Κλιμακώνεται, όπως όλα δείχνουν, η τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο, με ευθεία και συνεχή αμφισβήτηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, που ...φορά μάλιστα και ΝΑΤΟικό «καπέλο». Οι παραβιάσεις και παραβάσεις ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, οι υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών πάνω από ελληνικά νησιά, η αμφισβήτηση των ελληνικών χωρικών υδάτων από τουρκικά πλοία γίνονται ενώ τα πλοία της λυκοσυμμαχίας αλωνίζουν στην περιοχή, κατόπιν πρόσκλησης της κυβέρνησης με πρόσχημα τον έλεγχο των προσφυγικών ροών. Ο ίδιος ο γγ του ευρωατλαντικού στρατιωτικού άξονα έσπευδε, πριν από περίπου δέκα μέρες, ευρισκόμενος στην Αθήνα, να επιβεβαιώσει τις «ευαισθησίες» του απέναντι στις τουρκικές αξιώσεις στο Αιγαίο, αποδεικνύοντας ότι το γκριζάρισμα του Αιγαίου βρίσκεται μέσα στην πολιτική του ΝΑΤΟ. Κάνοντας ταυτόχρονα σκόνη τα κυβερνητικά επιχειρήματα ότι η ΝΑΤΟική παρουσία στο Αιγαίο εγγυάται τα κυριαρχικά δικαιώματα.

Παραπέρα, η τουρκική προκλητικότητα και η κλιμάκωσή της δεν είναι άσχετες με τις εξελίξεις σε ένα ευρύτερο τόξο αντιθέσεων και συγκρούσεων που αγκαλιάζει τη γείτονα, από Μαύρη Θάλασσα έως Μέση Ανατολή και Ανατολική Μεσόγειο, τόξο που φυσικά ακουμπά και την Ελλάδα: Ο τουρκικός στρατός έχει εμπλακεί ήδη σε σκληρές μάχες στα νοτιοανατολικά της χώρας εναντίον Κούρδων. Επίσης, συγκεντρώνει εκεί πρόσθετες δυνάμεις για επιχειρήσεις πέραν των τουρκο-συριακών συνόρων, στο εσωτερικό της Συρίας, επισήμως εναντίον δυνάμεων του «Ισλαμικού Κράτους». Η τουρκική αστική τάξη σε συνθήκες που νιώθει να της ασκούνται πιέσεις στα ανατολικά εντείνει τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο στον ανταγωνισμό της με την ελληνική, προκειμένου να κατοχυρώσει τα ζωτικά της συμφέροντα και τη διαπραγματευτική γεωπολιτική της θέση στην περιοχή.

Πρέπει να συνυπολογιστεί το γεγονός ότι η ΝΑΤΟική αρμάδα SNMG2 που αναπτύχθηκε στο Αιγαίο τάχα για το Προσφυγικό, στην πραγματικότητα, διασυνδέεται με άλλες ΝΑΤΟικές δυνάμεις στη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα - όπως παραδέχονται ανοιχτά οι ίδιοι οι ΝΑΤΟικοί αξιωματούχοι - στην αντιπαράθεσή τους με τη Μόσχα και άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων, για να κατανοηθεί το επικίνδυνο «παζλ» των αντιθέσεων στην περιοχή. Φυσικά, το δικό της «παιχνίδι» κάνει στην Αθήνα και η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, προς υπεράσπιση τη θέσης των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων, παρέχοντας στήριξη στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, π.χ. τη Σούδα, άλλες υποδομές και υπηρεσίες, εντείνοντας τον ανταγωνισμό με την τουρκική αστική τάξη.

Σε κάθε περίπτωση, με την κατάσταση να περιπλέκεται περαιτέρω, ελλοχεύει ο κίνδυνος ο λαός να πληρώσει πολύ ακριβά, ακόμα και με το αίμα του, τους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς όπου τον μπλέκουν η αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της για τα συμφέροντά τους, διαμετρικά αντίθετα όπως είναι με τα γνήσια λαϊκά. Με αυτό ως δεδομένο, ο λαός δεν έχει άλλο δρόμο παρά να δυναμώσει την οργανωμένη πάλη του ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στην εξουσία του κεφαλαίου, στις διακρατικές ενώσεις του και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες. Αγώνας που πρέπει να αποκτήσει προοπτική, να συνδεθεί με την πάλη για την εργατική - λαϊκή εξουσία και την αποδέσμευση από ΝΑΤΟ, ΕΕ και κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία.