Καθώς ξεκίνησαν πάλι οι διαπραγματεύσεις για την ολοκλήρωση της δεύτερης «αξιολόγησης», η Κομισιόν, διά του επικεφαλής εκπροσώπου της, Μ. Σχοινά, που παρενέβη χτες στο συνέδριο του ΣΕΤΕ, προσδιόρισε ως εξής τους άξονες πάνω στους οποίους πρέπει να κινηθεί η «μεταρρυθμιστική» προσπάθεια της κυβέρνησης το επόμενο διάστημα: «Από εδώ κι εμπρός προέχει η συνεπής ολοκλήρωση του προγράμματος το 2018, η δημιουργία κλίματος επενδυτικής ασφάλειας, η ειλικρινής πολιτική στήριξη του συνολικού εγχειρήματος, αλλά και η ιδιοκτησία της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας από την κοινωνία».

Ο ίδιος, αντανακλώντας τις απόψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ενός εκ των μελών του κουαρτέτου, είπε ακόμα ότι «οι μεγάλες θυσίες των Ελλήνων τα τελευταία επτά χρόνια δεν πρέπει να πάνε χαμένες», και μεταξύ άλλων κατέληξε: «Βρισκόμαστε στο κατώφλι ελπιδοφόρων εξελίξεων, με την επιστροφή στην ανάπτυξη να έρχεται ίσως και νωρίτερα του αναμενόμενου και με τη γρήγορη - όπως όλοι ελπίζουμε - ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, που ξεκινάει αυτή την εβδομάδα, να συμπληρώνει τις σημαντικότερες μεταρρυθμιστικές εκκρεμότητες».

Αναλύοντας έναν προς έναν αυτούς τους άξονες, το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι το επόμενο διάστημα η επιθετικότητα κυβέρνησης - κεφαλαίου θα δυναμώσει κι άλλο, όχι μόνο στο πεδίο των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων, αλλά και σ' αυτό της χειραγώγησης του λαού, με στόχο να τον κάνουν συμμέτοχο ή τουλάχιστον να τον καταστήσουν αδρανή απέναντι στα χειρότερα που του ετοιμάζουν.

Ο στόχος για έγκαιρη ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης συνδέεται άρρηκτα με τη συνολική επιτυχία του προγράμματος μέχρι το 2018, που σημαίνει εφαρμογή μέχρι κεραίας των αντιλαϊκών μέτρων που προβλέπονται στο τρίτο μνημόνιο, αλλά και όσων έχουν ψηφιστεί τα προηγούμενα χρόνια. Με δεδομένο ότι το πιο δύσκολο μέτωπο της δεύτερης «αξιολόγησης» είναι τα Εργασιακά, η Κομισιόν κλείνει το μάτι στην κυβέρνηση να προχωρήσει ακάθεκτη και χωρίς καθυστερήσεις στην υλοποίηση των συμφωνηθέντων.

Η «δημιουργία κλίματος επενδυτικής ασφάλειας» είναι στόχος άμεσα συνδεδεμένος με τον προηγούμενο και ιεραρχείται ψηλά για το κεφάλαιο. Από την επίτευξη αυτού του στόχου κρίνεται η ικανότητα μιας κυβέρνησης, ενός κράτους, να προχωράει σταθερά και με συνέπεια τις αναδιαρθρώσεις, που έχουν ανάγκη η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, να εξασφαλίζει κίνητρα για επενδύσεις και εργασιακή ειρήνη, προκειμένου να συνεχίζεται απρόσκοπτα η διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου.

Η Κομισιόν ζητάει ακόμα «ειλικρινή πολιτική στήριξη του συνολικού εγχειρήματος», απευθυνόμενη τόσο στο εσωτερικό του κυβερνητικού συνασπισμού, όσο και στα άλλα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης. Στην πραγματικότητα, «διευκρινίζει» ότι η κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική είναι μονόδρομος για την ανάκαμψη του κεφαλαίου και ότι δεν χωράει αμφισβητήσεις, ούτε βέβαια αναστολές από την κυβέρνηση και τα κόμματα που την ανταγωνίζονται στην κούρσα της κυβερνητικής εναλλαγής, όσο κι αν επιμέρους διαφοροποιήσεις είναι αναγκαίες, για να στηρίξουν τον «αντιπολιτευτικό» τους ρόλο.

Τέλος, η Κομισιόν απαιτεί όλα αυτά να γίνουν με την ενεργό συμμετοχή των εργαζομένων και του λαού, που καλούνται να αναλάβουν «την ιδιοκτησία των μεταρρυθμίσεων». Να συστρατευθούν, δηλαδή, μαζί με το κεφάλαιο, τα κόμματα και τους συμμάχους τους σε ΕΕ - ΔΝΤ στο στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, να δεχτούν αδιαμαρτύρητα τα νέα μέτρα και την εφαρμογή των παλιών.

Να ξεγράψουν ακόμα και τη σκέψη για ανάκτηση απωλειών και να βάλουν το κεφάλι τους στο μεταρρυθμιστικό ντορβά της κυβέρνησης, περιμένοντας να δουν «φως στο τούνελ» και να μην πάνε χαμένες «οι μεγάλες θυσίες» τους, όπως προκλητικά λέει ο εκπρόσωπος της Κομισιόν. Αυτόν το δρόμο τον έχει δοκιμάσει ο λαός. Αυτό που δεν δοκίμασε ακόμα είναι η μεγάλη του δύναμη, που όταν γίνει οργανωμένος ταξικός αγώνας και κοινωνική συμμαχία, μπορεί να ανοίξει δρόμους για την πραγματική λαϊκή ευημερία.