«Θετικά» αποτιμά η κυβέρνηση το ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ. Το ερώτημα όμως είναι: Θετικά για ποιον; Ας δούμε ορισμένα από τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί το κυβερνητικό επιτελείο.

Για το ζήτημα της διευθέτησης του κρατικού χρέους, η κυβέρνηση εκθειάζει τη στάση των ΗΠΑ και ομολογεί ότι με τη στήριξή τους θα επιδιώξει να εντατικοποιήσει τη διαπραγμάτευση με την ΕΕ.

Η διαπραγμάτευση για την απομείωση του χρέους, όμως, δεν γίνεται προς όφελος του λαού, αλλά για να εξασφαλίσει το κεφάλαιο ένα επιπλέον εργαλείο για την ανάκαμψη από την κρίση.

Ταυτόχρονα, το ζήτημα του χρέους είναι κομβικό στον ανταγωνισμό ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ευρωζώνη (κυρίως τη Γερμανία).

Η αμερικανική κυβέρνηση αξιοποιεί την Ελλάδα σαν μοχλό πίεσης σ' αυτούς τους ανταγωνισμούς, για το δικό της συμφέρον και η κυβέρνηση αναλαμβάνει πρόθυμα αυτό το ρόλο, για λογαριασμό της ντόπιας αστικής τάξης.

Πουθενά στο κάδρο δεν υπάρχει ο λαός, ο οποίος θα πληρώσει με νέα μέτρα τη διευθέτηση του χρέους, με όποια μορφή κι αν γίνει, και ταυτόχρονα θα «λουστεί» τα απόνερα της διαμάχης ανάμεσα στα δύο ιμπεριαλιστικά κέντρα, στην οποία η κυβέρνηση τον χώνει πιο βαθιά.

Αλλο «κέρδος» από την επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ είναι - σύμφωνα με την κυβέρνηση - ότι άνοιξε η πόρτα για να έρθουν επενδύσεις.

Μάλιστα, προσπαθούν να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι απορρίπτουν τις κερδοσκοπικές επενδύσεις των «hedge funds» και ότι στοχεύουν στην «υγιή επιχειρηματικότητα» Ελληνοαμερικανών και Αμερικανών επενδυτών.

Σίγουρα, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού υπάρχουν λιμνάζοντα κεφάλαια που περιμένουν τις κατάλληλες ευκαιρίες για να επενδυθούν, κυρίως μέσω επενδυτικών σχημάτων όπως αυτά που η κυβέρνηση αποκηρύσσει τάχα ως κερδοσκοπικά.

Ωστόσο, οι υποψήφιοι επενδυτές, Αμερικανοί και Ελληνες ομογενείς, δεν βάζουν τα λεφτά τους από συμπόνια στην Ελλάδα. Το κίνητρο είναι το κέρδος και σ' αυτή τη βάση ανταγωνίζονται με άλλα μεγαθήρια της ΕΕ, της Κίνας, της Ρωσίας και άλλων χωρών, μεταξύ άλλων και για τα γενναιόδωρα επενδυτικά πακέτα.

Οι επενδύσεις όλων αυτών θα γίνουν στα αποκαΐδια των εργασιακών - λαϊκών δικαιωμάτων. Μάλιστα, βασικός μοχλός για τις επενδύσεις είναι το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων, οι οποίες θα φέρουν γενικότερη επιδείνωση στη ζωή των εργαζομένων και του λαού.

Τέλος, στα «οφέλη» της επίσκεψης στις ΗΠΑ, η κυβέρνηση απαριθμεί και την ενθάρρυνση από την αμερικανική πλευρά να καταστεί η Ελλάδα «ενεργειακός κόμβος» και να αναβαθμίσει έτσι το ρόλο της στην περιοχή.

Με βάση τις εξελίξεις στην περιοχή μας και τις πολλές εστίες πολέμου, ο λαός μπορεί τώρα να δει καλύτερα τι σημαίνει για μια χώρα να βρίσκεται στο επίκεντρο των ανταγωνισμών για τις πηγές και τους δρόμους Ενέργειας.

Επομένως, κανένα λόγο δεν έχει ο λαός να πανηγυρίζει για όσα συζήτησαν ή συμφώνησαν ο Αλ. Τσίπρας και οι υπουργοί με τους Αμερικανούς ομολόγους τους.

Στον αντίποδα, το κεφάλαιο είναι αυτό που πιστώνεται εξολοκλήρου τα «οφέλη» από τη διαπίστωση που κάνει η κυβέρνηση, ότι με την επίσκεψη στις ΗΠΑ «η θέση της χώρας αναβαθμίστηκε» και ότι επιτεύχθηκε «η επανατοποθέτηση της χώρας στο διεθνές πλαίσιο, όχι ως μέρος της κρίσης, αλλά ως μέρος της λύσης»...