Το ένα μετά το άλλο καταρρέουν δημόσια νοσοκομεία, τμήματα και κλινικές τους σε όλη τη χώρα, σε μια ακόμα απόδειξη ότι ο κόμπος των τραγικών ελλείψεων και της υποβάθμισης έφτασε πια στο «χτένι».

Χειρουργικές αίθουσες κλείνουν ακόμα και σε κεντρικά νοσοκομεία της Αττικής, θεραπείες τινάζονται στον αέρα, εξετάσεις αναβάλλονται, μια σειρά ιατρικές πράξεις παραπέμπονται στον ιδιωτικό τομέα. Γραφεία υποδοχής ασθενών σε μεγάλα νοσοκομεία «σηκώνουν τα χέρια», ανακοινώνοντας σε όσους ξεροσταλιάζουν για να εξεταστούν ή να λάβουν φροντίδα για τραύματα κ.λπ. ότι «δυστυχώς ...φρακάραμε».

Το λιγοστό υγειονομικό προσωπικό, εξαντλημένο από τα χρόνια της πανδημίας, με χιλιάδες χρωστούμενα ρεπό και άδειες, με ελάχιστα μέσα στα χέρια του και υποδομές - ρημαδιό, δίνει τη μάχη σε «πολεμικές» συνθήκες και κάθε βδομάδα είναι χειρότερη από την προηγούμενη.

Με το δράμα αυτό στις δημόσιες δομές Υγείας ο λαός και οι υγειονομικοί είχαν κλεισμένο ...ραντεβού εδώ και χρόνια, αφού η κατρακύλα των ελλείψεων προσωπικού, η υποχρηματοδότηση και η επιχειρηματική λειτουργία δεν θα μπορούσαν παρά να οδηγήσουν σε αυτό το αδιέξοδο.

Μόνος ωφελημένος; Ο «συνήθης ύποπτος» για κάθε τραγωδία που ζει ο λαός: Οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι που δραστηριοποιούνται και στην Υγεία και οι οποίοι αφενός κερδίζουν νέα «πελατεία» ανάμεσα στους χιλιάδες αποκλεισμένους ασθενείς από το δημόσιο σύστημα και αφετέρου από τις μπίζνες τους μέσα στα κρατικά νοσοκομεία, με συμβάσεις, εργολαβίες κ.λπ., στο όνομα της «αντιμετώπισης της επείγουσας κατάστασης».

Ολα τα παραπάνω αποτελούν πολιτική της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, που αντιμετωπίζουν την Υγεία ως εμπόρευμα - πανάκριβο για τον λαό - με το κράτος να αναλαμβάνει ρόλο «τροχονόμου» μέσα κι έξω από τα δημόσια νοσοκομεία για το μοίρασμα της πίτας στους ομίλους.

Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος είναι η υγεία του λαού ως «κόστος» για το κράτος, που πρέπει να «εξορθολογιστεί», κι αυτό μεταφράζεται σε δομές Υγείας που σαπίζουν, σε εξετάσεις και φάρμακα που δεν καλύπτονται, φορτώνοντας ακόμα μεγαλύτερα βάρη στις πλάτες των εργαζομένων.

Την κλιμάκωση αυτής της εγκληματικής πολιτικής, που μας έφερε μέχρι εδώ, παρουσιάζει τώρα η κυβέρνηση ως «λύση», προμηνύοντας ακόμα μεγαλύτερα αδιέξοδα για τον λαό και νέες «ευκαιρίες» για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Οι «προσλήψεις» που τσαμπουνάει ξανά ο πρωθυπουργός, είναι ανακύκλωση παλιότερων υποσχέσεων και δεν φτάνουν να καλύψουν ούτε τις παραιτήσεις - συνταξιοδοτήσεις υγειονομικών.

Οι «μετακινήσεις» προσωπικού που γίνονται για να μπαλώνονται τρύπες, δημιουργούν ακόμα μεγαλύτερες, αφού οδηγούν όλο και περισσότερους στην απόγνωση και σε παραιτήσεις.

Τα «μισθολογικά κίνητρα» που εξαγγέλλει είναι «σταγόνα στον ωκεανό» των περικοπών όλα τα τελευταία χρόνια. Την αναποτελεσματικότητά τους επιβεβαιώνει και το γεγονός ότι ακόμα και ιδιώτες γιατροί, που τους δόθηκε η δυνατότητα να εργαστούν παράλληλα και στο ΕΣΥ, γυρνάνε την πλάτη στο δημόσιο σύστημα λόγω των άγριων συνθηκών.

Τα «βαφτίσια» που ετοιμάζεται να κάνει η κυβέρνηση των «αγροτικών γιατρών» σε «προσωπικούς γιατρούς» στα νησιά, εντάσσονται στη στρατηγική του «γιατρού - πορτιέρη», με αποστολή να «κόβει» ασθενείς από την πρόσβασή τους σε ολοκληρωμένες υπηρεσίες Υγείας, ώστε να καθιερωθεί το μοντέλο «ελάχιστες δωρεάν υπηρεσίες για όλους» και από εκεί και πέρα, όποιος αντέχει η τσέπη του!

Οι πόροι από το Ταμείο Ανάκαμψης, που διαφημίζει ότι θα δώσουν λύσεις, έχουν ήδη δρομολογηθεί σε μερικά σοβατίσματα σε Κέντρα Υγείας, για την «ενεργειακή αναβάθμιση» κ.λπ., χωρίς κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα στην αναβάθμιση του δημόσιου συστήματος Υγείας.

Η απάντηση σε αυτή την πολιτική, που θυσιάζει την υγεία και τη ζωή του λαού για τα κέρδη των λίγων, δεν μπορεί παρά να είναι η ένταση της οργανωμένης συλλογικής διεκδίκησης.

Οι πρωτόγνωρες σε μαζικότητα κινητοποιήσεις στην Κρήτη για να σωθεί το Βενιζέλειο Νοσοκομείο από τη διαρκή υποβάθμιση, ο αγώνας που οργανώνεται στα νησιά για τις δομές Υγείας, η πάλη των υγειονομικών φανερώνουν διαθέσεις και μεγάλες δυνατότητες να ενταθεί το επόμενο διάστημα η διεκδίκηση δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, από ένα αναβαθμισμένο, σύγχρονο, δημόσιο σύστημα Υγείας.

Να γίνει υπόθεση ακόμα περισσότερων σωματείων και φορέων η πάλη για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες στην Υγεία, να μη βρίσκουν τόπο να σταθούν η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα που στηρίζουν και προωθούν την εγκληματική πολιτική της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης.