Η νέα επέμβαση της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας της ΕΕ, αυτήν τη φορά στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, είναι πλέον αποφασισμένη μετά και το Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, τη Δευτέρα. Για άλλη μια φορά, το πρόσχημα που χρησιμοποιείται είναι η «ειρηνευτική ανθρωπιστική αποστολή»... για να σταματήσουν οι εσωτερικές συγκρούσεις μεταξύ μουσουλμάνων και χριστιανών. Οι συγκρούσεις, βέβαια, υποδαυλίστηκαν από τους ιμπεριαλιστές, και ιδιαίτερα τους Γάλλους, που, από τις 5 Δεκέμβρη του 2013, έχουν ξεκινήσει στρατιωτική επέμβαση στη χώρα, ενώ και οι ΗΠΑ έχουν ήδη δυνάμεις στο έδαφος και συμβάλλουν οικονομικά.

Βρισκόμαστε, δηλαδή, μπροστά σε μια κλασική ιμπεριαλιστική επέμβαση, που έχει ως στόχο τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών στην περιοχή της Αφρικής. Για τις θέσεις τους στη γεωστρατηγική σκακιέρα διαγκωνίζονται ισχυρά μονοπώλια παλιών καπιταλιστικών δυνάμεων και αναδυόμενων όπως η Ρωσία, η Κίνα, η Βραζιλία, η Ινδία κ.λπ. Σε αυτό το πλαίσιο, και η ελληνική αστική τάξη, μέσω της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, διεκδικεί ρόλο σε αυτήν την επέμβαση, την αναβάθμισή της στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Βόρειας Αφρικής.

Ενόψει ευρωεκλογών, «σηκώνεται», ιδιαίτερα από δυνάμεις του οπορτουνισμού και της διαχείρισης, όπως το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς και ο ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα μας, το ζήτημα ότι η ΕΕ μπορεί να αλλάξει, να γίνει πιο φιλολαϊκή, πιο ...κοινωνική, αν επικρατήσουν «αριστερές, προοδευτικές κυβερνήσεις» και μάλιστα χωρίς να αλλάξουν καν οι Συνθήκες της ΕΕ. Με δεδομένο ότι τέτοιες δυνάμεις κόπτονται για το πώς θα πραγματοποιηθεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα η καπιταλιστική ανάκαμψη - κάνοντας, μάλιστα, κριτική στην κυρίαρχη πολιτική διαχείρισης, που ασκείται στο πλαίσιο της ΕΕ, ότι βάζει εμπόδια σε αυτήν τη διαδικασία - είναι ερώτημα, με ποιο μαγικό τρόπο θα μπορέσουν να τιθασεύσουν τη ληστρική όρεξη των μονοπωλίων για μοίρασμα και έλεγχο των αγορών, για εκτοπισμό των αντιπάλων τους. Γιατί, αυτή είναι η αιτία των επεμβάσεων και όχι η «νεοφιλελεύθερη διαχείριση», όπως διατείνεται ο ΣΥΡΙΖΑ σε πρόσφατη ανακοίνωσή του για το θέμα. Ο στόχος της «καπιταλιστικής ανάκαμψης», ανεξάρτητα αν γίνει «νεοφιλελεύθερα» ή «νεοκεϊνσιανά», ενισχύει και δεν αποτρέπει την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, τις επιδιώξεις του ελληνικού κεφαλαίου να αναβαθμίσει τη θέση του στην περιοχή.

Η ΕΕ δε μερεμετίζεται, δεν αλλάζει, είναι εργαλείο του κεφαλαίου εναντίον των λαών των χωρών που την απαρτίζουν και κατά άλλων λαών, όπως και της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας. Ο λαός μας και όλοι οι λαοί πρέπει να πάψουν να πιστεύουν σε αυταπάτες για την ΕΕ και τον δήθεν φιλολαϊκό μετασχηματισμό της. Η μόνη φιλολαϊκή λύση, για να μη γίνεται ο ένας λαός θύτης του άλλου, είναι η κοινή πάλη των λαών ενάντια στα μονοπώλια, η πάλη για αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων σε κάθε χώρα, για την εργατική - λαϊκή εξουσία, τη μόνη που μπορεί να εξασφαλίσει διεθνή ειρήνη και αμοιβαία συνεργασία.