Ενα επικίνδυνο «κοκτέιλ» διαμορφώνει η πολιτική της εμπλοκής στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, με τα συστατικά του να αποτελούν κίνδυνο για τον λαό και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Μέσα σ' αυτό το «θερμοκήπιο» εκκολάπτονται οι αμφισβητήσεις της τουρκικής αστικής τάξης, με τις εξελίξεις να ξεμπροστιάζουν ξανά την κυβέρνηση της ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα αστικά κόμματα, που παρουσιάζουν τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ ως «εγγυητές» απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα.

Μια σταχυολόγηση των βασικότερων γεγονότων που ακολούθησαν της επιστροφής του πρωθυπουργού από τις ΗΠΑ, εκεί όπου υποτίθεται πως βρήκε «κατανόηση» από την κυβέρνηση Μπάιντεν για τα Ελληνοτουρκικά, είναι αποκαλυπτική:

Η Τουρκία επαναφέρει το σύνολο των διεκδικήσεων στο Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο, κάνει υπερπτήσεις πάνω από την Αλεξανδρούπολη και θέτει ζήτημα κυριαρχίας στα ελληνικά νησιά, με τα αστικά επιτελεία να μην αποκλείουν ένα θερμό επεισόδιο μέσα στο καλοκαίρι.

Παρουσιάζει μάλιστα και χάρτες με τα ελληνικά νησιά που ζητάει να αποστρατιωτικοποιηθούν και προετοιμάζει την έξοδο στο Αιγαίο ερευνητικού σκάφους, όπως είχε κάνει και το καλοκαίρι του 2020 στην Ανατ. Μεσόγειο.

Παράλληλα, πραγματοποιεί εισβολή στο Βόρειο Ιράκ, ετοιμάζει νέα επιχείρηση στη Συρία, θέτει ζητήματα «ασφαλείας» με αφορμή την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ και απαιτεί «εγγυήσεις» για να μην βάλει βέτο.

Οι ΗΠΑ, χωρίς να έχουν κλείσει δύο βδομάδες από τη συνάντηση Μπάιντεν - Μητσοτάκη, καλούν σε «συντονισμό και συζήτηση όπου υπάρχουν διαφωνίες». Για τις τουρκικές στρατιωτικές επιχειρήσεις σε Συρία και Ιράκ δεν λένε κουβέντα, όπως επίσης το ΝΑΤΟ και η ΕΕ.

Και όχι μόνο αυτό: Πολεμικό πλοίο των ΗΠΑ, που μόλις πριν λίγες μέρες ήταν δεμένο στην Αλεξανδρούπολη, συμμετείχε σε άσκηση των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, με σενάριο την απόβαση (προφανώς) σε ελληνικά νησιά!

Η παρουσία του μάλιστα στην Αλεξανδρούπολη είχε προβληθεί από τα εγχώρια επιτελεία ως «μήνυμα» στον «αναθεωρητισμό» και στις αμφισβητήσεις της Τουρκίας!

Η ΕΕ καλεί «να επανέλθει το θετικό κλίμα και να αντικατοπτριστεί σε δηλώσεις και δράσεις στην περιοχή», ενώ η Γερμανία «συστήνει» σε Ελλάδα και Τουρκία «να τα βρουν» και απευθύνει «έκκληση ειδικά στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και ανάμεσα σε εταίρους της Συμμαχίας, να υπάρξει συνεννόηση μεταξύ τους με συνομιλίες».

Ο Στόλτενμπεργκ - ενόψει και της Συνόδου τον Ιούνη στη Μαδρίτη - λέει πως «το ΝΑΤΟ πρέπει να παραμείνει μια πλατφόρμα όπου συζητούνται και αυτά τα ζητήματα».

Ανακοινώνει μάλιστα πως η ΝΑΤΟική πλατφόρμα «διευθετήσεων» που επιστρατεύτηκε το καλοκαίρι του 2020 για να «αποκλιμακώσει» την ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο - αναβαθμίζοντας τις τουρκικές απαιτήσεις - μπορεί να εφαρμοστεί και στο Αιγαίο!

Το «μείγμα» γίνεται ακόμα πιο εκρηκτικό όταν στην εξίσωση μπαίνει ο διαγκωνισμός της ελληνικής και της τουρκικής αστικής τάξης, εκεί που τα συμφέροντά τους συγκρούονται ως «σύμμαχοι» στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ.

Το μόνο που «εγγυώνται» λοιπόν η αστική τάξη και οι σύμμαχοί της, ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, η κυβέρνηση και όλα τα άλλα κόμματα που υπηρετούν από κοινού την «εθνική» πολιτική της εμπλοκής, είναι νέοι μεγάλοι κίνδυνοι και «βαρύς λογαριασμός» για τον λαό.

Από τις συμφωνίες για την οριοθέτηση ΑΟΖ με Ιταλία και Αίγυπτο, που προβλέπουν μειωμένη επήρεια στον καθορισμό θαλάσσιων ζωνών και προβάλλονται ως «πρότυπο» για τα «ανοιχτά ζητήματα» με την Τουρκία, έως την τελευταία επιστολή της κυβέρνησης στον ΟΗΕ, όλα «ανοίγουν» επί της ουσίας τον δρόμο για μεγαλύτερο παζάρι στο Αιγαίο, με ευρωατλαντική ομπρέλα και πάντα στο όνομα της ΝΑΤΟικής συνοχής, στην οποία ομνύουν όλες οι κυβερνήσεις και τα αστικά κόμματα στην Ελλάδα.

Ελπίδα για τον λαό δεν είναι να γίνεται θεατής στην πολιτική της εμπλοκής και στην προπαγάνδα της κυβέρνησης για τα Ελληνοτουρκικά, είτε αυτή καλλιεργεί τον εφησυχασμό, είτε την ανασφάλεια, ως «υπόστρωμα» για διευθετήσεις με ευρωατλαντική σφραγίδα.

Συμφέρον του είναι να δυναμώσει τον αγώνα ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, για να ξηλωθούν οι ξένες βάσεις, να περάσει στην αντεπίθεση για την αποδέσμευση απ' όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με τον ίδιο στην εξουσία. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να διασφαλίσει ειρήνη, ασφάλεια, αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με τους άλλους λαούς.