Μετά τους ομίλους της Ενέργειας, η κυβέρνηση «ξετρύπωσε» και τα ...υπερκέρδη των εφοπλιστών, τους οποίους σχεδόν παρακαλάει να χαμηλώσουν τα ναύλα, παριστάνοντας τον διώκτη της «αισχροκέρδειας» και τον «προστάτη» του δικαιώματος στις διακοπές.

Το θράσος τους δεν έχει όρια. Από τη μια «μπουκώνουν» τους ακτοπλόους εφοπλιστές με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ επιδοτήσεις για «άγονες γραμμές» τύπου ...Κυκλάδων, τους στηρίζουν με προνόμια και διευκολύνσεις στο κυνήγι του μεγαλύτερου κέρδους, και από την άλλη τούς κάνουν «συστάσεις» να ...σφάζουν με το μπαμπάκι τούς επιβάτες!

Τα πανάκριβα εισιτήρια δεν έπεσαν από τον ουρανό. Είναι αποτέλεσμα της «απελευθέρωσης» των ακτοπλοϊκών μεταφορών, την οποία προωθούν διαδοχικά οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ εδώ και πολλά χρόνια.

Αυτή η πολιτική ευθύνεται για τις ακριβότερες συγκοινωνίες, για τις απειλές που μεγαλώνουν σε βάρος της ασφάλειας επιβατών και πληρωμάτων, για την επίθεση που κλιμακώνεται στις οργανικές συνθέσεις και στα δικαιώματα των ναυτεργατών.

Αυτή δίνει το ελεύθερο στους εφοπλιστές να δρομολογούν τα πλοία μόνο όταν έχουν κέρδος και να τα αποσύρουν όταν δεν έχουν, αφήνοντας για μήνες τις πιο απομακρυσμένες περιοχές ακόμα και χωρίς καθόλου σύνδεση με την ηπειρωτική Ελλάδα.

Απέναντι σ' αυτήν την άθλια πολιτική της ΕΕ, των κυβερνήσεων και των κομμάτων της, στάθηκαν και στέκονται τα αγωνιστικά - ταξικά ναυτεργατικά σωματεία, άλλα συνδικάτα και φορείς του κινήματος. Πρωτοστατούν στους αγώνες για τα δικαιώματα των εργαζομένων, αλλά και για να έχει ο λαός σύγχρονες και φτηνές συγκοινωνίες, να μην ταξιδεύει με υπερήλικα σαπάκια και ναύλα - φωτιά.

Αυτούς λοιδορούν και προσπαθούν να καταστείλουν όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις, επιστρατεύοντας μέχρι και τον «κοινωνικό αυτοματισμό» μέσα στο κατακαλόκαιρο, για να φέρουν σε αντιπαράθεση ναυτεργάτες και επιβάτες, χωρίς να τα καταφέρνουν.

Το «κάθε χρόνο και καλύτερα» για τους ακτοπλοϊκούς ομίλους, αλλά χειρότερα για τον λαό, επιβεβαιώνει ότι «απελευθέρωση» σημαίνει μεγαλύτερα κέρδη και ασυδοσία για τους εφοπλιστές, λιγότερα δικαιώματα και μεγαλύτερη εντατικοποίηση για τους ναυτεργάτες, ακριβότερα εισιτήρια και χειρότερες συγκοινωνίες για τους επιβάτες...

Αλήθεια, τόσους μήνες δεν άκουγε η κυβέρνηση τις διαμαρτυρίες σωματείων και φορέων ότι τα εισιτήρια είναι πανάκριβα, ότι μια οικογένεια χρειάζεται έναν μισθό για το πήγαινε - έλα και ότι το κόστος είναι απαγορευτικό ακόμα και για μια μικρή ανάσα σε κάποιο κοντινό νησί; Το ήξερε και το παραήξερε! Αλλά έτσι χτίζονται τα ρεκόρ του Τουρισμού!

Ακόμα και τώρα, που κάτω από τη γενικευμένη κατακραυγή υποτίθεται ότι «παρεμβαίνει», περιορίζεται σε «συστάσεις» και ευχολόγια, μοιράζοντας υποσχέσεις κάτω από το τραπέζι στους εφοπλιστές ότι θα πάρουν πίσω τις όποιες «μειώσεις», με νέα προνόμια και επιδοτήσεις, μέσα και από το Ταμείο Ανάκαμψης.

Τι απαντούν οι εταιρείες; Οτι θα τιμολογεί η καθεμιά όπως τη συμφέρει και ότι είναι στη διακριτική τους ευχέρεια να ανακοινώσουν ορισμένες προσφορές, απ' αυτές που ούτως ή άλλως κάνουν για να κερδίσουν από την «πίτα» του ανταγωνισμού.

Μήπως το ίδιο δεν έγινε με τους σουπερμαρκετάδες, με το «καλάθι του νοικοκυριού», που το κράτος τούς φιλοδώρησε κι από πάνω με το pass - καπαμά; Μήπως το ίδιο δεν έγινε με τους τραπεζίτες, που η κυβέρνηση δήθεν «τους τράβηξε το αυτί» για να απορροφήσουν τις αυξήσεις στα επιτόκια και αυτοί «εθελοντικά» το έκαναν για ελάχιστο μέρος και για ελάχιστους δανειολήπτες;

Οσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, που θυμήθηκε τα ακριβά εισιτήρια και βλέπει «απρόθυμη» την κυβέρνηση να τα βάλει με τους εφοπλιστές, δεν μπορεί να κοροϊδέψει κανέναν.

Οι όμιλοι της ακτοπλοΐας τού έχουν στήσει ...ανδριάντα από όταν ως κυβέρνηση διατηρούσε τις 50 και πλέον φοροαπαλλαγές τους, προωθούσε ταχύτατα τη στρατηγική της «απελευθέρωσης», καθιέρωνε το «μεταφορικό ισοδύναμο» της ΕΕ ως «πουρμπουάρ» για τα σαπιοκάραβά τους, ανανέωνε την «εθελοντική» φορολογία τους, ενώ τα εισιτήρια «κάλπαζαν» από χρόνο σε χρόνο, για να θωρακίζονται τα κέρδη τους.

Για να έχει ο λαός φτηνές, σύγχρονες και ασφαλείς συγκοινωνίες, πρέπει να χάσουν οι εφοπλιστές, συνολικά το κεφάλαιο. Γι' αυτό, χρειάζεται να δυναμώσει ο αγώνας για πραγματικές μειώσεις στις τιμές των εισιτηρίων, για αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες δουλειάς στους ναυτεργάτες, για σύγχρονα πλοία, σε σύγκρουση με τη στρατηγική της «απελευθέρωσης», την ΕΕ, τις κυβερνήσεις και όλα τα κόμματα που τη στηρίζουν.

Να χαράξει ο λαός ρότα αντεπίθεσης και ανατροπής, για να γίνουν ιδιοκτησία του τα καράβια και όλα τα μέσα παραγωγής, στην υπηρεσία των δικών του σύγχρονων αναγκών.