Η προετοιμασία του επόμενου γύρου της αντιλαϊκής επίθεσης και της επόμενης, 4ης «αξιολόγησης» κυριάρχησε στο Γιούρογκρουπ της Δευτέρας, όπου βέβαια η κυβέρνηση πήρε και τα σχετικά συγχαρητήρια για τον αντιλαϊκό της «οίστρο», που σαρώνει στο διάβα του κατακτήσεις της εργατικής τάξης και κοινωνικά δικαιώματα για να ανοίξει δρόμους κερδοφορίας στο κεφάλαιο.

Στη φάση αυτή, βέβαια, ξεχωρίζει το ζήτημα των πλειστηριασμών, όπου κι εδώ το κυβερνητικό παραμύθι της «προστασίας» της λαϊκής κατοικίας καταρρέει μπροστά στη βασική ανάγκη του κεφαλαίου για στήριξη του τραπεζικού συστήματος, ώστε να τροφοδοτήσει με φτηνό δανεισμό τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Την ουσία αυτή δεν κρύβει ούτε ο ψευτοκαβγάς που στήνεται από χτες σχετικά με το πόσες δεκάδες χιλιάδες θα είναι οι πλειστηριασμοί για φέτος και του χρόνου. Πολύ περισσότερο που η κυβέρνηση έχει με όλους τους δυνατούς τρόπους «θωρακίσει» τους πλειστηριασμούς, είτε τα μέτρα αφορούν την ένταση της καταστολής απέναντι στις λαϊκές κινητοποιήσεις είτε την ένταση των εκβιασμών απέναντι στα λαϊκά νοικοκυριά είτε τις κάθε λογής «διευκολύνσεις» στους τραπεζικούς ομίλους.

Τις ατελείωτες βέβαια θυσίες των λαϊκών αναγκών στο βωμό της καπιταλιστικής κερδοφορίας σηματοδοτούν και τα υπόλοιπα προαπαιτούμενα, που συμφωνήθηκε ότι πρέπει να επιταχυνθεί η υλοποίησή τους, από την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων σε μια σειρά κρίσιμους τομείς και τον περαιτέρω «εξορθολογισμό» των κοινωνικών δαπανών σε Πρόνοια - Υγεία έως το «άνοιγμα των επαγγελμάτων» που σηματοδοτεί σάρωμα αυτοαπασχολούμενων και επαγγελματιών και τις κάθε λογής «μεταρρυθμίσεις» για ένα αστικό κράτος ακόμα πιο φιλικό στους επιχειρηματίες και αντίστοιχα εχθρικό στο λαό.

Παράλληλα, όλες οι πλευρές διευκρινίζουν ότι κάθε συζήτηση για διευθετήσεις στην αποπληρωμή του κρατικού χρέους - συζήτηση που τώρα ξεκινά - σημαίνει νέα αντιλαϊκά μέτρα, πέρα κι απ' όσα έχουν ήδη συμφωνηθεί, όπως είναι π.χ. το τσεκούρι σε αφορολόγητο και συντάξεις που δεν αποκλείεται να έρθει και νωρίτερα, σε περίπτωση που δεν πιάνονται οι στόχοι των ματωμένων πλεονασμάτων.

Ενδεικτικές άλλωστε δεν είναι μόνο οι δηλώσεις των «θεσμών», αλλά και του ίδιου του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, ότι ουσιαστικά, ανεξάρτητα από το πώς θα βαφτιστεί η «έξοδος στις αγορές», καθαρή ή υβριδική, σημαίνει νέα μνημόνια και εποπτεία για το λαό.

Οπως επίσης δεν περνά απαρατήρητο το γεγονός ότι η συζήτηση αυτή γίνεται την ώρα που συνολικά στην ΕΕ συζητούνται το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, οι μηχανισμοί για τη σύνδεση χρηματοδότησης - «αναδιαρθρώσεων» κ.ο.κ., που σηματοδοτούν βέβαια και τη μόνιμη επιτήρηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών, δηλαδή μνημόνια διαρκείας για το λαό.

Ολα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν ότι το «αφήγημα» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, πως τάχα το κλείσιμο της 3ης «αξιολόγησης» σηματοδοτεί το τέλος για τα βάσανα του λαού, αποτελεί μια ακόμα απάτη ολκής για να στρατευτεί ο λαός στους στόχους του κεφαλαίου.

Και δεν θα μπορούσε να είναι και αλλιώς, αφού η καπιταλιστική κερδοφορία ποτέ και πουθενά δεν μπορεί να συμβαδίσει με τις εργατικές και λαϊκές ανάγκες, αλλά αντίθετα τις αντιστρατεύεται. Αυτή είναι η «κανονικότητα» από την οποία - με όποια κυβέρνηση, και ανεξάρτητα από τη φάση του οικονομικού κύκλου, είτε σε κρίση είτε σε ανάπτυξη - ο λαός δεν μπορεί να ξεφύγει χωρίς να συγκρουστεί με το κεφάλαιο, τη στρατηγική του και τις κυβερνήσεις του.

Αυτός είναι και ο λόγος που τώρα δεν είναι ώρα μάταιης αναμονής και κάλπικων προσδοκιών, αλλά ώρα οργάνωσης, αγώνα, ενίσχυσης της πάλης. Σε κάθε χώρο δουλειάς και γειτονιά, να δυναμώσουν οι εστίες διεκδίκησης, η δράση, η αλληλεγγύη. Για Συλλογικές Συμβάσεις που να καλύπτουν τις ανάγκες και τις απώλειες των προηγούμενων χρόνων, για το μεροκάματο, την Υγεία και την Πρόνοια, για να μην βγει στο «σφυρί» κανένα σπίτι λαϊκής οικογένειας. Να δυναμώσει η συζήτηση για τον πραγματικό αντίπαλο και τη διέξοδο, για να περάσει ο λαός στην αντεπίθεση και όχι να περιμένει «τι του 'χουν για μετά» κεφάλαιο, ΕΕ και κυβερνήσεις.