Την ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς επιβεβαιώνει το πρόσφατο ταξίδι του Ε. Βενιζέλου, υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας, προεδρεύουσας χώρας της ΕΕ, στην Ουκρανία. Σε μια χώρα, όπου, λόγω της εσωτερικής ενδοαστικής διαπάλης και του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού ανάμεσα σε ΕΕ - ΗΠΑ και Ρωσία, ο λαός της συνθλίβεται στις «συμπληγάδες πέτρες» των συμφερόντων των καπιταλιστών, ο Ευ. Βενιζέλος εμφανίστηκε δήθεν να ...συστήνει «ψυχραιμία και ρεαλιστικές λύσεις».

Ο Ε. Βενιζέλος συναντήθηκε με τον Ολεξάντερ Τουρτσίνοφ, που εκτελεί χρέη Προέδρου και κατέθεσε λουλούδια στη λεγόμενη πλατεία της Ανεξαρτησίας στο Κίεβο, εκεί όπου συγκρούστηκαν οι νεοναζιστικές ομάδες κρούσης με τις δυνάμεις καταστολής. Κινήσεις με συμβολικό χαρακτήρα, που σηματοδοτούν στήριξη στις πολιτικές δυνάμεις που, και με την ανοιχτή επέμβαση της ΕΕ και των ΗΠΑ, ανέτρεψαν τη φιλορωσική κυβέρνηση του Γιανουκόβιτς και συγκροτούν τη νέα κυβέρνηση.

Η «πρόταση» που κόμισε ο Βενιζέλος ήταν να γίνει μια διεθνής διάσκεψη δωρητών για οικονομική «βοήθεια» στην Ουκρανία, όπου μπορούν να συμμετέχουν το ΔΝΤ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και άλλα ευαγή ιδρύματα. Οπως ο ουκρανικός λαός βγαίνει χαμένος όσο μπαίνει κάτω από ξένες αστικές σημαίες, έτσι και ο ελληνικός λαός θα βγει χαμένος αν στοιχηθεί πίσω από τις επιδιώξεις του ελληνικού κεφαλαίου να «παίξει» ανάμεσα στους ανταγωνισμούς ΗΠΑ - Γερμανίας και Ρωσίας.

Τα πολύμορφα καλέσματα από αστούς αναλυτές ότι η Ελλάδα πρέπει να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία, να αξιοποιήσει τις αντιθέσεις, για να κατοχυρώσει τη θέση της στην περιοχή μόνο σε μπελάδες μπορούν να βάλουν τον ελληνικό λαό. Σε αυτόν τον ντορό συναινούν όλα τα κόμματα αστικής διαχείρισης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την πλευρά του, βλέπει την ελληνική κυβέρνηση να «είναι, για μια ακόμη φορά, ουραγός» των εξελίξεων, χαρακτηρίζει την επίσκεψη Βενιζέλου «μόνο για επικοινωνιακή χρήση», κρίνει ως «ανεδαφικές» τις «προτάσεις και τις πρωτοβουλίες της ελληνικής κυβέρνησης». Θυμίζουμε ότι επανειλημμένως στελέχη του έχουν εκφράσει την κριτική ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν αξιοποιεί τα «γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα» της χώρας στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στην περιοχή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ταυτόχρονα, σπέρνει αυταπάτες ότι είναι δυνατόν, στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της ΕΕ, των ΗΠΑ και της Ρωσίας, να υπάρξει βιώσιμη λύση για τον ουκρανικό λαό, τονίζοντας ότι «η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να υπηρετήσει αυτήν την αναγκαιότητα στους διεθνείς οργανισμούς που συμμετέχει». Ομως, οι «διεθνείς οργανισμοί» που συμμετέχει η Ελλάδα είναι το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, ο ΟΟΣΑ κ.ά., ιμπεριαλιστικές συμμαχίες που έχουν συγκροτηθεί για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μονοπωλιακών ομίλων των κρατών - μελών τους.

Το ζήτημα είναι, βεβαίως, ότι όσο βαθύτερα εμπλέκεται η Ελλάδα σε αυτό το βρώμικο παιχνίδι ισχυρών ιμπεριαλιστικών κέντρων, είτε άμεσα, είτε έμμεσα υπάρχει κίνδυνος άμεσος να την πληρώσει ο ελληνικός λαός, μαζί με άλλους λαούς της περιοχής. Γι' αυτό, άλλωστε, στη χώρα μας υπάρχει πλούσια ιστορική πείρα.