Το φτιασίδωμα του αστικού πολιτικού συστήματος με την αναγωγή σε «φάρμακο διά πάσαν νόσον» της αλλαγής στη χρηματοδότηση των κομμάτων, επιχειρούν «ΤΑ ΝΕΑ» (24/1/2011) με το κύριο άρθρο της εφημερίδας, το οποίο καταλήγει: «Πρέπει να αλλάξει ριζικά ο τρόπος χρηματοδότησης, να επιβληθεί συνεχής δημόσιος έλεγχος και να εξασφαλιστεί απόλυτη διαφάνεια στις συναλλαγές τους (σ.σ. των κομμάτων). Τα ίδια τα κόμματα και οι πολιτικοί πρέπει να περιορίσουν δραστικά τις δαπάνες τους και να μη διατηρούν στενές επαφές υπόπτου τύπου με τους ισχυρούς του χρήματος. Ο έλεγχος και ο αυτοέλεγχος (...) εφόσον εξασφαλιστεί, δε θα χρειαστεί ξανά στο μέλλον να κυνηγάμε φαντάσματα διαφθοράς και συναλλαγής». Η αναγωγή των επιχειρούμενων αλλαγών στη χρηματοδότηση των κομμάτων σε υπ' αριθμόν ένα ζητούμενο για την πάταξη της διαπλοκής και την αναζωογόνηση του αστικού πολιτικού συστήματος δεν είναι παρά ένα φύλλο συκής, πίσω από το οποίο επιχειρούν να κρύψουν το γεγονός ότι η διαπλοκή των αστικών κομμάτων με τις επιχειρήσεις και το «μαύρο πολιτικό χρήμα» αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της λειτουργίας του αστικού πολιτικού συστήματος και των κομμάτων του κεφαλαίου. Σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο.

Τα αστικά κόμματα συνδιαλέγονται με τις επιχειρήσεις, νομοθετούν υπέρ των επιχειρήσεων, υπέρ των μονοπωλίων. Σε αυτό το πλαίσιο γεννιούνται και γιγαντώνονται τα φαινόμενα διαπλοκής και διαφθοράς. Γι' αυτό και το άρθρο των «ΝΕΩΝ» καλεί τα αστικά κόμματα να έχουν επαφές με τις επιχειρήσεις, απλά να μην είναι «ύποπτες», καθώς άλλωστε στο πλαίσιο των επιχειρούμενων αλλαγών προωθείται η νομιμοποίηση της χρηματοδότησής τους από τις επιχειρήσεις. Με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο δε χτυπιέται, αλλά διαιωνίζεται το πραγματικό σκάνδαλο που έγκειται στην πολιτική των κομμάτων της πλουτοκρατίας, στην πολιτική, δηλαδή, νομιμοποίησης της κλοπής του παραγόμενου πλούτου και τσεκουρώματος των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων, στο όνομα της αύξησης της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Γι' αυτό και όποιες ρυθμίσεις «διαφάνειας» και αν προωθήσει η κυβέρνηση, η πολιτική των κομμάτων της πλουτοκρατίας δεν πρόκειται να γίνει ηθική, από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων. Ετσι, και το κύριο άρθρο των «ΝΕΩΝ» χαρακτηρίζει τον «έλεγχο» στα οικονομικά των κομμάτων ως διασφάλιση ότι δε θα ξαναδούμε φαινόμενα διαφθοράς. Ομως, ο έλεγχος που επιχειρεί η κυβέρνηση μέσα από τις προωθούμενες αλλαγές, δε θίγει ούτε στο ελάχιστο τη σχέση «νύχι - κρέας» που έχουν τα κόμματα της πλουτοκρατίας με τις επιχειρήσεις, προς όφελος των οποίων νομοθετούν.

Ο έλεγχος που ευαγγελίζονται δημιουργεί ένα δήθεν πέπλο διαφάνειας (ονομαστικοποίηση κουπονιών, ανάρτηση των συναλλαγών και των πόθεν έσχες των βουλευτών στο διαδίκτυο κ.ά.), καθώς δε θίγει ουσιαστικά ζητήματα που μπορούν να παρεμβάλλουν εμπόδια στη δράση του κεφαλαίου και να αποκαλύψουν τη διαπλοκή. Ούτε ο έλεγχος των ταμείων των κομμάτων που ευαγγελίζονται στελέχη της κυβέρνησης και της ΝΔ, άλλοι δημοσιολόγοι, αφού πουθενά δε θα εγγράψουν ότι πήραν χρήμα, πχ από τη «Ζήμενς» για να της κάνουν τη δουλειά. Είναι υποκρισία όλα αυτά. Υπάρχουν βεβαίως ασφαλιστικές δικλείδες, όσο αυτό μπορεί να γίνει στο αστικό σύστημα, αλλά, για παράδειγμα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πεισματικά αρνούνται να τις προωθήσουν. Το ΚΚΕ έχει επανειλημμένα κάνει τέτοιες προτάσεις, όπως: Ονομαστικοποίηση των μετοχών, έλεγχο στην εξαγωγή κεφαλαίων από τη χώρα, κατάργηση του τραπεζικού, φορολογικού, εμπορικού και επιχειρηματικού απορρήτου... Ο επικοινωνιακός και επιφανειακός χαρακτήρας της συζήτησης που σηκώνουν τα αστικά ΜΜΕ γύρω από το θέμα των οικονομικών των κομμάτων αποκαλύπτεται και από την πρόσκληση των «ΝΕΩΝ» στους πολιτικούς «να περιορίσουν δραστικά τις δαπάνες τους»! Γιατί η συζήτηση για περιορισμό των δαπανών είναι τουλάχιστον υποκριτική, τη στιγμή που τα κόμματα της πλουτοκρατίας απορρίπτουν την πρόταση του ΚΚΕ για κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης, κατάργηση όλων των αμοιβών που συνδέονται με τη συμμετοχή βουλευτών σε επιτροπές, καθώς και τη δραστική μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης. Οι προτάσεις αυτές λοιδορούνται από τα αστικά κόμματα και τους προπαγανδιστές τους, οι οποίοι κατά τα άλλα εμφανίζονται σαν τιμητές δήθεν της διαφάνειας.