Με τις ψήφους των εκπροσώπων των κομμάτων της συγκυβέρνησης, η Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής ενέκρινε χτες επί της αρχής το νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών, με τίτλο «Αρχές Δημοσιονομικής Διαχείρισης και Εποπτείας - Δημόσιο Λογιστικό». Με το νομοσχέδιο αυτό ενσωματώνονται στο εθνικό δίκαιο, κανονισμοί, οδηγίες και διατάξεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι οποίοι διαμορφώνουν το αντιλαϊκό πλαίσιο της «ενισχυμένης δημοσιονομικής εποπτείας» που ισχύει σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, θωρακίζοντας την κερδοφορία των ευρωενωσιακών μονοπωλίων και εντείνοντας την επίθεση στα λαϊκά συμφέροντα.

Μεταξύ άλλων, η «ενισχυμένη οικονομική εποπτεία» προβλέπει την καθήλωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων κάτω από το 3% του ΑΕΠ του κάθε κράτους, καθώς και τη μείωση του κρατικού χρέους με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και ετήσιους ρυθμούς στο 60% του ΑΕΠ. Υπό τον έλεγχο της Κομισιόν βρίσκονται, επίσης, και οι προβλεπόμενες δαπάνες όλων των κρατικών προϋπολογισμών. Το «Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης» προβλέπει ότι ο ετήσιος ρυθμός αύξησης των κρατικών δαπανών δεν μπορεί να υπερβαίνει το ρυθμό του ΑΕΠ. Στην αντίθετη περίπτωση, που δοθεί δηλαδή δυνατότητα αύξησης των δαπανών πάνω από το ρυθμό του ΑΕΠ, οι «υπερβάσεις» αυτές θα «αντισταθμιστούν» με τα κατάλληλα ισοδύναμα μέτρα, όπως, π.χ., με τις αυξήσεις των δημόσιων εσόδων μέσα από την παραπέρα διόγκωση των αντιλαϊκών φόρων.

Αναδεικνύοντας την ουσία του ζητήματος της «δημοσιονομικής εποπτείας», καθώς και της διαμάχης για το ποιο μείγμα διαχείρισης αυτή θα υπηρετεί, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Νίκος Καραθανασόπουλος, ανέφερε: «Το ερώτημα το οποίο μπαίνει και που πρέπει να απασχολεί όλη την εργατική τάξη και το λαϊκό κίνημα είναι αν πρέπει να δούμε μέτρα και μηχανισμούς σωτηρίας του συγκεκριμένου συστήματος από την κρίση. Δηλαδή μέτρα σωτηρίας ενός άδικου και εκμεταλλευτικού συστήματος, ακριβώς γιατί βασίζεται στην ανθρώπινη εκμετάλλευση. Ο κοινωνικός πλούτος, ο οποίος παράγεται, συσσωρεύεται σε μια χούφτα κεφαλαιοκράτες και την ίδια ώρα καταστρέφονται παραγωγικές δυνατότητες και, πρώτα απ' όλα, η πρώτη παραγωγική δύναμη, η εργατική δύναμη».

Σημείωσε ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη «όπως αυτή κι αν έρθει, είτε με τα μέτρα της κυβέρνησης της δημοσιονομικής πειθαρχίας είτε με τις προτάσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης για επεκτατική δημοσιονομική πολιτική και εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, δεν πρόκειται να οδηγήσει σε επιστροφή των απωλειών, δεν πρόκειται να βελτιώσει τη θέση της εργατικής τάξης. Αντίθετα, έχει ως προϋπόθεση τη συνεχή επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων για ακόμη πιο φτηνούς εργαζόμενους, χωρίς συγκροτημένα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα».

«Οι κανόνες της ενιαίας δημοσιονομικής εποπτείας», τόνισε, «είναι οι ίδιοι για όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, ανεξάρτητα από το επίπεδο του χρέους τους, ανεξάρτητα αν βρίσκονται σε μνημόνιο ή όχι, ανεξάρτητα αν είναι σε κρίση ή σε φάση ανάκαμψης. Οι ενιαίοι δημοσιονομικοί κανόνες, η ενιαία δημοσιονομική εποπτεία η οποία έχει επιβληθεί, καθορίζει και τα μνημόνια διάρκειας σε βάρος των λαών και έχει ως αποκλειστικό στόχο να θωρακίσει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων, προσπαθώντας να συγκεράσει αντιτιθέμενα συμφέροντα».

Απαντώντας στη διαπάλη ανάμεσα στη κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση, με την τελευταία να ισχυρίζεται ότι «οι κανόνες περιορισμού των ελλειμμάτων οδηγούν στη λιτότητα και στη φτώχεια», ο Ν. Καραθανασόπουλος σημείωσε ότι αυτή η λογική «οδηγεί επί της ουσίας στη μη αμφισβήτηση του βασικού υπεύθυνου της φτώχειας και της εξαθλίωσης, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η καπιταλιστική εκμετάλλευση της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. Δηλαδή, να μην αμφισβητηθούν τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών και ταυτόχρονα να βρούμε τρόπους πώς ο λαός, είτε αυτό έχει να κάνει με τη λογική της κυβέρνησης μέσα από τα κοινωνικά μερίσματα που προέρχονται από το ματωμένο πρωτογενές πλεόνασμα είτε έχει να κάνει με το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, να βολεύεται με ορισμένα ψίχουλα, τη στιγμή που αναπτύσσονται οι παραγωγικές δυνατότητες και να χαμηλώνουν τον πήχη των απαιτήσεων, τις οποίες καθορίζουν οι ίδιες οι ανάγκες της λαϊκής οικογένειας και το ίδιο το επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων».

«Διέξοδος προς όφελος του λαού», τόνισε, «εντός των τειχών δεν υπάρχει και πρέπει μέσα από την πάλη του ο λαός να σημαδέψει τον πραγματικό ένοχο, τον πραγματικό υπεύθυνο, την στιγμή που τα ίδια τα διλήμματα, με τα οποία προσπαθούν να τον εγκλωβίσουν και να τον χειραγωγήσουν, δείχνουν πλέον τα πολύ κοντά ποδάρια που έχουν».

Από την πλευρά της κυβέρνησης, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Χρ. Σταϊκούρας, ισχυρίστηκε ότι επειδή «το νομοσχέδιο κατατέθηκε σε μία περίοδο που η Ελλάδα, μετά από μία πολυετή περίοδο συρρίκνωσης και δημοσιονομικής προσαρμογής, έχει εισέλθει σε φάση σταθεροποίησης» δημιουργεί «τις προϋποθέσεις για τη λήξη φέτος της παρατεταμένης ύφεσης». Αποπροσανατολίζοντας από τη ρίζα της καπιταλιστικής κρίσης και την αιτία της αντιλαϊκής επίθεσης, ισχυρίστηκε ότι «η βελτίωση, ενδυνάμωση και θωράκιση του θεσμικού πλαισίου Δημοσιονομικής Διαχείρισης, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, αποτελούν βασική προϋπόθεση για να μην ξαναβρεθούν οι οικονομίες σε διαταραχή και οι κοινωνίες σε δύσκολες καταστάσεις αντίστοιχες των τελευταίων ετών».

Η δε διαφωνία του ΣΥΡΙΖΑ δεν ακουμπά την αντιλαϊκή ουσία του νομοσχεδίου και των δημοσιονομικών εργαλείων της ΕΕ αλλά αφορά αποκλειστικά στο μείγμα διαχείρισης, εκφράζει τις ενστάσεις τμημάτων της αστικής τάξης για το κατά πόσο η τρέχουσα δημοσιονομική πολιτική υπηρετεί την καπιταλιστική ανάκαμψη. Χαρακτηριστικά, ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ, Ευκ. Τσακαλώτος, σημείωσε ότι καταψηφίζει το νομοσχέδιο «επειδή η θέσπιση κανόνων και στη δημοσιονομική πολιτική εντείνει το έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης, τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε εγχώριο επίπεδο, επειδή ο βασικός κανόνας που θεσμοθετείται είναι η λιτότητα μέσω των χαμηλών ελλειμμάτων, επειδή η βασική αρχή της δημοσιονομικής πολιτικής είναι η εξυπηρέτηση του χρέους και όχι άλλοι στόχοι, όπως η ανάπτυξη, η παραγωγική ανασυγκρότηση».

Τέλος, η εισηγήτρια των ΑΝΕΛ, Ραχήλ Μακρή, έκλινε σε όλες τις πτώσεις τα περί «γερμανικής κηδεμονίας» και «κυβέρνηση αχυρανθρώπων», ισχυρίστηκε ότι «η επόμενη κυβέρνηση θα καταργήσει τα νομοθετήματα της ντροπής (...) Θα καταργηθούν οι δουλικές συμφωνίες που έχετε υπογράψει», αποκρύβοντας ότι, ανεξάρτητα από την εναλλαγή κομμάτων στην αστική διακυβέρνηση, τα αντιλαϊκά μνημόνια διαρκείας θα είναι εδώ.