Νέα έξαρση της πανδημίας, ακρίβεια, ενεργειακή φτώχεια, φυσικές καταστροφές. «Οποια πέτρα» κι αν σηκώσουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, θα βρουν από κάτω τον ίδιο ένοχο για τα οξυμένα προβλήματα και τα αδιέξοδα που ζουν: Το σύστημα που θυσιάζει τις ανάγκες τους στον βωμό του κέρδους. Το κράτος που υπηρετεί τα συμφέροντα των λίγων, γι' αυτό είναι «επιλεκτικά ανίκανο» να προστατεύσει τη ζωή και την περιουσία του λαού. Κυβερνήσεις και αστικά κόμματα - «σωματοφύλακες» της πολιτικής στήριξης του κεφαλαίου.

Από πού να το πρωτοπιάσει κανείς; Στην πανδημία, την ώρα που ένα ακόμα κύμα της στέλνει δεκάδες στον θάνατο κάθε μέρα, το ζύγι του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο και το κράτος του δείχνει σταθερά: Ούτε ένα «σεντ» από τον κρατικό προϋπολογισμό για την προστασία της υγείας και της ζωής του λαού, για μαζικές προσλήψεις στα νοσοκομεία, ΜΕΘ, μέτρα πύκνωσης των δρομολογίων στα ΜΜΜ, προσλήψεις και μέτρα αραίωσης των μαθητών στα σχολεία.

Η εξίσωση είναι εγκληματική: Θωράκιση της «δημοσιονομικής σταθερότητας», της μεταμνημονιακής εποπτείας, των ευρωπαϊκών μνημονίων διαρκείας και του προϋπολογισμού, που προβλέπει νέο πακτωλό επιδοτήσεων και ενισχύσεων στο κεφάλαιο, με αντίτιμο περισσότερους ασθενείς και διασωληνωμένους, περισσότερες χαμένες ανθρώπινες ζωές.

Την ίδια ώρα, στο έδαφος της πανδημίας, «τρέχουν» τα σχέδια για το «νέο ΕΣΥ», που χτίζεται με τα ίδια αντιλαϊκά υλικά της εμπορευματοποίησης και των κατευθύνσεων της ΕΕ, προετοιμάζοντας τις επόμενες τραγωδίες για τον λαό, για να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Και, βέβαια, ούτε συζήτηση για επίταξη ιδιωτικών μονάδων Υγείας, για να μη θιγεί η κερδοφορία των κλινικαρχών, την ώρα που ο κόσμος πεθαίνει.

Τα ίδια και με τις φυσικές καταστροφές: Το αστικό κράτος εδώ και δεκαετίες «δεν μπορεί να τα βάλει» με αναμενόμενα και προβλέψιμα φυσικά φαινόμενα, αλλά μπορεί να κινήσει μέχρι και βουνά για να «τρέξει» μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια των σχεδιασμών της «πράσινης ανάπτυξης», του νέου μεγάλου «πρότζεκτ» για τα κέρδη του κεφαλαίου, που πλήρωσε, πληρώνει και θα συνεχίσει να πληρώνει ο λαός.

Αλλά και σε ό,τι αφορά την ουσιαστική πρόληψη της ζωής και της περιουσίας του λαού, η λειτουργία της οικονομίας με γνώμονα το καπιταλιστικό κέρδος και η χάραξη της κρατικής πολιτικής με αυτό το κριτήριο υπονομεύουν κάθε δυνατότητα σχεδιασμού για τη συνδυασμένη ικανοποίηση του συνόλου των κοινωνικών αναγκών, εκθέτουν τον λαό σε τεράστιους κινδύνους.

Τέλος, όσες «εξηγήσεις» κι αν επιστρατεύσουν τα κυβερνητικά επιτελεία για τις ανατιμήσεις στο ρεύμα και στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, δεν κρύβεται με τίποτα ότι και σ' αυτήν την εξίσωση χαμένος βγαίνει ο λαός, που καμιά ευθύνη δεν έχει για την εκτίναξη του πληθωρισμού, τον αστικό σχεδιασμό της «πράσινης ανάπτυξης» ή τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που επιδρούν στις τιμές των καυσίμων.

Αντίθετα, γίνεται κι εδώ το θύμα για τα κέρδη του κεφαλαίου, πληρώνοντας ακριβότερα τα αναγκαία για την επιβίωσή του, ενώ το κράτος τον κοροϊδεύει κι από πάνω, ανακοινώνοντας μέτρα - φάρσα μπροστά στο μέγεθος της ακρίβειας. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά παρουσιάζει σαν «φάρμακο» την επιτάχυνση της πολιτικής της «απελευθέρωσης» της Ενέργειας και τη νέα «πράσινη» «μεγάλη ιδέα» του κεφαλαίου, που είναι φαρμάκι για τον λαό, τα δικαιώματα και την τσέπη του.

«Οποια πέτρα κι αν σηκώσουν», όμως, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, μπορούν να δουν και κάτι ακόμα: Πως μόνο από τον δικό τους αγώνα μπορούν να ελπίζουν, και όχι από τα σχέδια του κεφαλαίου, το αστικό κράτος που τα θωρακίζει και τους εκάστοτε κυβερνητικούς «σωτήρες» που τα υπηρετούν.

Στον δρόμο αυτό, του αγώνα για την υπεράσπιση της υγείας, της ζωής, του εισοδήματος καλεί το ΚΚΕ όλους τους εργαζόμενους, τους επαγγελματίες, τους φτωχούς αγρότες, τους νέους. Για να βαδίσουμε μαζί τον δρόμο της ανατροπής. Σε αυτόν μόνο τον δρόμο πραγματικά «ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό», να ανοίξει δρόμο προς την ευημερία του, την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών.