Πάντως, από την επιστολή τους προκύπτει ότι η περιβόητη παραγωγή φράουλας, οι φοβερές εξαγωγές του προϊόντος και τα συνεχώς αυξανόμενα κέρδη όλων όσοι απασχολούνται με το είδος, στηρίζονται σε αρχές, που είναι κοινές για όλες τις επιχειρήσεις, ενώ αποτελούν ενιαία αντίληψη για τον τρόπο δημιουργίας και λειτουργίας του κλάδου. Ετσι, λοιπόν, αυτοί που «με αφορμή το θλιβερό περιστατικό» της Μανωλάδας, θέλουν, όπως λένε, «την προστασία της οικονομικής βιωσιμότητας της περιοχής», θεωρούν ότι πρέπει να αποδεχτούμε το καθεστώς που τους επιτρέπει να έχουν κέρδη, ένα καθεστώς που στηρίζεται στις παραδοχές ότι:

• Ολόκληρη η επιχειρηματική δραστηριότητα της φράουλας, στηρίζεται στην παράνομη μετανάστευση.
• Χωρίς εργάτες γης δεν μπορεί να βγει η παραγωγή.
• Οι παράνομοι μετανάστες διαμένουν περιοδικά στην περιοχή της Βουπρασίας και σε άσχημες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας που δεν μπορούμε εμείς να λύσουμε, δεδομένου πως οι υπάρχουσες υποδομές στην περιοχή (ενοικιαζόμενες οικίες κλπ) αδυνατούν να τους απορροφήσουν ακόμα και στο ελάχιστο.
• Για να μην προσπεράσουν την περιοχή, οι επιχειρηματίες τους παρέχουν γη σε δικά τους χωράφια και εκείνοι από μόνοι τους εγκαθιστούν παραπήγματα, τα οποία βεβαίως είναι κακής ποιότητας.
• Εργάζονται 6-6,5 ώρες την ημέρα και παίρνουν μεροκάματο 23-25 ευρώ.
• Ο ανταγωνισμός του κόστους π.χ. στην Τουρκία, ανέρχεται για τις ίδιες ώρες εργασίας, περίπου στα 6-10 δολάρια.

Επειδή, λοιπόν, συμβαίνουν όλα αυτά, οι εκπρόσωποι των συνεταιρισμών «Υρμίνη» και «Ηλιδα», προτείνουν στο Δημόσιο να... κατασκευάσει με κονδύλια του ΕΣΠΑ τους αναγκαίους καταυλισμούς, όπου θα στεγάζονται οι εργάτες γης όσο χρόνο θα πρέπει να εργάζονται στα χωράφια τους, ενώ δεν αποκλείουν εντελώς και το ενδεχόμενο να συμμετάσχουν κάπως και αυτοί στη σχετική δαπάνη...

Είναι ολοφάνερο, ότι και για τους συγκεκριμένους επιχειρηματίες, η ένοπλη δολοφονική επίθεση στους εργάτες γης αποτέλεσε την αφορμή, όχι για να εκφράσουν τον αποτροπιασμό τους για το γεγονός, όχι για να δηλώσουν ότι εκεί που δούλεψαν οι καραμπίνες είναι η κόλαση της εξαίρεσης, αλλά για να εξηγήσουν ότι χωρίς μετανάστες, χωρίς παράνομη και ανασφάλιστη εργασία, χωρίς συνθήκες διαβίωσης που να θυμίζουν άλλες εποχές, δεν πρόκειται να συνεχιστεί η επιχειρηματική τους δραστηριότητα στον κλάδο της φράουλας. 'Η, για να συνεχιστεί, πρέπει κι αυτούς να τους πληρώσει το Δημόσιο με κονδύλια που στόχο θα έχουν τη στήριξη της αυξημένης κερδοφορίας τους.