• Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο: Κάλεσμα στα σωματεία για την πανεργατική απεργία της 6ης Απρίλη
• Εντατικά προετοιμάζεται η πανοικοδομική απεργία στις 16 Μάρτη
• Σωματεία ΛΑΡΚΟ: Η εκτόξευση της τιμής του νικελίου φανερώνει για μια ακόμα φορά το έγκλημα που είναι σε εξέλιξη με τη διάλυση της επιχείρησης
• Πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 6 Απρίλη: Στον αγώνα για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, για ΣΣΕ με σύγχρονα δικαιώματα
• Συμβασιούχοι εργαζόμενοι στο Δημόσιο: «Δεν περισσεύει κανείς!» - Μάχη για να μείνουν στις θέσεις εργασίας τους

Ηδη οι οικοδόμοι και οι εργαζόμενοι στις Κατασκευές έχουν πραγματοποιήσει μια επιτυχημένη απεργία, τον περασμένο Νοέμβρη, για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης. Η απόφαση για νέα πανελλαδική απεργιακή κινητοποίηση του κλάδου πατάει στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και διαρκώς οξύνονται.

Στις διεκδικήσεις που προτάσσει η Ομοσπονδία Οικοδόμων περιλαμβάνονται: Υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων με ουσιαστικές αυξήσεις σε μεροκάματα και μισθούς, άμεσα μέτρα οικονομικής στήριξης των εργαζομένων, των μικρών ΕΒΕ και των αυτοαπασχολούμενων του κλάδου που πλήττονται από την ενεργειακή κρίση. Αναγνώριση και διανομή των «υπέρ αγνώστων» ενσήμων. Κάθε μέρα δουλειάς να είναι και μέρα Ασφάλισης. Ενταξη των συναφών ειδικοτήτων (γυψοσανιδάδες, ξυλουργοί κ.ά.) στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα.

«Στις 16 Μάρτη να σημάνει ξεσηκωμός. Αποφασιστικά και με μαχητικότητα να νεκρώσει κάθε εργοτάξιο, κάθε γιαπί» είναι το κάλεσμα που απευθύνει το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας μπροστά στην απεργία και την απεργιακή συγκέντρωση που οργανώνει στις 11 π.μ. στην πλατεία Κάνιγγος. Την Κυριακή 13 Μάρτη προχωρά σε Γενική Συνέλευση, στις 10 π.μ. στα γραφεία του (Βερανζέρου 1, πλατεία Κάνιγγος, 2ος όροφος). Στο μεταξύ, συνεχίζει τις καθημερινές συνελεύσεις σε εργοτάξια και τις εξορμήσεις σε μικρότερα έργα και γιαπιά. Σήμερα Πέμπτη θα γίνει συνέλευση στο εργοτάξιο της «ΜΠΑΛΙΑΝ» στη Μεσογείων και αύριο Παρασκευή στο εργοτάξιο της «ΜΠΑΛΙΑΝ» στη Νερατζιώτισσα.

Στη Θεσσαλονίκη, το Συνδικάτο Οικοδόμων καλεί σε απεργιακή συγκέντρωση στις 11 π.μ. έξω από τον ΕΦΚΑ (πρώην ΙΚΑ) στην Αριστοτέλους.

Στην Κοζάνη, το Συνδικάτο Οικοδόμων μπροστά στην απεργία οργανώνει σύσκεψη αύριο Παρασκευή, στις 7 μ.μ. στο Εργατικό Κέντρο. Προγραμματίζει επίσης απεργιακή συγκέντρωση στις 11 π.μ. στην κεντρική πλατεία Κοζάνης.

Με εξορμήσεις σε εργοτάξια και άλλους χώρους δουλειάς προετοιμάζει την πανοικοδομική απεργία την Τετάρτη 16 Μάρτη και την απεργιακή του συγκέντρωση (10 π.μ., Εργατικό Κέντρο) το Συνδικάτο Οικοδόμων Ηρακλείου.

Στην απεργία και τη συγκέντρωση που οργανώνει την Τετάρτη 16 Μάρτη, στις 11 π.μ. στην πλατεία Ευδήλου, καλεί το Συνδικάτο Οικοδόμων Ικαρίας.

Στη Λάρισα η συγκέντρωση θα γίνει στις 10.30 π.μ., στην πλατεία Τάκη Γαργαλιάνου. Το Συνδικάτο Οικοδόμων σήμερα Πέμπτη καλεί σε Γενική Συνέλευση, στις 6 μ.μ. στο Εργατικό Κέντρο.

Στην Καβάλα, Γενική Συνέλευση του Συνδικάτου θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 13 Μάρτη, στις 11 π.μ. στο «Στέκι» (Αριστ. Στάνη 1).

Ακολουθεί ολόκληρο το κάλεσμα του ΠΑΜΕ:

«Ολοι στην πανελλαδική απεργία στις 6 Απρίλη!

• Καμία εμπλοκή - καμία συμμετοχή της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο!
• Ολοι στον αγώνα ενάντια στην ακρίβεια και στη φοροληστεία, για την υπεράσπιση του εργατικού - λαϊκού εισοδήματος
• Για Συλλογικές Συμβάσεις με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς

Τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ καλούν τους εργαζόμενους, όλα τα συνδικάτα, τα Εργατικά Κέντρα και τις Ομοσπονδίες να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση της επιτυχίας της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας στις 6 Απρίλη. Με όπλο την αισιοδοξία από τη μεγάλη επιτυχία των συλλαλητηρίων στις 26 Φλεβάρη και τη μαζικότατη συμμετοχή των εργαζομένων, ρίχνουμε όλες τις δυνάμεις για την προετοιμασία και την επιτυχία της απεργίας.

Η ασφυκτική κατάσταση που δημιουργείται για τον λαό μας, τα επικίνδυνα μονοπάτια που βαδίζουμε με τις πολεμικές αναφλέξεις και τη συμμετοχή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία με αποστολή πολεμικού υλικού, αξιοποίηση των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων και προετοιμασία αποστολής εκστρατευτικού σώματος, απαιτεί αγωνιστική απάντηση. Να μην πληρώσει ο εργαζόμενος λαός τον πόλεμο. Να μη βρίσκεται στη γωνία θεατής και να ματώνει για τα κέρδη των αφεντικών.

Η απαράδεκτη εισβολή της Ρωσίας και ο πόλεμος στο έδαφος της Ουκρανίας είναι αποτέλεσμα του σκληρού ανταγωνισμού ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και Ρωσίας για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων κάθε χώρας, για την αναβάθμισή τους στο ευρύτερο πεδίο των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων για τον έλεγχο αγορών, πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα συμφέρον να ευθυγραμμιστούν πίσω από τη μία ή την άλλη ιμπεριαλιστική δύναμη, πίσω από κανένα ληστή για να υπηρετηθούν τα συμφέροντα των πετρελαιάδων, των βιομηχάνων και των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, των βιομηχάνων όπλων. Δεν πρέπει να στοιχηθούν πίσω από καμία δύναμη που δολοφονεί και ξεζουμίζει τους εργαζόμενους στραγγαλίζοντας τα δικαιώματα τους.

Να μείνει η Ελλάδα εκτός σχεδιασμών από το νέο σφαγείο που έστησαν οι ιμπεριαλιστές για να ξαναχαράξουν τα σύνορα με το αίμα των λαών. Η ελπίδα βρίσκεται στην αλληλεγγύη και πάλη των λαών.

Απορρίπτουμε τη θέση των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που συστρατεύονται με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, μας καλούν να διαλέξουμε ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο και ληστή που θα εκμεταλλευτεί τη λεία από το αίμα που χύνεται στην Ουκρανία. Ειδικά η ηγεσία της ΓΣΕΕ καλεί ξεδιάντροπα τους εργαζόμενους να κάνουν νέες θυσίες για την εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο και να φορτωθούν νέα βάρη. Την ίδια στιγμή που βάζουν πλάτη στην επίθεση κυβέρνησης - εργοδοσίας για τη φτωχοποίηση των εργαζομένων, ενώ απουσίαζαν από τους πρόσφατους αγώνες των εργατών της ΛΑΡΚΟ, της COSCO, των πετρελαίων της Καβάλας, της e-food! Η γραμμή τους είναι επικίνδυνη τόσο στην ειρήνη όσο και στον πόλεμο!

Οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα μέσα από ψηφίσματα, γενικές συνελεύσεις, κινητοποιήσεις να απαιτήσουν:

• Απεμπλοκή από τον πόλεμο με οποιοδήποτε πρόσχημα και με οποιονδήποτε τρόπο, με πολεμικό υλικό, με στρατιωτικά μέσα, με εκστρατευτικό σώμα.
• Να μη χρησιμοποιηθούν ευρωατλαντικές υποδομές από ελληνικό έδαφος για τις επιχειρήσεις στην Ουκρανία.
• Να κλείσουν τώρα όλες οι αμερικανοΝΑΤΟικές στρατιωτικές βάσεις στη χώρα.

Δεν δεχόμαστε να πληρώσουμε ούτε να ματώσουμε για τα συμφέροντα των λίγων, για τα κέρδη των εκμεταλλευτών μας!

Δεν θα πληρώσουμε με φτώχεια, εξαθλίωση, ανεργία, με διακοπές ρεύματος και δυσβάστακτους λογαριασμούς τους πολεμικούς εξοπλισμούς.

Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε να έρχεται σε εμάς ο λογαριασμός των ανατιμήσεων στο πετρέλαιο, στο φυσικό αέριο, στη βενζίνη, στο ηλεκτρικό ρεύμα, στο ψωμί, στο σούπερ μάρκετ για να μη θιχτεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.

Δεν δεχόμαστε να δουλεύουμε χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις, με μισθούς και μεροκάματα που δεν φτάνουν να καλύψουν τις βασικές και οξυμένες ανάγκες. Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε πως ο κατώτατος μισθός βρίσκεται παγωμένος στα επίπεδα του 2007, δηλαδή στα 663 ευρώ.

Οι αυξήσεις - ψίχουλα που υπόσχεται η κυβέρνηση της ΝΔ δεν θα λύσουν το μεγάλο πρόβλημα των χαμηλών μισθών στην Ελλάδα, αφού κυριαρχούν η υποαπασχόληση και οι ελαστικές μορφές εργασίας, που οδηγούν έναν στους τρεις εργαζόμενους να έχει καθαρό μισθό κάτω από 500 ευρώ τον μήνα, ενώ την ίδια στιγμή με την ουσιαστική κατάργηση των κλαδικών ΣΣΕ έχει μειωθεί ο μέσος μισθός των εργαζομένων κατά 25% την τελευταία δεκαετία. Ολα αυτά ενώ οι απώλειες της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων είναι πάνω από 10% την τελευταία χρονιά και ο πληθωρισμός τρέχει με ρυθμούς πάνω από 5% τους τελευταίους μήνες.

Οι ευθύνες όλων των κομμάτων που κυβέρνησαν, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, είναι τεράστιες, αφού ενίσχυαν χρόνο με τον χρόνο το αντιλαϊκό οπλοστάσιο υπέρ των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου.

Η δύναμη βρίσκεται στην οργάνωση των εργαζομένων. Δεν περιμένουμε εργολάβους λύσεων, κυβερνητικούς μεσσίες που δήθεν θα προστατεύσουν τη ζωή και τα δικαιώματά μας.

Δεν αποδεχόμαστε καμία θυσία για τα συμφέροντα και τους ανταγωνισμούς του κεφαλαίου.

Η δύναμή μας βρίσκεται στην οργάνωση και στον αγώνα, στον δρόμο της διεκδίκησης και της ανατροπής.

Καλούμε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να συνεδριάσουν άμεσα, να πάρουν μέρος στην απεργία και στις απεργιακές συγκεντρώσεις. Να νεκρώσουν οι χώροι δουλειάς και να πλημμυρίσουν οι πόλεις από τις διαδηλώσεις. Να δυναμώσει η αλληλεγγύη σε όποιον αγωνίζεται, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, όπως στη ΛΑΡΚΟ, στα Πετρέλαια Καβάλας, στην COSCO κ.α.

Διεκδικούμε:

• Επαναφορά της συλλογικής διαπραγμάτευσης της ΕΓΣΣΕ ως αφετηρία για την αύξηση του κατώτατου μισθού, διεκδικώντας 825 ευρώ κατώτατο μεικτό μισθό.
• Επαναφορά κατακτήσεων όπως οι τριετίες, η αρχή της ευνοϊκότερης σύμβασης, η κυριακάτικη αργία, η πληρωμή υπερωριών, 13ου και 14ου μισθού στο Δημόσιο κ.ά.
• Γενική μείωση του χρόνου εργασίας, με 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο και σταθερή δουλειά με δικαιώματα.
• Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.
• Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και γενναία μείωση των δημοτικών τελών για τα εργατικά και λαϊκά νοικοκυριά.
• Μείωση της τιμής του ρεύματος και του φυσικού αερίου κατά 50%, κατάργηση των φόρων στα καύσιμα και συνολικά στην Ενέργεια.
• Διαγραφή χρεών. Οχι στις κατασχέσεις και στους πλειστηριασμούς για τα εργατικά και λαϊκά νοικοκυριά.
• Προσλήψεις προσωπικού με σταθερή δουλειά και δικαιώματα στην Υγεία, στην Πρόνοια, στην Εκπαίδευση, στην Τοπική Διοίκηση και στους τομείς Πολιτικής Προστασίας».

Σε σύσκεψη για την οργάνωση των δράσεων διεκδίκησης και της πανελλαδικής απεργιακής κινητοποίησης στις 6 Απρίλη, καλεί τα σωματεία ιδιωτικού και δημόσιου τομέα της Εύβοιας, τη Δευτέρα 14 Μάρτη, στις 7.30 μ.μ., στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου, το Συνδικάτο Εργαζομένων Τροφίμων και Ποτών Εύβοιας.

Ολα τα παραπάνω επιβεβαιώνονται στο ακέραιο από μελέτες και αναλύσεις αρμόδιων οργανισμών, οι οποίες «δικαιώνουν» το κάλεσμα των Συνδικάτων για κλιμάκωση της κοινής αγωνιστικής δράσης, για τη διεκδίκηση Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας που θα κατοχυρώνουν ουσιαστικές αυξήσεις και σύγχρονα δικαιώματα, για ξήλωμα του αντεργατικού οπλοστασίου, διεκδικήσεις που περιλαμβάνονται στην πρόταση πάλης που παρουσίασε το ΠΑΜΕ για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Διεκδικήσεις που βρίσκονται μεταξύ άλλων και στο επίκεντρο της οργάνωσης της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας της 6ης Απρίλη.

Πολύ περισσότερο δεν φτάνουν, όταν σήμερα και οι δύο αυξήσεις που δόθηκαν έχουν ήδη εξανεμιστεί από την ακρίβεια που καλπάζει, με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο να εντείνει ακόμα περισσότερο την ήδη άθλια κατάσταση.

Σημειώνεται σχετικά σε πρόσφατη Εκθεση του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ: «Τον Ιανουάριο του 2022, η προγραμματισμένη μικρή όσο και καθυστερημένη αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 2% περιόρισε σε μικρό βαθμό την απώλεια αγοραστικής δύναμης, η οποία όμως ανήλθε τελικά σε 12,1%. Η αύξηση του κατώτατου μισθού περιόρισε την απώλεια αγοραστικής δύναμης μόλις κατά 0,2%, αφού χωρίς αυτήν η απώλεια αγοραστικής δύναμης θα ήταν 12,3%. Ομως, οι υπολογισμοί αυτοί αφορούν τον μεικτό κατώτατο μισθό. Αν αφαιρεθούν οι ασφαλιστικές εισφορές, τότε τον Ιανουάριο του 2022 η απώλεια της αγοραστικής δύναμης του καθαρού κατώτατου μισθού ξεπέρασε το 14% έναντι του Ιανουαρίου του 2021, όταν η αντίστοιχη ετήσια απώλεια τον Δεκέμβριο του 2021 ήταν 12,1%».

Οπως φαίνεται στον πίνακα 1, το 2012 ήταν το έτος που με παρέμβαση του αστικού κράτους μειώθηκε ο κατώτατος μισθός κατά 22% για τους εργαζόμενους από 25 ετών και πάνω και κατά 32% για τους εργαζόμενους μέχρι 25 ετών. Ενα χρόνο μετά, η τότε κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ με τον ν. 4172/2013 καταργεί τις συλλογικές διαπραγματεύσεις για τον κατώτατο μισθό και ορίζει ότι αυτός θα καθορίζεται με Υπουργική Απόφαση και με κριτήριο την «ανταγωνιστικότητα» και την «παραγωγικότητα» των επιχειρήσεων, δηλαδή με βάση τη θωράκιση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου. Νόμο που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, απορρίπτοντας το δίκαιο αίτημα του εργατικού κινήματος για την κατάργησή του, έβαλε σε εφαρμογή το 2019 και έτσι τον έκανε ιδιοκτησία της, τον έκανε «νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου» και με τη βούλα.

Στο μεταξύ, η μείωση του κατώτατου μισθού και το χτύπημα των ΣΣΕ συμπαρέσυρε, όπως ήταν αναμενόμενο, τους μισθούς όλων των εργαζομένων. Χαρακτηριστική είναι η διαπίστωση του Εθνικού Ινστιτούτου Εργασίας και Ανθρώπινου Δυναμικού (ΕΙΕΑΔ, υπάγεται στο υπουργείο Εργασίας) στην Ετήσια Εκθεσή του το 2013: «Την περίοδο 2010-2013 ο δείκτης του συνολικού κόστους εργασίας ανά ώρα στο σύνολο της ελληνικής οικονομίας μειώθηκε (...) κατά 18,7%. Σε πραγματικές τιμές, το συνολικό κόστος εργασίας μειώθηκε κατά 25,2%, το μισθολογικό κόστος κατά 23,5% και το μη μισθολογικό κόστος κατά 28,5%».

Ετσι, σύμφωνα με επεξεργασία στοιχείων του ΕΦΚΑ, το 2011 ο μέσος μηνιαίος μεικτός μισθός ήταν 1.264 ευρώ και το 2020 ήταν 968 ευρώ (βλ. πίνακα 2)! Δηλαδή (παρά τις δύο αυξήσεις στον κατώτατο μισθό), ο μισθός το 2020 παραμένει μειωμένος κατά 23,41% σε σχέση με το 2011, μια πορεία στην οποία όλες οι κυβερνήσεις έβαλαν τη σφραγίδα τους.

Σε μια αλληλένδετη εξέλιξη, οι νόμοι που ψηφίζονται από όλες τις κυβερνήσεις μέχρι και σήμερα δίνουν ευθεία χτυπήματα στις ΣΣΕ. Αφού πρώτα αφαίρεσαν από τα συνδικάτα τη δυνατότητα των συλλογικών διαπραγματεύσεων για την υπογραφή ΕΓΣΕΕ, στη συνέχεια χτύπησαν τις κλαδικές ΣΣΕ και ευνόησαν τη δημιουργία «Ενώσεων Προσώπων» που ουσιαστικά αντικατέστησαν τα επιχειρησιακά σωματεία. Οι Ενώσεις αυτές, ως υποχείρια των εργοδοτών, υπογράφουν επιχειρησιακές ΣΣΕ στα μέτρα της εργοδοσίας. Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία του ΟΜΕΔ: Το 2004 υπογράφηκαν 223 κλαδικές ΣΣΕ (ΚΣΕΕ), το 2011 65 ΚΣΕΕ και το 2020 μόλις 19 ΚΣΕΕ!

Ακόμα όμως και όταν υπογράφονται, οι κυβερνήσεις φρόντισαν για λογαριασμό της εργοδοσίας να εμποδίσουν την επεκτασιμότητα και υποχρεωτικότητά τους. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με εγκύκλιό της το 2018 νεκρανάστησε ανενεργή διάταξη του νόμου 1876/1990 σχετικά με τον έλεγχο της «αντιπροσωπευτικότητας» των κλαδικών ΣΣΕ, προσθέτοντας μια ολόκληρη διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί, προκειμένου η ΚΣΕΕ να καταστεί υποχρεωτική για το σύνολο των εργαζομένων του κλάδου. Συγκεκριμένα, πρέπει να αποδειχθεί ότι οι εργοδότες που υπογράφουν την ΚΣΣΕ απασχολούν το 51% των εργαζομένων του κλάδου. Ομως η απόδειξη αφέθηκε στη διακριτική ευχέρεια των εργοδοτών, οι οποίοι πρέπει να φέρουν τα σχετικά στοιχεία χωρίς να έχουν καμιά κύρωση αν δεν το κάνουν... Η κυβέρνηση της ΝΔ συμπλήρωσε το έργο του ΣΥΡΙΖΑ με τον ν. 4635/2019. Ετσι εκτός από το 51%, ζητά από την εργατική πλευρά να αποδείξει ότι η ΚΣΕΕ δεν έχει αρνητικές επιπτώσεις «στην ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και τη λειτουργία του ανταγωνισμού»! Να αποδείξει με άλλα λόγια ότι η ΚΣΣΕ είναι σε όφελος των εργοδοτών και σε βάρος των εργαζομένων!

Το αποτέλεσμα είναι η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων να μην καλύπτεται από ΣΣΕ και πάνω από 1/3 των εργαζομένων να αμείβονται με αποδοχές όχι μεγαλύτερες του κατώτατου μισθού.

Το ΕΙΕΑΔ αναφέρει στην «Εκθεση για τον κατώτερο μισθό» (Απρίλης 2021) ότι σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, το ποσοστό κάλυψης εργαζομένων από ΣΣΕ στην Ελλάδα φτάνει μόλις το 17,8%. Περαιτέρω, επειδή το συγκεκριμένο στοιχείο αναφέρεται στο έτος 2016, σημειώνει ότι «με βάση τις νεότερες εξελίξεις το ποσοστό κάλυψης (...) πιθανότατα έχει μειωθεί ακόμα περισσότερο.

Σε κάθε περίπτωση πάντως είναι ασφαλές να εκτιμήσουμε ότι το 80%-85% των εργαζομένων στη χώρα μας θεσμικά δεν καλύπτεται μισθολογικά από συλλογικές συμβάσεις εργασίας, ο μισθός του έχει ως ελάχιστο σημείο αναφοράς τον κατώτατο μισθό και άρα η μισθολογική του κατάσταση εξαρτάται από το εκάστοτε ύψος του». Λογική συνέπεια αυτής της κατάστασης είναι ότι «το ποσοστό των εργαζομένων που λαμβάνει αποδοχές στα όρια του κατώτατου μισθού (έως 700 ευρώ) ανέρχεται στο 35,1%».

Η επιστολή, που συντάχθηκε κατά τη διάρκεια του Συντονιστικού των Σωματείων χτες, Τετάρτη, απευθύνεται προς τον πρωθυπουργό, τον πρόεδρο της Βουλής και τους επικεφαλής των κοινοβουλευτικών ομάδων των κομμάτων, ζητώντας άμεσα να σταματήσουν τα σχέδια για τις απολύσεις των εργαζομένων, με ενδεχόμενο οριστικό κλείσιμο της εταιρείας.

Τα Σωματεία σημειώνουν ότι συνεχίζουν τον αγώνα για να κρατηθεί η ΛΑΡΚΟ ανοιχτή, ενώ τις θέσεις τους δικαιώνουν η εκτόξευση των τιμών του νικελίου καθώς και οι προβλέψεις για διατήρηση σε υψηλά επίπεδα. Την ίδια στιγμή, αυτή η «κούρσα» στις τιμές των συγκεκριμένων ορυκτών που επεξεργάζεται η ΛΑΡΚΟ, πρωταγωνιστώντας σε επίπεδο ΕΕ στην παραγωγή τους, αναδεικνύει με τον πιο χειροπιαστό τρόπο το έγκλημα που μεθοδεύεται από την κυβέρνηση με την απαξίωση και τη διάλυση μιας επιχείρησης που θα μπορούσε να παράξει τεράστιο πλούτο. Αφαιρεί δηλαδή επιχειρήματα από την κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της και προσθέτει νέα όπλα στη μάχη που δίνουν τα Σωματεία για να μείνει ανοιχτή με όλες τις θέσεις εργασίας.

Κατά τη διάρκεια του Συντονιστικού μάλιστα αποτυπώθηκαν για μια ακόμα φορά η ενότητα και η αποφασιστικότητα για συνέχιση του αγώνα προκειμένου να παραμείνει η ΛΑΡΚΟ ανοιχτή, να διασφαλιστούν όλες οι θέσεις εργασίας και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Καταγγέλθηκε η διαδικασία της διαβούλευσης ως προσχηματική και συνολικότερα η τακτική της κυβέρνησης να κρύβεται πίσω από την ειδική διαχείριση, μη δίνοντας απαντήσεις στα ερωτήματα των εργαζομένων, απορρίπτοντας τις προτάσεις τους που διασφαλίζουν τη συνέχιση της λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ, πιέζοντας να ολοκληρωθεί ο σχεδιασμός της.

Σημειώνεται επίσης ότι σήμερα, Πέμπτη 10 Μάρτη, θα πραγματοποιηθεί τηλεδιάσκεψη, που ορίστηκε με πρωτοβουλία της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, στην οποία θα συμμετάσχουν οι τρεις αρμόδιοι υπουργοί, βουλευτές των περιοχών όπου δραστηριοποιείται η ΛΑΡΚΟ και εκπρόσωποι περιφερειακών παρατάξεων, καθώς και εκπρόσωποι των Σωματείων προκειμένου να αναδείξουν το έγκλημα σε βάρος της ΛΑΡΚΟ και το δίκαιο των θέσεών τους.

Στην επιστολή τους τα Σωματεία της ΛΑΡΚΟ τονίζουν αρχικά ότι «σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά μέχρι τώρα η ΛΑΡΚΟ σταματά έμμεσα τη λειτουργία της σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος, κλέβοντας τον μόχθο των εργαζομένων και οδηγείται σε "αχαρτογράφητα νερά" με ενδεχόμενο οριστικό κλείσιμο», και επισημαίνουν ότι «οι σημερινές ειδικές συνθήκες επιβάλλουν επανασχεδιασμό της εξυγίανσής της».

Σημειώνουν επίσης ότι από τον Ιούνη του 2020, με το τεκμηριωμένο και αναλυτικό υπόμνημα που κατέθεσαν στη Βουλή, έχουν αναδείξει την τεράστια αξία και τη σημασία της ΛΑΡΚΟ, τις αιτίες της απαξίωσης αλλά και τις δυνατότητες αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου και των εγκαταστάσεων της εταιρείας προς όφελος του δημόσιου συμφέροντος.

Στη συνέχεια της επιστολής τους τα Σωματεία αναφέρουν ότι αξιοποιήθηκαν προσχηματικά τα χρέη προς τη ΔΕΗ (που είναι μέτοχος της ΛΑΡΚΟ!) και τα πρόστιμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης για «παράνομες κρατικές ενισχύσεις», προκειμένου να τεθεί η ΛΑΡΚΟ σε εκκαθάριση εν λειτουργία και «να μεγιστοποιηθεί το τίμημα της αξίας πώλησής της προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος», όπως αναφέρεται στην απόφαση του Εφετείου Αθηνών με την οποία τέθηκε η ΛΑΡΚΟ σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης.

«Με ευθύνη των αρμόδιων υπουργών Περιβάλλοντος και Ενέργειας / Οικονομικών και της ειδικής διαχείρισης, παρά τις επανειλημμένες καταγγελίες μας, η εταιρεία λίγο πριν από την κατάθεση των δεσμευτικών προσφορών από τους υποψήφιους επενδυτές, έχει πλήρως απαξιωθεί (εργοστάσιο με μειωμένη παραγωγή στο 20% προ ειδικής διαχείρισης με απώλεια εσόδων εκατοντάδων εκατ. ευρώ και εγκαταλελειμμένα μεταλλεία). Οι αρμόδιοι υπουργοί, χωρίς ντροπή, μας δηλώνουν πως όλος αυτός ο βιομηχανικός κολοσσός ανεκτίμητης αξίας και προοπτικής θα "χαριστεί" έναντι σχεδόν μηδενικού αντιτίμου», τονίζουν τα Σωματεία αναδεικνύοντας την περαιτέρω απαξίωση της εταιρείας. Και προσθέτουν:

«Παράλληλα μας λένε πως θα πρέπει να ικανοποιηθούν όλοι οι όροι των υποψήφιων επενδυτών (περιβαλλοντολογικό, ενεργειακό, απολύσεις εργαζομένων κ.λπ.). Και όλα αυτά κάτω από το τεχνητά εκβιαστικό αφήγημα - δίλημμα ότι μόνο έτσι θα βρεθεί ο "σωτήρας" της ΛΑΡΚΟ ή διαφορετικά θα οδηγηθεί στο κλείσιμο».

Παρά τις τιμές αυτές που ζαλίζουν, τα Σωματεία σημειώνουν ότι η διαδικασία της εκκαθάρισης βρίσκεται στη δεύτερη φάση των διαγωνισμών και στην κατάθεση δεσμευτικών προσφορών, ενώ παράλληλα η ειδική διαχείριση σε συνεννόηση με το αρμόδιο υπουργείο, σε μία αιφνιδιαστική και εκτός αρχικού προγραμματισμού κίνηση, κάλεσε τους εργαζόμενους σε μία προσχηματική διαβούλευση προκειμένου να τους απολύσει όλους μέχρι τέλος Μάρτη.

«Απολύονται οι 1.060 εργαζόμενοι που σήμερα εργάζονται στην εταιρεία και με μοναδικό κριτήριο την ηλικία θα επαναπροσληφθούν οι 750 εργαζόμενοι κάτω των 55 ετών μέχρι το τέλος της ειδικής διαχείρισης, όπου θα απολυθούν και αυτοί για να ξαναπροσληφθούν όσοι κριθούν απαραίτητοι από την ενδεχόμενη εγκατάσταση του νέου επενδυτή που θα επιλεγεί από τη διαδικασία των δύο διαγωνισμών και που στην καλύτερη περίπτωση θα είναι μετά από αρκετούς μήνες», σημειώνουν τα Σωματεία και προσθέτουν:

«Στην περίπτωση που δεν βρεθεί επενδυτής προβλέπεται η ΛΑΡΚΟ να οδηγηθεί σε πτώχευση και σε οριστικό κλείσιμο. Σημειωτέον, ο αρχικός σχεδιασμός, όπως είχε ανακοινωθεί από τα αρμόδια υπουργεία και από την ειδική διαχείριση, ήταν η συνέχεια της παραγωγικής διαδικασίας όπως ήταν προ της ειδικής διαχείρισης μέχρι την τοποθέτηση του νέου επενδυτή, όπου και θα απολύονταν όλοι οι εργαζόμενοι για να επαναπροσλάβει όσους κρίνει ο επενδυτής».

Στο πλαίσιο αυτό τα Σωματεία στην επιστολή τους προς τον πρωθυπουργό, τον πρόεδρο της Βουλής και τους επικεφαλής των κομμάτων της Βουλής τονίζουν ότι οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ εκτός από τη διαφωνία τους στα σχέδια της κυβέρνησης και την πάλη για τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας τους, συνεχίζουν να αγωνίζονται ενάντια στον κίνδυνο οριστικού λουκέτου στη ΛΑΡΚΟ.

Επισημαίνουν μάλιστα ότι «η πρόχειρη και αιφνιδιαστική αλλαγή του αρχικού σχεδιασμού υλοποίησης της ειδικής διαχείρισης και ειδικά η οριστική απομάκρυνση 300 εργαζομένων άνω των 55 ετών, οι οποίοι προέρχονται κυρίως από επιστημονικό και στελεχιακό προσωπικό και κατέχουν τη μοναδική τεχνογνωσία της ΛΑΡΚΟ, πρακτικά σημαίνει μεγαλύτερη απαξίωση της παραγωγικής διαδικασίας, μη ασφαλή λειτουργία και μάλιστα σε μια αιματοβαμμένη εταιρεία με πάνω από 80 νεκρούς εργάτες, και ενδεχόμενο οριστικό κλείσιμο της ΛΑΡΚΟ».

Παράλληλα, τα Σωματεία χαρακτηρίζουν «αδιανόητο και εγκληματικό» το να χαθεί αυτή η παραγωγή σημαντικής αξίας, με αυτές τις υψηλές τιμές του νικελίου, μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία των διαγωνισμών. Υπογραμμίζουν ότι ακόμη πιο αδιανόητο και εγκληματικό είναι το ενδεχόμενο να μην υπάρξει επενδυτικό ενδιαφέρον και να οδηγηθεί η ΛΑΡΚΟ σε πτώχευση, κλείνοντας οριστικά και μαραζώνοντας ολόκληρες περιοχές σε 5 νομούς της χώρας.

Σημειώνουν μάλιστα ότι η διακοπή της λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ «θα προσθέσει χιλιάδες ανέργους και θα στερήσει από την εθνική οικονομία πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ ανά έτος και τα οποία μάλιστα λόγω μεγάλης κερδοφορίας θα μπορούν να αποπληρώνουν και ζημιές του παρελθόντος προς όφελος όλων των πιστωτών». Και προσθέτουν: «Ενδεικτικά και με βάση τα παραγωγικά και οικονομικά στοιχεία προηγούμενων ετών προ ειδικής διαχείρισης με μια μέση ετήσια παραγωγή 18.000 τόνων νικελίου υπολογιζόμενη με τις σημερινές τιμές πώλησης των περίπου 50.000 δολαρίων /τόνο (τιμή κλεισίματος πριν από την διακοπή της διαπραγμάτευσης του νικελίου στο LME) θα μπορεί να δημιουργήσει ετήσια έσοδα της τάξεως του 1 δισ. δολαρίων με ετήσιο μέσο λειτουργικό κόστος της τάξεως των 250 - 300 εκατ. δολαρίων. Εάν δε επαληθευτούν οι εκτιμήσεις των ειδικών για μελλοντικό υπερδιπλασιασμό των τιμών πώλησης του νικελίου, συν την προστιθέμενη αξία από την αξιοποίηση του κοβαλτίου, τότε θα μιλάμε για τεράστια μεγέθη κερδοφορίας που σε ελάχιστο χρόνο θα αποσβέσουν τις όποιες επενδύσεις χρειαστούν και θα υπερκαλύψουν τις όποιες αυξήσεις σε Ενέργεια και πρώτες ύλες».

Συνεχίζοντας τα Σωματεία εκφράζουν τον προβληματισμό τους για αναφορές σχετικά με τη διαδικασία των διαγωνισμών και σημειώνουν ότι «σε καμιά περίπτωση όμως δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την προχειρότητα του σχεδιασμού πίσω από μια τέτοια παράτυπη και πρωτοφανή ενέργεια για τα εργασιακά πράγματα της χώρας και πιθανόν πρωτόγνωρη σε παγκόσμιο επίπεδο. Δηλαδή, σε διάστημα λίγων μηνών, γίνονται ομαδικές απολύσεις σε όλο το προσωπικό, επαναπροσλαμβάνεται αμέσως ένα μέρος αυτού με διαφορετικές συμβάσεις εργασίας, μετά ξανααπολύονται όλοι για να επαναπροσληφθεί αμέσως ένα μέρος και πάλι με νέες συμβάσεις εργασίας!».

Επισημαίνοντας λοιπόν αυτές τις «νέες διαμορφωμένες ειδικές συνθήκες που επικρατούν στη χώρα», την «τεράστια αύξηση των χρηματιστηριακών τιμών του νικελίου και του κοβαλτίου ως προϊόντων στρατηγικής αξίας όχι μόνο για τη χώρα μας αλλά και για την ΕΕ ιδιαίτερα μετά τις πρόσφατες πολεμικές συρράξεις», τα Σωματεία τονίζουν ότι διαμορφώνεται ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον που απαιτεί αναθεώρηση των όποιων προηγούμενων σχεδιασμών για το μέλλον και την προοπτική της ΛΑΡΚΟ.

Στη συνέχεια ζητούν την άμεση παρέμβαση των αποδεκτών της επιστολής, προκειμένου:

-- Να σταματήσει άμεσα το σχέδιο αναγκαστικής εξόδου από την εταιρεία των 300 εργαζομένων που έχουν συγκεντρωμένη τη μοναδική τεχνογνωσία της ΛΑΡΚΟ. Θα είναι εγκληματικό να χαθεί ένα σημαντικό κεφάλαιο της ΛΑΡΚΟ πριν βρεθεί οριστική λύση στο θέμα της εξυγίανσής της, θα είναι επικίνδυνο για την ασφαλή λειτουργία, την απαξιώνει ακόμη περισσότερο και την οδηγεί σε ενδεχόμενο κλείσιμο. Σε κάθε περίπτωση η οποιαδήποτε μεταβολή των εργασιακών σχέσεων πρέπει να απευθύνεται στο σύνολο του προσωπικού και μέσα από μια ουσιαστική διαβούλευση με τους εργαζόμενους.

-- Λόγω των ειδικών συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί στη χώρα μας και όχι μόνο, σε σχέση με ό,τι ίσχυε πριν από 3 χρόνια, να εξεταστεί κάθε δυνατή εναλλακτική εξυγίανση των συσσωρευμένων υποχρεώσεων της ΛΑΡΚΟ με γνώμονα την πλήρη αξιοποίηση των αναπτυξιακών της δυνατοτήτων και τη διασφάλιση της ενιαίας λειτουργίας, των θέσεων εργασίας και όλων των νόμιμων εργασιακών δικαιωμάτων. Σε κάθε περίπτωση και ανεξαρτήτως της έκβασης του υφιστάμενου σχεδίου εξυγίανσης που διαφαίνεται μη αποτελεσματικό, η απώλεια και έστω μιας μέρας από την ασφαλή παραγωγική δυνατότητα της ΛΑΡΚΟ είναι σημαντική.

-- Να δοθεί η δυνατότητα στους εργαζόμενους να ενημερώσουν τις αρμόδιες κοινοβουλευτικές επιτροπές προκειμένου να καταθέσουν και τις ρεαλιστικές προτάσεις τους (όπως έχουν κατατεθεί επίσημα στη διαδικασία διαβούλευσης ομαδικών απολύσεων στις 3/3/2022), προκειμένου να επιτευχθεί η υποτιθέμενη πρόθεση που εμπεριέχεται στην «πρόσκληση διαβούλευσης» της ειδικής διαχείρισης, «με γνώμονα την εξασφάλιση της ενιαίας λειτουργίας και την διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων του προσωπικού της ΛΑΡΚΟ χωρίς να διακυβεύεται είτε η παραπέρα απαξίωση είτε το οριστικό κλείσιμο της ΛΑΡΚΟ, με τραγικές συνέπειες για τους εργαζόμενους, τις τοπικές κοινωνίες και το δημόσιο συμφέρον».

Κλείνοντας, τα Σωματεία στέλνουν για ακόμη μία φορά μήνυμα ενότητας και αποφασιστικότητας για συνέχιση του αγώνα, «με βάση τις ομόφωνες αποφάσεις μας και έχοντας στο πλευρό μας όχι μόνο το σύνολο της εργατικής τάξης από όλη τη χώρα αλλά ολόκληρες τις τοπικές κοινωνίες στους 5 νομούς που δραστηριοποιείται» η επιχείρηση. Διαμηνύουν ότι «θα συνεχίσουμε τον αγώνα με όλες μας τις δυνάμεις μέχρι να διασφαλιστούν όλα τα παραπάνω.

Το χρωστάμε στις οικογένειές μας, στον τόπο μας, στην ίδια τη ΛΑΡΚΟ και στους νεκρούς εργάτες που έδωσαν τη ζωή τους για να υπάρχει μέχρι σήμερα η εταιρεία».

Εκτενή αναφορά κάνουν τα σωματεία στην εκτόξευση της τιμής του νικελίου και τη συνολικότερη αξία του ορυκτού, στο πλαίσιο της λεγόμενης «πράσινης μετάβασης», τονίζοντας:

«Λόγω της μεταστροφής της παγκόσμιας παραγωγής στην "πράσινη μετάβαση" και την ηλεκτροκίνηση, απαιτείται η κατασκευή συσσωρευτών Ενέργειας (μπαταρίες) από τα δυσεύρετα απαραίτητα συστατικά που είναι τα υπάρχοντα - χαρακτηρισμένα ως στρατηγικής σημασίας από την ΕΕ - προϊόντα της ΛΑΡΚΟ (νικέλιο και κοβάλτιο), των οποίων άμεσα και για πάρα πολλά χρόνια η ζήτηση θα πολλαπλασιαστεί με αντίστοιχη αύξηση των τιμών. Ηδη αυτές τις μέρες η τιμή του νικελίου έσπασε κάθε ιστορικό ρεκόρ όλων των εποχών, κυμαινόμενη σε ασύλληπτα νούμερα δεκάδων χιλιάδων δολαρίων/ton, αγγίζοντας στις 8/3/2022 τις 101.365 δολάρια/tn, ενεργοποιώντας τη διακοπή της διαπραγμάτευσης του νικελίου στο Χρηματιστήριο Μετάλλων του Λονδίνου (LME)», σημειώνουν χαρακτηριστικά τα σωματεία, επισημαίνοντας ότι όλες οι μελέτες διεθνών οργανισμών δείχνουν αυξητικές τάσεις, σταθερές και μεγάλης διάρκειας.

Σημειώνουν επίσης «ότι μόνο τα εξερευνημένα κοιτάσματα που υπάρχουν, ανέρχονται σε αποθέματα της τάξεως των 2 εκατ. τόνων νικελίου» και τονίζουν τα τεράστια μεγέθη κερδοφορίας της ΛΑΡΚΟ, με το κόστος παραγωγής να είναι προ ειδικής διαχείρισης περίπου 13.000 ευρώ/ton, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται η αξιοποίηση της προστιθέμενης αξίας του κοβάλτιου, που μέχρι σήμερα είναι ανεκμετάλλευτη, η παραπέρα αξιοποίηση του σιδηρονικελίου με την καθετοποίηση της παραγωγής μέσα από μονάδα παραγωγής ανοξείδωτου χάλυβα και την αξιοποίηση των υποπροϊόντων της. «Με πολιτική βούληση και απόφαση, ενόψει των ειδικών συνθηκών, τα κέρδη μπορούν να είναι σε ασύλληπτα μεγέθη», τονίζουν χαρακτηριστικά τα σωματεία.

Η Παναττική Επιτροπή τονίζει ότι «οι ανάγκες των υπηρεσιών μας από προσωπικό είναι μεγάλες, ότι καλύπτουμε βασικές ανάγκες στη λειτουργία των υπηρεσιών, ότι χωρίς εμάς πολλές από αυτές θα είχαν αναστείλει ακόμα και τη λειτουργία τους.

Η κυβέρνηση μαζί με τους δημάρχους και τον περιφερειάρχη λένε ψέματα ότι περισσεύουμε, ότι οι μόνιμοι συνάδελφοί μας επαρκούν κ.λπ. Ποιον κοροϊδεύουν; Ολοι είναι από την ίδια μεριά, υιοθετούν και υλοποιούν πολιτικές κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τις απαιτήσεις των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Επιδιώκουν την υποβάθμιση ακόμα περισσότερο των υπηρεσιών από προσωπικό προκειμένου να τις χαρίσουν στους ιδιώτες.

Δεν πρέπει να τους το επιτρέψουμε να υλοποιήσουν ούτε τους σχεδιασμούς τους ούτε την πολιτική τους. Δεν είμαστε ανακυκλώσιμα υλικά όπου μέχρι και σήμερα μας είχαν ανάγκη και αύριο μας πετάνε στην ανεργία. Είμαστε εργαζόμενοι που θέλουμε να έχουμε μόνιμη και σταθερή δουλειά, για να μπορούμε να πηγαίνουμε ένα πιάτο φαΐ στις οικογένειές μας».

Τα Σωματεία σημειώνουν στο κοινό κάλεσμά τους ότι χιλιάδες συμβασιούχοι (επικουρικοί, με ΣΟΧ, μέσω ΟΑΕΔ, εργολαβικοί, ΕΟΔΥ στο «Philos» και στις ΚΟΜΥ) καλύπτουν κρίσιμες ανάγκες στις δημόσιες μονάδες Υγείας, αναπληρώνοντας σημαντικό μέρος των μεγάλων ελλείψεων σε προσωπικό όλων των ειδικοτήτων και εργάζονται πλάι πλάι με τους μόνιμους, με τα ίδια προσόντα και τις ίδιες υποχρεώσεις, αλλά με «πετσοκομμένα» δικαιώματα.

«Εχουν αποκτήσει πολύτιμη εμπειρία και τυχόν απόλυση - εκτός από το πρόβλημα επιβίωσης που θα δημιουργήσει σε εσάς και στις οικογένειές σας - θα προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία των μονάδων Υγείας, ιδιαίτερα στη σημερινή κρίσιμη περίοδο. Αντιμετωπίζουν τον εμπαιγμό των κυβερνήσεων, που "αναγνωρίζουν την προσφορά σας" στα λόγια, αλλά στην πράξη αρνούνται κατηγορηματικά το δίκαιο αίτημά μας για μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων κρατώντας τους ομήρους για χρόνια», σημειώνουν τα Σωματεία, υπενθυμίζοντας το περιβόητο άρθρο 103 του Συντάγματος που τάχα «δεν αλλάζει», την ψήφιση του άρθρου 242 του Ν. 4512/2018, από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που «απαγορεύει τη μετατροπή των συμβάσεων σε αόριστης διάρκειας» καθώς και την απόρριψη, από τις κοινοβουλευτικές ομάδες των κομμάτων της άρχουσας τάξης, της πρότασης 530 σωματείων και Ομοσπονδιών για τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων με τροποποίηση του άρθρου 103 του Συντάγματος.

«Σήμερα, η "αναγνώριση της προσφοράς" χιλιάδων συμβασιούχων συναδέλφων σε καθαριότητα, φύλαξη, σίτιση από την κυβέρνηση της ΝΔ περνάει μέσα από τους δεκάδες διαγωνισμούς για την ανάθεση των αντίστοιχων υπηρεσιών σε εργολαβικές εταιρείες (ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη σε πολλά νοσοκομεία και δρομολογούνται σε πολύ περισσότερα). Ανοίγουν έτσι τον δρόμο για χιλιάδες απολύσεις συμβασιούχων συναδέλφων. Εξίσου προκλητικά συνεχίζουν να μετατρέπουν τον εμβολιασμό από βασικό όπλο για την αντιμετώπιση της επιδημίας σε εργαλείο για το χτύπημα της μόνιμης και σταθερής δουλειάς. Και ταυτόχρονα, επιχειρούν να καλλιεργήσουν αυταπάτες σε χιλιάδες επικουρικούς και μέσω ΟΑΕΔ συναδέλφους με την πρόσφατη τροπολογία για "μοριοδότηση" - κοροϊδία. Κι αυτό την ώρα που ήδη υπάρχει η αρνητική εμπειρία της προκήρυξης 2Κ, όπου εκατοντάδες συμβασιούχοι συνάδελφοι, με πολύχρονη προϋπηρεσία, έμειναν "εκτός" παρά την "πολυδιαφημισμένη" - από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και την ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ - μοριοδότηση.

Είναι σε όλους σαφές ότι με την επέκταση των "ελαστικών" εργασιακών σχέσεων, οι κυβερνήσεις υλοποιούν τη στρατηγική κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης για χτύπημα της μόνιμης εργασίας και μαζί με την ολοένα μειούμενη κρατική χρηματοδότηση και τη διαιώνιση των ελλείψεων προσωπικού οδηγούν στο διακηρυγμένο στόχο τους για λειτουργία των δημόσιων μονάδων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και με όσο το δυνατό λιγότερο και φθηνότερο προσωπικό», υπογραμμίζουν τα Σωματεία και καλούν τους συμβασιούχους να πάρουν την υπόθεση του αγώνα στα δικά τους χέρια, απομονώνοντας όσους προσπαθούν να καλλιεργήσουν εφησυχασμό, μοιρολατρία αλλά και το «διαίρει και βασίλευε» μεταξύ μονίμων και συμβασιούχων.

Τέλος, σημειώνουν: Τώρα να συγκροτηθούν Επιτροπές συμβασιούχων, που μαζί με τα αγωνιστικά σωματεία θα οργανώσουν τον κοινό αγώνα για: Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων στις δημόσιες μονάδες Υγείας, προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με επείγουσες διαδικασίες, ανάκληση των αναστολών εργασίας, κατάργηση των νόμων για την επέκταση των «ελαστικών» εργασιακών σχέσεων & την επιχειρηματική δράση σε Υγεία - Πρόνοια.

Από τη χτεσινή συνέντευξη Τύπου

Αυτό διατράνωσαν και χτες σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν από κοινού με το Εργατικό Κέντρο, μετά την απόφαση που έλαβαν, με πρωτοβουλία του ΕΚ Πάτρας, για κοινή δράση και κλιμάκωση της πάλης και με παμπατραϊκό συλλαλητήριο την Τρίτη 15 Μάρτη, στις 7 μ.μ. στο ΕΚΠ.

Εχοντας περάσει σχεδόν μια ζωή στα Νοσοκομεία και στο Πανεπιστήμιο, με προϋπηρεσία που ξεπερνά και τα 15 χρόνια για ορισμένες, με τις κατάπτυστες συμβάσεις ομηρίας ορισμένου χρόνου που εφαρμόζονταν από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, καλούνται σήμερα να αποχωρήσουν οριστικά από τις δουλειές τους. Οπως επανέλαβαν, πάνω από 150 εργαζόμενες απειλούνται με απόλυση από τα νοσοκομεία μέχρι τέλη Μάρτη και 90 από το Πανεπιστήμιο μέχρι τέλη Μάη, με πρόφαση τη λήξη των συμβάσεών τους.

Την ίδια ώρα οι ανάγκες εν μέσω πανδημίας παραμένουν αυξημένες, έργο το οποίο κυβέρνηση, υπουργεία (Υγείας, Παιδείας) και διοικήσεις κάθε φορέα ετοιμάζονται να παραχωρήσουν σε ιδιώτες, με μεγαλύτερους προϋπολογισμούς εξόδων και μικρότερη μισθοδοσία των «εργολαβικών» εργαζομένων, ακόμα και μείωση του αριθμού που απασχολούνται μέχρι σήμερα.

«Γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τι θα πει να δουλεύεις σε εργολάβο. Δεν πρόκειται να επιτρέψουμε να γυρίσουμε πίσω σε αυτό το καθεστώς», ξεκαθάρισε η Γαλάτια Πουλιάση, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στην καθαριότητα στο ΓΝ «Αγιος Ανδρέας», και πρόσθεσε: «Από τα 16 χρόνια δουλειάς, τα 10 ήταν σε εργολάβο, που δεν αναγνώριζε το ανθυγιεινό της δουλειάς μας, πλήρωνε κάθε δύο με δυόμισι μήνες και τρομοκρατούσε».

Αναφερόμενη στα δύο τελευταία χρόνια, της πανδημίας, επεσήμανε: «Δουλέψαμε χωρίς ρεπό, αρρωστήσαμε σχεδόν το 80% από εμάς, έγινε το Νοσοκομείο το πρώτο σπίτι μας και εκεί που αναφερόμασταν ως ήρωες, μας πετάνε στον δρόμο».

Το κόστος για μια καθαρίστρια σήμερα, ανέδειξε, ανέρχεται κατά μέσο όρο περίπου στα 1.200 ευρώ μεικτά μαζί με την Ασφάλιση, με μισθό 800 ευρώ για καθεμιά, ενώ στον εργολάβο το Δημόσιο θα πληρώνει 1.600 ευρώ για κάθε υπάλληλο, ο οποίος όμως θα αμείβεται κατά μέσο όρο με 520 ευρώ, δηλαδή σχεδόν 300 ευρώ λιγότερα!

«Αυτό είναι το ευχαριστώ», σχολίασε και πρόσθεσε ότι η μέχρι σήμερα πάλη των εργαζομένων έχει αποτρέψει τη λήψη απόφασης από τη διοίκηση του Νοσοκομείου για την προκήρυξη του σχετικού διαγωνισμού εργολαβίας.

«Το 2015 ο τότε εργολάβος είχε κηρύξει πτώχευση, αφήνοντας τους εργαζόμενους απλήρωτους και το Πανεπιστήμιο χωρίς καθαριότητα», ανέδειξε η Ευσταθία Τσιλίρη, πρόεδρος του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού του Πανεπιστημίου. Αν υλοποιηθεί ο σχεδιασμός της κυβέρνησης, συνέχισε, οι 90 εργαζόμενοι δεν θα έχουν καν δικαίωμα κατάθεσης αίτησης εργασίας, παρά την προϋπηρεσία τους, εφόσον αυτό αφορά όσους δεν δούλευαν τον τελευταίο χρόνο, συνεχίζοντας τα απαράδεκτα προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας από τις κυβερνήσεις ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ κ.λπ.

Πολλοί από τους υπό απόλυση εργαζόμενους, τόνισε, είναι μέλη πολύτεκνων ή μονογονεϊκών οικογενειών και καλύπτουν ανάγκες όπου υπάρχει τμήμα του Πανεπιστημίου (Πάτρα, Αγρίνιο, Αίγιο, Πύργο, Αμαλιάδα). «Οπως το 2015, έτσι και σήμερα δεν θα αφήσουμε να φύγει από τη δουλειά κανένας συνάδελφός μας», κατέληξε.

Στις δράσεις ΕΚΠ και σωματείων στάθηκε ο πρόεδρός του, Δημήτρης Μαρμούτας. Απαίτησε να μη γίνει καμία απόλυση, να αποκλειστεί κάθε σκέψη για παραχώρηση της καθαριότητας σε εργολάβους, να ανανεωθούν άμεσα όλες οι συμβάσεις των εργαζομένων σε αορίστου χρόνου, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, και να πραγματοποιηθούν με ευθύνη του κράτους όλες οι αναγκαίες προσλήψεις.

«Αυτός ο αγώνας αφορά όλους τους εργαζόμενους και τον λαό, για να έχουν υπηρεσίες Υγείας και τα παιδιά του να μπορούν να μορφωθούν», υπογράμμισε και πρόσθεσε ότι το συλλαλητήριο στις 15 Μάρτη είναι η αρχή για τις επόμενες αγωνιστικές δράσεις. Κλείνοντας, κάλεσε στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας αύριο Παρασκευή στις 11 π.μ., στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση στην Πάτρα.