Μπορεί να μη φτάνουν, «αλλά είναι το καλύτερο δυνατό ρεαλιστικά». Αυτά λέει η κυβέρνηση για τα μέτρα ενάντια στην ακρίβεια που ανακοίνωσε χτες, προσπαθώντας να δικαιολογήσει την τεράστια κοροϊδία. Δεν προσφέρονται, άλλωστε, για παραμύθια και πανηγυρισμούς τα 14 ευρώ επιπλέον επιδότηση στον λογαριασμό του ρεύματος των εκατοντάδων ευρώ και τα 13 ευρώ για τη βενζίνη, με τα οποία πλέον δεν γεμίζει ούτε μηχανάκι.

Αν ο δρόμος μπροστά για τον λαό «είναι ανηφορικός», όπως λέει η κυβέρνηση, είναι γιατί η «πυξίδα» της δείχνει σταθερά προς τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των επιχειρηματικών ομίλων. Η στήριξη της κερδοφορίας τους από τον κρατικό προϋπολογισμό είναι άλλωστε αυτή που καθορίζει και τις «αντοχές της οικονομίας», σε βάρος του λαού και των αναγκών του.

Για το κεφάλαιο «φτάνουν και περισσεύουν» τα δεκάδες δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης και των «αναπτυξιακών» νόμων. Για τον λαό, όμως, και την ανακούφισή του από την ακρίβεια είναι «σπατάλη» τα μέτρα που διεκδικούν σωματεία και φορείς, όπως η κατάργηση των έμμεσων φόρων, οι αυξήσεις στους μισθούς, η στήριξη βιοπαλαιστών αγροτών και ΕΒΕ, των ανέργων.

ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ έχουν ευθύνη για το σημερινό μαρτύριο της ακρίβειας: Από κοινού προώθησαν το κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων απ' το 2011 και την επιβολή του εισαγόμενου φυσικού αερίου ως στρατηγικού καυσίμου της ηλεκτροπαραγωγής, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της «πράσινης μετάβασης».

Με βάση τις ίδιες κατευθύνσεις, υιοθετούν και εφαρμόζουν τις ευρωπαϊκές δεσμεύσεις για το «εμπόριο ρύπων», που επιβαρύνει τη λιγνιτική ηλεκτροπαραγωγή και πριμοδοτεί άλλες, ακριβότερες μορφές Ενέργειας. Ολοι μαζί προώθησαν την απελευθερωμένη ενεργειακή αγορά, στο πλαίσιο της οποίας η Ενέργεια μετατρέπεται σε χρηματιστηριακό προϊόν.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, που ενισχύεται με τους νόμους όλων διαδοχικά των κυβερνήσεων, τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση για την ακρίβεια είναι εμπαιγμός. Εντάσσονται στην ίδια στρατηγική που ευθύνεται για το πρόβλημα.

Ακόμα μεγαλύτερη κοροϊδία και πρόκληση είναι αυτά που λένε στον λαό η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα ότι η φωτιά που «καίει» το λαϊκό εισόδημα θα «σβήσει» ρίχνοντας ...κι άλλο «λάδι στη φωτιά»:

Τρέχοντας με ακόμα μεγαλύτερη φούρια την πολιτική της «απελευθέρωσης» της Ενέργειας, του «Green Deal» και της απολιγνιτοποίησης, που φούντωσε την ενεργειακή φτώχεια για τον λαό, πολύ πριν προστεθούν και οι πολεμικές ανατιμήσεις σε καύσιμα και ηλεκτρικό ρεύμα.

Μπουκώνοντας με φρέσκο χρήμα, φοροαπαλλαγές και προνόμια τους επιχειρηματικούς ομίλους, ειδικά της Ενέργειας, κουνώντας από την άλλη το δάκτυλο στον λαό να υπομείνει τις συνέπειες της ακρίβειας και του εξοντωτικού πληθωρισμού με μέτρα - ψίχουλα, στο όνομα των «αντοχών της οικονομίας».

Συμμετέχοντας ως τα μπούνια στους πολεμικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που πληρώνει ο λαός με βαριές - οικονομικές και άλλες - θυσίες, την ώρα που μια χούφτα ενεργειακοί όμιλοι και εφοπλιστές κάνουν χρυσές δουλειές με τη μεταφορά καυσίμων από τις ασιατικές και βορειοαμερικανικές αγορές.

Η «ψιχουλομαχία», που στήνει ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στις εξαγγελίες της κυβέρνησης, είναι το αναγκαίο συμπλήρωμα, για να εγκλωβίζεται ο λαός στη λογική του μικρότερου κακού. Να βλέπει το «δέντρο» της αντιπαράθεσης για το πόσα ψίχουλα θα πάρει και να χάνει το «δάσος», ότι το καρβέλι καταλήγει ξανά στο τραπέζι των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και ο λογαριασμός σ' αυτόν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει μέτρα «σαν αυτά που παίρνουν οι κυβερνήσεις στην υπόλοιπη Ευρώπη». Ούτε όμως η στρατηγική της «απελευθέρωσης» και της «πράσινης» ανάκαμψης αλλάζει από κράτος σε κράτος της ΕΕ, ούτε τα κρατικά μέτρα για τη δήθεν ανακούφιση του λαού. Από χώρα σε χώρα είναι παραλλαγές της ίδιας αντιλαϊκής συνταγής, που αφήνει τον λαό εκτεθειμένο στις άγριες ανατιμήσεις και στα κέρδη των ομίλων από την Ενέργεια - εμπόρευμα.

Αυτά πρέπει να αμφισβητήσει ο λαός για να πάρει ανάσα από την ακρίβεια. Διεκδικώντας ουσιαστικά μέτρα ανακούφισης και ενίσχυσης του λαϊκού εισοδήματος, δυναμώνοντας σε συμπόρευση με το ΚΚΕ τον αγώνα για τη μόνη φιλολαϊκή διέξοδο, που είναι να αξιοποιηθεί σχεδιασμένα το σύνολο των ενεργειακών πηγών της χώρας προς όφελος των δικών του αναγκών. Να πάψει η Ενέργεια να αποτελεί εμπόρευμα, στο πλαίσιο της κοινωνίας όπου η εξουσία και η οικονομία θα βρίσκονται στα δικά του χέρια.