Η Πρόταση Νόμου έχει ως βασικούς άξονες:

• Τη μονιμοποίηση του προσωπικού που υπηρετεί στο δημόσιο τομέα με σχέση εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου, ορισμένου ή αορίστου χρόνου.
• Τη μονιμοποίηση των εργαζομένων, οι οποίοι στην πράξη παρέχουν εξαρτημένη εργασία στο δημόσιο τομέα, ανεξάρτητα από τον τυπικό χαρακτηρισμό της, π.χ. ως σύμβασης έργου.
• Την κατάργηση των προγραμμάτων stage και τη μονιμοποίηση όλων των απασχολούμενων στο δημόσιο τομέα μέσα από τα προγράμματα αυτά.
• Την κατάργηση της μερικής απασχόλησης στο Δημόσιο, στους ΟΤΑ, στα ΝΠΔΔ, στις ΔΕΚΟ και άλλες επιχειρήσεις, που ελέγχει, άμεσα ή έμμεσα, το Δημόσιο.
• Τη μετατροπή όλων των υφιστάμενων συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου σε αορίστου χρόνου στον ιδιωτικό τομέα.
• Την κατάργηση των προγραμμάτων stage και στον ιδιωτικό τομέα, με ταυτόχρονη κατοχύρωση της εργασίας των εργαζομένων με συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου.
• Την κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής σχέσης εργασίας στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Το ΚΚΕ εκτιμά ότι για την ουσιαστική επίλυση των προβλημάτων, που αφορούν τις εργασιακές σχέσεις του συνόλου των εργαζομένων, απαιτείται η οργανωμένη πάλη τους, με αντίσταση στις αντεργατικές πολιτικές, κατοχύρωση και περαιτέρω διεύρυνση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων τους, κάτι που σχετίζεται με την αλλαγή των συσχετισμών σε συνδικαλιστικό, αλλά και γενικότερα σε πολιτικό επίπεδο, σε επίπεδο εξουσίας.

Είναι απάτη ο ελιγμός της κυβέρνησης σχετικά με τις κατηγορίες των δημόσιων υπαλλήλων που θα παγώσουν οι μισθοί τους το 2010, δηλαδή όσων έχουν μεικτές αποδοχές πάνω από 2.000 ευρώ, «διευκρινίζοντας» ότι το μέτρο αφορά όσους έχουν βασικό μισθό πάνω από 2.000 ευρώ, χωρίς τα επιδόματα γιατί θεωρούνται «υψηλόμισθοι». Στην ουσία ακόμα και η αύξηση του 1,5%, που αντιστοιχεί σε λίγα λεπτά του ευρώ τη μέρα, δεν αποτελεί αύξηση εισοδήματος, αλλά πρόκληση για τους εργαζόμενους. Αυτό που επιδιώκει η κυβέρνηση μαζί με τους μεγαλοεπιχειρηματίες είναι η πραγματική μείωση όλων των μισθών και συντάξεων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Αλλωστε, χτες ο πρόεδρος του ΣΕΒ είπε προκλητικά ότι χαμένοι δεν είναι οι εργαζόμενοι αλλά οι βιομήχανοι, που πλήρωσαν την «εφάπαξ εισφορά», ψίχουλα από τα κέρδη τους. Οι εργαζόμενοι που δε θα πάρουν αυξήσεις δεν είναι υψηλόμισθοι, ενώ η κυβέρνηση με τη διαίρεσή τους σε «υψηλόμισθους» - «χαμηλόμισθους» πασχίζει να εμποδίσει την ενιαία πάλη για εισόδημα με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους, για την ανατροπή της πολιτικής που υπηρετεί τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών.