Αν κοιτάξει κανείς την ελληνική επικράτεια απ' άκρη σ' άκρη, με δυσκολία θα βρει αυτές τις μέρες μια υποδομή, αεροδρόμιο, λιμάνι και δρόμο που να μην αξιοποιείται για την προώθηση ΝΑΤΟικού πολεμικού υλικού στην Ουκρανία ή σε κάποια γειτονική της χώρα (Πολωνία, Ρουμανία), ενώ κλιμακώνονται η ρωσική εισβολή και οι συγκρούσεις.

Ομως η ελληνική εμπλοκή στον πόλεμο δεν περιορίζεται στις «διευκολύνσεις» για τη γρήγορη διεκπεραίωση του ΝΑΤΟικού υλικού προς το πολεμικό μέτωπο, ούτε στη βοήθεια «επί του πεδίου» της σύγκρουσης με τη Ρωσία, με τα οπλικά συστήματα που στέλνονται στην Ουκρανία, με ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο και για νέες αποστολές, παρά τις κυβερνητικές «διαψεύσεις».

Για να παραφράσουμε το τραγούδι, «για ένα κομμάτι ψωμί» από τη «λεία» του ιμπεριαλιστικού πολέμου - για την αναβάθμιση δηλαδή και τις «ευκαιρίες» της αστικής τάξης - το πιο σπουδαίο είναι... η ΝΑΤΟική «ψυχή». Κι αν αυτό ίσχυε μια φορά μέχρι χτες, στη νέα φάση που έχουν μπει οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί σήμερα ισχύει δέκα.

Γι' αυτό η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα, που χορεύουν στον «εθνικό» σκοπό του κεφαλαίου, κρατάνε «ψηλά τη σημαία» του ευρωατλαντισμού σε όλα τα μέτωπα, ταΐζοντας καθημερινά τη «Λερναία Υδρα» της εμπλοκής και τα χίλια πρόσωπά της. Συγκεκριμένα:

Η Ελλάδα στελεχώνει αποστολές επιτήρησης των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων στη Μαύρη Θάλασσα, με πολεμικά αεροσκάφη. Επανδρώνει τις «μονάδες μάχης» στη Βουλγαρία και συμμετέχει σε όλες τις ΝΑΤΟικές ασκήσεις - «πρόβες» ενός γενικευμένου πολέμου στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία.

Συμμετέχει από την «πρώτη σειρά» στην εφαρμογή και κλιμάκωση των κυρώσεων και αντικυρώσεων των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ προς τη Ρωσία, κομμάτι κι αυτές του ιμπεριαλιστικού πολέμου, που τις πληρώνει ήδη με βαριές θυσίες ο λαός. Ειδικά σε ό,τι αφορά την Ενέργεια, όπου οι τιμές ήταν απλησίαστες και πριν τον πόλεμο.

Τελευταίο παράδειγμα αποτελεί η κατάσχεση του έμφορτου ρωσικού πετρελαιοφόρου στην Κάρυστο και οι νηοψίες σε άλλα «ύποπτα» πλοία, την ώρα που η συζήτηση - και η αντιπαράθεση - για εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο δυναμώνει στην ΕΕ.

Αλλά και η απέλαση των Ρώσων διπλωματών, που προκάλεσε οργισμένες αντιδράσεις και απειλές για αντίποινα από τη ρωσική κυβέρνηση. Θυμίζουμε ότι το ίδιο είχε κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση την περίοδο που ολοκλήρωνε τη ΝΑΤΟική Συμφωνία των Πρεσπών, στέλνοντας ξεκάθαρο μήνυμα ότι καμία κυβέρνηση και κανένα αστικό κόμμα στη χώρα μας «δεν παίζει» με τον ευρωατλαντικό σχεδιασμό.

Πλειοδοτώντας, μάλιστα, η κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμάζεται να προσφύγει στα διεθνή δικαστήρια, καταγγέλλοντας τη Ρωσία για «εγκλήματα πολέμου» σε βάρος της ελληνικής ομογένειας στην ανατολική Ουκρανία. Οι ίδιοι που λίγες μέρες πριν τη ρωσική εισβολή αυτοπροβάλλονταν ως οι ΝΑΤΟικοί «δίαυλοι» στα ιμπεριαλιστικά παζάρια με τη Ρωσία, προσαρμόζονται γρήγορα στο νέο «κουστούμι», της «διπλωματικής απομόνωσης» των ανταγωνιστών του ευρωατλαντικού στρατοπέδου.

Από το παζλ της εμπλοκής δε θα μπορούσε να λείπει και η επιτάχυνση της συζήτησης για «διευθετήσεις» στα ελληνοτουρκικά, πάνω σε ΝΑΤΟική πλατφόρμα, στο όνομα της «συνοχής» στη νοτιοανατολική πτέρυγα της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας. Αλλά και για να διευκολυνθούν τα σχέδια για «ενεργειακή διαφοροποίηση» της ΕΕ από το ρωσικό αέριο, με ταχύτερη τροφοδοσία από εναλλακτικές πήγες.

Με όλα αυτά, δεν είναι να απορεί κανείς που ο Αμερικανός πρέσβης ...«δοξάζει τον θεό» για όσα έχτισαν και χτίζουν όλα αυτά τα χρόνια από κοινού με τις ΗΠΑ οι ελληνικές κυβερνήσεις: Από τις συμφωνίες για μετατροπή της Ελλάδας σε ΝΑΤΟικό πολεμικό ορμητήριο, μέχρι τα ενεργειακά σχέδια και «όσα έρχονται».

Αποδεικνύεται ταυτόχρονα και πόσο πρόκληση για τον λαό αποτελούν οι «προφάσεις εν αμαρτίαις» του ΣΥΡΙΖΑ, που ισχυρίζεται ότι «το βάθος της εμπλοκής κρίνεται από το μέγεθος των όπλων» που στέλνονται στην Ουκρανία, ενώ πουλάει και το παραμύθι της «ολίγον εμπλοκής». Αλλά και πόσο «πάνε πακέτο» οι λεγόμενες «συμβατικές υποχρεώσεις» από τη συμμετοχή σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, με τους ανυπολόγιστους κινδύνους για τον λαό.

Αυτήν τη «Λερναία Υδρα» ο λαός μπορεί να τη χτυπήσει μόνο «στο κέντρο»: Σημαδεύοντας τα συμφέροντα της αστικής τάξης και τις ιμπεριαλιστικές της συμμαχίες, δυναμώνοντας τον αγώνα ενάντια στην πολιτική της εμπλοκής που υπηρετούν η κυβέρνηση και όλα τα αστικά κόμματα.