«Στήνουν εκλογές χωρίς πολιτική», διακήρυττε το πρωτοσέλιδο της προχτεσινής «Αυγής», καταγγέλλοντας ότι «ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, για δικούς του λόγους ο καθένας, σχεδιάζουν να υποβαθμίσουν την πολιτική σημασία των εκλογών του Νοεμβρίου. Επιλέγουν πρόσωπα χωρίς ιδιαίτερο πολιτικό βάρος για να αποφύγουν την οργή της κοινωνίας», ότι «ο Φώτης Κουβέλης απηύθυνε πρόσκληση συνεργασίας προς το ΠΑΣΟΚ, εξαιρώντας το Μνημόνιο από την ύλη των εκλογών» και ότι «το ΚΚΕ επέλεξε την κομματική καταγραφή».

Στον «αντίποδα», ισχυρίζεται η «Αυγή», ο ΣΥΡΙΖΑ «επιδιώκει τη συγκρότηση ψηφοδελτίων που θα συσπειρώνουν την αριστερά και δυνάμεις από το ΠΑΣΟΚ που διαφωνούν με το Μνημόνιο, καθώς και της ριζοσπαστικής οικολογίας». Δηλαδή, σύμφωνα με την εφημερίδα, οι άλλες πολιτικές δυνάμεις θέλουν εκλογές χωρίς πολιτική, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ μοχθεί για ακριβώς το αντίθετο.

Βέβαια, αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει. Αλλά όταν για να σου βγει ο «έπαινος», παραποιείς σε σημείο παραμόρφωσης την πραγματικότητα, υπάρχει ένα θέμα. Καταρχήν δεν είναι σωστή η εκτίμηση ότι οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, κατά κύριο λόγο ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, στήνουν εκλογές χωρίς πολιτική. Αυτό που κάνουν είναι να χαράσσουν την τακτική τους κατά τρόπο που να εξυπηρετεί την πολιτική τους, να αποπροσανατολίζει το λαό, να του αποσπά την προσοχή, ώστε απρόσκοπτα να εφαρμόζεται το πρόγραμμά τους. Κατά τρόπον, που όσο γίνεται και περνά απ' το χέρι τους να αποφύγουν τη λαϊκή καταδίκη. Και, βέβαια, είναι προϊόν εμπάθειας ο ισχυρισμός για το ΚΚΕ. Αν κάτι επέλεξε το ΚΚΕ, είναι ψηφοδέλτια που κοσμούνται από αγωνιστές, κομμουνιστές και μη, για να καταγραφεί η δυναμική της εναντίωσης στην πολιτική από και για το μεγάλο κεφάλαιο.

Οσο για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, η μόνη έγνοια που τον έχει απασχολήσει μέχρι τώρα και ενόψει των εκλογών είναι η εξεύρεση ενός προσώπου που θα κερδίσει τις «εντυπώσεις», κατά προτίμηση προερχόμενου απ' το ΠΑΣΟΚ. Πολιτική είναι κι αυτό, καθώς ένας ΠΑΣΟΚογενής υποψήφιος θα επέτρεπε στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να ρητορεύει ασυστόλως, καλλιεργώντας αυταπάτες στο λαό περί ρωγμών στον πυρήνα του ΠΑΣΟΚ και να αυτοπροβάλλεται σαν η δύναμη που καταφέρνει, λόγω της ελκτικής της πολιτικής πρότασης, να διεισδύει στους απογοητευμένους του κυβερνώντος κόμματος.