Εργατική αριστοκρατία, εργοδότες και ευρωενωσιακή γραφειοκρατία επιχειρούν να ποδηγετήσουν τους λαούς και τους εργαζόμενους στο άρμα της ΕΕ και των μονοπωλίων, έστω κι αν εμφανίζονται με διαφορετικές προσεγγίσεις για το μείγμα της διαχείρισης. Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει και από τη λεγόμενη Ευρωπαϊκή Κοινωνική Διάσκεψη Κορυφής, που έγινε χτες στις Βρυξέλλες, με τη συμμετοχή της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, της ηγεσίας της ΣΕΣ, του Συνδέσμου των Ευρωπαίων Βιομηχάνων, της Κομισιόν, αλλά και με την παρουσία του Αντ. Σαμαρά, ως προεδρεύοντα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της ΕΕ. Ο τίτλος της Διάσκεψης, ήταν ενδεικτικός: «Οι ηγέτες της ΕΕ και των κοινωνικών εταίρων πρέπει να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη στην Ευρώπη»! Δίνοντας το στίγμα της συζήτησης, ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζ. Μπαρόζο, είπε: «Είναι ζωτικής σημασίας ζήτημα να έχουμε τη συμμετοχή των εθνικών και ευρωπαϊκών κοινωνικών εταίρων στη λήψη οικονομικών αποφάσεων κατά τη διάρκεια του "Ευρωπαϊκού Εξαμήνου για το συντονισμό της πολιτικής", για να εξασφαλιστεί ότι οι αποφάσεις μας θα έχουν ευρεία υποστήριξη. Πρέπει όλοι να εργαστούμε από κοινού, για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη και να μπουν οι οικονομίες μας ξανά σε κίνηση».

Στηρίζοντας πλήρως αυτό το πλαίσιο, η ηγεσία της ΣΕΣ πρότεινε ένα «επενδυτικό σχέδιο» ύψους 250 δισ. ευρώ την επόμενη δεκαετία, το οποίο θα δημιουργήσει - όπως ισχυρίζεται - 11 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας. Η γγ της ΣΕΣ Μπ. Σεγκόλ υποστήριξε ότι «η λιτότητα απέτυχε» και πως «η Ευρώπη χρειάζεται αλλαγή πορείας, χρειάζεται επενδύσεις». Μόνο που επενδύσεις γίνονταν και στο παρελθόν στην ΕΕ, αλλά δεν ανέκοψαν -αντίθετα εκκόλαψαν- την καπιταλιστική κρίση που εκδηλώθηκε το 2009. Αλλά και οι επενδύσεις που τώρα ζητάνε έχουν για προαπαιτούμενο να προχωρήσουν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που κάνουν ακόμα φτηνότερη την εργατική δύναμη. Επί της ουσίας, η ηγεσία της ΣΕΣ εμφανίζεται ως θιασώτης της «επεκτατικής οικονομικής πολιτικής» και, με το να αποδίδει την κρίση και τη διαχείρισή της σε «εσφαλμένες οικονομικές πολιτικές», επιχειρεί να αποκρύψει το δομικό χαρακτήρα της οικονομικής κρίσης και ταυτόχρονα να καλλιεργήσει την αυταπάτη ότι με άλλο μείγμα θα ξεπεραστεί προς όφελος των εργαζομένων της ΕΕ.

Στον ίδιο ντορό και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλος δήλωσε: «Κύριοι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αποτύχατε. Αυτό διαπιστώνεται από τις επιπτώσεις των πολιτικών σας στις χώρες της κρίσης αλλά και γενικότερα στην Ευρώπη. Η Ευρώπη κρύφτηκε πίσω από το ΔΝΤ. Η τρόικα και το ΔΝΤ δεν έχουν καμία κοινωνική και πολιτική νομιμοποίηση και πρέπει να αποσυρθούν άμεσα μαζί με τις πολιτικές τους». Αλλά ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ θα πρέπει να εξηγήσει στους εργαζόμενους ότι η τρόικα κατά της οποίας ξιφουλκεί, είναι κατά τα 2/3 η ίδια η Ευρωπαϊκή Ενωση που υπηρετεί και αυτός, δηλαδή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Απευθυνόμενος μάλιστα στον Ελληνα πρωθυπουργό τον κάλεσε «να διατεθεί το πλεόνασμα που επετεύχθη, χάρη στις πρωτοφανείς σε επίπεδο ΟΟΣΑ αιματηρές θυσίες του ελληνικού λαού, σε ενεργητικές πολιτικές καταπολέμησης της ανεργίας κι όχι στις άγαμες θυγατέρες και στους ενστόλους». Εδώ περισσεύουν η υποκρισία και ο λαϊκισμός. Εκτός από την προσπάθεια να διεγείρει τον «κοινωνικό αυτοματισμό», ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, όταν ζητά το πλεόνασμα να πάει «σε ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης» δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να στηρίζει τα κυβερνητικά σχέδια που, ενώ προωθούν ζεστό χρήμα στις επιχειρήσεις, ταυτόχρονα τους εξασφαλίζουν και φθηνό εργατικό δυναμικό, κατακρεουργώντας τις εργασιακές σχέσεις, που κατά τ' άλλα καταδικάζει.

Καθόλου τυχαία, για «θυσίες» έκανε λόγο και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευ. Βενιζέλος, μιλώντας σε εκδήλωση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινωνικής Επιτροπής στο Ζάππειο. Είπε μεταξύ άλλων: «Παρ' όλα αυτά, η Ελλάδα, όπως ξέρετε, εμφανίζει τώρα 4 χρόνια μετά, εντυπωσιακά αποτελέσματα χάρη στις θυσίες του ελληνικού λαού»! Βολεύει και τους δύο να βλέπουν «θυσίες του λαού» στη θέση των μέτρων που από καιρό είχαν σχεδιαστεί, γιατί αυτά είχε ανάγκη το κεφάλαιο και η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς του, που και οι δύο υπηρετούν, από τη θέση που κατέχουν, ο καθένας με τον τρόπο του...