Το κυβερνητικό νομοσχέδιο για την επιστολική ψήφο, που συζητιέται αυτές τις μέρες στη Βουλή, πρέπει να καταδικαστεί συνολικά από τον ελληνικό λαό, μαζί με τα προσχήματα που επιστρατεύουν η κυβέρνηση, αλλά και οι ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, που σπεύδουν να υπερθεματίσουν.

Παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να το παρουσιάσει απλά ως μια «τεχνική διευκόλυνση» για τους απόδημους και για ορισμένες κατηγορίες εκλογέων, στην πραγματικότητα το νομοσχέδιο αποτελεί αντιδραστική τομή, προκαλώντας σοβαρούς κινδύνους για τη χειραγώγηση της ψήφου, ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα σε εκβιασμούς και πιέσεις κάθε είδους.

Ειδικά για τους απόδημους, έρχεται να συμπληρώσει τον περσινό απαράδεκτο νόμο της κυβέρνησης και να ενισχύσει τους κινδύνους για αλλοίωση του αποτελέσματος, αφού συμπεριλαμβάνει και όσους δεν έχουν κανέναν οικονομικό ή κοινωνικό δεσμό με τη χώρα, δεν έχουν γνώση των εδώ συνθηκών και, το κυριότερο, δεν θα υφίστανται τις συνέπειες από την όποια πολιτική επιλογή τους.

Το επόμενο βήμα γίνεται τώρα, με την κυβέρνηση να προσθέτει την επιστολική ψήφο, αφαιρώντας ακόμα και την υποχρέωση να προσέρχονται αυτοπροσώπως σε κάποιο φυσικό εκλογικό τμήμα, έστω και ως δείγμα ενδιαφέροντος! Το μόνο που έχουν πλέον να κάνουν, είναι να συμπληρώσουν ένα ψηφοδέλτιο στο σπίτι τους και να ταχυδρομήσουν τον φάκελο, ή ενδεχομένως να το ταχυδρομούν ή να το συμπληρώνουν άλλοι εξ ονόματός τους!

Χαρακτηριστικό της διαβλητότητας της διαδικασίας είναι και το γεγονός ότι ο ψηφοφόρος θα συμπληρώνει υπεύθυνη δήλωση, για να επιβεβαιώσει ότι ...δεν συμπλήρωσε άλλος το ψηφοδέλτιο για εκείνον! Για τέτοιες «ασφαλιστικές δικλίδες» μιλάμε, σε ό,τι αφορά τη γνησιότητα της ψήφου.

Για να στηρίξει το αντιδραστικό νομοσχέδιο, η κυβέρνηση επικαλείται τη διεθνή πείρα, η οποία όμως επιβεβαιώνει τα εντελώς αντίθετα! Σε ό,τι αφορά, για παράδειγμα, την ψήφο όσων ζουν στο εξωτερικό, όλες οι χώρες με αντίστοιχο προφίλ απόδημων βάζουν συγκεκριμένα κριτήρια, όπως ελάχιστο όριο παραμονής, πιστοποίηση οικονομικού δεσμού κ.λπ.

Αλλά και σε ό,τι αφορά την επιστολική ψήφο, τα παραδείγματα για τη διαβλητότητα της διαδικασίας βοούν σε όλο τον κόσμο, με συγκεκριμένες καταγγελίες, που έφθασαν μέχρι και στα δικαστήρια, σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, Γερμανία, Ιταλία κ.ά. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα τα εκλογικά αποτελέσματα ακυρώθηκαν.

Πρωτοφανής είναι και η καθιέρωση της υποχρεωτικότητας της επιστολικής ψήφου για τους εκλογείς του εξωτερικού, δημιουργώντας δύο μέτρα και δύο σταθμά: Αλλη διαδικασία συμμετοχής για τους εκλογείς εσωτερικού και άλλη όσον αφορά αυτούς του εξωτερικού, ενώ οι διατυπώσεις της υπουργού στη συζήτηση του νομοσχεδίου αφήνουν ανοιχτό τον δρόμο για τη διεξαγωγή εκλογών σε διαφορετικές μέρες.

Αυτό το «ελβετικό τυρί», που προκαλεί σοβαρούς κινδύνους για τη μυστικότητα και το αδιάβλητο της ψήφου, φανερώνει και ποιος είναι ο βασικός στόχος του νομοσχεδίου: Ο λαός να βρεθεί ακόμη πιο εκτεθειμένος στη χειραγώγηση, σε πιέσεις και εκβιασμούς των κάθε είδους μηχανισμών, των αστικών κομμάτων, της εργοδοσίας, αλλά και διαφόρων κέντρων που δρουν στο εξωτερικό για λογαριασμό ισχυρών συμφερόντων.

Αν όλα αυτά δεν εκλείπουν ούτε με την αυτοπρόσωπη παρουσία, όπου ο καθένας μπαίνει μόνος του στο παραβάν, μπορεί κανείς να φανταστεί τι όργιο πιέσεων και εκβιασμών θα γίνεται στο σπίτι ή στον χώρο δουλειάς! Εκεί όπου στις πρόσφατες εκλογές, παρουσία υπουργού, τα αφεντικά υποδείκνυαν «φόρα παρτίδα» στους εργαζόμενους μπροστά στις κάμερες τι να ψηφίσουν... για να μην έχουν κακά ξεμπερδέματα.

Μετά απ' όλα αυτά, μόνο ως κακόγουστο αστείο ακούγεται ότι το νομοσχέδιο έρχεται να αντιμετωπίσει την αποχή, που έχει βαθιές πολιτικές και κοινωνικές αιτίες. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει: Επιδίωξή τους είναι να υποβιβάσουν τη συμμετοχή του λαού στις εκλογές, να ενισχύσουν την παθητική στάση, μακριά απ' την πολιτική ζύμωση και αντιπαράθεση. Κι αν αυτό ισχύει μια φορά για τις εκλογές, ισχύει πολύ περισσότερες για τη συμμετοχή και παρέμβαση του λαού στα σωματεία και στην ταξική πάλη.