Σε συνολικά 15 απολύσεις και 8 «οικειοθελείς αποχωρήσεις» έχει προχωρήσει η εργοδοσία των Ναυπηγείων Ελευσίνας, αποκαλύπτοντας όλο το σχέδιο που υπάρχει για την ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» των ναυπηγείων, που περνά μέσα από απολύσεις, αλλαγή εργασιακών σχέσεων κ.λπ.

Η νέα επίθεση ξεκίνησε μία μόλις μέρα μετά τη φιέστα που έστησε την περασμένη Δευτέρα η κυβέρνηση για την «επαναδραστηριοποίηση της βαριάς βιομηχανίας της χώρας». Ετσι, αφού ο επιχειρηματίας εισέπραξε 25,5 εκατ. ευρώ για τη ναυπήγηση πυραυλάκατων (και αναμένεται να εισπράξει άλλα 60,2 εκατ. ευρώ), ξεκίνησε το νέο γύρο αντεργατικής επίθεσης. Προηγουμένως, είχε αφήσει για περισσότερο από ένα χρόνο το ναυπηγείο να ρημάζει και τους 750 εργαζόμενους απλήρωτους.

Από τη μεριά τους, ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, που βρίσκονται στην πλειοψηφία του Σωματείου Εργαζομένων, στην πρόσφατη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου κατήγγειλαν την εργοδοσία όχι για τις απολύσεις, αλλά γιατί δεν... τους ενημέρωσε! Συμπλήρωσαν μάλιστα ότι... οι εργαζόμενοι δεν κατήγγειλαν στο Σωματείο την απόλυση, όταν οι απολύσεις γίνονται κάτω από καθεστώς τρομοκρατίας.

Επιπλέον, οι δυνάμεις αυτές απέρριψαν την πρόταση των ταξικών δυνάμεων για μετατροπή της χτεσινής 3ωρης στάσης εργασίας της ΓΣΕΕ (για το θέμα της επιστράτευσης των εκπαιδευτικών) σε 24ωρη απεργία με ταυτόχρονη σύγκληση Γενικής Συνέλευσης, προκειμένου οι εργαζόμενοι να αποφασίσουν την απάντηση που θα δώσουν στην εργοδοσία.

Η Συσπείρωση Εργατοϋπαλλήλων Ναυπηγείων Ελευσίνας (ΣΕΝΕ), που συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ, καταγγέλλει τις δυνάμεις των ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, οι οποίες γίνονται συνένοχοι στα σχέδια της εργοδοσίας. Ταυτόχρονα, καλεί τους εργαζόμενους να μην επιτρέψουν «να μας μετατρέψουν σε σύγχρονους δούλους για τα κέρδη τους».

Υπενθυμίζεται ότι οι εργαζόμενοι των Ναυπηγείων Ελευσίνας είχαν προχωρήσει σε αγωνιστικές απεργιακές κινητοποιήσεις από τις 21 Γενάρη, διεκδικώντας τα δεδουλευμένα τους. Ηδη από τότε οι ταξικές δυνάμεις επισήμαιναν ότι αυτό που κρατά ομήρους και τους εργάτες και συνολικά τη ναυπηγική βιομηχανία είναι η ανάπτυξη με γνώμονα τα κέρδη των μονοπωλίων και υπογράμμιζαν πως οι εργάτες πρέπει να οργανωθούν ενάντια στην πολιτική που τους θεωρεί «κόστος» και γι' αυτό προκαλεί διαρκώς απολύσεις.