Με την απόγνωση να ξεχειλίζει στα χωριά, οι βιοπαλαιστές αγροτοκτηνοτρόφοι ξεκίνησαν να βγάζουν τα τρακτέρ στους δρόμους και την ερχόμενη Κυριακή στήνουν τα πρώτα μπλόκα. Κλιμακώνουν τον αγώνα και διεκδικούν το αυτονόητο: Να παράγουν για να ζουν στον τόπο τους, να έχουν αξιοπρεπές εισόδημα.

Ο αγώνας τους είναι δίκαιος και πρέπει να στηριχτεί αποφασιστικά από όλο τον λαό! Απαιτούν να μην είναι άλλο «πανί με πανί», αφού η κυβέρνηση, με τη στάση πληρωμών, τους φορτώνει τα σπασμένα της πολιτικής και των σκανδάλων της.

Ζητάνε μείωση του κόστους παραγωγής, να είναι ο κόπος και η περιουσία τους προστατευμένα από τα φυσικά φαινόμενα και τις αρρώστιες, να παίρνουν τις αποζημιώσεις που δικαιούνται, να πάψει η ζωή να είναι «στίβος μάχης».

Οι διεκδικήσεις τους είναι στον αντίποδα της πολιτικής του κέρδους, που συντρίβει ενιαία την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, σε πόλεις και χωριά.

Είναι η πολιτική όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων και της ΕΕ, της στροφής στην πολεμική οικονομία, που εξειδικεύεται στους αγροτοκτηνοτρόφους κυρίως με την ΚΑΠ, στους εργαζόμενους με τους νόμους και τις Οδηγίες που βαθαίνουν την εκμετάλλευση, στους βιοπαλαιστές ΕΒΕ με τα φορο-χαράτσια και τα μέτρα στήριξης των ομίλων.

Ταυτόχρονα, ο αγώνας των αγροτών και κτηνοτρόφων για φθηνά και ποιοτικά προϊόντα αφορά όλο τον λαό που υποφέρει από την ακρίβεια. Είναι αγώνας ενάντια στο δυσβάστακτο κόστος παραγωγής που ξεκινάει από το χωράφι και φτάνει μέχρι τις τσέπες των νοικοκυριών.

Από αυτή τη βαρβαρότητα μόνοι κερδισμένοι βγαίνουν οι μεγάλοι αγροτοδιατροφικοί όμιλοι, οι βιομήχανοι και οι μεγαλέμποροι, που από τη μία ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους για τα κέρδη τους και από την άλλη ξετινάζουν τους βιοπαλαιστές αγροτοκτηνοτρόφους, αφήνοντάς τους «στην ψάθα», ενώ απολαμβάνουν απεριόριστη στήριξη από το κράτος και τις κυβερνήσεις: Φοροαπαλλαγές, χρηματοδοτικά πακέτα, διευκολύνσεις και κάθε λογής προνόμια.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της ευλογιάς: Ενώ σήμερα υπάρχουν τα μέσα για την πρόληψη, τον περιορισμό και την αντιμετώπισή της, από τη μία η ΚΑΠ δεν επιτρέπει ουσιαστικούς ελέγχους στη μεταφορά ζώων κι από την άλλη, με την πολιτική του «κόστους - οφέλους», η κυβέρνηση άφησε το φαινόμενο ανεξέλεγκτο.

Σήμερα, πάλι με κριτήριο την κερδοφορία των βιομηχάνων της φέτας, δεν προτάσσει τον εμβολιασμό ώστε να μη διαταραχτεί η «εξωστρέφεια» του προϊόντος.

Αποτέλεσμα; Τα κέρδη για τους ομίλους παραμένουν «στο ύψος τους», με τίμημα την καταστροφή χιλιάδων κτηνοτρόφων και τις ανατιμήσεις για τα νοικοκυριά, που μετατρέπουν το κρέας και τα γαλακτοκομικά σε «είδη πολυτελείας».

Η αλληλεγγύη λοιπόν εργατικών σωματείων και φορέων του κινήματος στον αγώνα των βιοπαλαιστών παραγωγών και κτηνοτρόφων, κόντρα και στην καλλιέργεια κλίματος «κοινωνικού αυτοματισμού» που επιχειρεί ξανά η κυβέρνηση, είναι αυτονόητη ανάγκη και καθήκον απέναντι στον κοινό αντίπαλο.

Σε αυτόν τον αγώνα συναντιούνται οι διεκδικήσεις για την προστασία του εισοδήματος, που για τους αγρότες αποτυπώνεται στο πλαίσιο πάλης των μπλόκων, για τους εργαζόμενους στη μάχη που δίνουν για τις ΣΣΕ, τους μισθούς, τον εργάσιμο χρόνο κ.ο.κ.

Είναι αγώνας κόντρα στην πολιτική που μετατρέπει σε «κανονικότητα» την ανασφάλεια και την ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης. Που φωτίζει τον μόνο ελπιδοφόρο δρόμο, αυτόν της συμμαχίας των εργαζομένων με τα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου.

Σ' αυτόν τον δρόμο μπορεί ο λαός να κερδίζει κάποιες ανάσες κι από καλύτερες θέσεις να κλιμακώνει τη σύγκρουση με τα μονοπώλια και το κράτος τους, τις κυβερνήσεις και την πολιτική του κέρδους, την ΕΕ και τα κόμματα που τη στηρίζουν.

Δυναμώνοντας στην καθημερινή πάλη τη συμπόρευση με το ΚΚΕ, που παλεύει για εργατική - λαϊκή εξουσία, με κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και στη γη, εξασφαλίζοντας την πραγματική ευημερία του αγροτικού νοικοκυριού και όλου του λαού.