Η κοροϊδία της κυβέρνησης με τα περιβόητα «ισοδύναμα» δίνει και παίρνει. Και αυτή η κοροϊδία συνοδεύει την υλοποίηση του τρίτου αντιλαϊκού μνημονίου που έχει ξεκινήσει. Ετσι, λοιπόν, ενώ παίρνονται μέτρα για το Ασφαλιστικό, τη φορολόγηση των λαϊκών νοικοκυριών και ακολουθούν και άλλα όπως Εργασιακά, ιδιωτικοποιήσεις, νέες περικοπές σε δημόσιες δαπάνες κ.λπ., η κυβέρνηση πιπιλίζει την καραμέλα των «ισοδύναμων» για να ρίξει στάχτη στα μάτια του λαού. Η αλήθεια είναι ότι το μνημόνιο ξεκάθαρα προβλέπει «ισοδύναμα», μόνο σε ό,τι αφορά την απόφαση του ΣτΕ για τις περικοπές στις συντάξεις, που πάρθηκε πριν από μερικούς μήνες. Τι σημαίνει αυτό; Οτι η κυβέρνηση το μόνο σίγουρο «ισοδύναμο» που έχει συμφωνήσει να έχει, είναι να πάρει επιπλέον αντιλαϊκά μέτρα για να ισοφαρίσει το κονδύλι που ενδεχομένως να επιστραφεί στους συνταξιούχους, κάτι που άλλωστε δεν είναι δεδομένο ότι θα γίνει. Από εκεί και πέρα, όλα τα «ισοδύναμα» δεν αφορούν μέτρα που θα ανακουφίσουν το λαό, όπως αφήνουν να εννοηθεί κυβερνητικά στελέχη, αλλά το αντίθετο. Μέτρα που θα τον επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο...

«Βόλφγκανγκ, αυτό το μνημόνιο θα μας φέρει στην ίδια κατάσταση που είμαστε σήμερα μέσα σε έξι μήνες, είναι ένα ακόμη πρόγραμμα καταδικασμένο να αποτύχει». «Ναι. Αυτό είναι ένα πρόγραμμα που θα αποτύχει, είναι σχεδιασμένο να αποτύχει». Τον παραπάνω διάλογό του με τον Γερμανό (τότε) ομόλογό του μετέφερε ο πρώην υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, σε συνέντευξή του σε γαλλικό ΜΜΕ, καταφεύγοντας ξανά στο γνωστό «τροπάρι» της αποτυχίας με το οποίο πολλά αστικά επιτελεία προσπαθούν να ξεπλύνουν τις αμαρτίες αστικών κυβερνήσεων και ιμπεριαλιστικών ενώσεων.

Η «αποκάλυψη», βέβαια, του διαλόγου έγινε για να ξεμπροστιαστεί η «κακιά Γερμανία» που - δήθεν - έχει εμμονή να καταστρέψει την Ελλάδα. Ομως, αν οι εκπρόσωποι των μονοπωλίων αποτυγχάνουν να βρουν διέξοδο από την κρίση ικανή να θρέψει τη δίψα τους για κέρδη, αυτό δεν αφορά τους λαούς. Ούτε και σημαίνει ότι τα σχετικά «προγράμματα», «μνημόνια» ή όπως αλλιώς αποκαλούνται τα νέα αντιλαϊκά «πακέτα» μέτρων, δεν είναι απόλυτα επιτυχημένα ως προς το τσάκισμα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων. Τα κριτήρια της αποτυχίας και της επιτυχίας για τους λαούς και για τα μονοπώλια είναι εντελώς διαφορετικά. Αυτό θέλει να κρύψει κάθε επίδοξος διαχειριστής του συστήματος, κρύβοντας τα αδιέξοδα της ίδιας της καπιταλιστικής οικονομίας προκειμένου να μαντρώσει τους λαούς πίσω από το ένα ή το άλλο μείγμα αντιλαϊκής πολιτικής.

Ετοιμη να εξετάσει το ενδεχόμενο «δημοσιονομικής ευελιξίας» λόγω της «προσφυγικής κρίσης» παρουσίασε χτες την Κομισιόν η αναπληρώτρια εκπρόσωπός της, Μίνα Αντρέεβα, δηλώνοντας ότι οι κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας προβλέπουν τέτοιο ενδεχόμενο «υπό εξαιρετικές συνθήκες». Είχε προηγηθεί, προχτές, σχετικό αίτημα και από το (Γάλλο) Επίτροπο Οικονομικών Υποθέσεων, Πιερ Μοσκοβισί, ο οποίος έκανε λόγο για τη «μεγαλύτερη μετανάστευση ανθρώπων» στην Ευρώπη «από το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πολέμου» και ζήτησε μεγαλύτερη κατανόηση, ειδικά για όσες χώρες υποδέχονται το μεγαλύτερο αριθμό των κατατρεγμένων.

Φαίνεται, λοιπόν, ότι εκτός από την εξασφάλιση φτηνών εργατικών χεριών, πολλοί στη λυκοσυμμαχία σπεύδουν να αξιοποιήσουν το κυνήγι εκατομμυρίων ξεσπιτωμένων και για να επικρατήσουν στην εδώ και καιρό οξυνόμενη αντιπαράθεση για τη «δημοσιονομική πειθαρχία» στην ΕΕ. Δηλαδή, τα περιθώρια και τους τρόπους με τους οποίους κάθε αστική κυβέρνηση θα μπορεί να «προστατεύει» την ντόπια αστική τάξη από συνέπειες του διεθνούς ανταγωνισμού. Τα παιχνίδια που θα παιχτούν στις πλάτες των προσφύγων είναι πολλά, επικίνδυνα όμως όχι μόνο γι' αυτούς, αλλά για το σύνολο των λαϊκών στρωμάτων, στα κεφάλια των οποίων θα ξεσπάσει η προετοιμαζόμενη νέα αντιλαϊκή καταιγίδα.