«Καταδικάζω με τον πιο απερίφραστο τρόπο τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας, τη βία και την ανθρώπινη εκμετάλλευση. Η νομιμότητα στην αγορά εργασίας και η τήρηση των νόμων είναι αδιαπραγμάτευτη. Αλλωστε, έχω κατ' επανάληψη τονίσει ότι η αδήλωτη και η ανασφάλιστη εργασία αποτελούν κοινωνικό και οικονομικό έγκλημα».
Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον υπουργό Εργασίας, Γ. Βρούτση, ο οποίος υποτίθεται πως «βγήκε από τα ρούχα του» με όσα έγιναν και ανακάλυψε τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας που «ξεφεύγουν» από τη νομιμότητα. Φώναξε λίγο παραπάνω για να δείξει πως τάχα η Μανωλάδα είναι κάποια κουκκίδα κόλασης μέσα στον παράδεισο των εργασιακών συνθηκών. Για να κρύψει το απόλυτα ταξικό (και γι' αυτό απάνθρωπο για τους εργάτες) περιεχόμενο της «ανταγωνιστικότητας» που υπηρετούν και στην οποία είναι υποταγμένη και η νομιμότητά τους.
Η δική τους ανάπτυξη οδηγεί σε μια πραγματικότητα όπου:
- Η ανασφάλιστη εργασία το 2012 έφτασε το 36%. Δεν αφορά δε μόνο τους εξαθλιωμένους αλλοδαπούς εργάτες. Από τους ανασφάλιστους το 42% είναι αλλοδαποί και το 58% ντόπιοι εργαζόμενοι.
- Χιλιάδες νέοι με μοναδικό κριτήριο την ηλικία αμείβονται με 511 ευρώ μεικτά, χιλιάδες νέοι με το καθεστώς της πρακτικής άσκησης και με συμβάσεις μαθητείας εργάζονται για 100 - 200 ευρώ το μήνα.
- Το πρόγραμμα για ανέργους ηλικίας 18 έως 26 ετών που θα απασχοληθούν σε δημοτικές υπηρεσίες, κοινωνικές δομές και άλλα και θα είναι για ένα χρόνο ανασφάλιστοι.
- Οι συμβάσεις μερικής απασχόλησης το 2012 ήταν 35,4%, όταν το 2011 ήταν 32%, το 2010 26,5% και το 2009 ήταν 16,7%.
- Οι δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι μέσω ΜΚΟ παραμένουν απλήρωτοι για μήνες και μόνο μετά από διεκδικητικούς αγώνες καταβάλλονται τα δεδουλευμένα.
- Στους εργαζόμενους στα δημόσια νοσοκομεία οφείλονται χιλιάδες ρεπό, εφημερίες και αργίες και δεν πληρώνονται οι υπερωρίες.
- Το μεγαλύτερο ποσοστό (55,81%) των 21.520 εργατικών διαφορών που εξέτασε το 2012 το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας αφορούσαν στην καθυστέρηση καταβολής δεδουλευμένων.
- Την ίδια ώρα ο συνδικαλισμός, η απεργία, η διεκδίκηση των εργαζομένων τιμωρείται ακόμη και με απόλυση.
Οι «Μανωλάδες», λοιπόν, δεν είναι ούτε εξαίρεση ούτε καμιά «παρατυπία», όπως θέλουν να πείσουν. Είναι απόρροια της πολιτικής και της οικονομίας που στηρίζουν και υπηρετούν.