Με προτάσεις που σιγοντάρουν την προσπάθεια του κεφαλαίου και των πολιτικών του δυνάμεων να διαχειριστούν προς όφελός τους τον καπιταλισμό και την κρίση του, η ηγεσία του ΣΥΝ σπεύδει να βοηθήσει τον εγκλωβισμό και τελικά την υποταγή του λαού σε άσφαιρες για τα συμφέροντά του «διεξόδους», προπαγανδίζοντας έναν «καλύτερο» καπιταλισμό.

Σε συνέντευξή του στην «Αυγή της Κυριακής», ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας απέδωσε στον «καζινοκαπιταλισμό» όλες τις ευθύνες για τη σημερινή κρίση και τις συνέπειές της για το λαό, για να εξωραΐσει το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και να κρύψει τον πραγματικό χαρακτήρα της κρίσης.

Ο ίδιος καλεί το λαό σε αγώνες για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, διαγραφή μέρους του, έκδοση ευρωομολόγου, δημιουργία ευρωπαϊκού ταμείου κοινωνικής ανάπτυξης κλπ. Το γεγονός ότι αυτές οι προτάσεις προέρχονται από μερίδες της ίδιας της πλουτοκρατίας και αποσκοπούν στη διάσωσή της, λέει πολλά για τις στοχεύσεις του ΣΥΝ που δε διστάζει να ταυτιστεί μαζί της, υποδεικνύοντας τις προτάσεις αυτές σαν «το μόνο ρεαλιστικό δρόμο αποφυγής της ολοκληρωτικής οικονομικής και κοινωνικής χρεοκοπίας». Ειδικά το ευρωομόλογο, ο Α. Τσίπρας το παρουσιάζει σαν «αναγκαιότητα για την αποφυγή της ολοκληρωτικής κατάρρευσης της ευρωζώνης»!

Σε μια αποτυχημένη προσπάθεια να διαφοροποιηθεί απ' τους υπόλοιπους θιασώτες του ευρωομολόγου, ο Αλ. Τσίπρας τους κατηγόρησε πως δεν «το επιλέγουν ως μέσο για να παρακάμψουν τη παντοδυναμία των αγορών, αλλά για να συμβιβαστούν μαζί τους»! Σαν να πρόκειται η ΕΕ των μονοπωλίων να επιλέξει λύσεις διαχείρισης της κρίσης που θα στρέφονται ενάντια στο κεφάλαιο, τμήμα του οποίου αποτελούν και οι καπιταλιστικές χρηματαγορές.

Ο Αλ. Τσίπρας για μια ακόμα φορά διαμήνυσε ότι δεν τους αφορά καμία συζήτηση εξόδου απ' την ΕΕ, την υπερασπίστηκε και ισχυρίστηκε ότι «για αλλαγή πλεύσης χρειάζονται άλλες ηγεσίες, με σθένος και διαπραγματευτική αυτοπεποίθηση». Σθένος που προφανώς - υπονοεί - διαθέτει το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, το οποίο διεκδικεί «τη δημιουργία ενός "Ευρωπαϊκού Ταμείου Κοινωνικής Ανάπτυξης"», πλασάροντάς το σαν «μια φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση, που θα περάσει μέσα από τη μετατροπή της ΕΚΤ σε "δανειστή τελευταίας καταφυγής", μέσα από τη φορολόγηση των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, την κατάργηση των "φορολογικών παραδείσων" και την ανατροπή του Συμφώνου Σταθερότητας».

Σύμφωνα με το ΚΕΑ, το ταμείο αυτό «θα χρηματοδοτεί, με χαμηλό ή χωρίς καθόλου τόκο, τις χώρες που βρίσκονται στο στόχαστρο των αγορών, προκειμένου να αναχρηματοδοτούν το χρέος τους». Ουσιαστικά το ΚΕΑ πρωτοστατεί στο άνοιγμα μιας ακόμα κάνουλας απ' όπου θα ρέει ζεστό χρήμα για τα καπιταλιστικά κράτη και την πλουτοκρατία. Χωρίς να θίγουν στο παραμικρό την εξουσία των μονοπωλίων, εμπαίζουν τους λαούς ότι είναι δυνατόν αυτή να χαλιναγωγηθεί προς όφελός τους και να τους αποδίδει μέρισμα απ' τα κέρδη.

Με τη σχετική πρωτοβουλία θέλουν να αποπροσανατολίσουν λαϊκές δυνάμεις απ' την αναγκαία σήμερα οργάνωση και ανάπτυξη της πάλης σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Η ανύπαρκτη αξία της επιβεβαιώνεται απ' το γεγονός ότι για την προώθησή της πρέπει να πάρει έγκριση απ' τα επιτελεία της ΕΕ, στα οποία ανήκει και ο τελικός λόγος για την αποδοχή ή απόρριψη της όποιας «πρωτοβουλίας των πολιτών», ενέργεια που προβλέπει η αντιδραστική συνθήκη της Λισαβόνας.

Στη συνέντευξή του ο Αλ. Τσίπρας αναφέρθηκε και στα του ΣΥΡΙΖΑ, μην κρύβοντας ότι η πρωτοβουλία επανεκκίνησής του που αναλαμβάνει ο ΣΥΝ υποκρύπτει εκλογικές σκοπιμότητες. Οπως είπε, στόχος είναι και μια «μεγάλη εκλογική συμμαχία (...) αν δεν κατεβαίνεις με ένα ψηφοδέλτιο, για παράδειγμα, στις εκλογές, τότε τι είδους συμμαχία έχεις; (...) ποιος κέρδισε από αυτόν τον άγονο ανταγωνισμό; Κανείς (...) Ελπίζω όλοι να έχουμε βγάλει τα συμπεράσματά μας και να σταματήσουμε να πριονίζουμε το κλαδί όπου καθόμαστε όλοι».