Εργατική αριστοκρατία, εργοδότες και ευρωενωσιακή γραφειοκρατία επιχειρούν να ποδηγετήσουν τους λαούς και τους εργαζόμενους στο άρμα της ΕΕ και των μονοπωλίων, έστω κι αν εμφανίζονται με διαφορετικές προσεγγίσεις για το μείγμα της διαχείρισης. Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει και από τη λεγόμενη Ευρωπαϊκή Κοινωνική Διάσκεψη Κορυφής, που έγινε χτες στις Βρυξέλλες, με τη συμμετοχή της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, της ηγεσίας της ΣΕΣ, του Συνδέσμου των Ευρωπαίων Βιομηχάνων, της Κομισιόν, αλλά και με την παρουσία του Αντ. Σαμαρά, ως προεδρεύοντα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της ΕΕ. Ο τίτλος της Διάσκεψης, ήταν ενδεικτικός: «Οι ηγέτες της ΕΕ και των κοινωνικών εταίρων πρέπει να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη στην Ευρώπη»! Δίνοντας το στίγμα της συζήτησης, ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζ. Μπαρόζο, είπε: «Είναι ζωτικής σημασίας ζήτημα να έχουμε τη συμμετοχή των εθνικών και ευρωπαϊκών κοινωνικών εταίρων στη λήψη οικονομικών αποφάσεων κατά τη διάρκεια του "Ευρωπαϊκού Εξαμήνου για το συντονισμό της πολιτικής", για να εξασφαλιστεί ότι οι αποφάσεις μας θα έχουν ευρεία υποστήριξη. Πρέπει όλοι να εργαστούμε από κοινού, για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη και να μπουν οι οικονομίες μας ξανά σε κίνηση».

Στηρίζοντας πλήρως αυτό το πλαίσιο, η ηγεσία της ΣΕΣ πρότεινε ένα «επενδυτικό σχέδιο» ύψους 250 δισ. ευρώ την επόμενη δεκαετία, το οποίο θα δημιουργήσει - όπως ισχυρίζεται - 11 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας. Η γγ της ΣΕΣ Μπ. Σεγκόλ υποστήριξε ότι «η λιτότητα απέτυχε» και πως «η Ευρώπη χρειάζεται αλλαγή πορείας, χρειάζεται επενδύσεις». Μόνο που επενδύσεις γίνονταν και στο παρελθόν στην ΕΕ, αλλά δεν ανέκοψαν -αντίθετα εκκόλαψαν- την καπιταλιστική κρίση που εκδηλώθηκε το 2009. Αλλά και οι επενδύσεις που τώρα ζητάνε έχουν για προαπαιτούμενο να προχωρήσουν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που κάνουν ακόμα φτηνότερη την εργατική δύναμη. Επί της ουσίας, η ηγεσία της ΣΕΣ εμφανίζεται ως θιασώτης της «επεκτατικής οικονομικής πολιτικής» και, με το να αποδίδει την κρίση και τη διαχείρισή της σε «εσφαλμένες οικονομικές πολιτικές», επιχειρεί να αποκρύψει το δομικό χαρακτήρα της οικονομικής κρίσης και ταυτόχρονα να καλλιεργήσει την αυταπάτη ότι με άλλο μείγμα θα ξεπεραστεί προς όφελος των εργαζομένων της ΕΕ.

Στον ίδιο ντορό και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλος δήλωσε: «Κύριοι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αποτύχατε. Αυτό διαπιστώνεται από τις επιπτώσεις των πολιτικών σας στις χώρες της κρίσης αλλά και γενικότερα στην Ευρώπη. Η Ευρώπη κρύφτηκε πίσω από το ΔΝΤ. Η τρόικα και το ΔΝΤ δεν έχουν καμία κοινωνική και πολιτική νομιμοποίηση και πρέπει να αποσυρθούν άμεσα μαζί με τις πολιτικές τους». Αλλά ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ θα πρέπει να εξηγήσει στους εργαζόμενους ότι η τρόικα κατά της οποίας ξιφουλκεί, είναι κατά τα 2/3 η ίδια η Ευρωπαϊκή Ενωση που υπηρετεί και αυτός, δηλαδή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Απευθυνόμενος μάλιστα στον Ελληνα πρωθυπουργό τον κάλεσε «να διατεθεί το πλεόνασμα που επετεύχθη, χάρη στις πρωτοφανείς σε επίπεδο ΟΟΣΑ αιματηρές θυσίες του ελληνικού λαού, σε ενεργητικές πολιτικές καταπολέμησης της ανεργίας κι όχι στις άγαμες θυγατέρες και στους ενστόλους». Εδώ περισσεύουν η υποκρισία και ο λαϊκισμός. Εκτός από την προσπάθεια να διεγείρει τον «κοινωνικό αυτοματισμό», ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, όταν ζητά το πλεόνασμα να πάει «σε ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης» δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να στηρίζει τα κυβερνητικά σχέδια που, ενώ προωθούν ζεστό χρήμα στις επιχειρήσεις, ταυτόχρονα τους εξασφαλίζουν και φθηνό εργατικό δυναμικό, κατακρεουργώντας τις εργασιακές σχέσεις, που κατά τ' άλλα καταδικάζει.

Καθόλου τυχαία, για «θυσίες» έκανε λόγο και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευ. Βενιζέλος, μιλώντας σε εκδήλωση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινωνικής Επιτροπής στο Ζάππειο. Είπε μεταξύ άλλων: «Παρ' όλα αυτά, η Ελλάδα, όπως ξέρετε, εμφανίζει τώρα 4 χρόνια μετά, εντυπωσιακά αποτελέσματα χάρη στις θυσίες του ελληνικού λαού»! Βολεύει και τους δύο να βλέπουν «θυσίες του λαού» στη θέση των μέτρων που από καιρό είχαν σχεδιαστεί, γιατί αυτά είχε ανάγκη το κεφάλαιο και η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς του, που και οι δύο υπηρετούν, από τη θέση που κατέχουν, ο καθένας με τον τρόπο του...

«

Επιτυχία είναι να δουλεύεις πάνω σε αυτό που σου αρέσει, σε αυτό που είσαι καλός», είναι το σλόγκαν του υπουργείου Παιδείας προκειμένου να πείσει για την αναγκαιότητα στροφής στην κατάρτιση και στην κατεύθυνση αυτή επιστράτευσε και τηλεοπτικά σποτ. Τα σποτ απευθύνονται σε παιδιά αλλά και στους γονείς τους με στόχο να αντιστραφεί η εικόνα που υπάρχει για την τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση και πιο μαζικά να στραφούν σε αυτήν τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας.

Στα διαφημιστικά μηνύματα εμφανίζονται δύο συμπαθέστατα παιδιά. Σύμφωνα με το σενάριο, το αγόρι μονολογεί ότι του αρέσει να μαστορεύει και είναι καλός σε αυτό και αντίστοιχα το κορίτσι λέει ότι θέλει να γίνει μοδίστρα. Αναρωτιούνται τέλος γιατί όλοι τους λένε να γίνουν γιατρός και δικηγόρος. Η υπερβολή θα πει κανείς ότι είναι στοιχείο «αποδεκτό» στον κόσμο της διαφήμισης γι' αυτό και δεν στεκόμαστε στο πόσα παιδιά που έχουν τις δυνατότητες να πληρώσουν τα φροντιστήρια, να ανταποκριθούν στις εξετάσεις, στο κόστος σπουδών (σύμφωνα με τους τριγύρω τους τουλάχιστον), πόσοι γόνοι αστικών οικογενειών μπορεί να παραμιλούν ότι θέλουν να γίνουν μάστορες, να πάνε στη «μαθητεία». Είναι καθαρό ότι το υπουργείο Παιδείας δεν ενδιαφέρεται γενικά να ακολουθήσουν τα παιδιά ό,τι τους αρέσει και τους ενδιαφέρει, αλλά να στραφούν στην κατάρτιση.

«

Το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων έχει δρομολογήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις για ένα εκπαιδευτικό σύστημα όπου μπορείς να βρεις το δικό σου μονοπάτι και να βγεις στην αγορά εργασίας με δεξιότητες που θα σε κάνουν να πετύχεις σε αυτό που πραγματικά σου ταιριάζει, σε αυτό που έχει προοπτική», αναφέρεται στο μήνυμα το οποίο «χτυπά» στο σημείο εκείνο που «καίει» τους γονείς και τους μαθητές: Την επαγγελματική αποκατάσταση. Ομως, το εκπαιδευτικό σύστημα δε δίνει τη δυνατότητα στους νέους να ανακαλύψουν τα ταλέντα τους, να μάθουν το αντικείμενο που τους ενδιαφέρει ούτε και να εργαστούν πάνω σε αυτό, αφού η ετεροαπασχόληση είναι κανόνας για πολλές ειδικότητες αποφοίτων και η ανεργία στους νέους έχει ξεπεράσει το 50%. Εξάλλου, η ΕΕ (που συγχρηματοδοτεί τα σποτ) έχει κάνει σημαία τη «δια βίου κατάρτιση», την εναλλαγή δηλαδή περιόδων απασχόλησης - ανεργίας - επανακατάρτισης σε άλλο αντικείμενο και έχει προεξοφλήσει ότι ο καθένας στη διάρκεια του εργασιακού του βίου θα αλλάξει πάνω από 7 φορές επάγγελμα, όταν θα «λήγουν» οι δεξιότητές του! Ποια είναι, λοιπόν, η σίγουρη προοπτική που υπόσχεται το υπουργείο στους αποφοίτους της τεχνικοεπαγγελματικής εκπαίδευσης; Πρόκειται για υποκρισία.

Γιατί δεν μιλάμε για μια αναβαθμισμένη τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση βασισμένη σε ένα μορφωτικό υπόβαθρο που έχει εξασφαλιστεί για κάθε παιδί, μέχρι τα 18 του χρόνια, σε ένα ενιαίο σχολείο με περιεχόμενο που θα βοηθά να αναδεικνύονται και να καλλιεργούνται οι κλίσεις του κάθε παιδιού. Ούτε για μια κοινωνία που προγραμματίζει πόσους επιστήμονες και τεχνίτες χρειάζεται για να καλύψει ανάγκες, να προοδεύσει πραγματικά. Μιλάμε για τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση στην οποία το μεγάλο κεφάλαιο «λύνει και δένει», ζητά και παίρνει το εργατικό δυναμικό που χρειάζεται για τις βραχυπρόθεσμες ανάγκες του, για να επικρατήσει στο παιχνίδι του ανταγωνισμού και δεν διστάζει να το πετά στην ανεργία και την «επανακατάρτιση»...