Καθυστερήσεις παίζει για άλλη μια φορά η κυβέρνηση στο θέμα της ΛΑΡΚΟ και αρνείται να δώσει καθαρές απαντήσεις στους εργαζόμενους για το μέλλον το δικό τους και της επιχείρησης, λίγες μόλις μέρες πριν λήξουν εκ νέου οι συμβάσεις τους.

Εδώ και 4 χρόνια, με τον μεγαλειώδη αγώνα τους, οι εργαζόμενοι έχουν καταφέρει να κρατήσουν «ψηλά» το θέμα της ΛΑΡΚΟ, όχι μόνο στις περιοχές που δραστηριοποιείται η επιχείρηση και δέχονται τις πιο άμεσες επιπτώσεις, αλλά σε όλη την Ελλάδα.

Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού η ΛΑΡΚΟ είναι μια στρατηγικής σημασίας επιχείρηση, που οι παραγωγικές της δυνατότητες αναδείχτηκαν σε κάθε φάση του αγώνα των εργαζομένων.

Αναδείχτηκε όμως και το εξής: Οτι η πολιτική του κέρδους για μια χούφτα μονοπωλιακούς ομίλους και οι ανταγωνισμοί τους είναι αυτά που οδήγησαν τη ΛΑΡΚΟ στη σημερινή κατάσταση και καθορίζουν τις αποφάσεις της κυβέρνησης.

Ετσι, συζητιέται σήμερα το ενδεχόμενο να πουληθεί το πολύτιμο εργοστάσιο για παλιοσίδερα, επειδή κράτος και επενδυτές προκρίνουν ως πιο «συμφέρουσα» μια τέτοια λύση, αντί για τον εκσυγχρονισμό της επιχείρησης και την παραγωγή πρώτων υλών για μπαταρίες ηλεκτροκίνησης.

Παρά την παγκόσμια ζήτηση για νικέλιο και κοβάλτιο, που κάτω από άλλες συνθήκες θα μπορούσαν να δώσουν ζωή στο εργοστάσιο, οι παραγωγικές του δυνατότητες υποτάσσονται για άλλη μια φορά σ' αυτό που συμφέρει περισσότερο τον επενδυτή.

Γι' αυτό και τα άλλα αστικά κόμματα έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους για τις εξελίξεις, μοιράζοντας «τσάι και συμπάθεια» στους εργαζόμενους, οι οποίοι δεν το βάζουν κάτω και διεκδικούν να παραμείνουν και να δουλέψουν στον τόπο τους.

Μόνο το ΚΚΕ στηρίζει έμπρακτα τον δίκαιο αγώνα τους όλα αυτά τα χρόνια και θα συνεχίσει να το κάνει, παλεύοντας μαζί τους για να μείνει ανοιχτή η ΛΑΡΚΟ και οι ίδιοι στις δουλειές τους.

Αυτό είναι το αίτημα και της σημερινής κινητοποίησης στο υπουργείο Οικονομικών: Να πάψει ο εμπαιγμός της κυβέρνησης και να πάρουν καθαρές απαντήσεις, τώρα που ο κόμπος έφτασε ξανά στο χτένι, αφού σε λίγες μέρες λήγει και η νέα παράταση που είχαν κερδίσει στις συμβάσεις τους.

Σκόπιμα η κυβέρνηση ακολουθεί παρελκυστική τακτική, όπως έκανε άλλωστε και σε κάθε φάση αυτού του ηρωικού και πολύχρονου αγώνα, προσπαθώντας να ελιχθεί απέναντι στην πίεση των εργατικών - λαϊκών κινητοποιήσεων.

Τώρα στέλνει τους εργαζόμενους από τον Αννα στον Καΐάφα, με τα αρμόδια υπουργεία να δηλώνουν ...αναρμόδια και τον ειδικό εκκαθαριστή να νίπτει τας χείρας του. Είναι φανερός ο στόχος τους να απαξιώσουν πλήρως τη ΛΑΡΚΟ και το εργατικό δυναμικό της για να απαλλαγούν από το εργοστάσιο και τους αγώνες των εργαζομένων.

Οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ, όμως, δεν το βάζουν κάτω! Εχοντας αντιμετωπίσει και στο παρελθόν τον εμπαιγμό και τους άθλιους ελιγμούς της κυβέρνησης, συνεχίζουν να διεκδικούν τη μόνη λύση που απαντάει στα δικά τους, αλλά και στα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα.

Παλεύουν για να σταματήσει το έγκλημα στη ΛΑΡΚΟ, να ανάψουν ξανά τα καμίνια και οι μηχανές. Να υλοποιηθεί εδώ και τώρα σχέδιο συντήρησης και προετοιμασίας επαναλειτουργίας της επιχείρησης.

Δηλώνουν ξεκάθαρα πως έξω από τη ΛΑΡΚΟ δεν πρόκειται να βγουν, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο απάντηση και στις μεθοδεύσεις να ξεσπιτωθούν οι εργάτες από τον οικισμό της Λάρυμνας, που χτίστηκε με τον δικό τους ιδρώτα, ακόμα και με το αίμα τους.

Ο αγώνας που συνεχίζουν να δίνουν αφορά τον τόπο τους, που κινδυνεύει να μαραζώσει αν η ΛΑΡΚΟ μετατραπεί σε κουφάρι και μετά σε σκραπ.

Αφορά όμως και τον καθένα και την καθεμιά, που βλέπει τον τεράστιο πλούτο των ορυχείων και τις εγκαταστάσεις της ΛΑΡΚΟ να απαξιώνονται, επειδή κριτήριο της ανάπτυξης είναι το κόστος - όφελος για τον επενδυτή και το κράτος, όχι οι ανάγκες των εργαζομένων και του λαού.

Αυτό το κρίσιμο συμπέρασμα κάνει ακόμα πιο σπουδαίο τον αγώνα των εργαζομένων, που εδώ και 4 χρόνια τα βάζουν με θεούς και δαίμονες, προσφέροντας πλούσια πείρα σε όλη την εργατική τάξη, συνεχίζοντας με το κεφάλι ψηλά!