«Είναι η αυτονόητη επιλογή αφού είμαστε ενάντια σε κάθε είδους αναθεωρητισμό, πόσο μάλλον που απέναντί μας έχουμε την αναθεωρητική Τουρκία». Αυτή είναι η «καραμέλα» που πιπιλάνε βδομάδες τώρα τα κυβερνητικά στελέχη, για να υπερασπιστούν την εμπλοκή στο ιμπεριαλιστικό μακελειό στην Ουκρανία και την «ολόψυχη» στήριξη στον ευρωατλαντικό σχεδιασμό...

Την ίδια ώρα, όμως, αυτοί που τάχα «δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους» όταν βλέπουν αναθεωρητικές τάσεις, «σφυρίζουν κλέφτικα» βλέποντας τους Αμερικανούς αξιωματούχους στην άλλη πλευρά του Αιγαίου να παρακολουθούν τουρκικές στρατιωτικές ασκήσεις - πρόβες για την κατάληψη νησιών.

Οπως έγινε προχτές, κατά την ολοκλήρωση της άσκησης «Γαλάζια Πατρίδα 2022», την ώρα μάλιστα που η τουρκική κυβέρνηση εγείρει με κάθε ευκαιρία ζήτημα αποστρατιωτικοποίησης των ελληνικών νησιών, συνδέοντας το ζήτημα και με την κυριαρχία σε αυτά.

Για να μη θυμίσουμε βέβαια την τουρκική εισβολή στο βόρειο Ιράκ την περασμένη βδομάδα, για την οποία η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα αποφάσισαν πως... απλά δεν υπάρχει.

Κανείς δεν πέφτει από τα σύννεφα, αφού, όπως λέει και ο υπουργός Αμυνας, «δεν είναι η καλύτερη εποχή να μιλάς στο ΝΑΤΟ ενάντια στην Τουρκία», που τόσο πολύτιμη είναι για τη θωράκιση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ απέναντι στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Η ευρωατλαντική λοιπόν «ευαισθησία» περί «αναθεωρητισμού» έχει τόση αξία, όση και όλα τα υπόλοιπα προσχήματα που αξιοποιούν κάθε φορά κεφάλαιο, αστικές κυβερνήσεις και ιμπεριαλιστικά κέντρα, για να ντύσουν τη μια και μοναδική αιτία που γεννά τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο: Τους ανταγωνισμούς των καπιταλιστών για τη μοιρασιά της «λείας» αγορών και κερδών, πλουτοπαραγωγικών πηγών και δρόμων μεταφοράς, «σφαιρών επιρροής».

Αυτή ήταν και είναι η «ανεξάντλητη» πηγή του «αναθεωρητισμού» κάθε πρόσκαιρου συμβιβασμού, των αμφισβητήσεων και αλλαγών συνόρων «με το αίμα των λαών». Και ταυτόχρονα ο λόγος που καμία ελπίδα δεν μπορεί να έχουν οι λαοί από τις συμμαχίες της αστικής τάξης.

Κάπως έτσι, οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών αφαιρούν και το τελευταίο φύλλο συκής από την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του ευρωατλαντικού τόξου, που πουλάνε σε όλες τις εκδοχές το παραμύθι ότι η συμμετοχή στον πόλεμο ΝΑΤΟ - Ρωσίας, ο οποίος κλιμακώνεται στην Ουκρανία, είναι «επένδυση για να έχει και η Ελλάδα τους συμμάχους δίπλα της σε κάθε μελλοντική απειλή».

`Η ότι η «ΝΑΤΟικότερη του ΝΑΤΟ» συμμετοχή στον ευρωατλαντικό σχεδιασμό θωρακίζει τάχα τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας από τις αμφισβητήσεις και τον αναθεωρητισμό της Τουρκίας.

Επιβεβαιώνεται ότι οι «πρώτοι διδάξαντες» στις αλλαγές συνόρων και στις επεμβάσεις για το μοίρασμα της καπιταλιστικής λείας, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, ούτε ήταν ούτε πρόκειται να γίνουν ποτέ ασπίδα «προστασίας» για τον λαό και για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Και ότι ο στόχος της ΝΑΤΟικής συνοχής, πίσω από τον οποίο στοιχίζονται για τα συμφέροντά της η ελληνική αστική τάξη και όλα τα κόμματά της, είναι «βαρέλι δίχως πάτο» για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, αφού το ΝΑΤΟ όχι μόνο δεν τα αναγνωρίζει, αλλά θεωρεί «ΝΑΤΟική θάλασσα» το Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο, όπως θεωρεί «ΝΑΤΟικό έδαφος» την επικράτεια των κρατών - μελών του.

Σε τελική ανάλυση, γιατί να αντιδράσουν οι Αμερικανοί σε μια άσκηση της Τουρκίας που το σενάριό της προβλέπει την απόβαση σε ...ΝΑΤΟικό έδαφος;

Η μόνη λοιπόν συνεπής στάση απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τους ανταγωνισμούς δεν μπορεί να είναι άλλη από τη σκοπιά του πραγματικού λαϊκού συμφέροντος: Οχι πίσω από τον έναν ή τον άλλον ιμπεριαλιστή - ληστή και τα προσχήματα που κάθε φορά επιστρατεύουν, αλλά απέναντι σε όλους. Καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και στα άλλα κόμματα που συνυπογράφουν την εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια για λογαριασμό της αστικής τάξης, αλλά δυνάμωμα της πάλης για απεμπλοκή εδώ και τώρα, να κλείσουν όλες οι ξένες βάσεις, κανένας Ελληνας φαντάρος και αξιωματικός έξω από τα σύνορα.

Μέσα από έναν τέτοιον αγώνα, σημαδεύοντας τη «ρίζα» του κακού, που είναι τα συμφέροντα των καπιταλιστών, θα ωριμάζει η πάλη για την ανατροπή τους. Για να ανοίξει ο δρόμος της πραγματικής ειρήνης, φιλίας και αλληλεγγύης ανάμεσα στους λαούς.