Οι μεγαλειώδεις απεργιακές συγκεντρώσεις, τα συλλαλητήρια, οι συγκλονιστικές παρεμβάσεις στα Τέμπη και σε σιδηροδρομικούς σταθμούς όλης της χώρας αφήνουν πολύτιμη παρακαταθήκη.

Οι εικόνες με τους ασφυκτικά γεμάτους δρόμους, με τα εργοστάσια, τα γιαπιά, τα αμαξοστάσια, τα λιμάνια κ.λπ. που «νέκρωσαν», δίνουν ανάσες αισιοδοξίας στους εργαζόμενους και τη νεολαία.

Διαμορφώνονται καινούργιες δυνατότητες για την οργάνωση των διεκδικήσεων και της εργατικής - λαϊκής αντεπίθεσης. Αλλωστε, και η ίδια η απεργία ήρθε ως συνέχεια των έντονων αγωνιστικών διεργασιών που γίνονται ειδικά το τελευταίο διάστημα.

Παίρνοντας τη σκυτάλη από τις μαζικές κινητοποιήσεις των αγροτών, της νεολαίας, των υγειονομικών, των εργαζομένων σε μεγάλους χώρους δουλειάς, η απεργία επιβεβαίωσε ότι ο οργανωμένος λαός, που αγωνίζεται και διεκδικεί, είναι η πραγματική αντιπολίτευση στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης.

Αλλά και στη συναίνεση που της προσφέρουν απλόχερα ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα του συστήματος, στηρίζοντας την εγκληματική πολιτική του κέρδους, που οδηγεί τον λαό σε μεγαλύτερες απώλειες και βάσανα.

Προχτές, στους δρόμους συναντήθηκαν οι εργαζόμενοι που σε μια σειρά χώρους και κλάδους έχουν «γράψει» απανωτές απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις, διεκδικώντας Συλλογικές Συμβάσεις, αυξήσεις στους μισθούς, μέτρα υγιεινής και ασφάλειας.

Βγήκαν στο προσκήνιο νέες δυνάμεις: Εργαζόμενοι που μέσα απ' αυτές τις διεργασίες συγκρότησαν καινούργια σωματεία, άλλοι που εντάχθηκαν στα συνδικάτα τους, απέκτησαν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στην οργανωμένη συλλογική διεκδίκηση.

Διαδήλωσαν μαζί με τους σημερινούς φοιτητές και αυριανούς εργαζόμενους, που συμπληρώνουν 8 βδομάδες σπουδαίας αγωνιστικής δράσης ενάντια στο νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά ΑΕΙ, έχοντας κάνει θρύψαλα την κυβερνητική προπαγάνδα και τη μεθόδευση να ψηφιστεί το έκτρωμα στα μουλωχτά, μέσα στην εξεταστική.

Μαζί τους και οι εκπαιδευτικοί, που για μια ακόμα φορά απέργησαν, δυναμώνοντας την κοινή δράση για την Παιδεία των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Δίπλα τους βρέθηκαν ξανά οι βιοπαλαιστές αγρότες, που δεν το βάζουν κάτω μετά απ' τις 35 μέρες στα μπλόκα. Που συνεχίζουν τον αγώνα με την ορμή κι από το πρωτόγνωρο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα.

Παίρνοντας αυτήν την αγωνιστική σκυτάλη και δίνοντας ακόμα μεγαλύτερη ώθηση στις διεκδικήσεις του λαού και της νεολαίας, η απεργία της περασμένης Τετάρτης έδωσε αποστομωτική απάντηση σε όσους επιχείρησαν να την υπονομεύσουν: Στους θλιβερούς εργατοπατέρες της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ, που για μια ακόμα φορά παρέμειναν στο περιθώριο της απαξίωσης, μακριά από τους εργαζόμενους και τις αγωνίες τους.

Αλλά και σε κεντρικά συνδικαλιστικά στελέχη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, που επιχείρησαν να βάλουν εμπόδια μέσω της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Ομως τα 37 Εργατικά Κέντρα, οι δεκάδες Ομοσπονδίες και τα πρωτοβάθμια σωματεία σάρωσαν με τις απεργιακές τους αποφάσεις κάθε τέτοια προσπάθεια.

Ηταν απάντηση και σε όσους - μαζί με τους παραπάνω - ήθελαν αυτή η απεργία να μείνει «κολοβή». Να μετατραπεί σε μια «σεμνή τελετή» για το έγκλημα στα Τέμπη και να μείνει στο απυρόβλητο η πολιτική που «εκτροχιάζει» κάθε πλευρά της ζωής του λαού. Να σβηστεί το σύνθημα «Οι ζωές μας ή τα κέρδη τους», να διευκολυνθεί το κουκούλωμα.

Στον αντίποδα στάθηκαν οι διεκδικήσεις των εκατοντάδων σωματείων κόντρα στην πολιτική που «σπέρνει» «Κοιλάδες των Τεμπών» στους χώρους δουλειάς - καρμανιόλα, στην ακρίβεια και στο κόστος ζωής, στη θανάσιμη εμπλοκή στα πολεμοκάπηλα ιμπεριαλιστικά σχέδια.

Και ακριβώς επειδή αυτή η απεργία συνένωσε όλα τα παραπάνω μέτωπα, «σκούζουν» από χτες διάφορα παπαγαλάκια της κυβέρνησης, κουνώντας το δάχτυλο σε όσους «τόλμησαν» να μιλήσουν για μισθούς και δικαιώματα, όσους ανέδειξαν τις πολιτικές και άλλες ευθύνες για το έγκλημα, αντί να περιοριστούν στη «σιωπηλή διαμαρτυρία».

Μετά την επιτυχημένη αυτή μάχη, με ακόμα καλύτερους όρους οργανώνεται η κλιμάκωση, με επόμενους μεγάλους σταθμούς την απεργία στις 17 Απρίλη και την απεργιακή Πρωτομαγιά. Για να ανάψουν καινούργιες εστίες αναμέτρησης με την εργοδοσία και την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και των κομμάτων της.

Από σήμερα κιόλας οργανώνεται αυτή η μεγάλη προσπάθεια, με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στη δύναμη του λαού. Με την αισιοδοξία ότι το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής θα δυναμώσει ακόμα περισσότερο το επόμενο διάστημα και ότι στο επίκεντρο θα βρεθεί ακόμα πιο επιθετικά ο πραγματικός ένοχος για κάθε λαϊκό πρόβλημα: Η κερδοφορία των ομίλων, το βάρβαρο σύστημα και το κράτος που την υπηρετούν.