Μια εφ' όλης της ύλης συζήτηση με τον Θανάση Παφίλη, μέλος της ΚΕ, κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΚΚΕ και υποψήφιο περιφερειάρχη Αττικής με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», που στηρίζει το ΚΚΕ, δημοσιεύει σήμερα ο «Ριζοσπάστης». Μπροστά στις κάλπες των εκλογών για τα όργανα τις τοπικής διοίκησης, στις 7 και 14 του Νοέμβρη, ο Θανάσης Παφίλης μιλάει στον «Ρ» για το πραγματικό διακύβευμα και το χαρακτήρα των εκλογών, από τη σκοπιά των πραγματικών λαϊκών συμφερόντων, για τις ανατροπές που φέρνει μαζί του ο «Καλλικράτης» και τη στάση απειθαρχίας που θα κρατήσουν οι εκλεγμένοι με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» περιφερειάρχες και δήμαρχοι, για τα αναχώματα που στήνουν κυρίως το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ για να μην εισπράξουν τη λαϊκή κατακραυγή για την πολιτική τους, για το ενιαίο της ψήφου σε περιφέρειες και δήμους.

-- Με δεδομένη την οικονομική κρίση και τα προσχεδιασμένα μέτρα της κυβέρνησης, του κεφαλαίου και των κομμάτων του, τι διακυβεύεται για το λαό σε αυτές τις εκλογές;

-- Την προεκλογική περίοδο των βουλευτικών εκλογών του Οκτώβρη 2009, το ΚΚΕ προειδοποίησε τους εργαζόμενους ότι έρχεται αντιλαϊκή θύελλα. Γι' αυτό καλούσαμε τον ελληνικό λαό και με την ψήφο του να στείλει μήνυμα αντίστασης και αντεπίθεσης, καταψηφίζοντας ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και ενισχύοντας το ΚΚΕ. Δεν περιμέναμε το μνημόνιο ούτε χρειαζόταν να ξέρουμε το ύψος του χρέους για να προβλέψουμε αυτή την αντιλαϊκή επίθεση, γιατί τα μέτρα αυτά είναι πάγιες απαιτήσεις των μονοπωλίων στο πλαίσιο της στρατηγικής της ΕΕ εδώ και πολλά χρόνια και ήταν φυσικό η καπιταλιστική κρίση να επιταχύνει την εφαρμογή τους. Γι' αυτό άλλωστε πρόκειται για μέτρα που ήρθαν για να μείνουν. Εμείς το ξαναλέμε: Θα έρθουν και χειρότερα.

Αυτό που κρίνεται είναι αν την άλλη μέρα των εκλογών ο λαός θα είναι πιο δυνατός για να αντιμετωπίσει τη νέα θύελλα και για να αντεπιτεθεί. Αυτό σημαίνει ψήφος στη «Λαϊκή Συσπείρωση». Να διορθώσουν οι εργαζόμενοι την ψήφο τους. Να καταψηφίσουν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, το ΛΑ.Ο.Σ. που στηρίζει την αντιλαϊκή πολιτική, καθώς και τους δήθεν ανεξάρτητους. Να μην επιτρέψει ο λαός στην κυβέρνηση να τον εμπαίζει λέγοντας και από πάνω ότι εγκρίνει τα μέτρα.

-- Από την έναρξη της προεκλογικής δράσης μιλήσατε για ψήφο ισότιμη με τις εθνικές εκλογές. Γιατί δίνετε αυτό το χαρακτήρα σε αυτές τις εκλογές;

-- Μα και οι ίδιοι οι εκπρόσωποι της αστικής τάξης, όπως ο πρωθυπουργός, λένε ότι το εκλογικό αποτέλεσμα των τοπικών εκλογών στην Ελλάδα θα μετρήσει και στην ΕΕ. Το λέμε και εμείς αυτό, αλλά με την αντίθετη έννοια: Το αποτέλεσμα αυτό να δώσει ελπίδα στην ενίσχυση της αντιμονοπωλιακής, αντικαπιταλιστικής γραμμής σε αυτές τις χώρες.

Ο πολιτικός χαρακτήρας των εκλογών προσδιορίζεται από το γεγονός ότι οι δήμοι και οι περιφέρειες αποτελούν θεσμούς του κράτους των μονοπωλίων, οι αρμοδιότητές τους περιλαμβάνουν την προώθηση σε τοπικό επίπεδο της στρατηγικής υπέρ του κεφαλαίου. Αυτή την κατεύθυνση εξυπηρετεί ο «Καλλικράτης». Οι δήμοι και οι περιφέρειες καλούνται να στηρίξουν την καπιταλιστική κερδοφορία σε τομείς Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας, να διαχειριστούν αναπτυξιακά σχέδια υπέρ του κεφαλαίου, το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων, να προωθήσουν τα σχέδια επιχειρηματικής αξιοποίησης φιλέτων γης, κ.ά. Εχει λοιπόν μεγάλη σημασία ποιος θα είναι ο συσχετισμός δύναμης που θα καταγραφεί στις περιφέρειες και στους δήμους.

Επομένως, οι εργαζόμενοι πρέπει να προσέλθουν στις κάλπες κρίνοντας την πολιτική που εφαρμόζεται εναντίον τους εδώ και είκοσι χρόνια. Να ρίξουν ψήφο εναντίωσης στο μνημόνιο και στον «Καλλικράτη», στην πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

-- Σας λένε ότι, αφού το ΚΚΕ διαφωνεί με τον «Καλλικράτη», γιατί συμμετέχει στις εκλογές για την τοπική διοίκηση;

-- Ακριβώς επειδή το ΚΚΕ διαφωνεί έχει μεγάλη σημασία η ενίσχυση των ψηφοδελτίων της «Λαϊκής Συσπείρωσης» που υποστηρίζει. Επειδή οι κομμουνιστές διαφωνούν, έχουν και τη δυνατότητα να βάζουν εμπόδια στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, τη δυνατότητα να επιφέρουν με την πάλη τους έστω και ορισμένα περιορισμένης έκτασης φιλολαϊκά μέτρα σε τοπικό επίπεδο. Χρειάζεται, δηλαδή, απειθαρχία στην αντιλαϊκή πολιτική, σύγκρουση με το αντιλαϊκό νομικό πλαίσιο.

Αντίθετα, με ενισχυμένες τις δυνάμεις που συναινούν στη στρατηγική του κεφαλαίου, που συμφωνούν με τον «Καλλικράτη», θα δοθεί ώθηση στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής και σε περιφερειακό, δημοτικό επίπεδο.

-- Τι έχει συγκεκριμένα να κερδίσει ο λαός από την εκλογή σας; Το ασφυκτικό νομικό πλαίσιο, που αναφέρατε, τι περιθώρια αφήνει σε έναν εκλεγμένο δήμαρχο και περιφερειάρχη κομμουνιστή να παρέμβει υπέρ του λαού;

-- Οι δήμοι και οι περιφέρειες δεν μπορεί να είναι φιλολαϊκές νησίδες μέσα σε έναν ωκεανό αντεργατικής πολιτικής, όπως διατείνονται δημαγωγικά όσοι εξαγγέλλουν ότι η τρόικα δε θα περάσει την είσοδο της Περιφέρειας Αττικής. Ομως, ο κομμουνιστής δήμαρχος ή περιφερειάρχης μπορεί να μπει επικεφαλής της πάλης σε συντονισμό με το εργατικό - λαϊκό κίνημα, τα εργατικά σωματεία, τις ενώσεις γονέων, τους γυναικείους συλλόγους ενάντια στο πλαίσιο λειτουργίας της τοπικής διοίκησης που στηρίζει την ανάπτυξη προς όφελος των μονοπωλίων.

Θα παλέψουμε για να επιβάλουμε μέτρα με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες χωρίς να φοβηθούμε τη σύγκρουση και τη ρήξη. Για παράδειγμα, στην αρμοδιότητα των δήμων είναι οι παιδικοί σταθμοί. Εμείς θα καταργήσουμε τα τροφεία για τους βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς. Θα επιβάλουμε να γίνονται δεκτά όλα τα παιδιά των εργαζομένων χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Θα παλέψουμε για ανέγερση νέων σταθμών με προσωπικό με σταθερές εργασιακές σχέσεις. Προκειμένου να πραγματοποιηθεί αυτό θα πάρουμε και κτίρια ή οικόπεδα που ανήκουν σε μεγάλη ιδιοκτησία (επιχειρηματίες ή εκκλησία). Δε θα εφαρμόσουμε ελαστικές εργασιακές σχέσεις.

Η συνολική επίλυση όμως των προβλημάτων της Πρόνοιας ή των εργασιακών σχέσεων, οι δωρεάν υποδομές για την αντιμετώπιση προβλημάτων (π.χ. αντιπλημμυρικής προστασίας κλπ.) δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί σταθερά και ολοκληρωμένα παρά μόνο στα πλαίσια ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης της χώρας, υπέρ των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, δηλαδή στα πλαίσια της Λαϊκής Οικονομίας.

Μέσα από αυτή την πάλη θα πρέπει να συνειδητοποιείται η ανάγκη για αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας, γιατί τοπικά όργανα - λαϊκοί θεσμοί μπορούν να υφίστανται μόνο εφόσον έχει αλλάξει η τάξη που βρίσκεται στην εξουσία.

-- Δημαράς - Μητρόπουλος κάνουν κριτική στο μνημόνιο, αν και ως τώρα ήταν στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Σε τι αποσκοπούν;

-- Η γραμμή «ενάντια στο μνημόνιο» ρίχνει νερό στο μύλο της επιχειρηματολογίας που λέει ότι τα μέτρα είναι προσωρινά, πάρθηκαν εξαιτίας του χρέους κλπ.

«Ξεχνάνε», δηλαδή, ότι τα μέτρα αυτά θα τα βρούμε στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, στη στρατηγική της Λισαβόνας. Θα δούμε ότι έχουν γίνει πράξη σε μια σειρά χώρες της ΕΕ, όπως, π.χ., στη Γερμανία από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, ενώ σήμερα γενικεύονται σε χώρες της Ευρωζώνης, αποδεικνύοντας ότι ουσιαστικά στη χώρα μας λειτουργούν και ως πείραμα. Δεν μπορεί να είσαι ενάντια στο μνημόνιο και να μην είσαι ενάντια στη στρατηγική του ευρωμονόδρομου που αυτό υπηρετεί.

Το μνημόνιο δεν είναι «αντιαναπτυξιακό», όπως υποστηρίζουν. Αντίθετα, στηρίζει την ανάπτυξη υπέρ των μονοπωλίων, δηλαδή την καπιταλιστική κερδοφορία που απαιτεί το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων. Εξάλλου, η ανάπτυξη για τα μονοπώλια ούτε το χρέος θα αντιμετωπίσει, ούτε την ανεργία, ούτε συμβαδίζει με την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Αντίθετα, θα οξύνει, θα πολλαπλασιάσει τα προβλήματα, θα ξαναγεννήσει την κρίση.

«Λαϊκό ΠΑΣΟΚ», σαν κόμμα, δεν υπάρχει, όπως θέλουν να αυτοπροβάλλονται δυνάμεις του που αμφισβητούν το μνημόνιο. Η γραμμή αυτή λειτουργεί ως ανάχωμα στη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που τη μια φεύγουν, την άλλη ξαναμπαίνουν και εμφανίζονται ως αντάρτες, όπως οι κ. κ. Μητρόπουλος και Δημαράς, έχουν ως σκοπό να συντηρούν αυταπάτες ότι μπορεί το ΠΑΣΟΚ να γίνει φιλολαϊκό. Σε αυτή την προσπάθεια βοηθάει και ο ΣΥΝ που υλοποιεί τη χρεοκοπημένη γραμμή της κεντροαριστεράς και στηρίζει την υποψηφιότητα Μητρόπουλου. Ο οποίος Μητρόπουλος αναρωτιέται τι έπαθε η κυβέρνηση και παίρνει αυτά τα μέτρα, λες και δε βρίσκονταν στο Πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ με το οποίο εκλέχθηκε στην κυβέρνηση τον Οκτώβρη του 2009.

Δεν εξηγεί ο κ. Δημαράς πόσο φιλολαϊκό είναι να δηλώνεις την υποστήριξή σου στον «Καλλικράτη», να ψηφίζεις «παρών» στο μνημόνιο, αλλά υπέρ σε νομοσχέδια που εξειδίκευσαν τη γραμμή του μνημονίου!

Η παράξενη, όχι όμως ακατανόητη, συμμετοχή του κ. Κουρούση, πρώην προέδρου της ΟΝΝΕΔ, στο ψηφοδέλτιο του κ. Δημαρά δείχνει ότι μαγειρεύονται ευρύτερες διεργασίες στο πολιτικό σύστημα με σκοπό τον εγκλωβισμό της λαϊκής δυσαρέσκειας. Ο Δημαράς κεντροδεξιά, ο Μητρόπουλος κεντροαριστερά. Παίζονται στις πλάτες των εργαζομένων παιχνίδια αναδιάταξης του αστικού πολιτικού συστήματος, που ποτέ δεν είχαν θετικό αποτέλεσμα γι' αυτούς.

Εχει ενδιαφέρον να απαντήσουν όλοι αυτοί οι συνδυασμοί τι θα κάνουν εάν δεν περάσουν στο β' γύρο. Εμείς καλούμε τους εργαζόμενους στο β' γύρο να κάνουν ό,τι και στον πρώτο: Να ρίξουν το ψηφοδέλτιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης», είτε συμμετέχουμε είτε όχι.

-- Η κυρίαρχη προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ λέει πως η ψήφος είναι πολιτική στην περιφέρεια, αλλά στους δήμους διαμορφώνεται με τοπικά κριτήρια. Πόσο βάση έχει μια τέτοια θέση και πού αποσκοπεί;

-- Οι εργαζόμενοι δεν είναι διχασμένες προσωπικότητες, δηλαδή δεν είναι από τη μια η ανεργία, οι εργασιακές σχέσεις, οι περικοπές των μισθών και από την άλλη τα λεγόμενα «τοπικά προβλήματα» που τους απασχολούν ως «δημότες», προβλήματα που όμως αφορούν σε υποδομές, υπηρεσίες Πρόνοιας (π.χ. παιδικούς σταθμούς) που συνδέονται με ευρύτερες λαϊκές ανάγκες. Ενιαία είναι τα προβλήματα που πλήττουν τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα και έχουν ταξικό χαρακτήρα.

Ανεξάρτητα με τι κριτήριο θα ψηφίσει ο καθένας, ανεξάρτητα από την πρόθεσή του, το αποτέλεσμα της κάλπης αντικειμενικά θα έχει ευρύτερη πολιτική σημασία και έτσι θα αξιολογηθεί. «Πράσινους» και «γαλάζιους» δήμους θα μετράνε το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ.

Γι' αυτό άλλωστε, όπως είπαμε, διάφοροι κονδυλοφόροι της αστικής τάξης επαναλαμβάνουν καθημερινά ότι το αποτέλεσμα των εκλογών θα έχει όχι μόνο εθνική αλλά ακόμα και διεθνή επίδραση, εκβιάζοντας ότι τυχόν καταδίκη της πολιτικής επέλασης στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα θα αξιολογηθεί αρνητικά από το ΔΝΤ, την ΕΕ, τις «διεθνείς αγορές», κλπ. Αρα, πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για τοπικά κριτήρια;

-- Στη βασική επιλογή για τη συγκρότηση των συνδυασμών της «Λαϊκής Συσπείρωσης» διάφορες δυνάμεις προσάπτουν την έλλειψη συνεργασιών και συμμαχιών και σαν συνέπεια την αδυναμία συγκέντρωσης δυνάμεων για την αντιμετώπιση λαϊκών προβλημάτων. Τι λέτε γι' αυτό;

-- Οι υποψήφιοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης», κομμουνιστές και συνεργαζόμενοι είναι άνθρωποι καταξιωμένοι μέσα στην ταξική πάλη, στους αγώνες, με δεσμούς στην εργατική τάξη και στα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Οσοι κατηγορούν το ΚΚΕ για περιχαράκωση το κάνουν γιατί δεν κάνει συμμαχίες με δυνάμεις που έχουν σοσιαλδημοκρατική στρατηγική, δεν μπαίνει σε διάφορα κεντροαριστερά σενάρια, σε αντιδεξιές ή αντι-ΠΑΣΟΚ ενότητες, γιατί δεν κάνει καιροσκοπικές και αφερέγγυες συνεργασίες με παράγοντες της σοσιαλδημοκρατίας. Είδαμε πόσο «συσπειρωτική» ήταν η πολιτική των συμμαχιών του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που έχει γίνει εκατό κομμάτια. Υπάρχει το παράδειγμα στελέχους αυτού του χώρου, του Φ. Φίλιου, στα Γιάννενα, που το Φλεβάρη υπέγραφε τη «ριζοσπαστική» έκκληση του Μετώπου του κ. Αλαβάνου και τώρα κατεβαίνει υποψήφιος δήμαρχος με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ. Αυτή είναι η περίφημη ενότητα της αριστεράς... Από τέτοιες συμμαχίες έχουν καεί οι εργαζόμενοι.

Η συμμαχία που αποτελεί διέξοδο για το λαό είναι αυτή των εργατών, αυτοαπασχολούμενων και μικροϊδιοκτητών αγροτών που χτίζεται μέσα στην ταξική πάλη, στον κλάδο, στη γειτονιά, σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση και με προοπτική τη Λαϊκή Εξουσία. Εκεί συναντιόμαστε με εργαζόμενους που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και αναδεικνύονται μέσα από τα μετερίζια του αγώνα. Τέτοιοι εργαζόμενοι συμμετέχουν στα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης».

Αυτή είναι η συμμαχία που στηρίζει το ΚΚΕ και που δίνει ώθηση στο ριζοσπαστισμό και συμβάλλει στην αλλαγή του πολιτικού συσχετισμού.

-- Οι άλλες δυνάμεις μιλούν για συμβολή των νέων τοπικών κρατικών οργάνων στην ανάπτυξη και στην ανακούφιση των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Τι λέτε εσείς;

-- Αυτό που επί της ουσίας εννοούν είναι πώς οι νέες τοπικές αρχές θα λειτουργήσουν ως μηχανισμοί εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας και εξασφάλισης της κοινωνικής συναίνεσης. Ετσι βλέπουμε, για παράδειγμα, την ίδια στιγμή που οι δήμοι πρωτοστατούν στην εμπορευματοποίηση τομέων της Πρόνοιας, την ίδια στιγμή να αναπτύσσουν «φιλανθρωπική» δράση για τμήματα της κοινωνίας που εξαθλιώνει η πολιτική τους.

Οι εργαζόμενοι, όμως, δε χρειάζονται ψίχουλα φιλανθρωπίας, αλλά την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους. Ταυτόχρονα, επιδιώκουν με το σύνθημα της ανάπτυξης, της προσέλκυσης επενδύσεων κ.ά. να εκβιάσουν τη συναίνεση των εργαζομένων στο περαιτέρω χτύπημα των δικαιωμάτων τους, στην παράδοση φιλέτων γης σε μεγάλα μονοπωλιακά συμφέροντα, στη στήριξη των σχεδίων των μονοπωλίων για κερδοφόρες επενδύσεις.

-- Υπάρχει και κόσμος που σκέφτεται να απέχει...

-- Το «έργο» της αποχής ξαναπαίχτηκε στις ευρωεκλογές και στις βουλευτικές του 2009. Υπάρχει πείρα από μια τέτοια επιλογή. Η μεγάλη σχετικά αποχή ιδιαίτερα από τη νεολαία δεν εμπόδισε στο να εκπονηθεί μια άνευ προηγουμένου επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα. Η αποχή ούτε τους ενοχλεί ούτε τους φοβίζει ούτε βεβαίως αποτελεί επιλογή προοπτικής, αλλά, αντίθετα, ηττοπάθειας και συμβιβασμού.

Δήθεν αγανακτισμένοι και διαμαρτυρόμενοι, «αριστεροί» και «αντιεξουσιαστές», παπαγαλάκια της αστικής τάξης, την προβάλλουν με σκοπό να εγκλωβίσουν τη δυσαρέσκεια, ιδιαίτερα της νεολαίας, σε ακίνδυνα για το σύστημα κανάλια.

Το μόνο που φοβίζει και δημιουργεί ανησυχία στα μονοπώλια και στους πολιτικούς εκπροσώπους είναι η στάση ρήξης με το αστικό πολιτικό σύστημα και τα αναχώματά του, ο δρόμος της ταξικής πάλης και της ενίσχυσης στην κάλπη των τοπικών εκλογών των συνδυασμών της «Λαϊκής Συσπείρωσης».