Η ΕΝΤΟΛΗ: «Η λιτότητα από μόνη της δεν είναι επαρκής. Θα πρέπει να συμπληρωθεί με κίνητρα για ανάπτυξη. Αυτά τα αναπτυξιακά κίνητρα (...) είναι, φυσικά, η απελευθέρωση των υπηρεσιών και της αγοράς εργασίας» (o Κουρτ Λάουκ, σύμβουλος της Μέρκελ, στη «RealNews»).

Η ΕΚΛΑΪΚΕΥΣΗ: «Το συμπέρασμα που, εδώ και καιρό, έχουν βγάλει όλοι οι αναλυτές είναι ότι η Ελλάδα πρέπει να αποδεχθεί μια σημαντική μείωση του διαθέσιμου για κατανάλωση εισοδήματος. Η λεγόμενη και "εσωτερική υποτίμηση" έκανε την εβδομάδα αυτή ένα σοβαρό βήμα προς τα κάτω (...) το επίπεδο των αμοιβών επιστρέφει (...) κάτω από το σημείο που είχε διαμορφωθεί το 2003 (...) η υπολογιζόμενη (...) μείωση του γενικού επιπέδου των τιμών είναι πολύ μικρή για να επιτρέψει στα νοικοκυριά να καλύψουν τη διαφορά. Θα χρειαστεί να πουλήσουν περιουσία, να κλείσουν δάνεια και να μειώσουν το επίπεδο διαβίωσης. Να αλλάξουν, τελικά, τις συνήθειές τους (...) σημαντική μείωση του αριθμού των υπαλλήλων και ανάθεση σε ιδιώτες μεγάλων τμημάτων υποδομής (σε παιδεία, υγεία, συγκοινωνίες και κοινόχρηστες υπηρεσίες) θα είναι, στα επόμενα χρόνια, ο μόνος τρόπος βελτίωσης του πραγματικού εισοδήματος» (στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»)

ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: «Η οικονομική κρίση σε συνδυασμό με την άτυπη στάση πληρωμών που έχει κηρύξει το νέο ενιαίο ταμείο δοκιμάζει τα όρια του ΕΣΥ και των εργαζομένων - γιατρών και νοσηλευτών» (στα «ΝΕΑ»).

Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ: «Οι "Φαϊνάνσιαλ Τάιμς Ντόιτσλαντ" φοβούνται ότι στις αρχές του επόμενου χρόνου δεν αποκλείεται να σημειωθεί σοβαρή κοινωνική αναταραχή (...) Εκφράζουν με απόλυτη συνέπεια τα συμφέροντα του μεγάλου ευρωπαϊκού και γερμανικού κεφαλαίου και μάλιστα ιδίως του χρηματοπιστωτικού τομέα, οπότε τα γραφόμενά τους έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα σε ένα θέμα σαν αυτό. "Τα πνεύματα είναι οξυμένα, κάθε πακέτο λιτότητας σπρώχνει τους Ελληνες βαθύτερα στην απελπισία" (...) ανέφερε επί λέξει η γερμανική εφημερίδα» (στο «ΕΘΝΟΣ»).

Ο ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΣ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΟΣ: «Περιοδεύει με ένα άσπρο τροχόσπιτο, εκφωνόντας ενθουσιώδεις ομιλίες με ένα στυλ που θυμίζει αμερικανική προεκλογική εκστρατεία (...) "Τώρα" είναι το σύνθημά του (...) δανεισμένο από το εγχειρίδιο του Ομπάμα (...) το μήνυμά του απευθύνεται κυρίως στους δυσαρεστημένους νέους, στοχεύει σε ένα διαδεδομένο συναίσθημα περιφρόνησης για μια πολιτική τάξη που θεωρείται περισσότερο από ποτέ ως διεφθαρμένη (...) σε μια χώρα αντιμέτωπη με μια σοβαρή ύφεση (...) έχει προσβάλει τις παραδόσεις πολλών στην ιταλική αριστερά την οποία προκαλεί να επανεφεύρει τον εαυτό της και να μετακινηθεί προς τα μοντέλα των "Μπλέρ, Κλίντον και Ομπάμα"» (στα «ΝΕΑ»).