Πίσω από τα επικοινωνιακά τερτίπια και τη συζήτηση που δείχνει το δέντρο για να κρύψει το (καμένο) δάσος, δεν κρύβεται με τίποτα η προσπάθεια της κυβέρνησης και συνολικά των αστικών επιτελείων να φύγουν από το κάδρο οι πραγματικές αιτίες και οι ένοχοι της τραγωδίας που βιώνει ξανά ο λαός, να αξιοποιήσουν τη μεγάλη καταστροφή για να επιταχύνουν αντιλαϊκούς σχεδιασμούς, που έχουν στο επίκεντρο την «πράσινη ανάπτυξη».

«Αλλα λόγια να αγαπιόμαστε» λένε στον λαό που η οργή του ξεχειλίζει, όταν από τα ίδια τα πράγματα αποκαλύπτονται η παντελής απουσία πρόληψης, έργων αντιπυρικής, αντιπλημμυρικής και αντισεισμικής θωράκισης, η εγκληματική απουσία ολοκληρωμένου σχεδιασμού και μέτρων προστασίας της ζωής και της περιουσίας του.

Οταν «φωνάζει» από παντού η ευθύνη του κράτους και όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, που αντιμετωπίζουν τη γη σαν εμπόρευμα, το περιβάλλον σαν πεδίο επιχειρηματικής δράσης και τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας ως «κόστος».

Ζητάνε προκλητικά από τον λαό να λέει και «ευχαριστώ» που τάχα γλίτωσε τα ακόμα χειρότερα και να θεωρεί δεδομένο ότι με τη ζέστη θα καίγεται και με τις πλημμύρες θα πνίγεται, επειδή οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής υπερβαίνουν κάθε κρατικό μηχανισμό και οποιοδήποτε σχέδιο διαχείρισης ακυρώνεται από τα «ακραία» φυσικά φαινόμενα.

Του υποδεικνύουν με θράσος να τα κουτσοβολέψει με τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση χτες και τελικά να εναποθέσει όλες τις ελπίδες του στην επιτάχυνση της πολιτικής στήριξης των «πράσινων» επενδύσεων. Δηλαδή, της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που είτε «πράσινη» είτε «μαύρη» έχει για κριτήριο τα κέρδη του κεφαλαίου και γι' αυτό συνθλίβει τα δικαιώματα και τις ανάγκες του λαού, όπως με τραγικό τρόπο φάνηκε και στις πυρκαγιές.

Στο φόντο των επαναλαμβανόμενων καταστροφών, προβάλλουν ως διέξοδο το «πρασίνισμα» της οικονομίας που θα φρενάρει τάχα τις αλλαγές στο κλίμα, κρύβοντας κάτω από το χαλί τις κρατικές ευθύνες για τις μεγάλες καταστροφές, όσο και τις εγκληματικές συνέπειες της καπιταλιστικής ανάπτυξης στο περιβάλλον, που επιδρούν και στο κλίμα.

Στα αποκαΐδια των πυρκαγιών, τα επιτελεία τους αναποδογυρίζουν την πραγματικότητα και κουνάνε προκλητικά το δάχτυλο σε όποιον αποκαλύπτει και αντιπαλεύει τον σχεδιασμό τους να διαμορφώσουν ένα νέο πεδίο κερδοφορίας για τα «πράσινα» μονοπώλια, που όχι μόνο δεν πρόκειται να προστατέψει το περιβάλλον αλλά επιδεινώνει συνολικά τους όρους ζωής και δουλειάς για χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά.

Σε αυτό το σχέδιο της «επόμενης μέρας» προσφέρει απλόχερα τη στήριξη και τη συναίνεσή του ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως επιβεβαίωσε και η χτεσινή συνέντευξη Τσίπρα, όπου, με αφορμή τις πυρκαγιές, έδωσε ταυτόχρονα εξετάσεις στο κεφάλαιο για το ποιος μπορεί καλύτερα να διασφαλίσει τη συναίνεση του λαού. Αλλά και τα άλλα αστικά κόμματα, που στοιχίζονται πίσω από την πολιτική του «πράσινου new deal», το οποίο χρηματοδοτείται από το Ταμείο Ανάκαμψης και πληρώνει ήδη ακριβά και με χίλιους τρόπους ο λαός.

Ακριβώς αντίθετα, λοιπόν, πρέπει να δείξει η πυξίδα για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Γιατί, πράγματι, όπως αποδείχτηκε ξανά αυτές τις μέρες, «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό» και όχι το κράτος που εχθρεύεται τα συμφέροντα και τις πραγματικές του ανάγκες, με όποια εκδοχή της αστικής διαχείρισης.

Μαζί με την οργάνωση της αλληλεγγύης, της διεκδίκησης για αποζημιώσεις στο 100%, για μέτρα και υποδομές ουσιαστικής αντιπυρικής, αντιπλημμυρικής και αντισεισμικής προστασίας, χρειάζεται τώρα να ανοίξει με αποφασιστικότητα η συζήτηση για την «επόμενη μέρα» από τη σκοπιά των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων.

Γιατί, πράγματι, όλα χρειάζεται «να αλλάξουν εκ βάθρων». Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο βάζοντας στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο: Το κεφάλαιο, την πολιτική που στηρίζει τα κέρδη του, «πράσινα» και «μαύρα», το κράτος που στέκει «άγρυπνος φρουρός» για τα συμφέροντά του.