Βέβαια κανείς δεν αμφισβητεί ότι παραμένει ο αρνητικός συσχετισμός στο φοιτητικό κίνημα και ότι η ΔΑΠ κρατάει την πρώτη θέση. Ομως για επιβεβαίωση μιλάει κάποιος όταν επιβραβεύεται, όταν αυξάνεται κλπ. Η ΔΑΠ στις φετινές εκλογές στα πανεπιστήμια έπεσε σε ψήφους και ποσοστό, ενώ σε ψήφους είχε πέσει και πέρσι καταφέρνοντας ίσα ίσα να μην εμφανίσει διακριτή πτώση ποσοστού. Αρα δεν μπορεί να επαίρεται ο πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ ότι οι φοιτητές επιβραβεύουν την κατασταλτική πολιτική στα πανεπιστήμια...
Πολύ δε, περισσότερο που όταν οι ΔΑΠίτες πάνε να προσεγγίσουν φοιτητές για να τους πείσουν να ψηφίσουν την παράταξή τους, δε λένε στους φοιτητές «ψηφίστε μας γιατί θα σας κάνουμε να ξεχάσετε το άσυλο και θα σας φέρουμε αστυνομία στις σχολές»... φροντιστηριακές σημειώσεις, εκδουλεύσεις, ρουσφέτια τάζουν για να μαζέψουν ψήφους ή στην καλύτερη περίπτωση συγκεντρώνουν ψήφους «προσωπικούς», «της παρέας».
Θέλουν όμως να καλλιεργήσουν το βαθύ συντηρητισμό τους στις νεανικές συνειδήσεις. Και εκεί στοχεύουν δηλώσεις σαν αυτή του Α. Παπαμιμίκου.