασθενών

Το ΚΚΕ απαιτεί να γίνουν μαζικές προσλήψεις μόνιμων νοσηλευτών τώρα, με επείγουσες διαδικασίες και να μονιμοποιηθούν όσοι εργάζονται με ελαστικές σχέσεις εργασίας καθώς και οι ειδικευόμενοι νοσηλευτές. Μοναδική προϋπόθεση για πρόσληψη να είναι το πτυχίο.

Είναι τόσες οι ελλείψεις σε νοσηλευτικό προσωπικό στις δημόσιες μονάδες Υγείας και πολύ περισσότερο για την ανάπτυξη της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, που απαιτείται «ανοιχτή» προκήρυξη θέσεων και άμεση πρόσληψη όλων όσοι επιθυμούν και αποφοιτούν από τις νοσηλευτικές σχολές. Το καθεστώς της μοριοδότησης δεν έχει καμία αξία, αφού αποτελεί μηχανισμό διατήρησης των σημερινών ελλείψεων, ενώ όλοι οι νοσηλευτές χρειάζονται.

Οι νοσηλεύτριες και οι νοσηλευτές εργαζόμενοι στο σύστημα Υγείας στη χώρα μας, με βάση τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ το 2021, είναι 39.101 νοσηλευτές και 5.895 βοηθητικό νοσηλευτικό προσωπικό. Οι κενές οργανικές θέσεις μέχρι σήμερα στο ΕΣΥ ανέρχονται σε 45.000 από τις οποίες πάνω από 20.000 κενές οργανικές ανήκουν στο νοσηλευτικό προσωπικό.

Νοσηλευτές υπάρχουν και κενές οργανικές θέσεις υπάρχουν. Αυτό που δεν υπάρχει είναι η πολιτική που θα προσλάβει το αναγκαίο νοσηλευτικό προσωπικό με μόνιμη και αποκλειστική εργασία στο ΕΣΥ.

Ετσι θα αντιμετωπιστεί η επισφάλεια λόγω έλλειψης προσωπικού, έτσι θα αυξηθεί η αναλογία νοσηλευτή/ασθενούς πάνω από το 3,6 ανά 1.000 κατοίκους που είναι σήμερα, έτσι θα στελεχωθούν οι κλίνες ΜΕΘ με βάση αυτό που είναι διεθνώς επιστημονικά αποδεκτό για την αναλογία νοσηλευτών/ασθενούς στις ΜΕΘ, ότι δηλαδή 4 νοσηλευτές αντιστοιχούν ανά ασθενή κατ' ελάχιστον και όχι 3 όπως ανακοίνωσε με την τελευταία του εγκύκλιο το υπουργείο Υγείας. Ετσι θα απαντηθούν και οι προσπάθειες για κλείσιμο κλινών ή συγχωνεύσεων στο ΕΣΥ που σκοπεύουν οι εκάστοτε κυβερνώντες και θα βελτιωθεί η αναλογία 2 νοσηλευτών/40 ασθενείς που αυτήν τη στιγμή αφορά την πλειοψηφία των κλινικών της χώρας.

Η επαρκής στελέχωση και η συνεχόμενη επιμόρφωση με ευθύνη του κράτους αφορά όχι μόνο τους νοσηλευτές αλλά κυρίως τους ασθενείς, αφού έτσι μπορεί να μειωθεί ο κίνδυνος νοσηλευτικού λάθους, να αντιμετωπιστεί το σύνδρομο της επαγγελματικής εξουθένωσης («burnout») και να εξασφαλιστεί η καλύτερη ποιότητα νοσηλευτικής φροντίδας και εντέλει να επιτευχθεί χαμηλότερη θνησιμότητα και μικρότεροι χρόνοι νοσηλείας.

• Για τη δημιουργία ενιαίου επαγγελματικού κλάδου νοσηλευτικού προσωπικού

Θέση του ΚΚΕ αποτελεί ότι η Νοσηλευτική Επιστήμη είναι ενιαία και δεν μπορεί να διαχωρίζεται σε κατηγορίες. Από αυτήν τη θέση απορρέει η πρόταση του ΚΚΕ για την κατάργηση της πολυδιάσπασης και τη δημιουργία μίας, ενιαίας κατηγορίας Νοσηλευτικής, με Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση, στο πλαίσιο ενός αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν συστήματος Παιδείας και Υγείας, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης. Αυτό είναι μια από τις βασικές προϋποθέσεις για την παροχή σύγχρονης νοσηλευτικής φροντίδας των ασθενών. Οι Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (ΤΕ) νοσηλευτές να ενταχθούν στην κατηγορία (ΠΕ), δεδομένου ότι οι σχολές τους έχουν μετατραπεί σε ΑΕΙ. Ταυτόχρονα - στο πλαίσιο της αναβάθμισης των νοσηλευτικών υπηρεσιών - το ΚΚΕ υποστηρίζει για όσους απόφοιτους της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΔΕ) βοηθών νοσηλευτών το επιθυμούν, να τους δοθεί η δυνατότητα ένταξης στην ΠΕ κατηγορία, αφού φοιτήσουν στις δημόσιες ανώτατες σχολές με διευκολύνσεις και εκπαιδευτικές άδειες.

Είναι υποκρισία η στάση των κομμάτων που κυβέρνησαν, ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, τα οποία επιδιώκουν να καλλιεργήσουν «κούφιες» προσδοκίες στο νοσηλευτικό προσωπικό με την πρότασή τους για Ενιαίο Επαγγελματικό Κλάδο Νοσηλευτικού Προσωπικού.

Οσοι κυβέρνησαν μιλούσαν για ενιαίο κλάδο και ίσα δικαιώματα, μόνο που τα δικαιώματα αυτά αφορούν τα ελάχιστα, τον πάτο. Με την πολιτική που διαμόρφωσαν και υλοποίησαν, το «ενιαίο» πάει περίπατο από τη στιγμή που υπάρχουν 3 κατηγορίες νοσηλευτικού προσωπικού, με διαφορετικά πτυχία, δικαιώματα και υποχρεώσεις.

Υπάρχει η πρόσφατη εμπειρία από το νέο νοσηλευτικό καθηκοντολόγιο, το οποίο καλλιεργεί το «διαίρει και βασίλευε» και εντείνει την εκμετάλλευση και τους διαχωρισμούς σε βάρος όλου του νοσηλευτικού προσωπικού. Στην ουσία η θέση των κομμάτων ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ περί «ενιαίου κλάδου» αποσκοπεί στη «νομιμοποίηση» του «όλοι για όλα» στη βάση των μεγάλων ελλείψεων σε νοσηλευτικό προσωπικό που από κοινού έχουν διαμορφώσει.

• Για την ανάπτυξη της Νοσηλευτικής Εκπαίδευση (προπτυχιακό, μεταπτυχιακό επίπεδο, συνεχιζόμενη εκπαίδευση)

Το ΚΚΕ έχει χρόνια διαμορφώσει την πρότασή του για Ενιαία Ανώτατη Νοσηλευτική Εκπαίδευση, στο πλαίσιο ενός αποκλειστικά δημόσιου δωρεάν συστήματος Παιδείας. Η αναγκαία εκπαίδευση και μετεκπαίδευση όλων των νοσηλευτών πρέπει να παρέχεται από τους δημόσιους φορείς της Παιδείας και Υγείας, με κρατική χρηματοδότηση και χωρίς καμία εμπλοκή των επιχειρηματικών ομίλων. Να σταματήσει αυτή η βιομηχανία επί πληρωμή μεταπτυχιακών που έχει γονατίσει οικονομικά και όχι μόνο τη ζωή εκατοντάδων νοσηλευτών. Ταυτόχρονα, χρειάζεται η πρακτική άσκηση των σπουδαστών να είναι με πλήρεις αποδοχές και εργασιακά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα και με κλινικό εκπαιδευτή από την εκπαιδευτική δομή και όχι από το υπάρχον και ελλιπές προσωπικό. Η νοσηλευτική ειδικότητα πρέπει να είναι ενταγμένη σε προπτυχιακό επίπεδο και να υπάρχει σχεδιασμός για αύξηση των εισακτέων στις σχολές Νοσηλευτικής, για να εξασφαλιστεί η επάρκεια στελέχωσης των δημόσιων μονάδων Υγείας.

Η μόνη ελπιδοφόρα προοπτική για τους νοσηλευτές είναι να δυναμώνει η αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ, γιατί «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό», στον δρόμο της ανατροπής.