Πιο θωρακισμένοι, ίσως πιο συνειδητοί, μπορούμε να συζητάμε καλύτερα σήμερα, με στόχο όλα τα σφυριά να χτυπάνε στο βασικό καθήκον, ανεξάρτητα από τον καταμερισμό δουλειάς κάθε κρίκου, το σχεδιασμό ενός οργάνου, μιας εδαφικής ή κλαδικής ΚΟΒ. Χωρίς αφαίρεση από αδυναμίες, όπως η σχηματοποίηση καθηκόντων, φαίνεται ότι ουσιαστικότερα στέκεται η προσυνεδριακή διαδικασία στο βασικό ζήτημα: Κόμμα παντός καιρού.

Η προώθησή του, όσο εξαρτάται από τη δική μας θέληση και δράση, αφορά στο περιεχόμενο της καθοδηγητικής δουλειάς, βρίσκει αντανάκλαση στη λειτουργία, στην κοινωνική σύνθεση, στη δράση της ΚΟΒ. Είναι ζητούμενο. Οι Θέσεις της ΚΕ υπερψηφίστηκαν, απορρίπτοντας την αντίπαλη άποψη, που αμφισβητεί τη ρεαλιστικότητα του σοσιαλισμού, προτείνοντας στρατηγική διαχείρισης στο ΚΚΕ, κυβερνητική συμμετοχή. Στις ΚΟΒ άνοιξε διαπάλη για το θέμα αυτό και έτσι πρέπει να γίνεται. Δόθηκαν απαντήσεις σε απόψεις, που κάτω από την πολύ παλιά «ελευθερία κριτικής», επιδιώκουν να χτυπήσουν τις αρχές οργάνωσης και λειτουργίας, να μπάσουν τη μεταρρύθμιση από την πίσω πόρτα.

Τα χρόνια που πέρασαν, αυτά τα ζητήματα μας απασχόλησαν. Αναμετρηθήκαμε με τη γραμμή του «εφικτού», προβάλλοντας τη γραμμή της ανασύνταξης, με στόχο ρήξης, με πυρήνες στους τόπους δουλειάς, συντονισμένα φύτρα κοινωνικών συμμάχων στις γειτονιές. Υπήρξε διαπάλη σε οργανώσεις εκπαιδευτικών, για τους συσχετισμούς και τι αυτοί θα υπηρετούν, τη διαχείριση, το σήμερα και την προοπτική. Πρώην στελέχη αλλάξανε στρατόπεδο, υποστήκαμε εκλογική μείωση, δεν κάναμε πίσω. Οξύναμε με το βασικό αντίπαλο στο χώρο, τον οπορτουνισμό, συζητήσαμε για το σχολείο ως ιδεολογικό μηχανισμό, την αποστολή του κομμουνιστή εκπαιδευτικού, με βιβλιοπαρουσιάσεις, οργανωμένες συζητήσεις.

Με κριτήριο να φωτίζεται η σχέση οικονομίας - πολιτικής, προσπαθήσαμε να δέσουμε την κρίση ως συστατικό αυτού του τρόπου παραγωγής, την ταξική διέξοδο, με την Οχτωβριανή Επανάσταση και την πείρα των δυο παγκοσμίων πολέμων, με την ιστορία της στρατηγικής του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Με κριτήριο να γκρεμίζεται η αντιμνημονιακή γραμμή, οι παραλλαγές της, να κατανοείται ο χαρακτήρας του καπιταλισμού στην Ελλάδα, δουλέψαμε εσωκομματικά και έξω μεθοδικότερα την ΚΟΜΕΠ, πιο φροντισμένα την εσωκομματική μόρφωση, την κεντρική μελετητική δουλειά. Ενισχύσαμε με μορφές όπως εκδηλώσεις, ταινίες, ποίηση, λογοτεχνία, που βρήκαν ανταπόκριση.

Αυτή η υποδομή ζωντανής δράσης, αποτελεί εργαλείο. Μπροστά μας είναι η οργανωμένη προσπάθεια που απαιτείται για να μπαίνουν τα ζητήματα της θεωρητικής - πολιτικής πάλης στο κίνημα, με φορέα τον κομμουνιστή, που δρα στο συνδικάτο, στη συμμαχία. Καθήκον σύνθετο, καθώς δεν αφορά απλά μια εκδήλωση, μια ενέργεια, αλλά το σκοπό της δουλειάς μας με στόχο να επαναστατικοποιείται η συνείδηση.