Οι σχεδιασμοί για ένα νέο «ευρωομόλογο» εκατοντάδων δισ. ευρώ για την Ενέργεια και τους εξοπλισμούς, στο πλαίσιο της πολεμικής προετοιμασίας της ΕΕ και της επιτάχυνσης της ενεργειακής απεξάρτησης από τη Ρωσία, προμηνύουν νέες βαριές θυσίες για τον λαό και προσθέτουν «καύσιμη ύλη» στη φωτιά του ιμπεριαλιστικού πολέμου και των ανταγωνισμών.

Τα κράτη και οι κυβερνήσεις της ΕΕ, που στη διάρκεια της πανδημίας αποδείχτηκαν τόσο «σφιχτοχέρηδες» για την ενίσχυση των δημόσιων συστημάτων Υγείας, στο όνομα των «αντοχών της οικονομίας», που με ψίχουλα προσπαθούν να «διασκεδάσουν» το τσουνάμι της ακρίβειας, δηλώνουν τώρα έτοιμοι «εν ριπή οφθαλμού» να ανοίξουν ξανά τις κάνουλες της χρηματοδότησης για τους επιχειρηματικούς ομίλους, στέλνοντας τον λογαριασμό στον μόνιμο αποδέκτη, τον λαό.

Σε ό,τι αφορά την Ενέργεια, στο φόντο της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης με επίκεντρο την Ουκρανία, «τρέχει» ακόμα πιο γρήγορα η στρατηγική του λεγόμενου «Green Deal», την οποία χρηματοδοτούν αδρά. Προβάλλουν την «ενεργειακή αυτάρκεια» ως «στρατηγικής σημασίας» στην αντιπαράθεση με τη Ρωσία και καλούν τον λαό να υπομείνει νέες θυσίες, με «αντάλλαγμα» την «ενεργειακή σταθερότητα» που θα προσφέρει η απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο.

Ετσι δικαιολογούν τα εκατοντάδες δισ. ευρώ που ετοιμάζουν για το κεφάλαιο με το λεγόμενο «ευρωομόλογο», πρόσθετα στα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης, που όλα μαζί φορτώνονται στην πλάτη του λαού: Με ακριβότερη Ενέργεια, με εκτόξευση του κρατικού χρέους, με νέες ανατιμήσεις σε όλα τα βασικά αγαθά.

Οι πολεμικές ανατιμήσεις αθροίζονται στις ήδη υψηλές τιμές των καυσίμων και του ρεύματος, που δεν έπεσαν βέβαια από τον ουρανό. Αυτό μαρτυράνε οι εκτός ελέγχου λογαριασμοί για τα λαϊκά σπίτια, πολύ πριν ξεσπάσει ο πόλεμος, ήδη από πέρυσι τέτοια εποχή, ως συνέπεια της στρατηγικής για την «πράσινη μετάβαση», που με συνέπεια υπηρετούν η σημερινή και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Το Χρηματιστήριο Ενέργειας, η απολιγνιτοποίηση και τα «χαράτσια» ρύπων για την επιδότηση των πανάκριβων ΑΠΕ, η ενιαία αγορά ηλεκτρισμού, η χρησιμοποίηση του φυσικού αερίου ως βασικού ηλεκτροπαραγωγού καυσίμου, όπου πρωταγωνίστησε ο ΣΥΡΙΖΑ, πριν παραδώσει τη σκυτάλη στη ΝΔ, είναι βασικά «συστατικά» αυτής της πολιτικής, που τσουρουφλίζει τις τσέπες του λαού, για να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας στο κεφάλαιο.

Η «άλλη όψη», σε συνθήκες όξυνσης των ανταγωνισμών, είναι οι πολεμικές δαπάνες, τα νέα τεράστια πακέτα για την παραπέρα στρατιωτικοποίηση της ΕΕ, για την πολεμική προετοιμασία και τις αντιπαραθέσεις που βρίσκονται μπροστά. Δεν είναι τυχαίο ότι η ΕΕ διαχειρίζεται με τα ίδια δημοσιονομικά εργαλεία την Ενέργεια και τους πολεμικούς εξοπλισμούς, κάνοντας «επίδειξη όπλων» στο πεδίο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, όπου η ελληνική κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα είναι χωμένοι ως τα μπούνια.

Οι προτάσεις της ΕΕ για την αντιμετώπιση δήθεν της ακρίβειας - που απογειώθηκε με τον πόλεμο - και την ενεργειακή απεξάρτηση από τη Ρωσία είναι φάρμακο για τους επιχειρηματικούς ομίλους αλλά φαρμάκι για τα λαϊκά στρώματα, που θα συνεχίσουν να πληρώνουν ακριβά τις ανατιμήσεις στα καύσιμα και στην Ενέργεια, μαζί με τις εξοπλιστικές κρατικές δαπάνες.

Ταυτόχρονα, «δίνουν κλότσο να γυρίσει» η ρόδα των ανταγωνισμών, τόσο ανάμεσα στα αντίπαλα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα όσο και στο εσωτερικό τους, όπως δείχνει και η διαφωνία ΗΠΑ - ΕΕ για την ταχύτητα και το εύρος της απεξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο, ή η διαπάλη ανάμεσα σε κράτη - μέλη της ΕΕ για τους όρους του ευρωομολόγου.

Τον φαύλο κύκλο μπορεί να σπάσει μόνο με τη δική του πάλη ο λαός, χαράσσοντας γραμμή ενάντια στους σχεδιασμούς και τη στρατηγική του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων και των κομμάτων του, διεκδικώντας αυξήσεις στους μισθούς, κατάργηση χαρατσιών και φόρων σε καύσιμα και βασικά αγαθά, ενίσχυση του λαϊκού εισοδήματος. Δυναμώνοντας τον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, με αίτημα καμία συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, αποδέσμευση από ΕΕ και ΝΑΤΟ. Βάζοντας πλώρη για τη δική του εξουσία και οικονομία, τη μόνη που μπορεί να διασφαλίσει την ειρήνη και τις σύγχρονες ανάγκες του.