Το μήνυμα που επιχείρησε να περάσει ήταν ευδιάκριτο: Πάνω απ' όλα το Μάαστριχτ και η ΟΝΕ. Πάνω απ' όλα η υπεράσπιση της ολέθριας και καταστροφικής για τα λαϊκά στρώματα οικονομικής πολιτικής. Πλήρης αδιαφορία, αλαζονεία και αδιαλλαξία απέναντι στα "θύματα" αυτής της πολιτικής. Απέδειξε ο Κ. Σημίτης, στα μάτια και των πλέον αφελών, ότι συνειδητά και βάσει σχεδίου επιχειρεί να βυθίσει πιο βαθιά στη φτώχεια και την εξαθλίωση εκατομμύρια ανθρώπων, που βρίσκονται στα λαϊκά και μικρομεσαία στρώματα.

***

Η αντιδημοκρατική αυτή εκτροπή, σημειώθηκε με πολλούς τρόπους:

• Ο Κ. Σημίτης αμφισβήτησε το δικαίωμα των εργαζομένων να αντιστέκονται και να διεκδικούν, με το πρωτοφανές και θρασύτατο επιχείρημα ότι "η κυβέρνηση έχει τη νομιμοποίηση του ελληνικού λαού". Δε δίστασε μάλιστα να κατηγορήσει όσους αγωνίζονται για την επιβίωσή τους για υπονομευτές της δημοκρατίας (! ). "Οσοι πιστεύουν ότι η επαγγελματική (! ) τους επιδίωξη, αποτελεί ισχυρότερη νομιμοποίηση, αμφισβητούν τη λειτουργία της δημοκρατίας", είπε ανερυθρίαστα.

Η λογική του πρωθυπουργού είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη και αγγίζει τα όρια ολοκληρωτικών αντιλήψεων. Στο όνομα ότι η κυβέρνηση κέρδισε τις εκλογές, αξιώνει ούτε λίγο ούτε πολύ σήμερα, όλοι να σκύβουν αγόγγυστα και αδιαμαρτύρητα το κεφάλι (! ): "Στις 22 Σεπτεμβρίου αποφάσισαν όλοι οι Ελληνες. Σήμερα, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να επιβάλλει άλλες αποφάσεις". "Ξεχνάει" ο Κ. Σημίτης ότι το κόμμα του στις εκλογές πήρε το 41,4% των ψήφων και ότι, άρα, είναι μειοψηφία στο λαό, ακόμα και με τη δική του συλλογιστική! Ξεχνάει με ποιες μεθόδους υφάρπαξε την ψήφο των λαϊκών στρωμάτων. Συμπέρασμα; Ο Κ. Σημίτης και η κυβέρνησή του δεν έχουν καμία νομιμοποίηση από τη λαϊκή εντολή να εφαρμόσουν αυτή την πολιτική. Ακόμα καλύτερα: Δεν έχουν καμία εν λευκώ εξουσιοδότηση από το λαό, να υλοποιήσουν μια πολιτική που πλήττει τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.

Η κατηγορία που απευθύνει προς τους αγρότες - και όχι μόνο - για αντιδημοκρατική νοοτροπία, επιστρέφεται, ακριβώς γιατί χαρακτηρίζει τη δική του στάση και συμπεριφορά. Ακριβώς, γιατί η πολιτική της κυβέρνησης είναι πολιτική για τα συμφέροντα των ολίγων και επιχειρεί με εκβιαστικό, αυταρχικό και αυθαίρετο τρόπο να την επιβάλλει στους πολλούς.

• Ο πρωθυπουργός επιχείρησε κατά τρόπο πρωτοφανή και ξεδιάντροπο να στρέψει ενάντια στους αγρότες, τους εργαζόμενους και τα άλλα κοινωνικά στρώματα. "Οι καταλήψεις των εθνικών οδών θίγουν τα ζωτικά συμφέροντα άλλων κλάδων, καταπατούν δικαιώματα πολιτών, θέτουν σε κίνδυνο την εργασία και το εισόδημα άλλων εργαζομένων". Αποθέωση της υποκρισίας! Ο Κ. Σημίτης κόπτεται για το εισόδημα, την εργασία και τα δικαιώματα των εργαζομένων! Ελεος! Η αλήθεια είναι πάντως ότι το μόνο που κατάφερε μέχρι τώρα είναι να εξασφαλίσει την αλληλεγγύη των βιομηχάνων, οι οποίοι έσπευσαν με ανακοίνωσή τους να ταχθούν στο πλευρό του εκλεκτού τους. Οι εργαζόμενοι δεν αναγνωρίζουν, βέβαια, στον Κ. Σημίτη το δικαίωμα να εμφανίζεται ως εκφραστής των συμφερόντων και των δικαιωμάτων τους. Γι' αυτό εξάλλου δείχνουν έμπρακτα τη συμπαράστασή τους και την αλληλεγγύη τους στο δίκαιο αγώνα των αγροτών.

* * *

Καλό είναι όμως να θυμάται ότι οι αγρότες, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι κλπ., δεν μπορούν να κάνουν άλλο πίσω. Γιατί, απλούστατα, δίνουν μάχη επιβίωσης. Η ενωμένη, συντονισμένη και αποφασιστική πάλη τους, είναι εκείνη που θα έχει αποτελέσματα και κατακτήσεις. Είτε το θέλει είτε όχι ο Κ. Σημίτης και τα αφεντικά του.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Βέβαια δεν ξάφνιασε κανέναν αυτή η επίδειξη ταξικής και αντιλαϊκής αδιαλλαξίας. Ηταν φυσικό επακόλουθο της πολιτικής που με συνέπεια ακολουθεί από την αρχή. Το καινούριο στο χτεσινό διάγγελμα του πρωθυπουργού, ήταν η "εκτροπή" του σε ολισθηρό, αντιδημοκρατικό και αυταρχικό κατήφορο

- Και το φετινό κομμάτι του προϋπολογισμού για την παιδεία, απέχει πάρα πολύ από το αίτημα για 15%. Τι σημαίνει αυτό για τους μαθητές;

- Οπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος η παιδεία βρίσκεται πάλι στο στόχαστρο των μεγάλων συμφερόντων της ΕΕ, των ντόπιων και ξένων τοποτηρητών τους. Το πάγιο αίτημα των μαθητών για 15% του κρατικού προϋπολογισμού για την παιδεία, με το πέρασμα των χρόνων φαντάζει όλο και πιο άπιαστο και εξωπραγματικό. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να εφαρμόζει την καθιερωμένη πια αντιλαϊκή πολιτική της, υποβαθμίζει ολοένα την παιδεία αυξάνοντας το ποσοστό (6,7% πέρσι) σε 7% έχοντας την ψευδαίσθηση, ότι ρίχνει έτσι στάχτη στα μάτια των μαθητών.

Και όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η κατάσταση στον χώρο της παιδείας έχει φτάσει στο απροχώρητο. Μεγάλος αριθμός καθηγητών λείπει, μαθητές στοιβαγμένοι σαν σαρδέλες στις σχολικές αίθουσες είναι σύνηθες φαινόμενο, σχολεία - πολυκατοικίες - φυλακές, αποτελούν πια κάτι το τετριμμένο. Σπασμένα τζάμια και κλειστά καλοριφέρ (λόγω βλάβης και έλλειψης πετρελαίου), είναι πια χαρακτηριστικό στοιχείο του σχολικού χειμώνα. Βιβλία, που διδάσκονταν οι γονείς μας, με ασάφειες, αναχρονισμούς, επιστημονικά λάθη, αποτελούν τον οδηγό μας στη ζωή και από την άλλη θέλοντας να δείξουν το πόσο ενδιαφέρονται για την παιδεία, σκαρφίζονται διάφορες φαεινές ιδέες - νομοσχέδια π. χ. Νομαρχιακή Αποκέντρωση, Εθνικό και Διεθνές Απολυτήριο, ΚΕΚ που δήθεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα. Μα καλά, μας δουλεύουν;

- Αυτόν τον καιρό και άλλα κοινωνικά στρώματα βρίσκονται σε κινητοποιήσεις. Πώς συνδέεται με αυτούς ο αγώνας των μαθητών;

- Η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης όπως είναι φυσικό δεν πλήττει μόνο την παιδεία. Αγγίζει όλο το φάσμα του λαού. Ετσι, ωθεί μεγάλα τμήματα του λαού στον αγώνα. Οι κινητοποιήσεις όλων δεν αποτελούν μεμονωμένες περιπτώσεις αντίδρασης ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης, αλλά εντάσσονται στο γενικότερο πλαίσιο διεκδίκησης και αγώνα, που τείνει να συσπειρώσει ολόκληρο τον λαό. Ενας αγώνας που κλιμακώνεται και δυναμώνει. Το μέτωπο είναι ένα, τα αιτήματα κοινά, οι συνέπειες της ΕΕ καθολικές. Ας ελπίσουμε πως φέτος η σύγκρουση θα είναι πιο σκληρή, άρα και τα αποτελέσματα περισσότερο κερδοφόρα.

- Αναπτύσσεται αυτόν τον καιρό μια προσπάθεια με στόχο τη συκοφάντηση των αγώνων. Τι απαντούν οι μαθητές στις θεωρίες του τύπου "κινητοποιούνται γιατί θέλουν να χάσουν μάθημα";

- Είναι πια συνηθισμένο το φαινόμενο της συκοφάντησης των αγώνων, της απόκρυψης αυτών από τα ΜΜΕ, της αλλοίωσης του νοήματος και διαστρέβλωσης των στόχων τους. Ετσι και οι μαθητικοί αγώνες δε θα μπορούσαν παρά να τυγχάνουν της ίδιας αντιμετώπισης. Προσπαθούν να μας αποτρέψουν από τη συμμετοχή στους αγώνες, προβάλλοντάς τους ως γελοίους, χωρίς νόημα και αποτελέσματα, που γίνονται μόνο και μόνο για να χάσουμε μάθημα. Και όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Εμείς συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε πως συνειδητά κατεβαίνουμε στους δρόμους, συνειδητά φωνάζουμε για τα δικαιώματά μας, συνειδητά χρεωνόμαστε τις συνέπειες. Συνειδητά παλεύουμε για αυτά που μας ανήκουν. Δεχόμαστε που δεχόμαστε την κριτική, ότι είμαστε δήθεν η γενιά του εφησυχασμού, της έλλειψης οραμάτων και ιδανικών. Ας μας αφήσουν να αποδείξουμε ότι ξέρουμε να αγωνιζόμαστε. Χρόνο για να οργανωθούμε χρειαζόμαστε.

Μ. Κ.

ΚΑΘΕ ΤΟΣΟ, πότε ο Πρόεδρος Γιέλτσιν, πότε ο πρωθυπουργός Τσερνομίρντιν παρακαλούν για πιστώσεις, για να βουλώσουν τις τρύπες στον προϋπολογισμό της Ρωσίας. Οι τρύπες, όμως, πληθαίνουν και ανάλογα αυξάνουν και τα χρέη... (σελίδα 10).

ΜΕΡΕΣ εκλογών για την ανάδειξη νέου ΔΣ στον ΠΣΥΠ - ΟΤΕ και τα στελέχη των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, και ΑΣ (ΣΥΝ), ξυπνώντας από το λήθαργό τους, θυμήθηκαν ότι είναι "συνδικαλιστές"... (σελίδα 23).

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ πραγματοποιούν σήμερα στις 10 το πρωί οι άνεργοι της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά. Ακόμα δεν έχει απαντήσει ο υπουργός Εργασίας στα αιτήματά τους, παρότι είχε δεσμευτεί στις 22 Νοέμβρη ότι θα απαντήσει εντός δέκα ημερών (σελίδα 24).

ΑΚΟΜΑ και δικαστικές αποφάσεις αρνείται να εφαρμόσει ο Κ. Δραγούνης, ιδιοκτήτης της ομώνυμης εκτυπωτικής επιχείρησης, μη επαναπροσλαμβάνοντας τους εργαζόμενους που είχε απολύσει παράνομα. Την ίδια στιγμή, οι αρμόδιες αρχές σηκώνουν ψηλά τα χέρια (σελίδα 24).

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ των σχολείων της πρωτεύουσας πραγματοποίησαν χτες μια δυναμική πορεία στο κέντρο της Αθήνας, υψώνοντας και αυτοί τις γροθιές τους ενάντια στο νέο προϋπολογισμό της σκληρής λιτότητας (σελίδα 40).