Η προσέγγιση με το Ιράν, το οποίο μέχρι πρόσφατα κατηγορούσε για «εξαγωγή της ισλαμικής επανάστασης», σηματοδοτεί τη στροφή στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας

Τα παρασκηνιακά παζάρια που διεξάγονται στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, τμήμα των οποίων αποτελούν οι σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας, αναδεικνύουν τα δημοσιεύματα στον τουρκικό Τύπο, σύμφωνα με τα οποία η κυβέρνηση Ερντογάν προετοιμάζει την άρση του casus belli (αιτίας πολέμου) για ενδεχόμενη απόφαση της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, όπως δικαιούται από το Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας.

Με δεδομένο το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν έχει εκφράσει την παραμικρή επιθυμία να προχωρήσει άμεσα σε επέκταση των χωρικών της υδάτων, εξαρτώντας τις όποιες αποφάσεις της από την τελική έκβαση των διευθετήσεων για την υφαλοκρηπίδα και το γενικότερο καθεστώς συνδιαχείρισης στο Αιγαίο, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι η διατήρηση της συγκεκριμένης «απειλής» από την πλευρά της Τουρκίας είχε ελάχιστη σημασία και μάλλον δυσκόλευε την επικοινωνιακή διαχείριση της ελληνοτουρκικής προσέγγισης στον επιχειρηματικό - και όχι μόνο - τομέα.

Σύμφωνα με τις διαρροές, η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας συντάσσεται στη βάση του δόγματος «μηδενικών προβλημάτων» με τους γείτονες, που λανσάρει ο Τούρκος ΥΠΕΞ, Αχμέτ Νταβούτογλου. Σύμφωνα με αυτό, οι γειτονικές χώρες (Ιράν, Ελλάδα, Ιράκ και Ρωσία) δεν αντιμετωπίζονται ως εξωτερική απειλή, αλλά ως «στοιχείο συνεργασίας».

Το Πολιτικό Εγγραφο Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας, στο οποίο περιέχεται και το casus belli σε βάρος της Ελλάδας, αναμένεται να τεθεί προς ψήφιση στο τέλος του Δεκέμβρη στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας. Γράφεται εκ νέου κάθε πέντε χρόνια, αλλά υπόκειται και σε ετήσιες αναθεωρήσεις. Η συγκεκριμένη αναθεώρηση σχετίζεται και με τη διαπάλη ανάμεσα σε μερίδες της αστικής τάξης, ενόψει του δημοψηφίσματος της 12ης Σεπτέμβρη για το Σύνταγμα.

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, το Ιράν δε θα θεωρείται πλέον απειλή, εξέλιξη που έχει άμεση σχέση με την μεσολάβηση της Τουρκίας (μαζί με την Βραζιλία) για να βρεθεί συμβιβαστική σχετικά με το πυρηνικό του πρόγραμμα.

Επιπλέον, όπως αναφέρουν τα δημοσιεύματα, η «τρομοκρατία» του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) καταχωρείται ως «απειλή» και σημειώνεται η συνεργασία με το Ιράκ κατά της «τρομοκρατικής οργάνωσης του PKK». Σε μια παράλληλη εξέλιξη, σύμφωνα με πηγές του ΡΚΚ, διεξήχθησαν συνομιλίες μεταξύ του έγκλειστου στις τουρκικές φυλακές Αμπντουλάχ Οτσαλάν και στελεχών της τουρκικής κυβέρνησης, προϊόν των οποίων υπήρξε η ανακωχή της 13ης Αυγούστου, οπότε ξεκίνησε το Ραμαζάνι (η γιορτή των μουσουλμάνων).

Επιπρόσθετα, το έγγραφο δίνει έμφαση στην αυξανόμενη συνεργασία με την Ρωσία σε ό,τι αφορά το εμπόριο, ενώ παραθέτει πως η έναρξη συνεργασίας με τις χώρες της Ασίας αποτελεί κύριο στόχο της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Η Τουρκία, σύμφωνα με τα τουρκικά δημοσιεύματα, σχεδιάζει να ενισχύσει το ρόλο της ως κόμβος μεταφοράς ενέργειας προς τη Δύση και την Ανατολή.