Η κυβέρνηση αποφάσισε να προσφύγει στο μηχανισμό δανειοδότησης ΕΕ - ΔΝΤ. Ηταν εδώ και καιρό προσχεδιασμένο και αποτελεί επιλογή συμμαχίας, με σκοπό να εξυπηρετηθούν τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της ελληνικής πλουτοκρατίας. Είναι ψεύτικος ο ισχυρισμός ότι δεν υπάρχουν χρήματα. Χαρίζει 17,5 δισεκατομμύρια στους τραπεζίτες, δεκάδες δισεκατομμύρια με τον αναπτυξιακό νόμο σε βιομήχανους, εφοπλιστές, μειώνει τη φορολογία στο κεφάλαιο, αυξάνει τα προνόμιά του. Δίνει δισεκατομμύρια για ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς και εκατοντάδες εκατομμύρια για στρατεύματα κατοχής εκτός συνόρων.

Η συνεργασία της κυβέρνησης με την ΕΕ και το ΔΝΤ σηματοδοτεί κλιμάκωση του πολέμου των μονοπωλίων κατά του λαού. Οχι μόνο δε θα λύσει, αλλά θα οξύνει τα προβλήματα και θα εμπλέξει ακόμα πιο πολύ τη χώρα στους ανταγωνισμούς κεφαλαίων και κυβερνήσεων, που οξύνονται μέσα και έξω από την ΕΕ. Ο λαός πρέπει να διδαχθεί από την εμπειρία του. Δε χρωστάει, του χρωστάνε. Οι μόνες θυσίες που μπορούν να πιάσουν τόπο είναι οι θυσίες του αγώνα.

«Οι αστοί τρομάξανε και κάστρα φτιάξανε να κλείσουν τα παιδιά των εργατών

μ' αυτοί με μια γροθιά σπάζουνε τα δεσμά τα κάστρα καταργούνε των αστών.

Και μες στο καρναβάλι οι αστοί την πάθαν πάλι ο Μπεζεντάκος μας άφησε γεια

παντού τρεξίματα τελεγραφήματα πάλι ραπίσματα απ' την εργατιά

Τον είχανε κλεισμένο διπλομανταλωμένο να τον δικάσουνε σε θάνατο

μ' αυτός τρυπά τον τοίχο χωρίς κανένα ήχο και βρίσκουν κούτσουρα στο θάλαμο».

Οι στίχοι αφιερώνονται εξαιρετικά στους Μανδραβέληδες, στους Μπ. Παπαδημητρίου, στους Πορτοσάλτε, και όλο το Αλαφουζαίικο, που χτίκιασε με την επιτυχία της 48ωρης απεργίας των ταξικών συνδικάτων και βγάζει αντικομμουνιστικούς αφρούς. Με τους κομμουνιστές και τους εργάτες δε ξεμπερδεύουν, οι εργάτες θα ξεμπερδέψουν με την τάξη τους. Για την ιστορία, ο κομμουνιστής Μπεζεντάκος, κλεισμένος από το αντιδραστικό αστικό καθεστώς το 1932 στις φυλακές Συγγρού, απέδρασε. Ενα χρόνο πριν είχαν αποδράσει από τις ίδιες φυλακές άλλοι 8 σύντροφοι. Ετσι γράφτηκαν οι στίχοι.