Την ώρα που έξι εργάτες στα ΕΛΠΕ πλήρωναν με αίμα την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, η κυβερνητική προπαγάνδα στα «πρωινάδικα» εξαφάνιζε μαγικά το μπαράζ νέων φόρων και μιλούσε για μια τροπολογία που αφορά έκπτωση σε όποιον καταβάλλει εφάπαξ τους φόρους, μέτρο που έχει ως στόχο τη γρήγορη συγκέντρωση εσόδων για τα κρατικά ταμεία, για λογαριασμό βεβαίως των επιχειρηματικών ομίλων, τα κέρδη των οποίων μένουν απείραχτα.

Ομως, η πραγματικότητα είναι πεισματάρα. Ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών, μιλώντας σ' ένα επιχειρηματικό φόρουμ προχτές, έκανε καθαρό πως η κοινή δήλωση Τσίπρα - Γιούνκερ για μια ανταγωνιστική οικονομία με άξονες το Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά είναι μεστή αντιλαϊκού περιεχομένου που αντανακλά μία προς μία τις απαιτήσεις του κεφαλαίου. Ετσι, η κυβέρνηση περνά πλέον από τις δημιουργικές ασάφειες σε πράξεις. Εκανε καθαρό πως όχι μόνο δεν υπάρχει αντιπαράθεση με τους «θεσμούς», αλλά και ότι είναι στην ίδια πλευρά με αυτούς ενάντια στην εργατική τάξη. Ζητά νέες θυσίες, για να θωρακίσει την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου κι αυτό καθιστά αναγκαστικό πλέον να πάψει κάθε αναμονή και να εκφραστεί με όρους αντεπίθεσης το λαϊκό κίνημα.

Ακολουθώντας τη σειρά, με την οποία παρουσίασε τις θέσεις της κυβέρνησης ο υπουργός Οικονομικών, διαβάζουμε ότι «το συνταξιοδοτικό σύστημα νοσεί». Προσπερνά την εισφοροδιαφυγή της εργοδοσίας, τα κλεμμένα από τα Ταμεία, τα χρέη του κράτους προς αυτά, το «κούρεμα» (PSI) αποθεματικών τους το 2012 για να μειωθεί το κρατικό χρέος και ουσιαστικά προαναγγέλλει περικοπές, υποσχόμενος Γη Επαγγελίας μετά την «ανάρρωση» (δική του η ορολογία...). Μεταθέτει, για άλλη μια φορά, το πρόβλημα στις πλάτες των εργαζομένων, αθωώνοντας το κεφάλαιο και το κράτος του. Προαναγγέλλει μέτρα που βοηθούν στην αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης.

Αναφέρεται σε «αποτελεσματική αξιοποίηση των δημόσιων πόρων» κι αυτό στην απλή μετάφρασή του παραπέμπει στο περίφημο νοικοκύρεμα, δηλαδή περικοπές σε κρατικές δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα ώστε το κρατικό χρήμα να μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τους καπιταλιστές για επενδύσεις.

Ζητά να «ενωθεί η κοινωνία υπέρ των απολύτως αναγκαίων μεταρρυθμίσεων», καλεί δηλαδή τους εργάτες σε ταξική συνεργασία. Θεωρεί πρόβλημα τη συνταξιοδότηση στα 60 χρόνια, προετοιμάζοντας το κλίμα, ώστε να μην υπάρχει σύνταξη κάτω από αυτά. Η ομιλία του περιείχε και φωτογραφικές αναφορές όπως η «απελευθέρωση προδιαγραφών προϊόντων (π.χ. γαλακτοκομικών προϊόντων και μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων)» που αφορούν σε συγκεκριμένα μονοπώλια, σε βάρος της υγείας του λαού.

Δεν έκρυψε λόγια για την αύξηση του ΦΠΑ που εκτινάσσει το κόστος ζωής και άρα μειώνει πρόσθετα το λαϊκό εισόδημα, οδηγώντας και έτσι σε αύξηση της εκμετάλλευσης. Προαναγγέλλει «Ανεξάρτητη Υπηρεσία Τελών και Φόρων» στην Τοπική Διοίκηση στα πρότυπα του αμερικανικού «IRS» που σημαίνει διπλό φορολογικό σύστημα και άρα μεγάλη σφαγή.

Αυτά τα «ολίγα» και μόνο οδηγούν στην ανάγκη να ενισχυθούν από σήμερα οι εστίες αντίστασης, αξιώνοντας να παρθούν πίσω όσα έχουν αρπαχτεί, οδηγούν στην ανάγκη να μην υπάρχει καμιά αναμονή. Αντεπίθεση και ρήξη με το κεφάλαιο, την ΕΕ, καθέναν που τους στηρίζει.